Samenvatting EC periode 3
College 1
Wederom komen we in deze periode terug op CRAST. Zij bepalen de beeldkwaliteit van de echo-
onderzoeken.
o Bij echo is het contrast moeilijk te veranderen, we konden in post-processing een andere
graymap kiezen maar het contrast blijft bij echo altijd hetzelfde.
o De detailwaarneembaarheid bij echo is groot, je ziet veel kleine details in het menselijke
lichaam.
o De artefacten bij echo is alles wat niet overeenkomt met de werkelijkheid. Een voorbeeld
hiervan is natuurlijk de lucht in de patiënt.
o Signaal ruis verhouding (SNR). Er is een moment dat het signaal steeds meer afneemt en op
den duur verdwijnt in de ruis. De ruis is dominanter aanwezig dan het signaal.
o De scantijd (fps) heeft ook invloed op het beeldkwaliteit.
Dit college vooral kijken naar resolutie, SNR en scantijd.
Resolutie
Je kan het kleinste detail bij echo zien door de frequentie. Hoe hoger de frequentie, hoe kleiner de
golflengte. De resolutie ligt tussen de 0.3 en 3 mm in. Dit wilt dus zeggen dat je 2 punten met een
afstand ertussen van 0.3 mm kunt onderscheiden. Mocht de afstand 0.2 mm worden komt de
afstand te dicht bij elkaar en wordt het afgebeeld op het systeem als 1 punt.
De resolutie is dus de kleinste afstand tussen twee reflectoren waarbij deze nog als
twee objecten kunnen worden afgebeeld. Hoe kleiner dit getal, hoe beter de
kwaliteit.
Je hebt weer verschillende testbeelden waarmee je kan onderscheiden wat de
spatiële resolutie is. Kan je de afstand in lijnen onderscheiden of wordt het afgebeeld
als 1 punt.
Je echobeeld heeft 3 richtingen.
- Axiaal: in de richting van de echobeeldlijnen (boven naar beneden).
- Lateraal: staan loodrecht op de axiale lijnen.
- Plakdikte: als je iets scant maak je eigenlijk een plak. Die is van een bepaalde dikte, en
dat is de derde richting.
De beeldkwaliteit van de axiale richting is beter dan de laterale richting.
De axiale richting wordt bepaald door de frequentie. De laterale richting wordt bepaald door het
vermogen van het echosysteem om te kunnen scherpstellen (focusseren), en dus om een dunne
bundel te maken. Hoe dunner de bundel hoe meer details in de laterale richting.
De beeldkwaliteit is niet hetzelfde in beide richtingen.
Mocht je in de axiale richting twee echo’s meten, heb je twee topjes. Als ze goed te
onderscheiden zijn van elkaar, en je dal dus diep genoeg is, dan zijn het twee losse
puntjes. Mocht er geen dal zijn is het maar 1 vast punt. Dit is allemaal afhankelijk
van de frequentie.
Als we een 5MHz transducer hebben en we gebruiken de formule v = f x ʎ kan je
uitrekenen dat bij deze transducer een golflengte van 0.308mm hoort. Dat is dus het kleinste detail
dat je kunt zien. Dit is theoretisch maar in de praktijk is dit anders, je stuurt 3 golfjes en wordt de
resolutie dus 1 mm.
, Mochten we de frequentie verdubbelen (10MHz) heb je de helft van de golflengte (0.15), en krijg je
dus ook een resolutie van ongeveer 0.5mm.
In praktijk kijk je naar verschil in grijswaarde. De nier heeft een andere
grijswaarde dan de lever (echorijker). Mochten ze dezelfde kleur hebben is het
systeem waarschijnlijk niet goed.
Dus aan de ene kant heeft echo voordelen dat je heel gedetailleerd kan kijken
maar je kan niet heel diep scannen, dat is een groot nadeel.
Laterale resolutie
D.m.v. focusseren kunnen we de bundels smaller maken. Dit zorgt ervoor dat we goeie resolutie
kunnen maken. Het is dus afhankelijk van de doorsnede van de bundel.
We krijgen dan een hoofdbundel met aan de zijkanten diverse zij-lobben, dit komt door
constructieve interferentie. Dit wil je niet want dan gaat het geluid niet rechtdoor maar ook voor een
deel naar de zijkant. Alles wat naar de zijkant gaat reflecteert en komt ergens anders terecht
(artefact).
