SYLLABUS GRIEKS CE 2024
A. Teksten:
1. Pensum:
Plato's werken bevatten verschillende dialogen die uiteenlopende
onderwerpen behandelen. In "Protagoras" onderzoeken Sokrates en
sofisten zoals Protagoras de aard van de deugd en of het aangeleerd kan
worden. "Symposium" beschrijft een feest waarbij de gasten lofliederen
zingen op Eros, terwijl Alkibiades vertelt over zijn ervaringen met Sokrates.
"Phaedros" behandelt retorica, de menselijke ziel en andere onderwerpen.
"Politeia" is een dialoog over rechtvaardigheid, zowel op individueel als
staatsniveau. "Gorgias" richt zich op rechtvaardigheid, waarin Sokrates
betoogt dat het begaan van onrecht schade toebrengt aan de ziel.
2. Genre:
Het genre filosofie omvat een breed scala aan onderwerpen, variërend van
fysica tot ethiek, en kan verschillende literaire vormen aannemen, zoals
dialogen, verhandelingen, en brieven. Plato, een invloedrijke Griekse
filosoof, wordt gezien als een pionier van de filosofische dialoog, waarbij
hij geloofde dat filosofie het best werd bedreven via open en eerlijke
gesprekken, bekend als de dialectische methode. In zijn dialogen speelt
Sokrates vaak de hoofdrol, waarbij hij met verschillende individuen
filosofische gesprekken aangaat.
Vroege Griekse denkers, zoals Heraclitus en Parmenides, beïnvloedden
Plato's denken sterk. Heraclitus benadrukte de rol van verandering in de
wereld, terwijl Parmenides de nadruk legde op het onveranderlijke. Plato
bouwde voort op deze ideeën, waarbij hij de metafysica ontwikkelde met
zijn theorie van Ideeën: onveranderlijke, zelfstandige entiteiten die de
ware werkelijkheid vormen, naast de zintuiglijk waarneembare wereld. Zijn
kentheorie onderscheidde kennis van mening, waarbij kennis betrekking
had op de Ideeën en mening op de zintuiglijk waarneembare wereld.
Sokrates, een centrale figuur in de dialogen van Plato, wordt traditioneel
gezien als de eerste Griekse filosoof die zich op ethiek concentreert. Hij
geloofde in het bestaan van objectieve kennis van deugd en gebruikte de
dialectische methode om tot inzicht te komen. Plato bouwde voort op deze
ethische principes, waarbij hij ethiek als eudemonistisch beschouwde,
gericht op geluk door deugdzaamheid.
Naast ethiek, metafysica en kentheorie, illustreert Plato in zijn werken ook
het wezen van de mens door middel van verhalen en allegorieën. Hij
maakt vaak gebruik van mythische elementen om zijn filosofische ideeën
A. Teksten:
1. Pensum:
Plato's werken bevatten verschillende dialogen die uiteenlopende
onderwerpen behandelen. In "Protagoras" onderzoeken Sokrates en
sofisten zoals Protagoras de aard van de deugd en of het aangeleerd kan
worden. "Symposium" beschrijft een feest waarbij de gasten lofliederen
zingen op Eros, terwijl Alkibiades vertelt over zijn ervaringen met Sokrates.
"Phaedros" behandelt retorica, de menselijke ziel en andere onderwerpen.
"Politeia" is een dialoog over rechtvaardigheid, zowel op individueel als
staatsniveau. "Gorgias" richt zich op rechtvaardigheid, waarin Sokrates
betoogt dat het begaan van onrecht schade toebrengt aan de ziel.
2. Genre:
Het genre filosofie omvat een breed scala aan onderwerpen, variërend van
fysica tot ethiek, en kan verschillende literaire vormen aannemen, zoals
dialogen, verhandelingen, en brieven. Plato, een invloedrijke Griekse
filosoof, wordt gezien als een pionier van de filosofische dialoog, waarbij
hij geloofde dat filosofie het best werd bedreven via open en eerlijke
gesprekken, bekend als de dialectische methode. In zijn dialogen speelt
Sokrates vaak de hoofdrol, waarbij hij met verschillende individuen
filosofische gesprekken aangaat.
Vroege Griekse denkers, zoals Heraclitus en Parmenides, beïnvloedden
Plato's denken sterk. Heraclitus benadrukte de rol van verandering in de
wereld, terwijl Parmenides de nadruk legde op het onveranderlijke. Plato
bouwde voort op deze ideeën, waarbij hij de metafysica ontwikkelde met
zijn theorie van Ideeën: onveranderlijke, zelfstandige entiteiten die de
ware werkelijkheid vormen, naast de zintuiglijk waarneembare wereld. Zijn
kentheorie onderscheidde kennis van mening, waarbij kennis betrekking
had op de Ideeën en mening op de zintuiglijk waarneembare wereld.
Sokrates, een centrale figuur in de dialogen van Plato, wordt traditioneel
gezien als de eerste Griekse filosoof die zich op ethiek concentreert. Hij
geloofde in het bestaan van objectieve kennis van deugd en gebruikte de
dialectische methode om tot inzicht te komen. Plato bouwde voort op deze
ethische principes, waarbij hij ethiek als eudemonistisch beschouwde,
gericht op geluk door deugdzaamheid.
Naast ethiek, metafysica en kentheorie, illustreert Plato in zijn werken ook
het wezen van de mens door middel van verhalen en allegorieën. Hij
maakt vaak gebruik van mythische elementen om zijn filosofische ideeën
