Probleem 2.5.6- Hebben de Marokkanen het nou weer gedaan?
LD 1: Waarin wijken jongeren met een migratieachtergrond af van jongeren met
een Nederlandse achtergrond met betrekking tot het plegen van criminaliteit?
Bron: van der Laan, 2018 (Monitor)
OZV Hoe heeft de prevalentie van jeugdcriminaliteit zich ontwikkeld tussen
2005-2015?
o Van de 20.080 minderjarige verdacht (2016), 54% Nederlandse
achtergrond. Marokkaanse achtergrond:2330 personen, 12%.
o Nederlandse Antillen, Aruba of Marokko: 2x zo hoog als Turken, 3x zo hoog
als westerse achtergrond, 4,5x zo hoog als Nederlandse achtergrond.
o Periode 2012-2017: daling minderjarige verdachten. Eerste generatie
sterkere daling (44%) dan tweede generatie (32%). Bij jongvolwassenen is
relatieve aantal binnen tweede generatie (48/1000) hoger is dan eerste
generatie (28/1000).
o De jeugdcriminaliteit neemt in de periode van 2007-2015 af. De daling in
zelf gerapporteerde jeugddelinquentie is wel minder sterk dan de daling
die wordt waargenomen in de door politie en justitie geregistreerde
criminaliteit.
o De daling die in de jeugdcriminaliteit wordt gesignaleerd is ongeacht
sekse, leeftijd, herkomst of gezinskenmerken van jeugdigen (zoals
sociaaleconomische status (SES), huishoudsamenstelling en
opleidingsniveau) en vindt niet alleen op landelijk niveau plaats
maar ook op regionaal niveau. De daling is niet in alle groepen even
sterk. Daarnaast suggereren sommigen dat er mogelijk sprake is
van een verschuiving van de traditionele jeugdcriminaliteit van de
straat naar de cyberwereld.
o Opvallende ontwikkelingen: De daling is in alle groepen te zien! De meeste
delinquente groepen bevatten oudere leden (wat nu geregistreerd is).
Enkele mogelijke verklaringen voor de dalende (geregistreerde) jeugdcriminaliteit
Simpele verklaringen meer beveiliging, aanpak van hotspots, simpele
ingrijpen voor de dalende trend
Complexe verklaringen het gaat om grotere ingrijpen die van buiten af
invloed hebben op het verhogen van de sociale controle. Denk aan
bijvoorbeeld de Marokkaanse jongeren
Debut crime hypothese of de instaphypothese: De veronderstelling hier is
dat eerste delicten voorspellend zijn voor de daaropvolgende delicten in
iemands carrière. Bijv. beter beveiligen van woningen en auto’s tot
cameratoezicht. Dit heeft ook gevolgen voor de eerste delicten die
jongeren plegen. De aanname is dat door de toegenomen beveiliging van,
bijvoorbeeld, winkels, auto´s en huizen met name geweldloze
vermogensdelicten worden voorkomen. Deze vermogensdelicten zonder
geweld zijn nu juist die feiten waarmee veel delinquenten hun criminele
carrière beginnen Age-crime curve
Social media hypothese: de afname in de geregistreerde jeugdcriminaliteit
sinds 2007 gerelateerd kan worden aan het toenemend gebruik van social
media en videogames. Door deze digitalisering zijn de vrijetijdspatronen
van jongeren veranderd. Door social media gebruik en het spelen van
games binnenshuis hangen jongeren minder rond op straat en in de
, openbare ruimte, terwijl dergelijk rondhangen zonder structuur juist een
activiteit is die delinquentie kan bevorderen. Ook is het door social media
mogelijk dat delinquent gedrag verplaatst van offline naar online.
Veranderende sociaal culturele houding hypothese: in de afgelopen tien
jaren veranderingen hebben voorgedaan in de sociaal culturele houding
van jongeren en hun ouders ten aanzien van risicogedrag, zoals
delinquentie, middelengebruik en voortijdig schoolverlaten. Deze houding
zou vooral afwijzender zijn geworden ten opzichte van risicogedrag. De
beschermende factoren binnen bijv. het gezin zijn toegenomen.
