OG week 2.3.6
Centrale vraag:
In hoeverre heeft Har op basis van zijn arbeidsongeschiktheidspercentage recht op Wet WIA en hoe
wordt dat bepaald en wat zijn de rechten en verplichtingen daarbij?
Leerdoelen:
1. Wat is de Wet Werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA)?
De Wet Werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA) is een werknemersverzekering
die de gevolgen van inkomensverlies opvangt voor arbeidsongeschikte werknemers die geen
recht (meer) hebben op loondoorbetaling van art. 7:629 lid 1 BW of een ZW-uitkering na 104
weken arbeidsongeschiktheid. De Wet WIA biedt inkomensbescherming voor
arbeidsongeschikte werknemers die geen arbeid meer kunnen verrichten en financiële
impulsen om gedeeltelijk arbeidsongeschikte werknemers arbeid te laten verrichten. De Wet
WIA heeft een loongerelateerde uitkering (geen partnerinkomens- en vermogenstoets) met
een (on)gemaximeerde duur (art. 51 jo. 61 lid 1 jo. 59 lid 1 Wet WIA). De Wet WIA-uitkering
wordt pas daadwerkelijk ontvangen als een recht op Wet WIA bestaat, het recht op Wet WIA
geldend kan worden gemaakt en de Wet WIA-uitkering wordt uitbetaald. De kenmerken van
de Wet WIA zijn: de werknemers die in Nederland werkzaam zijn, zijn verplicht van
rechtswege (automatisch) verzekerd, ongeacht of er wel of niet premie is betaald (art. 7 lid 1
jo. 8 lid 1 Wet WIA); de Wet WIA-uitkering wordt betaald door premieheffing van
werknemers en/of werkgevers (art. 23 Wfsv); de uitvoering van de Wet WIA geschiedt door
het UWV (art. 64 lid 1 Wet WIA); de hoogte van de Wet WIA-uitkering is gerelateerd aan het
dagloon en niet afhankelijk van het inkomen of het vermogen van de langdurig
arbeidsongeschikte werknemer zelf of zijn partner (geen partnerinkomens- en
vermogenstoets) (art. 51 jo. 61 lid 1 jo. 13 lid 1 Wet WIA); de duur van de Wet WIA-uitkering
is (on)beperkt (art. 59 lid 1 Wet WIA).
2. Wanneer is er sprake van arbeidsongeschiktheid in de zin van de Wet WIA (anders dan ZW
en BW)?
De werknemer is arbeidsongeschikt als de werknemer door een rechtstreekse en objectieve
medisch vast te stellen gevolg van ziekte, gebrek, zwangerschap of bevalling niet meer in
staat is om met arbeid een bepaald percentage van het maatmaninkomen te verdienen
(medisch en economisch begrip). De werknemer is in de volgende gevallen arbeidsongeschikt
in de zin van de Wet WIA:
1) De werknemer is volledig en duurzaam arbeidsongeschikt als de werknemer duurzaam
slechts in staat is om met arbeid maximaal 20% van het maatmaninkomen per uur te
verdienen (minimaal 80% maximaal 100% arbeidsongeschikt) ten gevolge van ziekte,
gebrek, zwangerschap of bevalling op grond van rechtstreekse en objectieve vast te
stellen medische gronden van fysieke of psychische aard (art. 4 lid 1 Wet WIA). Het
begrip duurzaamheid omvat een medische stabiele of verslechterende situatie en een
medische situatie waarbij op lange termijn een geringe kans op herstel bestaat (art. 4 lid
2 jo. lid 3 Wet WIA) (Beoordelingskader van de duurzaamheid van de
arbeidsbeperkingen). Het begrip arbeid omvat alle algemeen accepteerde arbeid
waartoe de werknemer met zijn krachten en bekwaamheden in staat is (met
uitzondering van de sekssector en illegale werkzaamheden) (art. 6 lid 3 Wet WIA).
2) De werknemer is gedeeltelijk arbeidsongeschikt als de werknemer volledig (minimaal
80% maximaal 100% arbeidsongeschikt) maar niet duurzaam arbeidsongeschikt is of als
de werknemer niet volledig en duurzaam arbeidsongeschikt is, maar slechts in staat is
om met arbeid maximaal 65% van het maatmaninkomen per uur te verdienen (minimaal
35% maximaal 80% arbeidsongeschikt) ten gevolge van ziekte, gebrek, zwangerschap of
, bevalling op grond van rechtstreekse en objectieve vast te stellen medische gronden van
fysieke of psychische aard (art. 5 Wet WIA). Het begrip arbeid omvat alle algemeen
accepteerde arbeid waartoe de werknemer met zijn krachten en bekwaamheden in staat
is (art. 6 lid 3 Wet WIA).
