Afstuderen: Case Study
Welke interventie (telecommunicatieve gedragsactivatie, lachtherapie of
BASIL-interventie) is het meest geschikt bij een oudere man met een
beperkte mobiliteit door halfzijdige verlamming, om eenzaamheid te
verminderen?
Naam:
Studentnummer:
Groep:
1ste Examinator:
2e Examinator:
Studieonderdeel: Afstuderen: Case study
Studiegidsnummer: 4523AFSCOP
Aantal woorden: 3482
Inleverdatum:
,Inhoudsopgave:
Inleiding 3
Casus 3
Klinische onzekerheid 3
Onderzoeksvraag 3
Gevalsbeschrijving 4-7
Voorgeschiedenis 4
Incidentie en prevalentie 4
Pathofysiologie en het beloop 4
ICF-model 4,5
Ethische en juridische aspecten in zorgverlening 6
Verpleegkundige diagnosen: PES en PR 6
Huidig beleid en behaalde resultaten 6
Multidisciplinaire samenwerking 6,7
Gezondheidsprobleem 7
Methoden 7,8
Geraadpleegde databases 7
Searchstrings 7
Filters en limits 7
Praktijkperspectief 7,8
Verdieping 8-11
Bespreking 11,12
Bewijs 11
Aangrijpingspunt 11
Werkingsmechanisme 11
Haalbaarheid 12
Aanvaardbaarheid 12
Besluit 12
Discussie 13
Conclusie en aanbevelingen 13
Bronnenoverzicht 14,15
Figuren, Bijlagen en tabellen 16,17
2
, Inleiding
Casus
Meneer Visser (fictieve naam) is 62 jaar en is al jaren bekend met hartfalen, waarvoor hij
meerdere malen is onderzocht in het ziekenhuis. Toen hij in 2016 halfzijdig verlamd raakte
ten gevolge van een hersenstam infarct, kreeg hij een trachea canule en een percutane
endoscopische gastrostomie sonde (PEG-sonde) met sondevoeding. Door de trachea canule
kost het praten meer energie, wat leidt tot vermindering van verbale communicatie,
interesse in sociale contacten en vermoeidheid.
Na de ziekenhuisopname in 2016 heeft hij een tijd gerevalideerd, maar dankzij thuiszorg kon
hij uiteindelijk terug naar zijn appartement. Sinds dien krijgt hij twee keer per dag zorg.
Meneer is door de verlamming zorg- en rolstoelafhankelijk.
In 2022 is zijn vrouw overleden, waardoor hij nog dagelijks erg veel verdriet ervaart. Dit uit
zich in gevoelens van uitzichtloosheid. Gedurende de rouwverwerking wenste meneer
euthanasie, maar besloot uiteindelijk om toch in leven te blijven voor zijn drie dochters en
kleinkinderen. Momenteel bestaat zijn netwerk alleen uit hen en de verpleging. Meneer
heeft geprobeerd om over het verdriet te praten met een psycholoog, maar dit gaf geen
gewenst effect. De verpleegkundige houdt toezicht op de stemming, emoties en
rouwverwerking, zodat er zo nodig hulp wordt aangeboden.
Meneer heeft een elektrische rolstoel waarmee hij zich verplaatst. Voorheen ondernam hij
meerdere activiteiten, waaronder schilderen en naar de bingo gaan. Maar sinds de
rolstoelafhankelijkheid gaat hij niet zelfstandig meer naar buiten. Door de beperkte sociale
omgeving, afname van activiteiten en het verlies, ervaart hij regelmatig het gevoel van
eenzaamheid en afzondering.
Voorafgaand aan de chronische aandoening werkte hij op een luchthaven in Nederland. Uit
zijn werkt haalde hij veel voldoening en plezier. Meneer ging na de revalidatie tijdelijk naar
de dagbesteding, maar dit stopte in de coronatijd. De wijkverpleging probeert hem opnieuw
aan te melden, maar twijfelt of dit de eenzaamheid voldoende verminderd. De
wijkverpleging vraagt zich af of er andere geschikte interventies bestaan.
Klinische onzekerheid
De wijkverpleging wil meneer Visser ondersteunen met het verminderen van de
eenzaamheid, maar twijfelt of de dagbesteding voldoende werkt en of er een betere
interventie beschikbaar is.
Onderzoeksvraag
Welke interventie (telecommunicatieve gedragsactivatie, lachtherapie of BASIL-interventie)
is het meest geschikt bij een oudere man met een beperkte mobiliteit door een halfzijdige
verlamming, om eenzaamheid te verminderen?
