LITERATUUR
BICS
Collegejaar 23-24
,1
Table of Contents
College 1......................................................................................................................2
Gerrits (2012) 1-31............................................................................................................. 2
Schneider (2012)...............................................................................................................5
Hoorcollege 2..............................................................................................................8
De Vries et al. (2015)......................................................................................................... 8
Hartley (2005).................................................................................................................. 12
Hoorcollege 3............................................................................................................13
Gerrits (2012) 31-101.......................................................................................................13
Sterman (2001)................................................................................................................ 24
Hoorcollege 4............................................................................................................26
Ansell & Gash (2008)......................................................................................................26
Crosby et al. (2017)......................................................................................................... 31
Moore (2012).................................................................................................................... 34
Hoorcollege 5............................................................................................................38
Gerrits (2012) 102-165.....................................................................................................38
Heylighen (2008).............................................................................................................. 49
Vaandrager & Marks (2022)............................................................................................53
Hoorcollege 6............................................................................................................56
Bovaird & Loeffler (2012)................................................................................................56
Alford, J. (2002)............................................................................................................... 59
Voorberg et al. (2015)......................................................................................................61
Hoorcollege 7............................................................................................................63
Eppel (2017)..................................................................................................................... 63
Sørensen (2006).............................................................................................................. 66
Ayres (2018)..................................................................................................................... 70
,2
College 1
Gerrits (2012) 1-31
Het complexe deel van publieke besluitvorming
Veel werk in de publieke sector is eenvoudig, onveranderlijk en voorspelbaar, maar een
klein deel is complex en vereist veel tijd en energie.
Deze complexiteit kan begrepen en geanalyseerd worden, wat effectievere omgang
ermee mogelijk maakt.
Complexiteit in publieke besluitvorming weerspiegelt de complexe interacties van sociale
wezens.
Er zijn voorbeelden van publieke beslissingen en projecten die zouden moeten werken,
maar toch falen.
Er zijn beperkingen aan het vermogen om perfecte besluitvorming te bereiken vanwege
de onvoorspelbaarheid van de wereld.
Grote infrastructurele projecten hebben de neiging om te falen vanwege onverwachte
gebeurtenissen en druk om optimistische prognoses te geven.
Sommige oorzaken van teleurstelling zijn te herstellen, maar onverwachte
gebeurtenissen kunnen niet volledig worden gecontroleerd.
Publieke besluitvorming is complex en reageert dynamisch op vele prikkels.
Het doel van het boek is om de complexiteit van publieke besluitvorming te benoemen, te
analyseren en te begrijpen.
Het boek probeert te verklaren waarom publieke besluitvorming complex is door gebruik
te maken van inzichten uit de complexiteitswetenschappen.
De complexiteitswetenschappen hebben invloed gehad op de sociale wetenschappen en
Public Administration.
Het boek dient als een brug tussen publieke besluitvorming en de
complexiteitswetenschappen en introduceert het belang van complexiteit in publieke
besluitvorming.
Wat is complexiteit?
Het begrip 'complexiteit' wordt vaak zowel gekoesterd als gevreesd, maar wat bedoelen
mensen precies wanneer ze dit woord gebruiken?
In alledaagse gesprekken worden de woorden 'chaos', 'moeilijk' en 'complexiteit' vaak
door elkaar gebruikt, en 'orde' wordt beschouwd als het tegenovergestelde van deze
woorden.
'Complex' wordt doorgaans gebruikt wanneer iets moeilijk te begrijpen is, maar nog
steeds een zekere orde en voorspelbaarheid heeft. Dit wordt in het boek 'ingewikkeld'
genoemd.
'Chaos' wordt in gewone taal gebruikt om verwarrende en negatieve verstoringen te
beschrijven, maar heeft geen noodzakelijk negatieve connotatie.
Als wetenschappelijke term is chaos niet de afwezigheid van orde, maar eerder de
onmogelijkheid van voorspelling vanwege gevoeligheid voor kleine variaties in de
beginsituatie.
Complexiteit is niet hetzelfde als chaos of ingewikkeldheid. Het wordt gezien als het
grensgebied tussen orde en chaos, waar stabiliteit en willekeur in een gespannen
toestand verweven zijn.
Complexiteit in publieke besluitvorming is niet altijd eenvoudig te definiëren of empirisch
te onderbouwen.
, 3
Complexiteit in de echte wereld ontstaat doordat de wereld bestaat uit talloze elementen
van verschillende klassen, die onderling veranderlijke relaties hebben.
Het is onmogelijk om een volledige beschrijvende reeks te creëren die de complexiteit
van de echte wereld volledig weergeeft, aangezien de relaties tussen elementen in de
loop van de tijd veranderen.
De complexiteit van de wereld heeft aanzienlijke implicaties voor hoe de wereld werkt,
hoe we haar operaties kunnen begrijpen en hoe ze kan worden bestuurd.
Waarom is er zoveel complexiteit en waarom kunnen we het niet stoppen?
Complexiteit vormt ogenschijnlijk een hindernis voor publieke besluitvormers en hun
werk.
