Blok 2.6 - Anxiety & Stress Probleem 6
Artikelen: Armstrong & Olatunji (artikel 1), Foa & McLean (artikel 2), Mancini &
Gangemi (artikel 3), Shafran & Rachman (artikel 4), van den Hout & Kindt (artikel 5)
1) Conditionering Model voor OCD Artikel 1
Obsessive-compulsive disorder (OCD) is een psychiatrische conditie die
gekarakteriseerd wordt door doordringende, ongewilde gedachtes (obsessies)
die stug, ritueelgedrag (compulsies) motiveren. Zorgen over besmetting is een
veelvoorkomende obsessie bij mensen met OCD. Onderliggend hieraan zijn was-
en ontsmettingscompulsies.
In lijn met andere angststoornissen, kan OCD geconceptualiseerd worden in
termen van Pavlov’s /angstconditionering. Angst-gerelateerde stoornissen lijken
gekarakteriseerd te worden door verschillende angstleer-afwijkingen, bestaande
uit overdreven acquisitie, verkeerde extinctie en over-generalisatie van de
geconditioneerde angstresponse.
Studies die tot nu toe gekeken hebben naar angstconditionering bij OCD lijken
niet gekarakteriseerd te worden met consistente abnormaliteiten in de
angstlering. Deze bevindingen kunnen aantonen dat angstconditionering een
beperkt beeld heeft van OCD. Associatieve leerprocessen die afgebakend
worden in conditioneermodellen kunnen alsnog relevant zijn voor de oorzaken en
het behouden van OCD. Leertheorieën over OCD moeten echter verder kijken
dan de angstemotie. Zowel angst als walging zijn basisemoties die te maken
hebben met de dreigingen voor personen met OCD. Angst voor een dreiging kan
bestaan omdat de persoon bang is dat de dreiging schadelijk is voor het lichaam,
terwijl walging voor een dreiging te maken heeft met bevuiling van het lichaam.
Walging en besmetting zijn aparte constructen die veel met elkaar te maken
hebben. Walging is de emotionele reactie op stimuli die de mogelijkheid tot
bevuilen met zich mee brengen. Besmetting is de cognitieve beoordeling over
de bevuilende essentie van de stimulus die overgedragen kan worden via
contact. Walging is dus in feite de emotionele reactie op besmetting. Deze
relatie kan betekenen dat walging eigenlijk de belangrijkste ontregelende emotie
is in besmettings-OCD. De snelheid waarmee iemand iets ervaart als walgelijk,
heeft te maken met de walgingsgevoeligheid. Deze gevoeligheid lijkt ook een
sterkere relatie te hebben met de symptomen van OCD dan de eigenschap
angst.
Een vorm van conditionering die bij deze stoornis een rol speelt is evaluatieve
conditionering. Dit bestaat uit de schijnbare verplaatsing van de negatieve
valentie van de ongeconditioneerde stimulus naar de geconditioneerde stimulus,
zodat de geconditioneerde stimulus een aversieve kwaliteit krijgt die onafhankelijk
is van zijn relatie met de ongeconditioneerde stimulus.
Er zijn slechts een paar studies gedaan naar walgingsconditionering bij mensen
en zij hebben consistent gevonden dat geconditioneerde walgingsresponses
weerbaar zijn tegen extinctie en andere geconditioneerde evaluatieve
responses.
, Walgingsgevoeligheid lijkt een voorspeller te zijn voor de niveaus van
geconditioneerde walgingsresponses als gevolg van acquisitie. De gevoeligheid
is hoger voor mensen met OCD en kan daarom een risicofactor zijn voor de
stoornis. Onderzoekers hebben echter nog moeite met het specificeren van de
precieze mechanismes waardoor walgingsgevoeligheid een risicofactor is voor
het besmettingsgedeelte van OCD.
Het doel van de studie in dit artikel is het identificeren van mogelijke
abnormaliteiten in walgingsconditionering die onderliggend kunnen zijn aan
extreme zorgen voor besmetting bij OCD. Een hypothese hierbij is dat extreme
zorgen over besmetting gekarakteriseerd worden door gemakkelijkere acquisitie
voor geconditioneerde walgingsresponses, die kunnen leiden tot meer frequente
percepties van besmetting. Een tweede hypothese is dat de extreme zorgen
gekarakteriseerd worden door verslechterde extinctie van geconditioneerde
walgingsresponses die leiden tot meer langdurige percepties van besmetting.
De participanten werden opgedeeld in een hoge besmettingszorgen groep (HCC)
en een lage besmettingszorgen groep (LCC). De HCC-groep liet symptomen en
eigenschappen zien die consistent zijn met OCD. De participanten volbrachten de
metingen en vulden ook een basis demografische vragenlijst in. Daarna
volbrachten zij de associatieve leertaak die bestond uit drie fases: gewenning,
acquisitie en extinctie. Er waren verschillende trials met CS+ en CS-. Aan het
eind van elke fase vulden de participanten de laatste schaal in om hun
subjectieve ervaringen aan te geven.