De echte resolutie (axiaal) is ongeveer 3x de golflengte. Mocht de golflengte dus 0.3 zijn, is de axiale
resolutie ongeveer 0.9mm.
De laterale resolutie is ongeveer 6x de golflengte.
De beeldkwaliteit van boven naar beneden is dus beter dan van links naar rechts. Daarom moet je
dus organen vanuit meerdere richtingen bekijken.
Beeldkwaliteit testen
Een arterie bestaat uit 3 lagen, binnenste is de intima (heel glad), daarna komt de media. Dit is de
spierlaag. Daar omheen zit de aventitia.
De intima is maar 1 mm dik maar kan je met de transducer wel zien. Als je dit kan zien heb je een
goed systeem.
We kunnen ook testen (visueel) of de kabels nog heel zijn. Dat is ook een factor die het onderzoek
kan beïnvloeden.
Het testen van de transducer doen we ook, dan kijken we gewoon met behulp van een paperclip of
alle kristallen het nog doen, je gaat langzaam over de rand heen en kan je zo inspecteren of alles het
nog doet. Je krijgt een witte lijn op beeld en als het goed is gaat hij soepel over het beeld heen,
mocht hij ergens wegvallen weet je welk element kapot is.
Is het een uniform, en egaal beeld?
Je kan ook andere testen met het systeem doen, bv kijken wat de resolutie is. Maar dit komt later
terug.
Temporele resolutie (fps)
Dit hangt af van de framerate, hoeveel beelden per seconde maak je? Dit hangt onder andere af van
snelheid van het geluid, scandiepte (hoe dieper, hoe langer je moet wachten op echo), aantal lijnen
en het aantal focuspunten (je stuurt als het ware 2 geluidsgolven weg).
De fps bepaald ook hoe scherp je een bewegend orgaan ziet, hoe meer fps hoe beter je bv de
hartkleppen kan zien.
Scherpte
Als er twee verschillen zijn in grijswaarde kan jij het via de computer verder uitvergroten. Zo valt het
meer op.
College 1
Wederom komen we in deze periode terug op CRAST. Zij bepalen de beeldkwaliteit van de echo-
onderzoeken.
o Bij echo is het contrast moeilijk te veranderen, we konden in post-processing een andere
graymap kiezen maar het contrast blijft bij echo altijd hetzelfde.
o De detailwaarneembaarheid bij echo is groot, je ziet veel kleine details in het menselijke
lichaam.
o De artefacten bij echo is alles wat niet overeenkomt met de werkelijkheid. Een voorbeeld
hiervan is natuurlijk de lucht in de patiënt.
o Signaal ruis verhouding (SNR). Er is een moment dat het signaal steeds meer afneemt en op
den duur verdwijnt in de ruis. De ruis is dominanter aanwezig dan het signaal.
o De scantijd (fps) heeft ook invloed op het beeldkwaliteit.
Dit college vooral kijken naar resolutie, SNR en scantijd.
Resolutie
Je kan het kleinste detail bij echo zien door de frequentie. Hoe hoger de frequentie, hoe kleiner de
golflengte. De resolutie ligt tussen de 0.3 en 3 mm in. Dit wilt dus zeggen dat je 2 punten met een
afstand ertussen van 0.3 mm kunt onderscheiden. Mocht de afstand 0.2 mm worden komt de
afstand te dicht bij elkaar en wordt het afgebeeld op het systeem als 1 punt.
De resolutie is dus de kleinste afstand tussen twee reflectoren waarbij deze nog als
twee objecten kunnen worden afgebeeld. Hoe kleiner dit getal, hoe beter de
kwaliteit.
Je hebt weer verschillende testbeelden waarmee je kan onderscheiden wat de
spatiële resolutie is. Kan je de afstand in lijnen onderscheiden of wordt het afgebeeld
als 1 punt.
Je echobeeld heeft 3 richtingen.
- Axiaal: in de richting van de echobeeldlijnen (boven naar beneden).
- Lateraal: staan loodrecht op de axiale lijnen.
- Plakdikte: als je iets scant maak je eigenlijk een plak. Die is van een bepaalde dikte, en
dat is de derde richting.