Als de wereld zou bestaan uit slechts enkele elementen met stabiele relaties, zou deze
voorspelbaar zijn en konden de gevolgen van elke beslissing van tevoren worden
gemapt.
De echte wereld gedraagt zich echter niet op die voorspelbare manier.
Er zijn veel klachten over de complexiteit die deugdelijke overheidsbeleidsmaatregelen
belemmert en er zijn voortdurende oproepen tot vereenvoudiging in procedures, wetten,
enz.
De basisreactie op deze vraag is dat complexiteit zichzelf voortstuwt: het genereert meer
complexiteit op een onstuitbare manier.
De voortdurende interactie tussen de elementen genereert nieuwe uitkomsten, en toeval
speelt ook een belangrijke rol.
In een passieve wereld zou het gewoon daar stoppen, maar de echte wereld is niet
passief en mensen voelen zich gedwongen om te reageren op veranderingen.
Deze reactie roept nieuwe reacties op die op hun beurt meer reacties vereisen, wat leidt
tot meer complexiteit.
Een illustratie van dit fenomeen van zelfaandrijvende complexiteit is de proliferatie en
daaropvolgende "hypercomplexiteit" van wetten en voorschriften.
Elk nieuw ongewenst geval wordt vaak beantwoord met voorschriften gericht op het
voorkomen van herhaling.
Dit leidt tot een proliferatie van voorschriften en instellingen die steeds moeilijker te
besturen en onder controle te houden zijn.
De complexiteit is niet een keuze, maar ontstaat vanzelf en wordt voortdurend gevoed
door menselijke behoefte om met onzekerheden en waargenomen risico's om te gaan.
Welke basis benaderingen zijn er om complexiteit te begrijpen?
Complexiteit is inherent aan zowel het fysieke als het sociale domein.
Er zijn verschillende benaderingen om complexiteit te begrijpen.
General complexity richt zich op universele regels die gelden voor alle fenomenen,
ongeacht hun aard.
General complexity is functioneel om complexiteitsprincipes te demonstreren, maar het is
moeilijk te bewijzen dat de waargenomen regels universeel zijn.
Social complexity is anders omdat het afhankelijk is van de dynamische aard van de
elementen en de waarnemer.
In sociale complexiteit zijn de elementen veranderlijk en verbonden met andere
elementen, en de observerende persoon trekt grenzen om complexiteit te begrijpen.
Social complexity ontstaat uit de samenloop van lokale omstandigheden en generieke
patronen.
De sociale realiteit draait om situated complexity, en dit vormt het ontologische
vertrekpunt voor dit boek.
BICS
Collegejaar 23-24
,1
Table of Contents
College 1......................................................................................................................2
Gerrits (2012) 1-31............................................................................................................. 2
Schneider (2012)...............................................................................................................5
Hoorcollege 2..............................................................................................................8
De Vries et al. (2015)......................................................................................................... 8
Hartley (2005).................................................................................................................. 12
Hoorcollege 3............................................................................................................13
Gerrits (2012) 31-101.......................................................................................................13
Sterman (2001)................................................................................................................ 24
Hoorcollege 4............................................................................................................26
Ansell & Gash (2008)......................................................................................................26
Crosby et al. (2017)......................................................................................................... 31
Moore (2012).................................................................................................................... 34
Hoorcollege 5............................................................................................................38
Gerrits (2012) 102-165.....................................................................................................38
Heylighen (2008).............................................................................................................. 49
Vaandrager & Marks (2022)............................................................................................53
Hoorcollege 6............................................................................................................56
Bovaird & Loeffler (2012)................................................................................................56
Alford, J. (2002)............................................................................................................... 59
Voorberg et al. (2015)......................................................................................................61
Hoorcollege 7............................................................................................................63
Eppel (2017)..................................................................................................................... 63
Sørensen (2006).............................................................................................................. 66
Ayres (2018)..................................................................................................................... 70
,2
College 1
Gerrits (2012) 1-31
Het complexe deel van publieke besluitvorming
Veel werk in de publieke sector is eenvoudig, onveranderlijk en voorspelbaar, maar een
klein deel is complex en vereist veel tijd en energie.
Deze complexiteit kan begrepen en geanalyseerd worden, wat effectievere omgang
ermee mogelijk maakt.
Complexiteit in publieke besluitvorming weerspiegelt de complexe interacties van sociale
wezens.
Er zijn voorbeelden van publieke beslissingen en projecten die zouden moeten werken,
maar toch falen.
Er zijn beperkingen aan het vermogen om perfecte besluitvorming te bereiken vanwege
de onvoorspelbaarheid van de wereld.
Grote infrastructurele projecten hebben de neiging om te falen vanwege onverwachte
gebeurtenissen en druk om optimistische prognoses te geven.
Sommige oorzaken van teleurstelling zijn te herstellen, maar onverwachte
gebeurtenissen kunnen niet volledig worden gecontroleerd.
Publieke besluitvorming is complex en reageert dynamisch op vele prikkels.
Het doel van het boek is om de complexiteit van publieke besluitvorming te benoemen, te
analyseren en te begrijpen.
