Hoofdstuk 6 Kolonie wordt wereldmacht
6.1 Kolonisten, indianen en Afro-Amerikanen
Niet alleen kolonisten uit de Republiek kwamen naar Noord-Amerika, ook uit Engeland en
Frankrijk arriveerden steeds meer gelukzoekers. Dit leidde al snel tot spanningen met de
indianen, maar ook tot onderlinge wrijvingen.
In 1647 benoemde de WIC Peter Stuyvesant tot zevende gouverneur van Nieuw Nederland.
Veel kolonisten waren naar Noord-Amerika gekomen om de armoede in Europa te
ontvluchten. Zij dachten dat er veel goud was in dat gebied. Maar daar kwam niets van
terecht: er waren geen edelmetalen. De kolonisten moesten op een andere manier winst
maken, ze gingen veel handelen. Veel winst brachten ze ook op met tabaksplantages.
Sommige mensen in Noord-Amerika hadden een eigen boerenbedrijf en zorgde voor hun
eigen voedsel.
Een andere reden waarom er veel mensen koloniën gingen stichten in Noord-Amerika is dat
ze daar hun geloof konden uiten. De kolonisten hadden zeer diverse religies. Uit het
Anglicaanse Engeland waren zowel katholieke als puriteinen en quakers (strenge
protestanten) vertrokken om in vrijheid hun geloof te kunnen belijden. Zij drongen vanuit hun
nederzettingen op naar Nieuw nederland. Ook Joden hoopten in de nieuwe wereld in vrijheid
een nieuw bestaan op te kunnen bouwen.
Peter Stuyvesant was van al die verschillende geloofsgroepen niet gediend. Hij weerde de
strenge protestanten uit Engeland, net als de Lutheranen en Joden. De WIC wou dat echter
wel, hoe meer mensen hoe meer handel. Daarom kreeg Stuyvesant bevel de
andersgelovigen hun geloof in vrijheid te laten uitoefenen en toestemming te geven kerken
te bouwen.
Na 1640 nam de bevolking in de koloniën snel toe. De ondernemingen gingen blanke
contractsslaven naar Amerika te brengen. In Virginia was in 1625 40% van de inwoners
contractknecht. Was de contractijd uitgediend dan kregen de arbeider hun vrijheid en
konden ze hun eigen bedrijf beginnen.
De Europese nieuwkomers verdrongen de inheemse bevolking steeds verder uit hun
leefgebied. De aantallen indianen zijn zeker in de beginperiode van kolonisatie sterk
teruggelopen doordat de indianen geen immuniteit hadden tegen Europese ziektes. Ook in
gevechten tegen die kolonisten sneuvelden velen. De komst van de kolonisten heeft de
verhouding tussen verschillende indiaanse volkeren enorm geschaad.
In de Amerikaanse plantagekoloniën ontstond snel een tekort aan arbeidskrachten. Indianen
waren niet vertrouwd met het zware werk op de plantages. Het was beter sterke mensen uit
Afrika naar Amerika te brengen. Omstreeks 1660 kwamen er wetten die slavernij erkenden:
Slaven Codes. Daarin was opgenomen dat nageslacht bezit zou zijn van de meester. Ook
raakte vrije Afro-Amerikanen weer in slavernij doordat ze door plantage bezitters worden
opgepakt.
, 6.2 Onafhankelijkheid
De WIC had slechts maar een kleine kolonie. De Britten hadden veel meer nederzettingen
aan de oostkust van Noord-Amerika. Die waren vooral gericht op handel en landbouw. De
Fransen richtten zich vooral op de pelsdieren jacht en op de handel. De verschillende
koloniën vochten niet alleen tegen de indianen, ook onderling voerden ze oorlog. Oorlogen
in Europa hadden vaak een tegenhanger in Amerika.
Met hun Acts of Navigation tastten de Britten de dominante handelspositie van de
Republiek aan. De Republiek legde zich bij deze aantasting van haar handelspositie niet
neer en er volgden drie zogenaamde Engelse oorlogen. In 1664 veroverden de Britten
Nieuw Amster, in 1673 slaagde de Republiek erin de havenstad aan de Hudson te
heroveren, Aan het einde van de derde Engelse oorlog werd besloten dat Nieuw Amsterdam
Brits zou blijven in ruil voor Suriname.
Ook de koloniale strijd met de Fransen en Spanjaarden beslisten de Britten in hun voordeel.
