What is this thing called knowledge?
Samenvatting inleiding Filosofie – Pritchard
Hoofdstuk 1: Inleiding
Verschillende typen van kennis
Epistemologie = de theorie van kennis, kennistheorie dus. Zij vragen zich bijvoorbeeld af wat het verband is
tussen verschillende soorten kennis als 1+1=2, Parijs is de hoofdstad van Frankrijk en de aarde is rond.
Al deze vormen van kennis noemen we propositionele kennis. Dit is de kennis van een propositie. Kennis van
feiten. Maar, je hebt ook nog kennis van vaardigheden. Deze vorm van kennis verschilt natuurlijk met de
propositionele kennis.
Voorbeeld: ik weet hoe ik moet zwemmen, maar ik kan niet een lijstje met feiten geven over hoe je moet
zwemmen. Ik weet niet zeker of ik je dus zou kunnen uitleggen hoe je moet zwemmen, maar zelf weet ik het wel
en ik kan ook laten zien dat ik het kan.
Voorbeeld: een mier weet hoe hij zijn terrein moet bereiken, maar we kunnen niet zeggen dat de mier ook over
propositionele kennis bezit. Zijn er namelijk feiten die de mier weet?
Twee basis voorwaarden voor kennis: waarheid en geloof
Voorbeeld: als je weet dat Parijs de hoofdstad is van Frankrijk, dan moet je geloven dat dit het geval is en het
moet ook nog eens waar zijn.
Maar, we denken soms ook iets te weten dat ook waar is en toch niet waar blijkt te zijn. Dit betekent alleen dat
we het dus toch niet wisten op het begin. Kunnen we dus wel oprecht een onwaarheid geloven? Om kennis aan
iemand toe te schrijven (zeggen dat diegene over kennis beschikt), dan geven we credits aan die ander voor het
juist hebben van iets. Dat houdt dus in dat de kennis van die persoon beter niet fout kan zijn, maar waar.
Soms halen we geloof en echte kennis door elkaar. Voorbeeld: ik denk niet dat hij onschuldig was, ik weet het
zeker. Het contrast tussen deze twee wordt in dit voorbeeld gebruikt om het te versterken; ik denk het niet alleen,
ik weet het ook. Op deze manier wordt het duidelijk dat kennis ook geloof nodig heeft.
Voorbeeld: iemand zegt een antwoord van een toets te weten, maar uit het gedrag komt duidelijk naar voren dat
diegene het niet geloofde (ze pakte een ander antwoord of heeft helemaal niet geantwoord). In dit voorbeeld
kunnen we zeggen dat de persoon de kennis niet heeft. De reden hiervoor is het verband tussen het zeggen dat
iemand kennis bezit over een onderwerp, en ook een vorm van succes aan die persoon geven. Maar, om het jouw
succes te laten zijn dan is het geloven in iets essentieel. Anders is het succes niet aan jouzelf te danken.
Weten vs. het slechts goed hebben
We zeggen vaak dat geloven gericht is op de waarheid. Wanneer we een propositie geloven dan geloven we dat
het waar is. Wanneer datgene dat we geloven ook echt waar is, dan is er een verband tussen dat wat we denken
dat het geval is, en dat wat ook echt het geval is.
Iemand kan alleen ook iets per toeval juist hebben. In zo’n geval is het succes van het juist hebben dus helemaal
niet voor jou.
Voorbeeld: Harry is bij een paardenrace en zet zijn geld in op Lucky Lass, dat paard gaat volgens hem de
volgende race winnen. Zijn argument hiervoor is dat zijn naam hem aanspreekt. Dit is natuurlijk geen goed
onderbouwd argument want dit heeft geen effect op de prestatie van het paard. Maar, stel nou dat het geval zich
voordoet Lucky Lass inderdaad de race wint. Is het dan kennis? Intuïtief gezien niet, want het was puur toeval.
Onthoud hierbij dat kennis een vorm van succes bevat wat aan de persoon wordt toegekend. Maar, als het
gebaseerd is op geluk en toeval dan wordt het succes niet toegekend aan die persoon.
Succes moet echt het resultaat van iemands moeite zijn om van kennis te kunnen spreken. Dus, bij geluk en
toeval is er geen sprake van succes van die persoon.
Voorbeeld: Mr. Big is ook bij de paardenrace en heeft de andere paarden gedrogeerd waardoor hij zeker weet dat
Lucky Lass gaat winnen. Het succes wat hij heeft is niet gebaseerd op toeval. Hier is sprake van kennis.