Hotspots/hot-groups
De landelijke dalende trend in jeugdcriminaliteit in bepaalde delen van Nederland niet
werd herkend Gesteld werd dat er gebieden in Nederland zijn waar de (geregistreerde)
jeugdcriminaliteit, met name criminaliteit gepleegd door jongeren in groepen, niet in lijn
is met de landelijk dalende trend. Er lijkt sprake te zijn van een clustering van
(jeugd)criminaliteit in specifieke locaties (zogenoemde hot spots). Ook werd door de
experts gesuggereerd dat de landelijke daling niet opging binnen bepaalde groepen
delinquenten (zogenoemde hot groups). Is dit ook echt zo? In de buurten die in 2011
als hot spots gezien kunnen worden zijn, in vergelijking met de landelijke daling, sterkere
dalingen in jeugdcriminaliteit geregistreerd met ongeveer 35-40% minder incidenten in
de periode 2011 tot 2016. In de hot spots van 2015 zijn daarentegen minder sterke
dalingen geregistreerd in dezelfde periode, met 15% minder incidenten of zelfs geen
daling. Er is op lokaal niveau dus grote diversiteit in de mate waarin de geregistreerde
jeugdcriminaliteit is afgenomen en in sommige buurten is zelfs geen sprake van een
daling
Cybercriminaliteit
Het aandeel jeugdigen dat veroordeeld is wegens een cyber- of gedigitaliseerd delict,
zover te achterhalen is op basis van wetsartikel, is minder dan 1% van alle jeugdige
strafrechtelijke daders. Vanwege de kleine absolute aantallen moeten we dan ook
voorzichtig zijn met uitspraken over trends. Bij minderjarigen lijkt het aantal daders van
dit type criminaliteit over de tijd stabiel rond de 20 daders per jaar. Onder
jongvolwassenen neemt het aantal daders van cybercriminaliteit tot 2015 toe tot bijna 60
strafrechtelijke daders en daalt in 2016 tot aan het niveau van 2012 (rond de 40
strafrechtelijke daders). Deze aantallen zijn een onderschatting van het aantal jeugdigen
dat betrokken is bij cyber- en gedigitaliseerde criminaliteit. Zo blijkt het percentage
jeugdigen dat in zelfrapportage aangeeft betrokken te zijn geweest bij cyber-en
gedigitaliseerde delicten vele malen hoger. Hoewel de registratie van cybercriminaliteit
lijkt te verbeteren is het nog steeds niet goed mogelijk om op landelijk niveau een goede
schatting te maken van de omvang van geregistreerde cyber- en gedigitaliseerde
criminaliteit (gepleegd door jeugdigen).
Recidive
Aantal recidivisten daalt Het aantal 12- tot 18-jarige en 18- tot 25-jarige strafrechtelijke
daders uit de periode 2008 tot 2013 dat opnieuw in aanraking komt met justitie, neemt
af. De recidive neemt in deze periode nauwelijks af en de meest recente recidivecijfers
laten voor minderjarige daders uit 2013 zelfs een stijging zien. Er is dus een afname in
het aantal delinquente jongeren dat met justitie in aanraking komt, maar degenen die
overblijven lijken niet of slechts in beperkte mate minder te recidiveren. Percentage
jongeren dat recidiveert daalt licht: Enerzijds zien we dat het aantal minderjarigen en
jongvolwassenen dat met politie en justitie in aanraking jaarlijks daalt. Anderzijds zien we
ook dat een deel van de jeugdigen die reeds met politie of justitie in aanraking zijn
geweest binnen twee jaar opnieuw van een misdrijf worden verdacht of daarvoor worden
berecht. Het aantal strafrechtelijke recidivisten onder 12- tot 18-jarigen en 18- tot 25-
LD 1: Waarin wijken jongeren met een migratieachtergrond af van jongeren met
een Nederlandse achtergrond met betrekking tot het plegen van criminaliteit?
