De mythe van het gemiddelde – Todd Rose
Inleiding – De lookalike wedstrijd
Het boek start met een verhaal over cockpits. Er gebeuren teveel ongelukken met vliegtuigen.
Het blijkt dat de cockpit is gebaseerd op de afmetingen van de gemiddelde piloot. Na
onderzoek bleek dat er geen piloot voldeed aan alle afmetingen van deze gemiddelde piloot.
Daniels schreef in 1952 het boek The Average Man en kwam met de oplossing: Cockpits
ontwerpen voor individuele piloten. Het systeem diende aangepast te worden aan het individu
in plaats van het individu in het gemiddelde proberen te proppen.
In het dagelijkse leven zijn veel zaken gebaseerd op het gemiddelde:
- Schoolprestaties
- Sollicitaties
- Functioneringsgesprekken
- Hypotheek verstrekken
- IQ
Het moraal van het verhaal is dat niemand gemiddeld is. Het gemiddelde is waardevol voor
vergelijkingen tussen bijvoorbeeld landen of tussen een experimentele en controle groep.
Deel 1: Het tijdperk van het gemiddelde
Hoofdstuk 1 – De uitvinding van het gemiddelde
2002 Miller: Miller was een neurowetenschapper die onderzoek deed naar het verbale
geheugen. Hij maakte op basis van hersenscans van de deelnemers een gemiddelde
hersendoorsnede. Geen van de deelnemers voldeed daadwerkelijk aan de gemiddelde
hersendoorsnede. Alle scans waren daarentegen identiek en varieerde sterk van het
gemiddelde.
Dit leidde tot de conclusie dat de gemiddelde hersenen niet bestaan. Echter, dit werd afgedaan
onder het motto ‘individuele verschillen doen er niet toe’. Afwijkingen werden genegeerd.
Miller stelde dat deze overtuiging een groot probleem was met praktische consequenties.
Voorbeeld: In de rechtbank wordt de toerekeningsvatbaarheid van een verdacht bepaald op
basis van de gemiddelde hersenactiviteit. Als de verdachte voldoet aan deze gemiddelde
activiteit kan dit grote gevolgen hebben voor zijn of haar straf. Terwijl Miller concludeerde
dat de gemiddelde hersenen niet bestaan.
Een belangrijke grondlegger van het gemiddelde is Adolphe Quetelet (1796)
- Isaac Newton was zijn grote inspiratie: op zoek naar algemeen geldende normen
- Quetelet wilde onderzoeksmethoden toepassen op de mens
- Hij baseerde zijn Methode van de gemiddelden op de astrologie: alle metingen
samenvoegen tot één gemiddelde meting
→ Quetelet paste deze methode toe op de studie van de mens
,Ideeën van Quetelet:
- De gemiddelde waarde is de werkelijke waarde. De meting van een individu is per
definitie foutief en de echte mens wordt vertegenwoordig door het gemiddelde
persoon
- De gemiddelde mens is het toonbeeld van perfectie
- Afwijkingen wijzen op misvorming
De ideeën van Quetelet hadden als doel om orde te verkrijgen in een wereld waarin de data
chaotisch groeide. Ook ontstond de drang om mensen in te delen in stereotypen zoals binnen
de economie (economische status), psychologie (introvert/extravert), natuurkunde en de
gezondheidszorg.
Francis Galton (1822) was een volgeling van Quetelet maar werd later een forse
tegenstander. Het eerste idee van Galton was dat het gemiddelde de wetenschappelijke basis
vormde voor het begrijpen van de mens. Ook stelde hij dat een individu dat goed is in het één,
goed is in alles. Hij werd geïnspireerd door Charles Darwin.
Tegenstrijdigheden Quetelet en Galton
Quetelet Galton
Het gemiddelde is het ideaalbeeld Het gemiddelde staat gelijk aan middelmatig
Afwijkingen van het gemiddelde zijn Het is de opdracht voor de mensheid om het
gedrochten gemiddelde te overstijgen
50% sneller/langzamer dan het gemiddelde 50% sneller dan het gemiddelde is superieur
is imperfect aan iemand die 50% langzamer is
Galton was voor het idee dat het gemiddelde lid van een groep het groepstype
vertegenwoordigde, net als Quetelet, maar tegen het idee dat afwijkingen gelijk stonden aan
fouten. Galton verving daarom de term afwijkingen door rangorde.
