Geschiedenis het Midden-Oosten
Hoofdstuk 1
1.1. de zieke man van Europa
Het Midden-Oosten was onderdeel van het Ottomaanse rijk, die in de 18 de eeuw
afbrokkelde. Dit had verschillende redenen:
- Een technologische achterstand op het westen. (zoals het verzet tegen de drukpers
door geestelijke)
- De opkomst van Rusland. Rusland trok in de Kaukus kort na de 18e eeuw
- Er kwam een wereldeconomie waar het Ottomaanse rijk geen onderdeel van was
- Leiders miste leiderscapaciteiten. Sultans verloren overzicht in hun rijk door bezig te
zijn met hun aanzien
- Er ontstond nationalisme in het rijk en volkeren wilde apart worden
- Noord-Afrika ging verloren onder het modern imperialisme.
1.2 Britten kopen het kanaal en ruiken olie
in 1869 ging het Suezkanaal open, hierdoor werd het Midden-Oosten belangrijker. De
toenmalige Egyptische heerser Ismail wilde zijn land moderniseren. Hij moest voor geld
aankloppen bij buitenlandse investeerders en hij verkocht in 1875 zijn persoonlijke
aandelenpakket op het Suezkanaal.
De Britse premier Bejmanin Disraeli kocht de aandelen. Frankrijk en Italië vestigde zichzelf
ook in noord Afrika. In 18821 braken er in Egypte antiwesterse rellen uit, Britten
onderdrukte dit en Egypte werd een protectoraat (een gebied onder beschermheerschap).
In het westen was door de uitvinding van de benzinemotor veel vraag naar olie. In Iran en
Irak werd de eerste olie geboord. Het was nu van belang om vaste voet te houden in het
midden oosten voor het westen.
Door olie en het Suezkanaal was nu ook het Midden-Oosten belangrijk voor de
wereldeconomie. Maar er waren ook veel conflicten.
1.3 de Jong-Turken grijpen de macht
Sultan Adbul probeerde zijn macht in het afbrokkelende Ottomaanse rijk te versterken, want
het westen had te veel invloed. Hij dreigde met de jihad, dat is de heilige oorlog van de
, moslim. Om zo tegen het westerse imperialisme te gaan. Ook verzekerde hij zo de trouw
van de Arabieren in zijn rijk.
In Istanbul groeide het nationalisme onder de Turkssprekende bevolking. Het rijk had
versterking nodig en dit kon alleen als turken zich van hun eigen wortels bewust werden. De
officieren van het Ottomaanse leger stichtten de Jong turken op. Ze streefde naar
modernisering en naar afschaffing van voorrechten van buitenlandse ondernemers. Zij
hadden haat naar de Europeaanse overheersing maar bewonderde ook de westerse
technieken en vooruitgang.
In 1908 pleegde de Jong-turken een staatsgreep. Ze gingen moderniseren en sloegen in op
het verzet tegen de turkificatie. De Arabieren (de grootste niet-Turkse bevolkingsgroep in het
rijk) begonnen als reactie hierop een zelfbewustzijn te ontwikkelen: arabisme. Arabische
genootschappen verspreidde geschriften en kranten. Deze lieten ze drukken in het westen,
het westen zag dit als een manier om het westen van binnenuit te verzwakken.
1.4 de Armeense genocide
In 1914 besloot het Jong-Turkse driemanschap dat het Ottomaanse rijk de kant van
Duitsland en Oostenrijk Hongarije zou kiezen in wo1. De turken probeerde aanvallen tegen
de Britten, Fransen en Russen maar verloren dit. In april 1915 besloten de Turkse heersers
Armeniërs te deporteren naar de Syrische woestijn doordat ze dachten dat Armeniërs de
russen hielpen. Dit was de Armeense genocide.
Deze genocide stond onder direct gezag van de regeringspartij. De plaatselijke bevolking
werd aangemoedigd Armeense huizen te plunderen. Deze genocide is te vergelijken met de
holocaust, omdat het ging om een poging tot volledige uitroeiing van een volk.
Er is een groot meningsverschil over deze genocide. Volgens turken was het een
bijverschijnsel van de onoverzichtelijke oorlog en volgens de Armenen (en de EU) was het
een doelgerichte volkerenmoord.
1.5 de verdeling van het Midden-Oosten
De Arabische vorst Hoessein ibn Ali, haatte de Jong turken en wilde een eigen koninkrijk.
Begin 1916 werd afgesproken dat Hoessein in opstand zou komen tegen de Jong- Turken en
in ruil daarvoor beloofde de Britten dat Hoessein een eigen staat mocht oprichten in Syrië en
Irak. Hoessein dee zijn deel, en in 1918 hadden de Britse en Arabische troepen de mensen
bevrijd van de Jong-Turken.
De Britten wilde het midden oosten niet kwijt door olie. De Britten en Fransen spraken in
1916 af om in het geheim het midden oosten te besturen, Frankrijk zou Syrië en libanon
krijgen en Engeland Palestina tot Irak.
In 1920 werd besloten in het verdrag van Serves dat Arabieren geen eigen koninkrijk kregen.
