Een benauwend spannend
boek
Recensie door Sophie Stroes, 5V
‘Ik wist immers dat er geen auto’s meer rijden, geen bomen meer ruisen en geen vogels meer
krijsen. Ik had het alleen nog niet gehoord. Het massieve niets. Stilte: het geluid van alles
wat er niet meer was.’
Een verrassend, origineel en onheilspellend
boek geschreven door de befaamde
schrijfster Hannah Bervoets. “Alles wat er
was”, een boek dat bij velen bekend is, met
name door de markante en originele aard.
Het boek is uitgegeven door uitgeverij Atlas
in 2013, te Amsterdam. In dit bijzondere boek
worden acht mensen gevolgd die op een
zondag samen komen in een schoolgebouw
voor de opname van een
wetenschapsprogramma. Dit loopt echter
heel anders. Een plotselinge harde knal
veranderd de hele situatie, op bevel van de
autoriteiten moet alles dicht en wordt de
groep volledig afgesloten van de
buitenwereld. Door de ogen van de tv-
redactrice Merel zien we hoe de groep
overleeft in deze vreemde situatie.
Naarmate het boek vordert komt de
duisternis je tegemoet en doen isolatie en
eenzaamheid hun intrede.
Wat zou jij doen als je opgesloten zou zitten in een gebouw, zonder enig uitzicht
over wat er komen gaat? Deze vraag blijf je jezelf stellen als lezer bij het lezen
van “Alles wat er was”. De angst voor het onbekende blijft een grote rol spelen in
dit boek. Het boek is op een verrassende manier geschreven, wat voor sommigen
ook als ingewikkeld kan worden ervaren. De constante tijdsprongen naar het
verleden, zijn kenmerkend voor dit boek. Merel blikt enkele malen terug naar de
tijd voor de knal, hoe ze alles voor lief had genomen nu er niks meer is. De
terugblikken geven ook aan wat de titel van het boek betekent, het is een
verwijzing naar de tijd vóór de knal, het leven toen alles er nog was.
“Want de tijd voor de knal, de tijd dat het leven nog werk of vakantie was, stond in het teken van later, ja:
iedereen was met de toekomst bezig. Altijd, overal. Eigenlijk bestond de oude situatie bij de gratie van
speculatie. Ik deed er zelf ook aan mee.”
Merel vindt een achtergebleven agenda van een leerlinge en gebruikt dit om een
dagboek te beginnen. Dit dagboek blijft echter in door elkaar gehusselde stukken
achter waardoor de dagen niet chronologisch op elkaar aansluiten. De structurele
opbouw van het boek kan voor enige verwarring zorgen, maar toch zorgt deze
boek
Recensie door Sophie Stroes, 5V
‘Ik wist immers dat er geen auto’s meer rijden, geen bomen meer ruisen en geen vogels meer
krijsen. Ik had het alleen nog niet gehoord. Het massieve niets. Stilte: het geluid van alles
wat er niet meer was.’
Een verrassend, origineel en onheilspellend
boek geschreven door de befaamde
schrijfster Hannah Bervoets. “Alles wat er
was”, een boek dat bij velen bekend is, met
name door de markante en originele aard.
Het boek is uitgegeven door uitgeverij Atlas
in 2013, te Amsterdam. In dit bijzondere boek
worden acht mensen gevolgd die op een
zondag samen komen in een schoolgebouw
voor de opname van een
wetenschapsprogramma. Dit loopt echter
heel anders. Een plotselinge harde knal
veranderd de hele situatie, op bevel van de
autoriteiten moet alles dicht en wordt de
groep volledig afgesloten van de
buitenwereld. Door de ogen van de tv-
redactrice Merel zien we hoe de groep
overleeft in deze vreemde situatie.
Naarmate het boek vordert komt de
duisternis je tegemoet en doen isolatie en
eenzaamheid hun intrede.
Wat zou jij doen als je opgesloten zou zitten in een gebouw, zonder enig uitzicht
over wat er komen gaat? Deze vraag blijf je jezelf stellen als lezer bij het lezen
van “Alles wat er was”. De angst voor het onbekende blijft een grote rol spelen in
dit boek. Het boek is op een verrassende manier geschreven, wat voor sommigen
ook als ingewikkeld kan worden ervaren. De constante tijdsprongen naar het
verleden, zijn kenmerkend voor dit boek. Merel blikt enkele malen terug naar de
tijd voor de knal, hoe ze alles voor lief had genomen nu er niks meer is. De
terugblikken geven ook aan wat de titel van het boek betekent, het is een
verwijzing naar de tijd vóór de knal, het leven toen alles er nog was.
“Want de tijd voor de knal, de tijd dat het leven nog werk of vakantie was, stond in het teken van later, ja:
iedereen was met de toekomst bezig. Altijd, overal. Eigenlijk bestond de oude situatie bij de gratie van
speculatie. Ik deed er zelf ook aan mee.”
Merel vindt een achtergebleven agenda van een leerlinge en gebruikt dit om een
dagboek te beginnen. Dit dagboek blijft echter in door elkaar gehusselde stukken
achter waardoor de dagen niet chronologisch op elkaar aansluiten. De structurele
opbouw van het boek kan voor enige verwarring zorgen, maar toch zorgt deze