Bron: van der Laan, 2018 (Monitor)
OZV Hoe heeft de prevalentie van jeugdcriminaliteit zich ontwikkeld tussen
2005-2015?
o Van de 20.080 minderjarige verdacht (2016), 54% Nederlandse
achtergrond. Marokkaanse achtergrond:2330 personen, 12%.
o Nederlandse Antillen, Aruba of Marokko: 2x zo hoog als Turken, 3x zo hoog
als westerse achtergrond, 4,5x zo hoog als Nederlandse achtergrond.
o Periode 2012-2017: daling minderjarige verdachten. Eerste generatie
sterkere daling (44%) dan tweede generatie (32%). Bij jongvolwassenen is
relatieve aantal binnen tweede generatie (48/1000) hoger is dan eerste
generatie (28/1000).
o De jeugdcriminaliteit neemt in de periode van 2007-2015 af. De daling in
zelf gerapporteerde jeugddelinquentie is wel minder sterk dan de daling
die wordt waargenomen in de door politie en justitie geregistreerde
criminaliteit.
o De daling die in de jeugdcriminaliteit wordt gesignaleerd is ongeacht
sekse, leeftijd, herkomst of gezinskenmerken van jeugdigen (zoals
sociaaleconomische status (SES), huishoudsamenstelling en
opleidingsniveau) en vindt niet alleen op landelijk niveau plaats
maar ook op regionaal niveau. De daling is niet in alle groepen even
sterk. Daarnaast suggereren sommigen dat er mogelijk sprake is
van een verschuiving van de traditionele jeugdcriminaliteit van de
straat naar de cyberwereld.
o Opvallende ontwikkelingen: De daling is in alle groepen te zien! De meeste
delinquente groepen bevatten oudere leden (wat nu geregistreerd is).
Enkele mogelijke verklaringen voor de dalende (geregistreerde) jeugdcriminaliteit
Simpele verklaringen meer beveiliging, aanpak van hotspots, simpele
ingrijpen voor de dalende trend
Complexe verklaringen het gaat om grotere ingrijpen die van buiten af
invloed hebben op het verhogen van de sociale controle. Denk aan
bijvoorbeeld de Marokkaanse jongeren
Debut crime hypothese of de instaphypothese: De veronderstelling hier is
dat eerste delicten voorspellend zijn voor de daaropvolgende delicten in
iemands carrière. Bijv. beter beveiligen van woningen en auto’s tot
cameratoezicht. Dit heeft ook gevolgen voor de eerste delicten die
jongeren plegen. De aanname is dat door de toegenomen beveiliging van,
bijvoorbeeld, winkels, auto´s en huizen met name geweldloze
vermogensdelicten worden voorkomen. Deze vermogensdelicten zonder
geweld zijn nu juist die feiten waarmee veel delinquenten hun criminele
carrière beginnen Age-crime curve
Social media hypothese: de afname in de geregistreerde jeugdcriminaliteit
sinds 2007 gerelateerd kan worden aan het toenemend gebruik van social
media en videogames. Door deze digitalisering zijn de vrijetijdspatronen
van jongeren veranderd. Door social media gebruik en het spelen van
games binnenshuis hangen jongeren minder rond op straat en in de
, openbare ruimte, terwijl dergelijk rondhangen zonder structuur juist een
activiteit is die delinquentie kan bevorderen. Ook is het door social media
mogelijk dat delinquent gedrag verplaatst van offline naar online.
Veranderende sociaal culturele houding hypothese: in de afgelopen tien
jaren veranderingen hebben voorgedaan in de sociaal culturele houding
van jongeren en hun ouders ten aanzien van risicogedrag, zoals
delinquentie, middelengebruik en voortijdig schoolverlaten. Deze houding
zou vooral afwijzender zijn geworden ten opzichte van risicogedrag. De
beschermende factoren binnen bijv. het gezin zijn toegenomen.