3) De werknemer is op objectief vast te stellen medische gronden arbeidsongeschikt als hij
niet in staat is zijn eigen arbeid te verrichten op grond van niet-objectief medisch vast te
stellen gronden, maar de klachten eenduidig en consistent zijn en door meerdere
medische deskundigen worden erkend (ECLI:NL:CRVB:2001:AB1847).
3. Hoe wordt het arbeidsongeschiktheidspercentage berekend?
De mate van arbeidsongeschiktheid/het arbeidsongeschiktheidspercentage (schatting) wordt
vastgesteld door een vergelijking te maken tussen wat de werknemer verdiende toen hij nog
gezond was (maatmaninkomen) en wat de werknemer na 104 weken arbeidsongeschiktheid
in de zin van het BW of de ZW nog zou kunnen verdienen (restinkomen/resterende
verdiencapaciteit) (art. 5 lid 2 Schattingsbesluit). Het arbeidsongeschiktheidspercentage
wordt berekend door de formule: (maatmaninkomen - resterende verdiencapaciteit) /
maatmaninkomen x 100% (art. 10a lid 4 Schattingsbesluit). Het maatmaninkomen is het
inkomen dat gezonde personen met soortgelijke opleiding en ervaring met arbeid gewoonlijk
verdienen (art. 1 Wet WIA), waaronder meestal het inkomen dat de werknemer vroeger
verdiende toen hij nog gezond was. Het maatmaninkomen wordt vastgesteld over het
gemiddeld inkomen van de werknemer in het jaar voorafgaand aan zijn eerste
arbeidsongeschiktheidsdag (refertejaar) die wordt geïndexeerd tot de eerste uitkeringsdag
(art. 7a lid 1 jo. 8 lid 1 Schattingsbesluit). Het restinkomen/resterende verdiencapaciteit (rvc)
is het inkomen dat de werknemer na 104 weken arbeidsongeschiktheid in de zin van het BW
of de ZW nog zou kunnen verdienen (percentage arbeidsgeschiktheid). De resterende
verdiencapaciteit wordt vastgesteld op het uurloon van de middelste van de drie functies
(mediaan) (art. 10 lid 1 sub b Schattingsbesluit), ongeacht of de functies wel daadwerkelijk
worden vervuld (praktische schatting) of niet daadwerkelijk worden vervuld (zuiver
theoretische schatting) (art. 6 lid 2 Wet WIA jo. 9 sub h Schattingsbesluit). Als de werknemer
voor meer dan 35% arbeidsongeschikt is, dan heeft de werknemer recht op Wet WIA. Als de
werknemer voor minder dan 35% arbeidsongeschikt is, dan moet de werknemer door zijn
werkgever gereïntegreerd worden in passende arbeid en anders een beroep doen op de
WW.
4. Wanneer bestaat het recht op Wet WIA?
Het recht op Wet WIA bestaat als de werknemer een werknemer is in de zin van art. 7 lid 1
jo. 8 lid 1 Wet WIA, de werknemer minimaal 35% arbeidsongeschikt is in de zin van art. 4 lid
1 jo. 5 lid 1 Wet WIA, de werknemer de wachttijd van 104 weken heeft doorlopen van art. 23
lid 1 Wet WIA en geen uitsluitingsgronden van art. 43 Wet WIA van toepassing zijn (art. 47 lid
1 jo. lid 2 jo. 54 lid 1 jo. lid 2 Wet WIA).
1) Werknemer
De werknemer moet een werknemer zijn in de zin van de ZW. De werknemer moet een
natuurlijke persoon zijn die in privaatrechtelijke dienstbetrekking (arbeidsovereenkomst)
of in publiekrechtelijke dienstbetrekking (ambtelijke aanstelling) staat, met uitzondering
van de werknemer die de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt en de personen die
werkzaam zijn om vakbekwaamheden te verwerven van art. 4 lid 1 sub g ZW (art. 7 lid 1
jo. 8 lid 1 Wet WIA jo. 3 lid 1 ZW). De arbeidsovereenkomst is een overeenkomst waarbij
de werknemer zich verbindt in dienst van de werkgever arbeid (persoonlijk) te verrichten
tegen loon gedurende zekere tijd (loondienst) (art. 7:610 lid 1 BW).
