, 8
Welke invloed heeft een
pathologisch symbiotische
ouder-kindrelatie op het
ontwikkelen van autonomie bij
de adolescent ?
EINDOPDRACHT FASE I
HBO Bachelor Toegepaste Psychologie
,Voorwoord
, Samenvatting
Verbindingen tussen mensen heeft invloed op het ‘zijn’ van de mens. Vanaf het moment van
conceptie zijn moeder en kind met elkaar verbonden. Deze onzichtbare band, al in de baarmoeder
ontstaan, zet zich ook na de bevalling. Het kind is in beginsel afhankelijk van de moeder om te
kunnen overleven. Liefde is het hoofdingrediënt voor groei. Over het algemeen levert deze relatie
geen problemen op en. De moeder draagt zorg dat de behoeften van het kind bevredigd worden.
Later staat het kind toe om zich los te maken van de ouder en zich te ontwikkelen tot individu.
Niet voor iedereen is het eenvoudig om deze band los te laten. Veel oorzaken kunnen het loslaten
belemmeren. Wanneer daar sprake van is en de symbiose blijft bestaan, is het voor het kind
onmogelijk om zich los te maken en een individu te worden. De verstrengeling tussen moeder en
kind blijft bestaan en heeft een verstikkende werking. Gevoelens, tevens die van liefde, zijn dan van
destructieve aard.
Iedere ouder neemt vanuit zijn eigen opvoeding mee wat deze aangereikt heeft gekregen. Alle goede
en slechte ervaringen hebben invloed op iemands psychische ontwikkeling. Dit is bepalend voor de
emotionele beschikbaarheid van de ouder voor het kind.
Dat het bij de een wel goed gaat en bij de ander niet hangt af van veel factoren. De factoren die het
proces van loslaten om tot groei te komen positief beïnvloeden of juist belemmeren komen in de
hoofdtekst uitvoerig aan bod.
Het is niet voor alle ouders mogelijk om een veilige basis te bieden aan hun kind. De
gehechtheidstheorie geeft aan dat het intern werkmodel, bestaande uit een set van bewuste en
onbewuste regels, het opvoedgedrag van een ouder reguleert. Het is een dynamische representatie
van ervaringen en verwerking van hechting die een ouder zelf ervaren heeft in zijn jeugd. Uitgaande
van een overdracht van gehechtheid van generatie op generatie. Opgeslagen ervaringen spelen een
rol bij het aangaan van relaties, gezaghebbende, partners en tevens bij het opbouwen van een band
met kinderen die men krijgt. Dit betekent dat zowel de veilige als onveilige hechting van ouder op
kind doorgegeven kan worden.
Niet alleen het kind heeft taken te vervullen. Er dient rekenschap gehouden te worden met de
invloed van de opvoeding.
De ouder is de eerstverantwoordelijke voor de opvoeding en ontwikkeling van het kind, hierbij mag
ondersteuning verwacht worden van de overheid. Dit is vastgelegd in het VN-Kinderrechtenverdrag
(New York, 1998).
Het belang van het kind moet altijd het uitgangspunt zijn van de ouder, hiermee worden diens
rechten gerespecteerd en rekening gehouden met de capaciteiten gedurende de ontwikkeling van
het kind.
Welke ontwikkeling bij welke leeftijd hoort, en wat je kunt vragen van je kind, kan naar twee kanten
uitgelegd worden. Er zijn voorbeelden van kinderen die op een te jonge leeftijd een te grote
verantwoordelijkheid krijgen toebedeeld. Ook zijn er kinderen die op hun leeftijd niet kunnen of
mogen doen wat zij aan kunnen, hiermee worden zij jonger behandeld door de ouder en klein
gehouden in hun ontwikkeling.
In het merendeel van de gevallen creëert het samenspel van ouder en kind in de opvoeding een
positief klimaat voor het kind om zich gezond te ontwikkelen. Toch is er sprake van een percentage
waarbij de factoren minder gunstig zijn.
Wanneer door de ouder een onverwerkt trauma bij zich gedragen wordt, is de ouder emotioneel niet
altijd beschikbaar. Deze traumatische ervaringen hebben zich negatief gemanifesteerd op de
hechtingsmogelijkheden van de ouder. Hierdoor zij niet of verminderd in staat zich open te stellen
Welke invloed heeft een
pathologisch symbiotische
ouder-kindrelatie op het
ontwikkelen van autonomie bij
de adolescent ?