De beeldkwaliteit van de axiale richting is beter dan de laterale richting.
De axiale richting wordt bepaald door de frequentie. De laterale richting wordt bepaald door het
vermogen van het echosysteem om te kunnen scherpstellen (focusseren), en dus om een dunne
bundel te maken. Hoe dunner de bundel hoe meer details in de laterale richting.
De beeldkwaliteit is niet hetzelfde in beide richtingen.
Mocht je in de axiale richting twee echo’s meten, heb je twee topjes. Als ze goed te
onderscheiden zijn van elkaar, en je dal dus diep genoeg is, dan zijn het twee losse
puntjes. Mocht er geen dal zijn is het maar 1 vast punt. Dit is allemaal afhankelijk
van de frequentie.
Als we een 5MHz transducer hebben en we gebruiken de formule v = f x ʎ kan je
uitrekenen dat bij deze transducer een golflengte van 0.308mm hoort. Dat is dus het kleinste detail
dat je kunt zien. Dit is theoretisch maar in de praktijk is dit anders, je stuurt 3 golfjes en wordt de
resolutie dus 1 mm.
, Mochten we de frequentie verdubbelen (10MHz) heb je de helft van de golflengte (0.15), en krijg je
dus ook een resolutie van ongeveer 0.5mm.
In praktijk kijk je naar verschil in grijswaarde. De nier heeft een andere
grijswaarde dan de lever (echorijker). Mochten ze dezelfde kleur hebben is het
systeem waarschijnlijk niet goed.
Dus aan de ene kant heeft echo voordelen dat je heel gedetailleerd kan kijken
maar je kan niet heel diep scannen, dat is een groot nadeel.
Laterale resolutie
D.m.v. focusseren kunnen we de bundels smaller maken. Dit zorgt ervoor dat we goeie resolutie
kunnen maken. Het is dus afhankelijk van de doorsnede van de bundel.
We krijgen dan een hoofdbundel met aan de zijkanten diverse zij-lobben, dit komt door
constructieve interferentie. Dit wil je niet want dan gaat het geluid niet rechtdoor maar ook voor een
deel naar de zijkant. Alles wat naar de zijkant gaat reflecteert en komt ergens anders terecht
(artefact).
De echte resolutie (axiaal) is ongeveer 3x de golflengte. Mocht de golflengte dus 0.3 zijn, is de axiale
resolutie ongeveer 0.9mm.
De laterale resolutie is ongeveer 6x de golflengte.
De beeldkwaliteit van boven naar beneden is dus beter dan van links naar rechts. Daarom moet je
dus organen vanuit meerdere richtingen bekijken.
Beeldkwaliteit testen
Een arterie bestaat uit 3 lagen, binnenste is de intima (heel glad), daarna komt de media. Dit is de
spierlaag. Daar omheen zit de aventitia.
De intima is maar 1 mm dik maar kan je met de transducer wel zien. Als je dit kan zien heb je een
goed systeem.
We kunnen ook testen (visueel) of de kabels nog heel zijn. Dat is ook een factor die het onderzoek
kan beïnvloeden.
Het testen van de transducer doen we ook, dan kijken we gewoon met behulp van een paperclip of
alle kristallen het nog doen, je gaat langzaam over de rand heen en kan je zo inspecteren of alles het
nog doet. Je krijgt een witte lijn op beeld en als het goed is gaat hij soepel over het beeld heen,
mocht hij ergens wegvallen weet je welk element kapot is.
Is het een uniform, en egaal beeld?
Je kan ook andere testen met het systeem doen, bv kijken wat de resolutie is. Maar dit komt later
terug.
Temporele resolutie (fps)
Dit hangt af van de framerate, hoeveel beelden per seconde maak je? Dit hangt onder andere af van
snelheid van het geluid, scandiepte (hoe dieper, hoe langer je moet wachten op echo), aantal lijnen
en het aantal focuspunten (je stuurt als het ware 2 geluidsgolven weg).
De fps bepaald ook hoe scherp je een bewegend orgaan ziet, hoe meer fps hoe beter je bv de
hartkleppen kan zien.
Scherpte
Als er twee verschillen zijn in grijswaarde kan jij het via de computer verder uitvergroten. Zo valt het
meer op.
