Werkplekleren pabo 3 Persoonlijke informatie deel 1

Hoe ben ik begonnen:
Voor ik aan de Pabo begon, heb ik de HAVO gevolgd op OPDC 't Nijrees in Almelo. Helaas bestaat
deze school niet meer. Ik ben daar naartoe gegaan omdat ik de diagnose ADHD had. Ik ben heel erg
dankbaar dat ik daar naartoe mocht gaan. Zij hebben mij geholpen om te worden wie ik nu ben en
om het maximale uit jezelf te halen. Ik kon daar in alle rust mijzelf ontwikkelen en de leerkrachten
waren erg leuk. Ze wisten wat ons hielp met betrekking tot werken en leren. Je merkte dat ze op de
hoogte waren van wat functiebeperkingen zijn en hoe je daarmee om moet gaan. Ik heb daar een
ontzettend fijne en leuke tijd gehad en ik kijk met veel dankbaarheid terug aan mijn leerkrachten die
ik daar heb gehad. Ik zie hen en mijn basisschoolleerkrachten echt als voorbeeld. Zo wil ik ook zijn als
juf.


Mijn Pabo carière:
Pabo 1 tot en met Pabo 3:
Pabo 1: Het begin:
De eerste weken op de Pabo waren voor mij best wel lastig. Ik moest erg schakelen van de
middelbare school naar het HBO. Alles was anders: een nieuwe werkwijze, een andere manier van
organiseren en nieuwe mensen leren kennen.
Het kostte best wel wat energie maar het is mij gelukt. Met een aantal klasgenoten klikte het goed en
daarmee vormde ik een leerteam waarin we fijn samen konden werken.
Op stage voelde ik mij heel erg op mijn plek. Het was een hele kleine school met weinig
personeelsleden. Een hele rustige en fijne omgeving voor mij om in te beginnen. Ze waren heel open
en enthousiast naar mij. Ik mocht alles vragen en hoorde echt bij het team. Ik voelde mij hier zo
ontzettend thuis. Daar heb ik super veel mogen leren. Van helemaal nul komma nul ervaring in het
lesgeven naar het geven van hele lessen.
Ook leerde ik hier omgaan met veel verschillende leerlingen. Hele slimme leerlingen maar ook hele
zwakke leerlingen en het lesgeven in combiklassen. Het was een toptijd.
Achteraf gezien was best wel veel bezig met de opdrachten en de colleges op de Viaa. Dat zorgde er
ook voor dat ik minder tijd heb kunnen steken in het voorbereiden en het geven van lessen. Dit had
ik wel graag gewild.
Wel kijk ik echt terug op een topstage. Ze vragen nu nog steeds hoe het met mij gaat als ik teamleden
tegenkom en dat is echt heel erg leuk. Wat een fijne school. Als ik daar ooit een keer mag invallen
dan spring ik een gat in de lucht.

Pabo 2:
Het tweede jaar kon ik al weer iets beter starten dan het eerste jaar. Ik wist mijn weg een beetje op
de opleiding en wist wat werkte voor mij met het leren van tentamens en het maken van verslagen.
Ook had ik een nieuw systeem gemaakt voor het plannen. Ik had een Bulletjournal gekocht. Die kon
ik helemaal indelen naar wat ik fijn vond met het maken van planningen en het bijhouden van een
agenda. Deze teken je zelf dus je maakt je eigen indeling voor de week. Het koste veel tijd om dit
steeds te maken maar het heeft mij erg geholpen.
Op stage vond ik het begin erg lastig. Ik startte in een groep 8. Dat vond ik heel erg spannend en ik
gaf het liefst zo weinig mogelijk lessen. Gelukkig had ik een hele goede coach die daar doorheen
prikte. Zij heeft mij echt geholpen om over die angst heen te stappen. Ze hielp mij samen met de klas
met het houden van orde en het geven van lessen. De klas hielp ook echt goed mee door goed te
luisteren en snel stil te zijn. Daar heb ik echt geleerd om Bijbelverhalen te vertellen. Dit vond ik eerst
heel naar en eng maar daarna vond ik het geweldig, met dank aan mijn coach.
Ook heb ik ontdekt dat ik het geven van dramalessen echt super leuk vond. Ik ontdekte echt de
creativiteit van de leerlingen en ziet hoe briljant of grappig ze soms uit de hoek konden komen.