VERPLEEGPLAN JAAP
,Inhoud
Inleiding casus.......................................................................................................................................2
Anamnese...............................................................................................................................................3
PES ’sen..................................................................................................................................................6
Belangrijkste verpleegproblemen met doel en interventie....................................................................9
Evaluatie en rapportage.......................................................................................................................17
Literatuurlijst........................................................................................................................................22
1
, Inleiding casus
Jaap is 18 jaar. Hij heeft het syndroom van Down en is matig verstandelijk beperkt. Hij heeft al een
jaar een colostoma. Regelmatig moet hij naar het ziekenhuis voor een afspraak met de
stomaverpleegkundige. De stomaverpleegkundige vond het opvallend dat de moeder van Jaap zijn
stomaverzorging deed. Hij had de stoma immers al minstens een jaar. De verpleegkundige verwacht
dat hij bepaalde onderdelen van zijn stoma zelf zou kunnen verzorgen. Het is belangrijk dat Jaap,
ondanks zijn verstandelijke beperking, zo veel mogelijk zelfredzaam is. De stomaverpleegkundige
heeft de wijkverpleging ingeschakeld om eens te kijken of er verandering mogelijk is.
Als wijkverpleegkundige kom je thuis bij het gezin van Jaap. Wanneer jullie naar de badkamer gaan
voor de stomaverzorging, gaat de moeder van Jaap ook mee. Je neemt een afwachtende houding aan
om te kijken wat Jaap zelf kan en waar je hem eventueel in moet ondersteunen. Moeder Joke gaat
meteen aan de slag met de stomaverzorging. Ze doet het hartstikke goed. Toch ben jij verbaasd dat
Jaap het niet zelf doet. Je ziet dat de huid onder de plak wat rood is. Je vraagt je af of dit door de
verzorging komt of dat dit opvangsysteem mogelijk minder geschikt is voor Jaap.
Beneden drink je nog een kopje koffie mee om één en ander nog door te spreken. Je geeft aan dat je
verbaasd bent dat Jaap niet zelf de stomazorg doet. Moeder Joke reageert hierop terug: ‘Maar dat
kan hij toch helemaal niet zelf?’ Bij doorvragen kom je er achter dat Jaap veel hulp krijgt van zijn
moeder. Zijn moeder geeft dit toe; ze vindt het prettig om Jaap te helpen. ‘Vorig jaar heeft Jaap een
stoma gekregen. Ik vind het zo oneerlijk dat Jaap dat ook nog te verduren krijgt, naast zijn syndroom
van Down. Ik denk dat ik hem daarom een beetje meer ben gaan verwennen’. Je vraagt wat Jaap
ervan vindt dat zijn moeder hem helpt. Hij kijkt weg en haalt nonchalant zijn schouders op.
Vervolgens zegt hij trots: ‘Maar ik probeer wel zo min mogelijk te poepen’. Je vraagt hoe hij dat doet.
Triomfantelijk zegt hij: ‘Door minder te eten’. Moeder beaamt dat Jaap inderdaad de laatste weken
minder eet. Hij slaat met regelmaat zijn middagmaal over en is inmiddels onbedoeld een paar kilo
afgevallen.
Later ga je in gesprek met Jaap en vraagt hem of hij de stomazorg niet zelf wil leren. In eerste
instantie reageert Jaap niet. Je ziet wel dat de angst van zijn gezicht te lezen is. Uiteindelijk begint hij
toch te praten: ‘Maar dat kan ik toch helemaal niet. Mama doet dat altijd. Ik kan het zelf niet. Veel
te moeilijk. En dan krijg ik weer van die wondjes die zo’n pijn doen’. Je geeft aan dat je denkt dat hij
met wat hulp best zelf zijn stomazorg kan doen. De reactie van Jaap: ‘Weet ik niet.’
2
,Inhoud
Inleiding casus.......................................................................................................................................2
Anamnese...............................................................................................................................................3
PES ’sen..................................................................................................................................................6
Belangrijkste verpleegproblemen met doel en interventie....................................................................9
Evaluatie en rapportage.......................................................................................................................17
Literatuurlijst........................................................................................................................................22
1
, Inleiding casus
Jaap is 18 jaar. Hij heeft het syndroom van Down en is matig verstandelijk beperkt. Hij heeft al een
jaar een colostoma. Regelmatig moet hij naar het ziekenhuis voor een afspraak met de
stomaverpleegkundige. De stomaverpleegkundige vond het opvallend dat de moeder van Jaap zijn
stomaverzorging deed. Hij had de stoma immers al minstens een jaar. De verpleegkundige verwacht
dat hij bepaalde onderdelen van zijn stoma zelf zou kunnen verzorgen. Het is belangrijk dat Jaap,
ondanks zijn verstandelijke beperking, zo veel mogelijk zelfredzaam is. De stomaverpleegkundige
heeft de wijkverpleging ingeschakeld om eens te kijken of er verandering mogelijk is.
Als wijkverpleegkundige kom je thuis bij het gezin van Jaap. Wanneer jullie naar de badkamer gaan
voor de stomaverzorging, gaat de moeder van Jaap ook mee. Je neemt een afwachtende houding aan
om te kijken wat Jaap zelf kan en waar je hem eventueel in moet ondersteunen. Moeder Joke gaat
meteen aan de slag met de stomaverzorging. Ze doet het hartstikke goed. Toch ben jij verbaasd dat
Jaap het niet zelf doet. Je ziet dat de huid onder de plak wat rood is. Je vraagt je af of dit door de
verzorging komt of dat dit opvangsysteem mogelijk minder geschikt is voor Jaap.
Beneden drink je nog een kopje koffie mee om één en ander nog door te spreken. Je geeft aan dat je
verbaasd bent dat Jaap niet zelf de stomazorg doet. Moeder Joke reageert hierop terug: ‘Maar dat
kan hij toch helemaal niet zelf?’ Bij doorvragen kom je er achter dat Jaap veel hulp krijgt van zijn
moeder. Zijn moeder geeft dit toe; ze vindt het prettig om Jaap te helpen. ‘Vorig jaar heeft Jaap een
stoma gekregen. Ik vind het zo oneerlijk dat Jaap dat ook nog te verduren krijgt, naast zijn syndroom
van Down. Ik denk dat ik hem daarom een beetje meer ben gaan verwennen’. Je vraagt wat Jaap
ervan vindt dat zijn moeder hem helpt. Hij kijkt weg en haalt nonchalant zijn schouders op.
Vervolgens zegt hij trots: ‘Maar ik probeer wel zo min mogelijk te poepen’. Je vraagt hoe hij dat doet.
Triomfantelijk zegt hij: ‘Door minder te eten’. Moeder beaamt dat Jaap inderdaad de laatste weken
minder eet. Hij slaat met regelmaat zijn middagmaal over en is inmiddels onbedoeld een paar kilo
afgevallen.
Later ga je in gesprek met Jaap en vraagt hem of hij de stomazorg niet zelf wil leren. In eerste
instantie reageert Jaap niet. Je ziet wel dat de angst van zijn gezicht te lezen is. Uiteindelijk begint hij
toch te praten: ‘Maar dat kan ik toch helemaal niet. Mama doet dat altijd. Ik kan het zelf niet. Veel
te moeilijk. En dan krijg ik weer van die wondjes die zo’n pijn doen’. Je geeft aan dat je denkt dat hij
met wat hulp best zelf zijn stomazorg kan doen. De reactie van Jaap: ‘Weet ik niet.’
2