2) Arbeidsongeschikt
De werknemer moet met arbeid maximaal 65% van het maatmaninkomen per uur
kunnen verdienen (minimaal 35% arbeidsongeschikt). De werknemer moet volledig en
Centrale vraag:
In hoeverre heeft Har op basis van zijn arbeidsongeschiktheidspercentage recht op Wet WIA en hoe
wordt dat bepaald en wat zijn de rechten en verplichtingen daarbij?
Leerdoelen:
1. Wat is de Wet Werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA)?
De Wet Werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA) is een werknemersverzekering
die de gevolgen van inkomensverlies opvangt voor arbeidsongeschikte werknemers die geen
recht (meer) hebben op loondoorbetaling van art. 7:629 lid 1 BW of een ZW-uitkering na 104
weken arbeidsongeschiktheid. De Wet WIA biedt inkomensbescherming voor
arbeidsongeschikte werknemers die geen arbeid meer kunnen verrichten en financiële
impulsen om gedeeltelijk arbeidsongeschikte werknemers arbeid te laten verrichten. De Wet
WIA heeft een loongerelateerde uitkering (geen partnerinkomens- en vermogenstoets) met
een (on)gemaximeerde duur (art. 51 jo. 61 lid 1 jo. 59 lid 1 Wet WIA). De Wet WIA-uitkering
wordt pas daadwerkelijk ontvangen als een recht op Wet WIA bestaat, het recht op Wet WIA
geldend kan worden gemaakt en de Wet WIA-uitkering wordt uitbetaald. De kenmerken van
de Wet WIA zijn: de werknemers die in Nederland werkzaam zijn, zijn verplicht van
rechtswege (automatisch) verzekerd, ongeacht of er wel of niet premie is betaald (art. 7 lid 1
jo. 8 lid 1 Wet WIA); de Wet WIA-uitkering wordt betaald door premieheffing van
werknemers en/of werkgevers (art. 23 Wfsv); de uitvoering van de Wet WIA geschiedt door
het UWV (art. 64 lid 1 Wet WIA); de hoogte van de Wet WIA-uitkering is gerelateerd aan het
dagloon en niet afhankelijk van het inkomen of het vermogen van de langdurig
arbeidsongeschikte werknemer zelf of zijn partner (geen partnerinkomens- en
vermogenstoets) (art. 51 jo. 61 lid 1 jo. 13 lid 1 Wet WIA); de duur van de Wet WIA-uitkering
is (on)beperkt (art. 59 lid 1 Wet WIA).
2. Wanneer is er sprake van arbeidsongeschiktheid in de zin van de Wet WIA (anders dan ZW
en BW)?
De werknemer is arbeidsongeschikt als de werknemer door een rechtstreekse en objectieve
medisch vast te stellen gevolg van ziekte, gebrek, zwangerschap of bevalling niet meer in
staat is om met arbeid een bepaald percentage van het maatmaninkomen te verdienen
(medisch en economisch begrip). De werknemer is in de volgende gevallen arbeidsongeschikt
in de zin van de Wet WIA:
1) De werknemer is volledig en duurzaam arbeidsongeschikt als de werknemer duurzaam
slechts in staat is om met arbeid maximaal 20% van het maatmaninkomen per uur te
verdienen (minimaal 80% maximaal 100% arbeidsongeschikt) ten gevolge van ziekte,
gebrek, zwangerschap of bevalling op grond van rechtstreekse en objectieve vast te
stellen medische gronden van fysieke of psychische aard (art. 4 lid 1 Wet WIA). Het
begrip duurzaamheid omvat een medische stabiele of verslechterende situatie en een
medische situatie waarbij op lange termijn een geringe kans op herstel bestaat (art. 4 lid
2 jo. lid 3 Wet WIA) (Beoordelingskader van de duurzaamheid van de
arbeidsbeperkingen). Het begrip arbeid omvat alle algemeen accepteerde arbeid
waartoe de werknemer met zijn krachten en bekwaamheden in staat is (met
uitzondering van de sekssector en illegale werkzaamheden) (art. 6 lid 3 Wet WIA).
2) De werknemer is gedeeltelijk arbeidsongeschikt als de werknemer volledig (minimaal
80% maximaal 100% arbeidsongeschikt) maar niet duurzaam arbeidsongeschikt is of als
de werknemer niet volledig en duurzaam arbeidsongeschikt is, maar slechts in staat is
om met arbeid maximaal 65% van het maatmaninkomen per uur te verdienen (minimaal
35% maximaal 80% arbeidsongeschikt) ten gevolge van ziekte, gebrek, zwangerschap of
, bevalling op grond van rechtstreekse en objectieve vast te stellen medische gronden van
fysieke of psychische aard (art. 5 Wet WIA). Het begrip arbeid omvat alle algemeen
accepteerde arbeid waartoe de werknemer met zijn krachten en bekwaamheden in staat
is (art. 6 lid 3 Wet WIA).
