MRI samenvatting OP2.2
2.2cMRI1 TSE
Spin echo: Scantijd (SE) = TR x aantal fasecoderingen (xNSA)
90 graden puls – FID - 180 graden puls – Echo
De echo gaan we meten. Vervolgens moeten we wachten tot de repetitietijd voorbij is en daarna
herhalen we het.
Echotijd: van 90 graden puls tot echo.
Repetitietijd: Van 90 graden puls tot 90 graden puls.
TSE: Turbo Spin Echo
We gaan meerdere 180 graden pulsen en echo’s geven. (2x meer). Je ziet dat de echo’s zwakker
worden. Dit komt doordat de echo’s van de T2 curve komen en de T2 curve neemt af. De ruimte die
we bij SE hadden tussen de echo en de volgende 90 graden puls, wordt opgevuld door meerdere 180
graden pulsen en echo’s.
Voordeel meer 180 graden pulsen: Iedere puls heeft een eigen echo. Iedere echo krijgt elk een eigen
fasecodering. (en dus elk een eigen plek in het K-vlak) Hierdoor is de TSE ook 3x zo snel als SE.
Parameters:
TR: turbofactor = 3. Staat voor het aantal 180 graden pulsen en dus ook het aantal echo’s dat we
gaan meten.
ES: Echo Spacing. Tijd tussen twee echo’s. Je kan ze snel achter elkaar laten komen, maar je kan er
ook wat ruimte tussen laten.
TR: repetitietijd
TEeff: (effectieve) echotijd. Alle drie de echo’s hebben een eigen echotijd. (eerste meten we na 20
ms, tweede na 40 en derde na 60) Daarom spreken we van effectieve echotijd. Dit is de echotijd
waarop de middelste lijn in het k-vlak geschreven wordt. Deze lijn is bepalend voor het contrast.
, Scantijd (TSE) = (TR x aantal fasecoderingen)/TF
Je hebt dus drie echotijden. Welke de juiste is, is afhankelijk van welke weging je wilt hebben. Stel je
hebt een lange repetitietijd en een korte echotijd, dan krijg je een PD gewogen plaatje. Ga je de
echotijd verlengen, dan krijg je een T2 weging. Ga je hem nog een keer verlengen, dan krijg je een
zwaar T2 gewogen plaatje. Het is dus afhankelijk van welke weging je wilt, welke echotijd je in het
midden van het k-vlak wilt hebben.
Linear Profile order: In welke volgorde ga ik de lijnen in het k-vlak wegschrijven? Bij linear profile
order ga je via het midden naar de andere kant. Dus van boven naar onder of van onder naar boven.
De eerste echo wordt dan boven of onder weggeschreven, de tweede in het midden en de derde ook
boven of onderaan. De tweede echo is dus contrastbepalend. De effectieve echotijd stel je dus nu in
op de waarde van de tweede echo.
Low-high Profile order: Wanneer je in het midden van het k-vlak begint met echo’s wegschrijven. De
eerste komt in het midden, de tweede komt onderaan en de derde bovenaan. En de vierde dan weer
onderaan en de vijfde bovenaan. Je werkt naar de randen van het k-vlak toe. De effectieve echotijd
wordt ingesteld op de waarde van de eerste echo. Je krijgt een andere effectieve echotijd en dus ook
een andere contrastweging.
Voor een T1 contrast heb je een korte echo tijd nodig, en dus in dit geval ook een korte effectieve
echotijd. Je kiest daardoor voor een Low-high Profile order. Je wil de eerste lijn in het midden zetten.
Ook bij een PD weging kies je voor een Low-high Profile order. Je hebt hierbij ook een korte echotijd
nodig. Want de eerste echo die geen T2 contrasten bevat komt in het midden van het k-vlak.
Bij een T2 weging kies je voor een Linear Profile order. Want hier wil je een lange echotijd hebben
om veel T2 contrasten te krijgen. De middelste echo komt in het midden.
Als je de turbofactor te hoog zet, krijg je te veel T2 contrasten. Hij wordt veel te zwaar en dat geeft
artefacten. Je krijgt heel veel echo’s voor de middelste en heel veel echo’s na de middelste. Dit
artefact heet blurring. Alles wordt een beetje waziger. Dit komt doordat er een mix ontstaat tussen
echo’s met weinig T2 contrast en echo’s met heel veel T2 contrast.
Een ander verschil wat je ziet is dat het vet op SE
donker is en op de TSE blijft dit vet wit. Dit komt door
het effect J-coupling. Dit is een chemisch effect wat
plaatsvind in de vet protonen. Omdat deze zo veel 180
graden pulsen achter mekaar krijgen. Dit effect zorgt
ervoor dat het vet toch signaal blijft geven.