Het kwam in de handen van Frankrijk en Engeland zoals al vanaf 1916 aan de gang was. De
voormelige Arabische delen van het Ottomaanse rijk werden mandaatgebieden, dat is een
Hoofdstuk 1
1.1. de zieke man van Europa
Het Midden-Oosten was onderdeel van het Ottomaanse rijk, die in de 18 de eeuw
afbrokkelde. Dit had verschillende redenen:
- Een technologische achterstand op het westen. (zoals het verzet tegen de drukpers
door geestelijke)
- De opkomst van Rusland. Rusland trok in de Kaukus kort na de 18e eeuw
- Er kwam een wereldeconomie waar het Ottomaanse rijk geen onderdeel van was
- Leiders miste leiderscapaciteiten. Sultans verloren overzicht in hun rijk door bezig te
zijn met hun aanzien
- Er ontstond nationalisme in het rijk en volkeren wilde apart worden
- Noord-Afrika ging verloren onder het modern imperialisme.
1.2 Britten kopen het kanaal en ruiken olie
in 1869 ging het Suezkanaal open, hierdoor werd het Midden-Oosten belangrijker. De
toenmalige Egyptische heerser Ismail wilde zijn land moderniseren. Hij moest voor geld
aankloppen bij buitenlandse investeerders en hij verkocht in 1875 zijn persoonlijke
aandelenpakket op het Suezkanaal.
De Britse premier Bejmanin Disraeli kocht de aandelen. Frankrijk en Italië vestigde zichzelf
ook in noord Afrika. In 18821 braken er in Egypte antiwesterse rellen uit, Britten
onderdrukte dit en Egypte werd een protectoraat (een gebied onder beschermheerschap).
In het westen was door de uitvinding van de benzinemotor veel vraag naar olie. In Iran en
Irak werd de eerste olie geboord. Het was nu van belang om vaste voet te houden in het
midden oosten voor het westen.
Door olie en het Suezkanaal was nu ook het Midden-Oosten belangrijk voor de
wereldeconomie. Maar er waren ook veel conflicten.
1.3 de Jong-Turken grijpen de macht
Sultan Adbul probeerde zijn macht in het afbrokkelende Ottomaanse rijk te versterken, want
het westen had te veel invloed. Hij dreigde met de jihad, dat is de heilige oorlog van de
, moslim. Om zo tegen het westerse imperialisme te gaan. Ook verzekerde hij zo de trouw
van de Arabieren in zijn rijk.
In Istanbul groeide het nationalisme onder de Turkssprekende bevolking. Het rijk had
versterking nodig en dit kon alleen als turken zich van hun eigen wortels bewust werden. De
officieren van het Ottomaanse leger stichtten de Jong turken op. Ze streefde naar
modernisering en naar afschaffing van voorrechten van buitenlandse ondernemers. Zij
hadden haat naar de Europeaanse overheersing maar bewonderde ook de westerse
technieken en vooruitgang.
In 1908 pleegde de Jong-turken een staatsgreep. Ze gingen moderniseren en sloegen in op
het verzet tegen de turkificatie. De Arabieren (de grootste niet-Turkse bevolkingsgroep in het
rijk) begonnen als reactie hierop een zelfbewustzijn te ontwikkelen: arabisme. Arabische
genootschappen verspreidde geschriften en kranten. Deze lieten ze drukken in het westen,
het westen zag dit als een manier om het westen van binnenuit te verzwakken.
1.4 de Armeense genocide
In 1914 besloot het Jong-Turkse driemanschap dat het Ottomaanse rijk de kant van
Duitsland en Oostenrijk Hongarije zou kiezen in wo1. De turken probeerde aanvallen tegen
de Britten, Fransen en Russen maar verloren dit. In april 1915 besloten de Turkse heersers
Armeniërs te deporteren naar de Syrische woestijn doordat ze dachten dat Armeniërs de
russen hielpen. Dit was de Armeense genocide.
Deze genocide stond onder direct gezag van de regeringspartij. De plaatselijke bevolking
werd aangemoedigd Armeense huizen te plunderen. Deze genocide is te vergelijken met de
holocaust, omdat het ging om een poging tot volledige uitroeiing van een volk.
Er is een groot meningsverschil over deze genocide. Volgens turken was het een
bijverschijnsel van de onoverzichtelijke oorlog en volgens de Armenen (en de EU) was het
een doelgerichte volkerenmoord.
1.5 de verdeling van het Midden-Oosten
De Arabische vorst Hoessein ibn Ali, haatte de Jong turken en wilde een eigen koninkrijk.
Begin 1916 werd afgesproken dat Hoessein in opstand zou komen tegen de Jong- Turken en
in ruil daarvoor beloofde de Britten dat Hoessein een eigen staat mocht oprichten in Syrië en
Irak. Hoessein dee zijn deel, en in 1918 hadden de Britse en Arabische troepen de mensen
bevrijd van de Jong-Turken.
De Britten wilde het midden oosten niet kwijt door olie. De Britten en Fransen spraken in
1916 af om in het geheim het midden oosten te besturen, Frankrijk zou Syrië en libanon
krijgen en Engeland Palestina tot Irak.
In 1920 werd besloten in het verdrag van Serves dat Arabieren geen eigen koninkrijk kregen.
Het kwam in de handen van Frankrijk en Engeland zoals al vanaf 1916 aan de gang was. De
voormelige Arabische delen van het Ottomaanse rijk werden mandaatgebieden, dat is een