Hij ontwikkelde statistische methoden zoals correlatie op de wet van de afwijking van het
gemiddelde: het belangrijkste om van een persoon vast te stellen is in hoeverre iemand boven
of onder het gemiddelde scoort → Mensen indelen in een hiërarchie
De sociale natuurkunde van 1940 tot het heden wordt gekenmerkt door:
- Het gemiddelde mens van Quetelet
- Het idee van klassen van Galton
Er ontstond een revolutionaire verandering waarin het individu ingedeeld kon worden in
typen en klassen om hem/haar vervolgens te kunnen vergelijken met het groepsgemiddelde.
“Door hem zijn individualiteit af te nemen, elimineren we alles was niet essentieel is”
Averagarians: Aanhangers van het gemiddelde
Hoofdstuk 2 – Hoe onze wereld is gestandaardiseerd
Frederick Winslow Taylor (1856) had de grootste invloed op de leer van het gemiddelde als
leidraad van de maatschappij.
, Taylorisme: Niet de mens/individu staat op de eerste plaats naar het systeem, de protocollen
en efficiëntie. Een bedrijf moet zich niet aanpassen aan individuele werknemers maar het
bedrijf moet werknemers in dienst nemen die in het systeem passen.
Taylor introduceerde standaardisatie met als doel om alle industriële processen te
standaardiseren → voor elk proces gold maar één manier en dat was de gestandaardiseerde
manier.
“Van ambachtsman tot automaat, in een gestandaardiseerd systeem doet individualiteit er
niet toe”
Taylor introduceerde tevens het fenomeen de manager. De manager is verantwoordelijk voor
de rolverdeling en de planning binnen een afdeling. Managers hebben de leiding en arbeiders
voeren de taak van hun superieuren uit. Arbeiders werken niet op de manier die zijzelf willen
of waarvan zij denken dat het beter is.
In 1911 publiceerde Taylor zijn boek The principles of scientific management waarmee hij het
taylorisme en het wetenschappelijk management introduceerde. Binnen wetenschappelijk
management staat het denken en plannen los van het maken en doen.
Frederick Taylor werd de eerste management consultant en hij baseerde al zijn adviezen op
het gemiddelde. De fout van een verkeerde match tussen een bedrijf en werknemer lag altijd
bij de werknemer zelf, hij paste dan niet in het systeem.
Belangrijke aanhangers van het taylorisme zijn Mussolini, Hitler, Lenin en Stalin.
In het collectivistische Azië werd de wetenschappelijke bedrijfsvoering strikter toegepast dan
in het Westen. Ook is nu het wetenschappelijk management overheersend in
geïndustrialiseerde landen. Echter, geen een bedrijf geen toe dat ze het wetenschappelijk
management toepassen uit angst voor seksisme en racisme.
Het taylorisme vroeg om arbeiders met een middelbaarschooldiploma. In Amerika was dit een
probleem omdat er geen universeel middelbaar onderwijs was. Het Amerikaanse
onderwijsstelsel was toe aan een grondige herziening. De vraag rees wat de missie van het
nieuwe onderwijs zou moeten worden. Dit onderwijsdebat vond plaats tussen de humanisten
(vrijheid) en de tayloristen (leerlingen klaarstomen voor de ingerichte economie).
John D. Rockefeller richtte in 1912 een algemene onderwijsraad op gebaseerd op de
tayloristische visie op onderwijs: kinderen leren arbeiders te worden die hun industriële taken
perfect uitvoerden.
Gary plan: standaardisatie van het onderwijs
- Kinderen indelen naar leeftijd in plaats van prestatie
- De leerplanner. Een onveranderlijk leerplan gebaseerd op de wetenschappelijke
bedrijfsvoering waarin alles wat er op school plaatsvond nauwkeurig werd beschreven
zoals lestijden, wie de les gaf, de inhoud van de les en de bijbehorende beoordeling
De Amerikaanse scholen werden strikt queteletiaans met lessen en klaslokalen voor de
gemiddelde leerling die de gemiddelde arbeider moest worden.