2.2cMRI1 TSE
Spin echo: Scantijd (SE) = TR x aantal fasecoderingen (xNSA)
90 graden puls – FID - 180 graden puls – Echo
De echo gaan we meten. Vervolgens moeten we wachten tot de repetitietijd voorbij is en daarna
herhalen we het.
Echotijd: van 90 graden puls tot echo.
Repetitietijd: Van 90 graden puls tot 90 graden puls.
TSE: Turbo Spin Echo
We gaan meerdere 180 graden pulsen en echo’s geven. (2x meer). Je ziet dat de echo’s zwakker
worden. Dit komt doordat de echo’s van de T2 curve komen en de T2 curve neemt af. De ruimte die
we bij SE hadden tussen de echo en de volgende 90 graden puls, wordt opgevuld door meerdere 180
graden pulsen en echo’s.
Voordeel meer 180 graden pulsen: Iedere puls heeft een eigen echo. Iedere echo krijgt elk een eigen
fasecodering. (en dus elk een eigen plek in het K-vlak) Hierdoor is de TSE ook 3x zo snel als SE.
Parameters:
TR: turbofactor = 3. Staat voor het aantal 180 graden pulsen en dus ook het aantal echo’s dat we
gaan meten.
ES: Echo Spacing. Tijd tussen twee echo’s. Je kan ze snel achter elkaar laten komen, maar je kan er
ook wat ruimte tussen laten.
TR: repetitietijd
TEeff: (effectieve) echotijd. Alle drie de echo’s hebben een eigen echotijd. (eerste meten we na 20
ms, tweede na 40 en derde na 60) Daarom spreken we van effectieve echotijd. Dit is de echotijd
waarop de middelste lijn in het k-vlak geschreven wordt. Deze lijn is bepalend voor het contrast.
, Scantijd (TSE) = (TR x aantal fasecoderingen)/TF
Je hebt dus drie echotijden. Welke de juiste is, is afhankelijk van welke weging je wilt hebben. Stel je
hebt een lange repetitietijd en een korte echotijd, dan krijg je een PD gewogen plaatje. Ga je de
echotijd verlengen, dan krijg je een T2 weging. Ga je hem nog een keer verlengen, dan krijg je een
zwaar T2 gewogen plaatje. Het is dus afhankelijk van welke weging je wilt, welke echotijd je in het
midden van het k-vlak wilt hebben.
Linear Profile order: In welke volgorde ga ik de lijnen in het k-vlak wegschrijven? Bij linear profile
order ga je via het midden naar de andere kant. Dus van boven naar onder of van onder naar boven.
De eerste echo wordt dan boven of onder weggeschreven, de tweede in het midden en de derde ook
boven of onderaan. De tweede echo is dus contrastbepalend. De effectieve echotijd stel je dus nu in
op de waarde van de tweede echo.
Low-high Profile order: Wanneer je in het midden van het k-vlak begint met echo’s wegschrijven. De
eerste komt in het midden, de tweede komt onderaan en de derde bovenaan. En de vierde dan weer
onderaan en de vijfde bovenaan. Je werkt naar de randen van het k-vlak toe. De effectieve echotijd
wordt ingesteld op de waarde van de eerste echo. Je krijgt een andere effectieve echotijd en dus ook
een andere contrastweging.
Voor een T1 contrast heb je een korte echo tijd nodig, en dus in dit geval ook een korte effectieve
echotijd. Je kiest daardoor voor een Low-high Profile order. Je wil de eerste lijn in het midden zetten.
Ook bij een PD weging kies je voor een Low-high Profile order. Je hebt hierbij ook een korte echotijd
nodig. Want de eerste echo die geen T2 contrasten bevat komt in het midden van het k-vlak.
Bij een T2 weging kies je voor een Linear Profile order. Want hier wil je een lange echotijd hebben
om veel T2 contrasten te krijgen. De middelste echo komt in het midden.
Als je de turbofactor te hoog zet, krijg je te veel T2 contrasten. Hij wordt veel te zwaar en dat geeft
artefacten. Je krijgt heel veel echo’s voor de middelste en heel veel echo’s na de middelste. Dit
artefact heet blurring. Alles wordt een beetje waziger. Dit komt doordat er een mix ontstaat tussen
echo’s met weinig T2 contrast en echo’s met heel veel T2 contrast.
Een ander verschil wat je ziet is dat het vet op SE
donker is en op de TSE blijft dit vet wit. Dit komt door
het effect J-coupling. Dit is een chemisch effect wat
plaatsvind in de vet protonen. Omdat deze zo veel 180
graden pulsen achter mekaar krijgen. Dit effect zorgt
ervoor dat het vet toch signaal blijft geven.