Discussie
Uit de studie blijkt dat de HCC-groep een vergelijkbare acquisitie van
geconditioneerde walgingsresponses laat zien ten opzichte van de LCC-groep.
Vervolgens lieten de groepen toch verschillen zien in de geconditioneerde
walgingsresponses die volgden na de extinctiefase, maar deze effecten
verschilden wat voor de verwachting van de ongeconditioneerde stimulus en de
zelf-gerapporteerde walging. Vergeleken met de LCC-groep liet de HCC-groep
geen grotere verwachting zien voor de CS+ en de CS- na de extinctie. De HCC-
groep liet een kleinere vermindering zien voor de verwachting van de
ongeconditioneerde stimulus voor de CS+ van de acquisitie naar de extinctie.
Dit patroon werd niet teruggevonden in de zelf-gerapporteerde walging. De
walgingsgevoeligheid was sterk gecorreleerd met de zelf-gerapporteerde
walging voor de CS+ en de groepsverschillen in deze zelf-rapportage werden
gematigd door walgingsgevoeligheid.
Wat betreft de affectieve verwerking, liet de HCC-groep sterkere
walgingsresponses op de CS+ zien op moment van extinctie. Er is bewijs dat
deze cognitieve en affectieve verwerking gerelateerd zijn en groepsverschillen
in de CS+ bij extinctie kunnen deels toegeschreven worden aan de mislukking
van de HCC-groep om hun representatie aan te passen van de toeval van de
geconditioneerde en ongeconditioneerde stimuli tijdens extinctie.
, De verslechteringen in extinctie bij walging bij de HCC-groep kan een inzicht
geven in de oorzaken en het behouden van besmettings-OCD. Veel symptomen
van OCD kunnen gezien worden als een mislukking om walgingsresponses te
“ontleren”, wat verkregen kan worden door associatief leren. Opvallend is dat de
studie geen verschil vond tussen de groepen wat betreft de acquisitie voor
geconditioneerde walging in het begin. Dit kan reflecteren dat de zorgen over
hygiëne en besmetting normatief is. OCD kan dan ook meer te maken hebben
met de moeilijkheden in het inhiberen van geconditioneerde walgingsresponse
in plaats van het gemakkelijker aanleren van geconditioneerde
walgingsresponses.
Het niet-vinden van verschillen in de acquisitiefase van walging is consistent met
andere studies. Het kan mogelijk zijn dat er wel een geobserveerde verhoging
van acquisitie van geconditioneerde walgingsresponses bij de HCC-groep in
meer dubbelzinnige situaties. Bevindingen uit een ander onderzoek suggereren
dat higher-order walgingsconditionering abnormaliteiten kan weergeven die
relevant zijn aan OCD.
De studie suggereert ook dat walgingsgevoeligheid een bijdrage kan leveren
aan OCD doordat het zorgt voor sterkere, langdurigere geconditioneerde
walgingsresponses. Deze verhoogde gevoeligheid kan een belemmering zijn in
het behandelen van OCD.
Tot slot zijn er verschillende limitaties aan deze studies.
Als eerste maakte de studie gebruik van sample waarin niet de volledige
criteria voor OCD behaald werden.
Ook zouden objectieve metingen toegevoegd moeten worden. Als aanvulling
hierop zou een zelfrapportage die afgenomen wordt per trial er voor kunnen
zorgen dat er meer inzicht is in het tijdsverloop van de processen van
acquisitie en extinctie en het kan mogelijk een meer accurate meting zijn dan
een meting alleen aan het einde.
Het kan ook zinvol zijn om een extinctie-recalltest op een later moment uit te
voeren. Hiermee kan misschien onderscheid gemaakt worden tussen de HCC-
personen en LCC-personen door te kijken naar de mate waarin zij na een tijdje
nog walging behouden.
Er kan beter rekening gehouden worden met de demografie van de
participanten.