Inleiding – De lookalike wedstrijd
Het boek start met een verhaal over cockpits. Er gebeuren teveel ongelukken met vliegtuigen.
Het blijkt dat de cockpit is gebaseerd op de afmetingen van de gemiddelde piloot. Na
onderzoek bleek dat er geen piloot voldeed aan alle afmetingen van deze gemiddelde piloot.
Daniels schreef in 1952 het boek The Average Man en kwam met de oplossing: Cockpits
ontwerpen voor individuele piloten. Het systeem diende aangepast te worden aan het individu
in plaats van het individu in het gemiddelde proberen te proppen.
In het dagelijkse leven zijn veel zaken gebaseerd op het gemiddelde:
- Schoolprestaties
- Sollicitaties
- Functioneringsgesprekken
- Hypotheek verstrekken
- IQ
Het moraal van het verhaal is dat niemand gemiddeld is. Het gemiddelde is waardevol voor
vergelijkingen tussen bijvoorbeeld landen of tussen een experimentele en controle groep.
Deel 1: Het tijdperk van het gemiddelde
Hoofdstuk 1 – De uitvinding van het gemiddelde
2002 Miller: Miller was een neurowetenschapper die onderzoek deed naar het verbale
geheugen. Hij maakte op basis van hersenscans van de deelnemers een gemiddelde
hersendoorsnede. Geen van de deelnemers voldeed daadwerkelijk aan de gemiddelde
hersendoorsnede. Alle scans waren daarentegen identiek en varieerde sterk van het
gemiddelde.
Dit leidde tot de conclusie dat de gemiddelde hersenen niet bestaan. Echter, dit werd afgedaan
onder het motto ‘individuele verschillen doen er niet toe’. Afwijkingen werden genegeerd.
Miller stelde dat deze overtuiging een groot probleem was met praktische consequenties.
Voorbeeld: In de rechtbank wordt de toerekeningsvatbaarheid van een verdacht bepaald op
basis van de gemiddelde hersenactiviteit. Als de verdachte voldoet aan deze gemiddelde
activiteit kan dit grote gevolgen hebben voor zijn of haar straf. Terwijl Miller concludeerde
dat de gemiddelde hersenen niet bestaan.
Een belangrijke grondlegger van het gemiddelde is Adolphe Quetelet (1796)
- Isaac Newton was zijn grote inspiratie: op zoek naar algemeen geldende normen
- Quetelet wilde onderzoeksmethoden toepassen op de mens
- Hij baseerde zijn Methode van de gemiddelden op de astrologie: alle metingen
samenvoegen tot één gemiddelde meting
→ Quetelet paste deze methode toe op de studie van de mens
,Ideeën van Quetelet:
- De gemiddelde waarde is de werkelijke waarde. De meting van een individu is per
definitie foutief en de echte mens wordt vertegenwoordig door het gemiddelde
persoon
- De gemiddelde mens is het toonbeeld van perfectie
- Afwijkingen wijzen op misvorming
De ideeën van Quetelet hadden als doel om orde te verkrijgen in een wereld waarin de data
chaotisch groeide. Ook ontstond de drang om mensen in te delen in stereotypen zoals binnen
de economie (economische status), psychologie (introvert/extravert), natuurkunde en de
gezondheidszorg.
Francis Galton (1822) was een volgeling van Quetelet maar werd later een forse
tegenstander. Het eerste idee van Galton was dat het gemiddelde de wetenschappelijke basis
vormde voor het begrijpen van de mens. Ook stelde hij dat een individu dat goed is in het één,
goed is in alles. Hij werd geïnspireerd door Charles Darwin.
Tegenstrijdigheden Quetelet en Galton
Quetelet Galton
Het gemiddelde is het ideaalbeeld Het gemiddelde staat gelijk aan middelmatig
Afwijkingen van het gemiddelde zijn Het is de opdracht voor de mensheid om het
gedrochten gemiddelde te overstijgen
50% sneller/langzamer dan het gemiddelde 50% sneller dan het gemiddelde is superieur
is imperfect aan iemand die 50% langzamer is
Galton was voor het idee dat het gemiddelde lid van een groep het groepstype
vertegenwoordigde, net als Quetelet, maar tegen het idee dat afwijkingen gelijk stonden aan
fouten. Galton verving daarom de term afwijkingen door rangorde.