3
Welke interventie (telecommunicatieve gedragsactivatie, lachtherapie of
BASIL-interventie) is het meest geschikt bij een oudere man met een
beperkte mobiliteit door halfzijdige verlamming, om eenzaamheid te
verminderen?
Naam:
Studentnummer:
Groep:
1ste Examinator:
2e Examinator:
Studieonderdeel: Afstuderen: Case study
Studiegidsnummer: 4523AFSCOP
Aantal woorden: 3482
Inleverdatum:
,Inhoudsopgave:
Inleiding 3
Casus 3
Klinische onzekerheid 3
Onderzoeksvraag 3
Gevalsbeschrijving 4-7
Voorgeschiedenis 4
Incidentie en prevalentie 4
Pathofysiologie en het beloop 4
ICF-model 4,5
Ethische en juridische aspecten in zorgverlening 6
Verpleegkundige diagnosen: PES en PR 6
Huidig beleid en behaalde resultaten 6
Multidisciplinaire samenwerking 6,7
Gezondheidsprobleem 7
Methoden 7,8
Geraadpleegde databases 7
Searchstrings 7
Filters en limits 7
Praktijkperspectief 7,8
Verdieping 8-11
Bespreking 11,12
Bewijs 11
Aangrijpingspunt 11
Werkingsmechanisme 11
Haalbaarheid 12
Aanvaardbaarheid 12
Besluit 12
Discussie 13
Conclusie en aanbevelingen 13
Bronnenoverzicht 14,15
Figuren, Bijlagen en tabellen 16,17
2
, Inleiding
Casus
Meneer Visser (fictieve naam) is 62 jaar en is al jaren bekend met hartfalen, waarvoor hij
meerdere malen is onderzocht in het ziekenhuis. Toen hij in 2016 halfzijdig verlamd raakte
ten gevolge van een hersenstam infarct, kreeg hij een trachea canule en een percutane
endoscopische gastrostomie sonde (PEG-sonde) met sondevoeding. Door de trachea canule
kost het praten meer energie, wat leidt tot vermindering van verbale communicatie,
interesse in sociale contacten en vermoeidheid.
Na de ziekenhuisopname in 2016 heeft hij een tijd gerevalideerd, maar dankzij thuiszorg kon
hij uiteindelijk terug naar zijn appartement. Sinds dien krijgt hij twee keer per dag zorg.
Meneer is door de verlamming zorg- en rolstoelafhankelijk.
In 2022 is zijn vrouw overleden, waardoor hij nog dagelijks erg veel verdriet ervaart. Dit uit
zich in gevoelens van uitzichtloosheid. Gedurende de rouwverwerking wenste meneer
euthanasie, maar besloot uiteindelijk om toch in leven te blijven voor zijn drie dochters en
kleinkinderen. Momenteel bestaat zijn netwerk alleen uit hen en de verpleging. Meneer
heeft geprobeerd om over het verdriet te praten met een psycholoog, maar dit gaf geen
gewenst effect. De verpleegkundige houdt toezicht op de stemming, emoties en
rouwverwerking, zodat er zo nodig hulp wordt aangeboden.
Meneer heeft een elektrische rolstoel waarmee hij zich verplaatst. Voorheen ondernam hij
meerdere activiteiten, waaronder schilderen en naar de bingo gaan. Maar sinds de
rolstoelafhankelijkheid gaat hij niet zelfstandig meer naar buiten. Door de beperkte sociale
omgeving, afname van activiteiten en het verlies, ervaart hij regelmatig het gevoel van
eenzaamheid en afzondering.
Voorafgaand aan de chronische aandoening werkte hij op een luchthaven in Nederland. Uit
zijn werkt haalde hij veel voldoening en plezier. Meneer ging na de revalidatie tijdelijk naar
de dagbesteding, maar dit stopte in de coronatijd. De wijkverpleging probeert hem opnieuw
aan te melden, maar twijfelt of dit de eenzaamheid voldoende verminderd. De
wijkverpleging vraagt zich af of er andere geschikte interventies bestaan.
Klinische onzekerheid
De wijkverpleging wil meneer Visser ondersteunen met het verminderen van de
eenzaamheid, maar twijfelt of de dagbesteding voldoende werkt en of er een betere
interventie beschikbaar is.
Onderzoeksvraag
Welke interventie (telecommunicatieve gedragsactivatie, lachtherapie of BASIL-interventie)
is het meest geschikt bij een oudere man met een beperkte mobiliteit door een halfzijdige
verlamming, om eenzaamheid te verminderen?
3