3) De werknemer is op objectief vast te stellen medische gronden arbeidsongeschikt als hij
niet in staat is zijn eigen arbeid te verrichten op grond van niet-objectief medisch vast te
stellen gronden, maar de klachten eenduidig en consistent zijn en door meerdere
medische deskundigen worden erkend (ECLI:NL:CRVB:2001:AB1847).
3. Hoe wordt het arbeidsongeschiktheidspercentage berekend?
De mate van arbeidsongeschiktheid/het arbeidsongeschiktheidspercentage (schatting) wordt
vastgesteld door een vergelijking te maken tussen wat de werknemer verdiende toen hij nog
gezond was (maatmaninkomen) en wat de werknemer na 104 weken arbeidsongeschiktheid
in de zin van het BW of de ZW nog zou kunnen verdienen (restinkomen/resterende
verdiencapaciteit) (art. 5 lid 2 Schattingsbesluit). Het arbeidsongeschiktheidspercentage
wordt berekend door de formule: (maatmaninkomen - resterende verdiencapaciteit) /
maatmaninkomen x 100% (art. 10a lid 4 Schattingsbesluit). Het maatmaninkomen is het
inkomen dat gezonde personen met soortgelijke opleiding en ervaring met arbeid gewoonlijk
verdienen (art. 1 Wet WIA), waaronder meestal het inkomen dat de werknemer vroeger
verdiende toen hij nog gezond was. Het maatmaninkomen wordt vastgesteld over het
gemiddeld inkomen van de werknemer in het jaar voorafgaand aan zijn eerste
arbeidsongeschiktheidsdag (refertejaar) die wordt geïndexeerd tot de eerste uitkeringsdag
(art. 7a lid 1 jo. 8 lid 1 Schattingsbesluit). Het restinkomen/resterende verdiencapaciteit (rvc)
is het inkomen dat de werknemer na 104 weken arbeidsongeschiktheid in de zin van het BW
of de ZW nog zou kunnen verdienen (percentage arbeidsgeschiktheid). De resterende
verdiencapaciteit wordt vastgesteld op het uurloon van de middelste van de drie functies
(mediaan) (art. 10 lid 1 sub b Schattingsbesluit), ongeacht of de functies wel daadwerkelijk
worden vervuld (praktische schatting) of niet daadwerkelijk worden vervuld (zuiver
theoretische schatting) (art. 6 lid 2 Wet WIA jo. 9 sub h Schattingsbesluit). Als de werknemer
voor meer dan 35% arbeidsongeschikt is, dan heeft de werknemer recht op Wet WIA. Als de
werknemer voor minder dan 35% arbeidsongeschikt is, dan moet de werknemer door zijn
werkgever gereïntegreerd worden in passende arbeid en anders een beroep doen op de
WW.
4. Wanneer bestaat het recht op Wet WIA?
Het recht op Wet WIA bestaat als de werknemer een werknemer is in de zin van art. 7 lid 1
jo. 8 lid 1 Wet WIA, de werknemer minimaal 35% arbeidsongeschikt is in de zin van art. 4 lid
1 jo. 5 lid 1 Wet WIA, de werknemer de wachttijd van 104 weken heeft doorlopen van art. 23
lid 1 Wet WIA en geen uitsluitingsgronden van art. 43 Wet WIA van toepassing zijn (art. 47 lid
1 jo. lid 2 jo. 54 lid 1 jo. lid 2 Wet WIA).
1) Werknemer
De werknemer moet een werknemer zijn in de zin van de ZW. De werknemer moet een
natuurlijke persoon zijn die in privaatrechtelijke dienstbetrekking (arbeidsovereenkomst)
of in publiekrechtelijke dienstbetrekking (ambtelijke aanstelling) staat, met uitzondering
van de werknemer die de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt en de personen die
werkzaam zijn om vakbekwaamheden te verwerven van art. 4 lid 1 sub g ZW (art. 7 lid 1
jo. 8 lid 1 Wet WIA jo. 3 lid 1 ZW). De arbeidsovereenkomst is een overeenkomst waarbij
de werknemer zich verbindt in dienst van de werkgever arbeid (persoonlijk) te verrichten
tegen loon gedurende zekere tijd (loondienst) (art. 7:610 lid 1 BW).
2) Arbeidsongeschikt
De werknemer moet met arbeid maximaal 65% van het maatmaninkomen per uur
kunnen verdienen (minimaal 35% arbeidsongeschikt). De werknemer moet volledig en
