Samenvatting Design Thinking
Hoofdstuk 2. Design thinking is een werkwijze
2.1 Inleiding
De term design ‘thinking’ is waarschijnlijk ontstaan doordat onderzoekers zich in eerste
instantie richtten op hoe creatieve professionals denken. Maar de grondhoudingen die de
denkwijze weerspiegelen, zetten alle zes aan tot actie. De term design (by) doing zou dus
even toepasselijk zijn geweest.
Design thinking als werkwijze gaat uit van een designproces. Het designproces bestaat uit
fases, stappen en mijlpalen waarin gestructureerd toegewerkt wordt naar een
functionerende oplossing die kan worden geïmplementeerd.
De cyclus van design thinking geeft weer hoe je door te itereren – het continue doorlopen
van de cyclus totdat een mijpaal is behaald – naar de volgende fase en stap van het
designproces kan overgaan.
-> de werkwijze van design thinking bestaat dus uit een designproces en daarbinnen een
cyclus van design thinking.
2.2 cyclus van design thinking
Itereren → De cyclus van design thinking geeft weer hoe je door te itereren (herhalen)
mijlpalen bereikt in het designproces die naar de volgende fase van het designproces leiden.
Cyclus van design thinking → het doorlopen van de cyclus van design thinking is gebaseerd
op experimenteren, waarbij ideeën in elke cyclus concreter worden gemaakt en worden
getest op hun werking, alvorens verder te gaan.
Door ideeën in elke stap of fase van het designproces concreet te maken en te testen, vallen
gaandeweg zwakke ideeën af en blijven de beste ideeën over → Iteratieve manier van
werken.
, Incrementeel werken (tegenovergestelde van iteratieve manier) → wordt in de praktijk
vaak toegepast, hierbij wordt stap voor stap naar een complete oplossing toegewerkt.
Voorbeeld iteratief versus incrementeel 1
Het itereren met de cyclus van design thinking is het meest karaktersistieke kenmerk van het
designproces. Dit cyclische werken is allesbehalve nieuw. De wetenschappelijke methode
bestaat uit 3 stappen:
1. Hypothese
Eerst bepalen wat te onderzoeken, vervolgens de inzichten die zijn verzameld
vertalen naar een hypothese = aanname over het verwachte antwoord dat nog niet
bewezen is.
2. Test
Hypothese wordt getest.
3. Evaluatie
Resultaten worden geëvalueerd door ze te vergelijken met de hypothese. Klopt de
aanname niet, dan wordt de hypothese verworpen en moet er een nieuwe
hypothese worden geformuleerd en daarmee begint de cyclus opnieuw. Dit proces
herhaalt zicht tot dat de hypothese niet meer verworpen hoeft te worden. De
hypothese is dan kennelijk de beste verklaring voor de feiten op dat moment.
Don Norman noemt de toepassing in design thinking the iterative cycle of human centered
design.
Hij onderscheid 4 stappen:
1. Observatie
2. Ideeëngeneratie
3. Prototyping
4. Testen
Van hem leren we dat het bij design thinking niet alleen gaat om het testen en analyseren
van de hypothese maar dat er telkens nieuwe ideeën worden verzonnen (ideeëngeneratie)
en dat deze ideeën vroeg concreet worden uitgewerkt (prototyping).
→ Dit wordt door Guido Stompff radicaal veranderen in kleine stappen genoemd.
Framen → ‘Frames zijn raamwerken die categoriseren wat we waarnemen, wat we weten
en die ons bewuste denken sturen.’ Framen gaat over het opzetten van een bepaalde bril,
het aannemen van een overtuiging of het uitgaan van een veronderstelling.
Hoofdstuk 2. Design thinking is een werkwijze
2.1 Inleiding
De term design ‘thinking’ is waarschijnlijk ontstaan doordat onderzoekers zich in eerste
instantie richtten op hoe creatieve professionals denken. Maar de grondhoudingen die de
denkwijze weerspiegelen, zetten alle zes aan tot actie. De term design (by) doing zou dus
even toepasselijk zijn geweest.
Design thinking als werkwijze gaat uit van een designproces. Het designproces bestaat uit
fases, stappen en mijlpalen waarin gestructureerd toegewerkt wordt naar een
functionerende oplossing die kan worden geïmplementeerd.
De cyclus van design thinking geeft weer hoe je door te itereren – het continue doorlopen
van de cyclus totdat een mijpaal is behaald – naar de volgende fase en stap van het
designproces kan overgaan.
-> de werkwijze van design thinking bestaat dus uit een designproces en daarbinnen een
cyclus van design thinking.
2.2 cyclus van design thinking
Itereren → De cyclus van design thinking geeft weer hoe je door te itereren (herhalen)
mijlpalen bereikt in het designproces die naar de volgende fase van het designproces leiden.
Cyclus van design thinking → het doorlopen van de cyclus van design thinking is gebaseerd
op experimenteren, waarbij ideeën in elke cyclus concreter worden gemaakt en worden
getest op hun werking, alvorens verder te gaan.
Door ideeën in elke stap of fase van het designproces concreet te maken en te testen, vallen
gaandeweg zwakke ideeën af en blijven de beste ideeën over → Iteratieve manier van
werken.
, Incrementeel werken (tegenovergestelde van iteratieve manier) → wordt in de praktijk
vaak toegepast, hierbij wordt stap voor stap naar een complete oplossing toegewerkt.
Voorbeeld iteratief versus incrementeel 1
Het itereren met de cyclus van design thinking is het meest karaktersistieke kenmerk van het
designproces. Dit cyclische werken is allesbehalve nieuw. De wetenschappelijke methode
bestaat uit 3 stappen:
1. Hypothese
Eerst bepalen wat te onderzoeken, vervolgens de inzichten die zijn verzameld
vertalen naar een hypothese = aanname over het verwachte antwoord dat nog niet
bewezen is.
2. Test
Hypothese wordt getest.
3. Evaluatie
Resultaten worden geëvalueerd door ze te vergelijken met de hypothese. Klopt de
aanname niet, dan wordt de hypothese verworpen en moet er een nieuwe
hypothese worden geformuleerd en daarmee begint de cyclus opnieuw. Dit proces
herhaalt zicht tot dat de hypothese niet meer verworpen hoeft te worden. De
hypothese is dan kennelijk de beste verklaring voor de feiten op dat moment.
Don Norman noemt de toepassing in design thinking the iterative cycle of human centered
design.
Hij onderscheid 4 stappen:
1. Observatie
2. Ideeëngeneratie
3. Prototyping
4. Testen
Van hem leren we dat het bij design thinking niet alleen gaat om het testen en analyseren
van de hypothese maar dat er telkens nieuwe ideeën worden verzonnen (ideeëngeneratie)
en dat deze ideeën vroeg concreet worden uitgewerkt (prototyping).
→ Dit wordt door Guido Stompff radicaal veranderen in kleine stappen genoemd.
Framen → ‘Frames zijn raamwerken die categoriseren wat we waarnemen, wat we weten
en die ons bewuste denken sturen.’ Framen gaat over het opzetten van een bepaalde bril,
het aannemen van een overtuiging of het uitgaan van een veronderstelling.