1
Samenvatting inleiding Filosofie – Pritchard
Hoofdstuk 1: Inleiding
Verschillende typen van kennis
Epistemologie = de theorie van kennis, kennistheorie dus. Zij vragen zich bijvoorbeeld af wat het verband is
tussen verschillende soorten kennis als 1+1=2, Parijs is de hoofdstad van Frankrijk en de aarde is rond.
Al deze vormen van kennis noemen we propositionele kennis. Dit is de kennis van een propositie. Kennis van
feiten. Maar, je hebt ook nog kennis van vaardigheden. Deze vorm van kennis verschilt natuurlijk met de
propositionele kennis.
Voorbeeld: ik weet hoe ik moet zwemmen, maar ik kan niet een lijstje met feiten geven over hoe je moet
zwemmen. Ik weet niet zeker of ik je dus zou kunnen uitleggen hoe je moet zwemmen, maar zelf weet ik het wel
en ik kan ook laten zien dat ik het kan.
Voorbeeld: een mier weet hoe hij zijn terrein moet bereiken, maar we kunnen niet zeggen dat de mier ook over
propositionele kennis bezit. Zijn er namelijk feiten die de mier weet?
Twee basis voorwaarden voor kennis: waarheid en geloof
Voorbeeld: als je weet dat Parijs de hoofdstad is van Frankrijk, dan moet je geloven dat dit het geval is en het
moet ook nog eens waar zijn.
Maar, we denken soms ook iets te weten dat ook waar is en toch niet waar blijkt te zijn. Dit betekent alleen dat
we het dus toch niet wisten op het begin. Kunnen we dus wel oprecht een onwaarheid geloven? Om kennis aan
iemand toe te schrijven (zeggen dat diegene over kennis beschikt), dan geven we credits aan die ander voor het
juist hebben van iets. Dat houdt dus in dat de kennis van die persoon beter niet fout kan zijn, maar waar.
Soms halen we geloof en echte kennis door elkaar. Voorbeeld: ik denk niet dat hij onschuldig was, ik weet het
zeker. Het contrast tussen deze twee wordt in dit voorbeeld gebruikt om het te versterken; ik denk het niet alleen,
ik weet het ook. Op deze manier wordt het duidelijk dat kennis ook geloof nodig heeft.
Voorbeeld: iemand zegt een antwoord van een toets te weten, maar uit het gedrag komt duidelijk naar voren dat
diegene het niet geloofde (ze pakte een ander antwoord of heeft helemaal niet geantwoord). In dit voorbeeld
kunnen we zeggen dat de persoon de kennis niet heeft. De reden hiervoor is het verband tussen het zeggen dat
iemand kennis bezit over een onderwerp, en ook een vorm van succes aan die persoon geven. Maar, om het jouw
succes te laten zijn dan is het geloven in iets essentieel. Anders is het succes niet aan jouzelf te danken.
Weten vs. het slechts goed hebben
We zeggen vaak dat geloven gericht is op de waarheid. Wanneer we een propositie geloven dan geloven we dat
het waar is. Wanneer datgene dat we geloven ook echt waar is, dan is er een verband tussen dat wat we denken
dat het geval is, en dat wat ook echt het geval is.
Iemand kan alleen ook iets per toeval juist hebben. In zo’n geval is het succes van het juist hebben dus helemaal
niet voor jou.
Voorbeeld: Harry is bij een paardenrace en zet zijn geld in op Lucky Lass, dat paard gaat volgens hem de
volgende race winnen. Zijn argument hiervoor is dat zijn naam hem aanspreekt. Dit is natuurlijk geen goed
onderbouwd argument want dit heeft geen effect op de prestatie van het paard. Maar, stel nou dat het geval zich
voordoet Lucky Lass inderdaad de race wint. Is het dan kennis? Intuïtief gezien niet, want het was puur toeval.
Onthoud hierbij dat kennis een vorm van succes bevat wat aan de persoon wordt toegekend. Maar, als het
gebaseerd is op geluk en toeval dan wordt het succes niet toegekend aan die persoon.
Succes moet echt het resultaat van iemands moeite zijn om van kennis te kunnen spreken. Dus, bij geluk en
toeval is er geen sprake van succes van die persoon.
Voorbeeld: Mr. Big is ook bij de paardenrace en heeft de andere paarden gedrogeerd waardoor hij zeker weet dat
Lucky Lass gaat winnen. Het succes wat hij heeft is niet gebaseerd op toeval. Hier is sprake van kennis.
1