2) Angst voor Schuld (Verantwoordelijkheidsgevoel) Artikel 3
Overdreven verantwoordelijkheidsgevoel speelt een cruciale rol in OCD en
wordt gedefinieerd als het geloof dat men macht heeft die centraal staat in het
voorkomen van cruciale, negatieve uitkomsten. Deze uitkomsten worden dan
waargenomen als “noodzakelijk te voorkomen”. In het artikel wordt echter gesteld
dat deze definitie niet goed genoeg is voor de mentale toestand die te maken
heeft met OCD. Het suggereert dat de obsessieve persoon meer bang is dat zijn
Artikelen: Armstrong & Olatunji (artikel 1), Foa & McLean (artikel 2), Mancini &
Gangemi (artikel 3), Shafran & Rachman (artikel 4), van den Hout & Kindt (artikel 5)
1) Conditionering Model voor OCD Artikel 1
Obsessive-compulsive disorder (OCD) is een psychiatrische conditie die
gekarakteriseerd wordt door doordringende, ongewilde gedachtes (obsessies)
die stug, ritueelgedrag (compulsies) motiveren. Zorgen over besmetting is een
veelvoorkomende obsessie bij mensen met OCD. Onderliggend hieraan zijn was-
en ontsmettingscompulsies.
In lijn met andere angststoornissen, kan OCD geconceptualiseerd worden in
termen van Pavlov’s /angstconditionering. Angst-gerelateerde stoornissen lijken
gekarakteriseerd te worden door verschillende angstleer-afwijkingen, bestaande
uit overdreven acquisitie, verkeerde extinctie en over-generalisatie van de
geconditioneerde angstresponse.
Studies die tot nu toe gekeken hebben naar angstconditionering bij OCD lijken
niet gekarakteriseerd te worden met consistente abnormaliteiten in de
angstlering. Deze bevindingen kunnen aantonen dat angstconditionering een
beperkt beeld heeft van OCD. Associatieve leerprocessen die afgebakend
worden in conditioneermodellen kunnen alsnog relevant zijn voor de oorzaken en
het behouden van OCD. Leertheorieën over OCD moeten echter verder kijken
dan de angstemotie. Zowel angst als walging zijn basisemoties die te maken
hebben met de dreigingen voor personen met OCD. Angst voor een dreiging kan
bestaan omdat de persoon bang is dat de dreiging schadelijk is voor het lichaam,
terwijl walging voor een dreiging te maken heeft met bevuiling van het lichaam.
Walging en besmetting zijn aparte constructen die veel met elkaar te maken
hebben. Walging is de emotionele reactie op stimuli die de mogelijkheid tot
bevuilen met zich mee brengen. Besmetting is de cognitieve beoordeling over
de bevuilende essentie van de stimulus die overgedragen kan worden via
contact. Walging is dus in feite de emotionele reactie op besmetting. Deze
relatie kan betekenen dat walging eigenlijk de belangrijkste ontregelende emotie
is in besmettings-OCD. De snelheid waarmee iemand iets ervaart als walgelijk,
heeft te maken met de walgingsgevoeligheid. Deze gevoeligheid lijkt ook een
sterkere relatie te hebben met de symptomen van OCD dan de eigenschap
angst.
Een vorm van conditionering die bij deze stoornis een rol speelt is evaluatieve
conditionering. Dit bestaat uit de schijnbare verplaatsing van de negatieve
valentie van de ongeconditioneerde stimulus naar de geconditioneerde stimulus,
zodat de geconditioneerde stimulus een aversieve kwaliteit krijgt die onafhankelijk
is van zijn relatie met de ongeconditioneerde stimulus.
Er zijn slechts een paar studies gedaan naar walgingsconditionering bij mensen
en zij hebben consistent gevonden dat geconditioneerde walgingsresponses
weerbaar zijn tegen extinctie en andere geconditioneerde evaluatieve
responses.
, Walgingsgevoeligheid lijkt een voorspeller te zijn voor de niveaus van
geconditioneerde walgingsresponses als gevolg van acquisitie. De gevoeligheid
is hoger voor mensen met OCD en kan daarom een risicofactor zijn voor de
stoornis. Onderzoekers hebben echter nog moeite met het specificeren van de
precieze mechanismes waardoor walgingsgevoeligheid een risicofactor is voor
het besmettingsgedeelte van OCD.
Het doel van de studie in dit artikel is het identificeren van mogelijke
abnormaliteiten in walgingsconditionering die onderliggend kunnen zijn aan
extreme zorgen voor besmetting bij OCD. Een hypothese hierbij is dat extreme
zorgen over besmetting gekarakteriseerd worden door gemakkelijkere acquisitie
voor geconditioneerde walgingsresponses, die kunnen leiden tot meer frequente
percepties van besmetting. Een tweede hypothese is dat de extreme zorgen
gekarakteriseerd worden door verslechterde extinctie van geconditioneerde
walgingsresponses die leiden tot meer langdurige percepties van besmetting.
De participanten werden opgedeeld in een hoge besmettingszorgen groep (HCC)
en een lage besmettingszorgen groep (LCC). De HCC-groep liet symptomen en
eigenschappen zien die consistent zijn met OCD. De participanten volbrachten de
metingen en vulden ook een basis demografische vragenlijst in. Daarna
volbrachten zij de associatieve leertaak die bestond uit drie fases: gewenning,
acquisitie en extinctie. Er waren verschillende trials met CS+ en CS-. Aan het
eind van elke fase vulden de participanten de laatste schaal in om hun
subjectieve ervaringen aan te geven.