EINDOPDRACHT FASE I
HBO Bachelor Toegepaste Psychologie
,Voorwoord
, Samenvatting
Verbindingen tussen mensen heeft invloed op het ‘zijn’ van de mens. Vanaf het moment van
conceptie zijn moeder en kind met elkaar verbonden. Deze onzichtbare band, al in de baarmoeder
ontstaan, zet zich ook na de bevalling. Het kind is in beginsel afhankelijk van de moeder om te
kunnen overleven. Liefde is het hoofdingrediënt voor groei. Over het algemeen levert deze relatie
geen problemen op en. De moeder draagt zorg dat de behoeften van het kind bevredigd worden.
Later staat het kind toe om zich los te maken van de ouder en zich te ontwikkelen tot individu.
Niet voor iedereen is het eenvoudig om deze band los te laten. Veel oorzaken kunnen het loslaten
belemmeren. Wanneer daar sprake van is en de symbiose blijft bestaan, is het voor het kind
onmogelijk om zich los te maken en een individu te worden. De verstrengeling tussen moeder en
kind blijft bestaan en heeft een verstikkende werking. Gevoelens, tevens die van liefde, zijn dan van
destructieve aard.
Iedere ouder neemt vanuit zijn eigen opvoeding mee wat deze aangereikt heeft gekregen. Alle goede
en slechte ervaringen hebben invloed op iemands psychische ontwikkeling. Dit is bepalend voor de
emotionele beschikbaarheid van de ouder voor het kind.
Dat het bij de een wel goed gaat en bij de ander niet hangt af van veel factoren. De factoren die het
proces van loslaten om tot groei te komen positief beïnvloeden of juist belemmeren komen in de
hoofdtekst uitvoerig aan bod.
Het is niet voor alle ouders mogelijk om een veilige basis te bieden aan hun kind. De
gehechtheidstheorie geeft aan dat het intern werkmodel, bestaande uit een set van bewuste en
onbewuste regels, het opvoedgedrag van een ouder reguleert. Het is een dynamische representatie
van ervaringen en verwerking van hechting die een ouder zelf ervaren heeft in zijn jeugd. Uitgaande
van een overdracht van gehechtheid van generatie op generatie. Opgeslagen ervaringen spelen een
rol bij het aangaan van relaties, gezaghebbende, partners en tevens bij het opbouwen van een band
met kinderen die men krijgt. Dit betekent dat zowel de veilige als onveilige hechting van ouder op
kind doorgegeven kan worden.
Niet alleen het kind heeft taken te vervullen. Er dient rekenschap gehouden te worden met de
invloed van de opvoeding.
De ouder is de eerstverantwoordelijke voor de opvoeding en ontwikkeling van het kind, hierbij mag
ondersteuning verwacht worden van de overheid. Dit is vastgelegd in het VN-Kinderrechtenverdrag
(New York, 1998).
Het belang van het kind moet altijd het uitgangspunt zijn van de ouder, hiermee worden diens
rechten gerespecteerd en rekening gehouden met de capaciteiten gedurende de ontwikkeling van
het kind.
Welke ontwikkeling bij welke leeftijd hoort, en wat je kunt vragen van je kind, kan naar twee kanten
uitgelegd worden. Er zijn voorbeelden van kinderen die op een te jonge leeftijd een te grote
verantwoordelijkheid krijgen toebedeeld. Ook zijn er kinderen die op hun leeftijd niet kunnen of
mogen doen wat zij aan kunnen, hiermee worden zij jonger behandeld door de ouder en klein
gehouden in hun ontwikkeling.
In het merendeel van de gevallen creëert het samenspel van ouder en kind in de opvoeding een
positief klimaat voor het kind om zich gezond te ontwikkelen. Toch is er sprake van een percentage
waarbij de factoren minder gunstig zijn.
Wanneer door de ouder een onverwerkt trauma bij zich gedragen wordt, is de ouder emotioneel niet
altijd beschikbaar. Deze traumatische ervaringen hebben zich negatief gemanifesteerd op de
hechtingsmogelijkheden van de ouder. Hierdoor zij niet of verminderd in staat zich open te stellen