Hij ontwikkelde statistische methoden zoals correlatie op de wet van de afwijking van het
gemiddelde: het belangrijkste om van een persoon vast te stellen is in hoeverre iemand boven
of onder het gemiddelde scoort → Mensen indelen in een hiërarchie
De sociale natuurkunde van 1940 tot het heden wordt gekenmerkt door:
- Het gemiddelde mens van Quetelet
- Het idee van klassen van Galton
Er ontstond een revolutionaire verandering waarin het individu ingedeeld kon worden in
typen en klassen om hem/haar vervolgens te kunnen vergelijken met het groepsgemiddelde.
“Door hem zijn individualiteit af te nemen, elimineren we alles was niet essentieel is”
Averagarians: Aanhangers van het gemiddelde
Hoofdstuk 2 – Hoe onze wereld is gestandaardiseerd
Frederick Winslow Taylor (1856) had de grootste invloed op de leer van het gemiddelde als
leidraad van de maatschappij.
, Taylorisme: Niet de mens/individu staat op de eerste plaats naar het systeem, de protocollen
en efficiëntie. Een bedrijf moet zich niet aanpassen aan individuele werknemers maar het
bedrijf moet werknemers in dienst nemen die in het systeem passen.
Taylor introduceerde standaardisatie met als doel om alle industriële processen te
standaardiseren → voor elk proces gold maar één manier en dat was de gestandaardiseerde
manier.
“Van ambachtsman tot automaat, in een gestandaardiseerd systeem doet individualiteit er
niet toe”
Taylor introduceerde tevens het fenomeen de manager. De manager is verantwoordelijk voor
de rolverdeling en de planning binnen een afdeling. Managers hebben de leiding en arbeiders
voeren de taak van hun superieuren uit. Arbeiders werken niet op de manier die zijzelf willen
of waarvan zij denken dat het beter is.
In 1911 publiceerde Taylor zijn boek The principles of scientific management waarmee hij het
taylorisme en het wetenschappelijk management introduceerde. Binnen wetenschappelijk
management staat het denken en plannen los van het maken en doen.
Frederick Taylor werd de eerste management consultant en hij baseerde al zijn adviezen op
het gemiddelde. De fout van een verkeerde match tussen een bedrijf en werknemer lag altijd
bij de werknemer zelf, hij paste dan niet in het systeem.
Belangrijke aanhangers van het taylorisme zijn Mussolini, Hitler, Lenin en Stalin.
In het collectivistische Azië werd de wetenschappelijke bedrijfsvoering strikter toegepast dan
in het Westen. Ook is nu het wetenschappelijk management overheersend in
geïndustrialiseerde landen. Echter, geen een bedrijf geen toe dat ze het wetenschappelijk
management toepassen uit angst voor seksisme en racisme.
Het taylorisme vroeg om arbeiders met een middelbaarschooldiploma. In Amerika was dit een
probleem omdat er geen universeel middelbaar onderwijs was. Het Amerikaanse
onderwijsstelsel was toe aan een grondige herziening. De vraag rees wat de missie van het
nieuwe onderwijs zou moeten worden. Dit onderwijsdebat vond plaats tussen de humanisten
(vrijheid) en de tayloristen (leerlingen klaarstomen voor de ingerichte economie).
John D. Rockefeller richtte in 1912 een algemene onderwijsraad op gebaseerd op de
tayloristische visie op onderwijs: kinderen leren arbeiders te worden die hun industriële taken
perfect uitvoerden.
Gary plan: standaardisatie van het onderwijs
- Kinderen indelen naar leeftijd in plaats van prestatie
- De leerplanner. Een onveranderlijk leerplan gebaseerd op de wetenschappelijke
bedrijfsvoering waarin alles wat er op school plaatsvond nauwkeurig werd beschreven
zoals lestijden, wie de les gaf, de inhoud van de les en de bijbehorende beoordeling
De Amerikaanse scholen werden strikt queteletiaans met lessen en klaslokalen voor de
gemiddelde leerling die de gemiddelde arbeider moest worden.