Met de Vrede van Parijs kwam een einde aan de French and Indian wars (oorlog tussen
Engeland en Frankrijk. Waar beide partijen hulp kregen van Indianen) en moesten de
Fransen geheel Noord-Amerika opgeven.
Door de oorlogen in de koloniën was de staatsschuld enorm toegenomen. De belasting van
de Engelse kolonisten ging omhoog. De Acts of Navigation werd nog strenger. Kolonisten
moesten invoerrechten betalen op producten uit Engeland. Zelf mochten ze alleen
grondstoffen leveren, maar geen nijverheidsproducten. Ook kwamen er invoerrechten op
suiker, glas en thee. Door de Stamp-Act ging Londen belasting heffen op alle drukwerk.
De French Indian Wars kostte veel geld. Engeland gaat meer belasting heffen. Koloniën
moeten dat betalen, daarom willen ze onafhankelijk worden. Ook wouden de koloniën
onafhankelijk worden omdat de Engelse kolonisten niet vertegenwoordigd waren in het
Engelse Parlement. ‘No taxation without representation’ werd de leus.
Radicalen riepen op tot gewapend verzet. Opstootjes en relletjes waren het gevolg. In 1773
besliste de regering in Londen dat nog alleen Engelse Oost-Indische Compagnie in de
koloniën thee mocht verkopen. Handelaren, onder hen veel smokkelaars organiseerden
daarop de Boston Tea Party: een groep als indianen verklede kolonisten overviel drie
Engelse schepen en gooide lading thee overboord. De britten reageerden fel. Ze sloten de
haven van Boston er ontnamen Massachusetts haar bestuursrechten. De andere koloniën
kozen partij voor Massachusetts stuurden hun afgevaardigden naar het eerste Continental
Congress in Philadelphia. De dertien staten bestuurde daar het hele land. Ze besloten
Engelse producten volledig te boycotten. De Amerikanen eisten zelfbestuur en het recht om
te beslissen over hun belastingen.
Het Congres stelde in 1776 een commissie in om een onafhankelijkheidsverklaring op te
stellen. Thomas Jefferson heeft het onafhankelijkheidsverklaring geschreven.
De Britten zetten hun troepen in tegen de kolonisten die onder leiding van George
Washington streden voor hun onafhankelijkheid.
6.1 Kolonisten, indianen en Afro-Amerikanen
Niet alleen kolonisten uit de Republiek kwamen naar Noord-Amerika, ook uit Engeland en
Frankrijk arriveerden steeds meer gelukzoekers. Dit leidde al snel tot spanningen met de
indianen, maar ook tot onderlinge wrijvingen.
In 1647 benoemde de WIC Peter Stuyvesant tot zevende gouverneur van Nieuw Nederland.
Veel kolonisten waren naar Noord-Amerika gekomen om de armoede in Europa te
ontvluchten. Zij dachten dat er veel goud was in dat gebied. Maar daar kwam niets van
terecht: er waren geen edelmetalen. De kolonisten moesten op een andere manier winst
maken, ze gingen veel handelen. Veel winst brachten ze ook op met tabaksplantages.
Sommige mensen in Noord-Amerika hadden een eigen boerenbedrijf en zorgde voor hun
eigen voedsel.
Een andere reden waarom er veel mensen koloniën gingen stichten in Noord-Amerika is dat
ze daar hun geloof konden uiten. De kolonisten hadden zeer diverse religies. Uit het
Anglicaanse Engeland waren zowel katholieke als puriteinen en quakers (strenge
protestanten) vertrokken om in vrijheid hun geloof te kunnen belijden. Zij drongen vanuit hun
nederzettingen op naar Nieuw nederland. Ook Joden hoopten in de nieuwe wereld in vrijheid
een nieuw bestaan op te kunnen bouwen.
Peter Stuyvesant was van al die verschillende geloofsgroepen niet gediend. Hij weerde de
strenge protestanten uit Engeland, net als de Lutheranen en Joden. De WIC wou dat echter
wel, hoe meer mensen hoe meer handel. Daarom kreeg Stuyvesant bevel de
andersgelovigen hun geloof in vrijheid te laten uitoefenen en toestemming te geven kerken
te bouwen.
Na 1640 nam de bevolking in de koloniën snel toe. De ondernemingen gingen blanke
contractsslaven naar Amerika te brengen. In Virginia was in 1625 40% van de inwoners
contractknecht. Was de contractijd uitgediend dan kregen de arbeider hun vrijheid en
konden ze hun eigen bedrijf beginnen.
