Praktisch Internationaal Recht
Hoofdstuk 4
4.1
Een verdrag is een van de bronnen van internationaal recht.
Dat wil zeggen dat het verdrag de bron is waarin de regels te vinden zijn, zoals het nucleair akkoord
met Iran.
Waar vinden we de bronnen van Internationaal recht?
Een van de belangrijke vindplaatsen is artikel 38 van het Statuut van het Internationaal Gerechtshof.
Bronnen van internationaal recht:
Hoofdbronnen: Aanvullende bronnen:
Verdragen Algemene beginselen
Internationaal gewoonterecht Rechterlijke beslissingen
Doctrines
Eenzijdige handelingen en verklaringen
Bindende besluiten van internationale
organisaties
4.2
Gewoonterecht is de oudste bron van internationaal recht.
Gewoonterecht = Internationale gewoonte, als blijk van een als recht aanvaarde algemene praktijk.
Artikel 38 van het Statuut.
Hieruit blijkt dat het gewoonterecht uit 2 elementen bestaat:
- De internationale gewoonte
- Een als recht aanvaarde algemene praktijk
Het eerste element ‘de internationale gewoonte’ wordt het materiële element genoemd.
Het materiële element houdt in dat een gewoonterechtelijke regel gedurende een bepaalde tijd
waarneembaar is. Dit kan worden afgeleid uit gedragingen of verklaringen van staatshoofden en
uitlatingen van politici.
We noemen dit ook wel statenpraktijk. Zo wordt het verbod van gebruik van geweld gezien als
gewoonterecht.
Door veel staten en internationale organisaties wordt dit onderschreven als een van de
basisbeginselen waarop internationaal recht is gebaseerd.
, Het geweldsverbod kan worden teruggevonden in 2 bronnen van internationaal recht:
- In een verdrag
- In het gewoonterecht
Dit heet samenloop.
Het tweede element ‘de als recht aanvaarde algemene praktijk’ wordt ook wel aangeduid als de
opinio juris.
Dit betreft de overtuiging van staten om een regel toe te passen, omdat men vindt dat zo hoort. Men
houdt zich aan de ongeschreven regel, omdat men de overtuiging is toegedaan dat die regel moet
worden nageleefd.
Onderscheid dient te worden gemaakt met de nationale gebruiken van een staat, zoals het in
Nederland op Koningsdag hijsen van de vlag met een oranje wimpel.
Dit wordt niet gezien als Internationaal gewoonterecht, omdat andere staten een dergelijke
vlaggeninstructie niet kennen.
Gewoonterecht kan regionaal voorkomen of wereldwijd.
Het vaststellen van een regel van gewoonterecht moet voldaan zijn aan het materiële element, een
constante, extensieve en uniforme praktijk.
Een staat kan zich verzetten tegen een regel van gewoonterecht door te protesteren.
Het omgekeerde kan ook voorkomen: door te zwijgen over een gewoonterechtelijke regel kan een
staat hiermee instemmen.
Hoofdstuk 4
4.1
Een verdrag is een van de bronnen van internationaal recht.
Dat wil zeggen dat het verdrag de bron is waarin de regels te vinden zijn, zoals het nucleair akkoord
met Iran.
Waar vinden we de bronnen van Internationaal recht?
Een van de belangrijke vindplaatsen is artikel 38 van het Statuut van het Internationaal Gerechtshof.
Bronnen van internationaal recht:
Hoofdbronnen: Aanvullende bronnen:
Verdragen Algemene beginselen
Internationaal gewoonterecht Rechterlijke beslissingen
Doctrines
Eenzijdige handelingen en verklaringen
Bindende besluiten van internationale
organisaties
4.2
Gewoonterecht is de oudste bron van internationaal recht.
Gewoonterecht = Internationale gewoonte, als blijk van een als recht aanvaarde algemene praktijk.
Artikel 38 van het Statuut.
Hieruit blijkt dat het gewoonterecht uit 2 elementen bestaat:
- De internationale gewoonte
- Een als recht aanvaarde algemene praktijk
Het eerste element ‘de internationale gewoonte’ wordt het materiële element genoemd.
Het materiële element houdt in dat een gewoonterechtelijke regel gedurende een bepaalde tijd
waarneembaar is. Dit kan worden afgeleid uit gedragingen of verklaringen van staatshoofden en
uitlatingen van politici.
We noemen dit ook wel statenpraktijk. Zo wordt het verbod van gebruik van geweld gezien als
gewoonterecht.
Door veel staten en internationale organisaties wordt dit onderschreven als een van de
basisbeginselen waarop internationaal recht is gebaseerd.
, Het geweldsverbod kan worden teruggevonden in 2 bronnen van internationaal recht:
- In een verdrag
- In het gewoonterecht
Dit heet samenloop.
Het tweede element ‘de als recht aanvaarde algemene praktijk’ wordt ook wel aangeduid als de
opinio juris.
Dit betreft de overtuiging van staten om een regel toe te passen, omdat men vindt dat zo hoort. Men
houdt zich aan de ongeschreven regel, omdat men de overtuiging is toegedaan dat die regel moet
worden nageleefd.
Onderscheid dient te worden gemaakt met de nationale gebruiken van een staat, zoals het in
Nederland op Koningsdag hijsen van de vlag met een oranje wimpel.
Dit wordt niet gezien als Internationaal gewoonterecht, omdat andere staten een dergelijke
vlaggeninstructie niet kennen.
Gewoonterecht kan regionaal voorkomen of wereldwijd.
Het vaststellen van een regel van gewoonterecht moet voldaan zijn aan het materiële element, een
constante, extensieve en uniforme praktijk.
Een staat kan zich verzetten tegen een regel van gewoonterecht door te protesteren.
Het omgekeerde kan ook voorkomen: door te zwijgen over een gewoonterechtelijke regel kan een
staat hiermee instemmen.