Hotspots/hot-groups
De landelijke dalende trend in jeugdcriminaliteit in bepaalde delen van Nederland niet
werd herkend Gesteld werd dat er gebieden in Nederland zijn waar de (geregistreerde)
jeugdcriminaliteit, met name criminaliteit gepleegd door jongeren in groepen, niet in lijn
is met de landelijk dalende trend. Er lijkt sprake te zijn van een clustering van
(jeugd)criminaliteit in specifieke locaties (zogenoemde hot spots). Ook werd door de
experts gesuggereerd dat de landelijke daling niet opging binnen bepaalde groepen
delinquenten (zogenoemde hot groups). Is dit ook echt zo? In de buurten die in 2011
als hot spots gezien kunnen worden zijn, in vergelijking met de landelijke daling, sterkere
dalingen in jeugdcriminaliteit geregistreerd met ongeveer 35-40% minder incidenten in
de periode 2011 tot 2016. In de hot spots van 2015 zijn daarentegen minder sterke
dalingen geregistreerd in dezelfde periode, met 15% minder incidenten of zelfs geen
daling. Er is op lokaal niveau dus grote diversiteit in de mate waarin de geregistreerde
jeugdcriminaliteit is afgenomen en in sommige buurten is zelfs geen sprake van een
daling
Cybercriminaliteit
Het aandeel jeugdigen dat veroordeeld is wegens een cyber- of gedigitaliseerd delict,
zover te achterhalen is op basis van wetsartikel, is minder dan 1% van alle jeugdige
strafrechtelijke daders. Vanwege de kleine absolute aantallen moeten we dan ook
voorzichtig zijn met uitspraken over trends. Bij minderjarigen lijkt het aantal daders van
dit type criminaliteit over de tijd stabiel rond de 20 daders per jaar. Onder
jongvolwassenen neemt het aantal daders van cybercriminaliteit tot 2015 toe tot bijna 60
strafrechtelijke daders en daalt in 2016 tot aan het niveau van 2012 (rond de 40
strafrechtelijke daders). Deze aantallen zijn een onderschatting van het aantal jeugdigen
dat betrokken is bij cyber- en gedigitaliseerde criminaliteit. Zo blijkt het percentage
jeugdigen dat in zelfrapportage aangeeft betrokken te zijn geweest bij cyber-en
gedigitaliseerde delicten vele malen hoger. Hoewel de registratie van cybercriminaliteit
lijkt te verbeteren is het nog steeds niet goed mogelijk om op landelijk niveau een goede
schatting te maken van de omvang van geregistreerde cyber- en gedigitaliseerde
criminaliteit (gepleegd door jeugdigen).
Recidive
Aantal recidivisten daalt Het aantal 12- tot 18-jarige en 18- tot 25-jarige strafrechtelijke
daders uit de periode 2008 tot 2013 dat opnieuw in aanraking komt met justitie, neemt
af. De recidive neemt in deze periode nauwelijks af en de meest recente recidivecijfers
laten voor minderjarige daders uit 2013 zelfs een stijging zien. Er is dus een afname in
het aantal delinquente jongeren dat met justitie in aanraking komt, maar degenen die
overblijven lijken niet of slechts in beperkte mate minder te recidiveren. Percentage
jongeren dat recidiveert daalt licht: Enerzijds zien we dat het aantal minderjarigen en
jongvolwassenen dat met politie en justitie in aanraking jaarlijks daalt. Anderzijds zien we
ook dat een deel van de jeugdigen die reeds met politie of justitie in aanraking zijn
geweest binnen twee jaar opnieuw van een misdrijf worden verdacht of daarvoor worden
berecht. Het aantal strafrechtelijke recidivisten onder 12- tot 18-jarigen en 18- tot 25-