De Europese nieuwkomers verdrongen de inheemse bevolking steeds verder uit hun
leefgebied. De aantallen indianen zijn zeker in de beginperiode van kolonisatie sterk
teruggelopen doordat de indianen geen immuniteit hadden tegen Europese ziektes. Ook in
gevechten tegen die kolonisten sneuvelden velen. De komst van de kolonisten heeft de
verhouding tussen verschillende indiaanse volkeren enorm geschaad.
In de Amerikaanse plantagekoloniën ontstond snel een tekort aan arbeidskrachten. Indianen
waren niet vertrouwd met het zware werk op de plantages. Het was beter sterke mensen uit
Afrika naar Amerika te brengen. Omstreeks 1660 kwamen er wetten die slavernij erkenden:
Slaven Codes. Daarin was opgenomen dat nageslacht bezit zou zijn van de meester. Ook
raakte vrije Afro-Amerikanen weer in slavernij doordat ze door plantage bezitters worden
opgepakt.
, 6.2 Onafhankelijkheid
De WIC had slechts maar een kleine kolonie. De Britten hadden veel meer nederzettingen
aan de oostkust van Noord-Amerika. Die waren vooral gericht op handel en landbouw. De
Fransen richtten zich vooral op de pelsdieren jacht en op de handel. De verschillende
koloniën vochten niet alleen tegen de indianen, ook onderling voerden ze oorlog. Oorlogen
in Europa hadden vaak een tegenhanger in Amerika.
Met hun Acts of Navigation tastten de Britten de dominante handelspositie van de
Republiek aan. De Republiek legde zich bij deze aantasting van haar handelspositie niet
neer en er volgden drie zogenaamde Engelse oorlogen. In 1664 veroverden de Britten
Nieuw Amster, in 1673 slaagde de Republiek erin de havenstad aan de Hudson te
heroveren, Aan het einde van de derde Engelse oorlog werd besloten dat Nieuw Amsterdam
Brits zou blijven in ruil voor Suriname.
Ook de koloniale strijd met de Fransen en Spanjaarden beslisten de Britten in hun voordeel.
Met de Vrede van Parijs kwam een einde aan de French and Indian wars (oorlog tussen
Engeland en Frankrijk. Waar beide partijen hulp kregen van Indianen) en moesten de
Fransen geheel Noord-Amerika opgeven.
Door de oorlogen in de koloniën was de staatsschuld enorm toegenomen. De belasting van
de Engelse kolonisten ging omhoog. De Acts of Navigation werd nog strenger. Kolonisten
moesten invoerrechten betalen op producten uit Engeland. Zelf mochten ze alleen
grondstoffen leveren, maar geen nijverheidsproducten. Ook kwamen er invoerrechten op
suiker, glas en thee. Door de Stamp-Act ging Londen belasting heffen op alle drukwerk.
De French Indian Wars kostte veel geld. Engeland gaat meer belasting heffen. Koloniën
moeten dat betalen, daarom willen ze onafhankelijk worden. Ook wouden de koloniën
onafhankelijk worden omdat de Engelse kolonisten niet vertegenwoordigd waren in het
Engelse Parlement. ‘No taxation without representation’ werd de leus.
Radicalen riepen op tot gewapend verzet. Opstootjes en relletjes waren het gevolg. In 1773
besliste de regering in Londen dat nog alleen Engelse Oost-Indische Compagnie in de
koloniën thee mocht verkopen. Handelaren, onder hen veel smokkelaars organiseerden
daarop de Boston Tea Party: een groep als indianen verklede kolonisten overviel drie
Engelse schepen en gooide lading thee overboord. De britten reageerden fel. Ze sloten de
haven van Boston er ontnamen Massachusetts haar bestuursrechten. De andere koloniën
kozen partij voor Massachusetts stuurden hun afgevaardigden naar het eerste Continental
Congress in Philadelphia. De dertien staten bestuurde daar het hele land. Ze besloten
Engelse producten volledig te boycotten. De Amerikanen eisten zelfbestuur en het recht om
te beslissen over hun belastingen.
Het Congres stelde in 1776 een commissie in om een onafhankelijkheidsverklaring op te
stellen. Thomas Jefferson heeft het onafhankelijkheidsverklaring geschreven.
De Britten zetten hun troepen in tegen de kolonisten die onder leiding van George
Washington streden voor hun onafhankelijkheid.