Discussie
Uit de studie blijkt dat de HCC-groep een vergelijkbare acquisitie van
geconditioneerde walgingsresponses laat zien ten opzichte van de LCC-groep.
Vervolgens lieten de groepen toch verschillen zien in de geconditioneerde
walgingsresponses die volgden na de extinctiefase, maar deze effecten
verschilden wat voor de verwachting van de ongeconditioneerde stimulus en de
zelf-gerapporteerde walging. Vergeleken met de LCC-groep liet de HCC-groep
geen grotere verwachting zien voor de CS+ en de CS- na de extinctie. De HCC-
groep liet een kleinere vermindering zien voor de verwachting van de
ongeconditioneerde stimulus voor de CS+ van de acquisitie naar de extinctie.
Dit patroon werd niet teruggevonden in de zelf-gerapporteerde walging. De
walgingsgevoeligheid was sterk gecorreleerd met de zelf-gerapporteerde
walging voor de CS+ en de groepsverschillen in deze zelf-rapportage werden
gematigd door walgingsgevoeligheid.
Wat betreft de affectieve verwerking, liet de HCC-groep sterkere
walgingsresponses op de CS+ zien op moment van extinctie. Er is bewijs dat
deze cognitieve en affectieve verwerking gerelateerd zijn en groepsverschillen
in de CS+ bij extinctie kunnen deels toegeschreven worden aan de mislukking
van de HCC-groep om hun representatie aan te passen van de toeval van de
geconditioneerde en ongeconditioneerde stimuli tijdens extinctie.
, De verslechteringen in extinctie bij walging bij de HCC-groep kan een inzicht
geven in de oorzaken en het behouden van besmettings-OCD. Veel symptomen
van OCD kunnen gezien worden als een mislukking om walgingsresponses te
“ontleren”, wat verkregen kan worden door associatief leren. Opvallend is dat de
studie geen verschil vond tussen de groepen wat betreft de acquisitie voor
geconditioneerde walging in het begin. Dit kan reflecteren dat de zorgen over
hygiëne en besmetting normatief is. OCD kan dan ook meer te maken hebben
met de moeilijkheden in het inhiberen van geconditioneerde walgingsresponse
in plaats van het gemakkelijker aanleren van geconditioneerde
walgingsresponses.
Het niet-vinden van verschillen in de acquisitiefase van walging is consistent met
andere studies. Het kan mogelijk zijn dat er wel een geobserveerde verhoging
van acquisitie van geconditioneerde walgingsresponses bij de HCC-groep in
meer dubbelzinnige situaties. Bevindingen uit een ander onderzoek suggereren
dat higher-order walgingsconditionering abnormaliteiten kan weergeven die
relevant zijn aan OCD.
De studie suggereert ook dat walgingsgevoeligheid een bijdrage kan leveren
aan OCD doordat het zorgt voor sterkere, langdurigere geconditioneerde
walgingsresponses. Deze verhoogde gevoeligheid kan een belemmering zijn in
het behandelen van OCD.
Tot slot zijn er verschillende limitaties aan deze studies.
Als eerste maakte de studie gebruik van sample waarin niet de volledige
criteria voor OCD behaald werden.
Ook zouden objectieve metingen toegevoegd moeten worden. Als aanvulling
hierop zou een zelfrapportage die afgenomen wordt per trial er voor kunnen
zorgen dat er meer inzicht is in het tijdsverloop van de processen van
acquisitie en extinctie en het kan mogelijk een meer accurate meting zijn dan
een meting alleen aan het einde.
Het kan ook zinvol zijn om een extinctie-recalltest op een later moment uit te
voeren. Hiermee kan misschien onderscheid gemaakt worden tussen de HCC-
personen en LCC-personen door te kijken naar de mate waarin zij na een tijdje
nog walging behouden.
Er kan beter rekening gehouden worden met de demografie van de
participanten.
2) Angst voor Schuld (Verantwoordelijkheidsgevoel) Artikel 3
Overdreven verantwoordelijkheidsgevoel speelt een cruciale rol in OCD en
wordt gedefinieerd als het geloof dat men macht heeft die centraal staat in het
voorkomen van cruciale, negatieve uitkomsten. Deze uitkomsten worden dan
waargenomen als “noodzakelijk te voorkomen”. In het artikel wordt echter gesteld
dat deze definitie niet goed genoeg is voor de mentale toestand die te maken
heeft met OCD. Het suggereert dat de obsessieve persoon meer bang is dat zijn