Het boek probeert te verklaren waarom publieke besluitvorming complex is door gebruik
te maken van inzichten uit de complexiteitswetenschappen.
De complexiteitswetenschappen hebben invloed gehad op de sociale wetenschappen en
Public Administration.
Het boek dient als een brug tussen publieke besluitvorming en de
complexiteitswetenschappen en introduceert het belang van complexiteit in publieke
besluitvorming.
Wat is complexiteit?
Het begrip 'complexiteit' wordt vaak zowel gekoesterd als gevreesd, maar wat bedoelen
mensen precies wanneer ze dit woord gebruiken?
In alledaagse gesprekken worden de woorden 'chaos', 'moeilijk' en 'complexiteit' vaak
door elkaar gebruikt, en 'orde' wordt beschouwd als het tegenovergestelde van deze
woorden.
'Complex' wordt doorgaans gebruikt wanneer iets moeilijk te begrijpen is, maar nog
steeds een zekere orde en voorspelbaarheid heeft. Dit wordt in het boek 'ingewikkeld'
genoemd.
'Chaos' wordt in gewone taal gebruikt om verwarrende en negatieve verstoringen te
beschrijven, maar heeft geen noodzakelijk negatieve connotatie.
Als wetenschappelijke term is chaos niet de afwezigheid van orde, maar eerder de
onmogelijkheid van voorspelling vanwege gevoeligheid voor kleine variaties in de
beginsituatie.
Complexiteit is niet hetzelfde als chaos of ingewikkeldheid. Het wordt gezien als het
grensgebied tussen orde en chaos, waar stabiliteit en willekeur in een gespannen
toestand verweven zijn.
Complexiteit in publieke besluitvorming is niet altijd eenvoudig te definiëren of empirisch
te onderbouwen.
, 3
Complexiteit in de echte wereld ontstaat doordat de wereld bestaat uit talloze elementen
van verschillende klassen, die onderling veranderlijke relaties hebben.
Het is onmogelijk om een volledige beschrijvende reeks te creëren die de complexiteit
van de echte wereld volledig weergeeft, aangezien de relaties tussen elementen in de
loop van de tijd veranderen.
De complexiteit van de wereld heeft aanzienlijke implicaties voor hoe de wereld werkt,
hoe we haar operaties kunnen begrijpen en hoe ze kan worden bestuurd.
Waarom is er zoveel complexiteit en waarom kunnen we het niet stoppen?
Complexiteit vormt ogenschijnlijk een hindernis voor publieke besluitvormers en hun
werk.
Als de wereld zou bestaan uit slechts enkele elementen met stabiele relaties, zou deze
voorspelbaar zijn en konden de gevolgen van elke beslissing van tevoren worden
gemapt.
De echte wereld gedraagt zich echter niet op die voorspelbare manier.
Er zijn veel klachten over de complexiteit die deugdelijke overheidsbeleidsmaatregelen
belemmert en er zijn voortdurende oproepen tot vereenvoudiging in procedures, wetten,
enz.
De basisreactie op deze vraag is dat complexiteit zichzelf voortstuwt: het genereert meer
complexiteit op een onstuitbare manier.
De voortdurende interactie tussen de elementen genereert nieuwe uitkomsten, en toeval
speelt ook een belangrijke rol.
In een passieve wereld zou het gewoon daar stoppen, maar de echte wereld is niet
passief en mensen voelen zich gedwongen om te reageren op veranderingen.
Deze reactie roept nieuwe reacties op die op hun beurt meer reacties vereisen, wat leidt
tot meer complexiteit.
Een illustratie van dit fenomeen van zelfaandrijvende complexiteit is de proliferatie en
daaropvolgende "hypercomplexiteit" van wetten en voorschriften.
Elk nieuw ongewenst geval wordt vaak beantwoord met voorschriften gericht op het
voorkomen van herhaling.
Dit leidt tot een proliferatie van voorschriften en instellingen die steeds moeilijker te
besturen en onder controle te houden zijn.
De complexiteit is niet een keuze, maar ontstaat vanzelf en wordt voortdurend gevoed
door menselijke behoefte om met onzekerheden en waargenomen risico's om te gaan.
Welke basis benaderingen zijn er om complexiteit te begrijpen?
Complexiteit is inherent aan zowel het fysieke als het sociale domein.
Er zijn verschillende benaderingen om complexiteit te begrijpen.
General complexity richt zich op universele regels die gelden voor alle fenomenen,
ongeacht hun aard.
General complexity is functioneel om complexiteitsprincipes te demonstreren, maar het is
moeilijk te bewijzen dat de waargenomen regels universeel zijn.
Social complexity is anders omdat het afhankelijk is van de dynamische aard van de
elementen en de waarnemer.
In sociale complexiteit zijn de elementen veranderlijk en verbonden met andere
elementen, en de observerende persoon trekt grenzen om complexiteit te begrijpen.
Social complexity ontstaat uit de samenloop van lokale omstandigheden en generieke
patronen.
De sociale realiteit draait om situated complexity, en dit vormt het ontologische
vertrekpunt voor dit boek.
