Antropologie OLP3 literatuur
Als meedoen pijn doet. Actief burgerschap in de wijk.
Tonkens, E. & Wilde, M. (red.). pag. 84-98. Amsterdam: Uitgeverij van Gennep
Begroeting, honden en winkeliers
Begrensd contact tussen mensen met beperkingen en andere buurtbewoners
Inleiding: hooggestemde verwachtingen
Professionals en buurtbewoners worden geacht in de buurt een vangnet te creëren voor mensen
met beperkingen. Van buurtbewoners wordt meer actief burgerschap verwacht: betrokkenheid bij
en inzet voor de buurt en haar bewoners, onder meer via vrijwilligerswerk.
Bijdrage aan het kunnen meedoen door kwetsbare groepen is dus de nieuwe taak van burgers.
Die kwetsbare groepen wonen tegenwoordig vaak in de buurt. Vanaf de jaren 70 ging namelijk het
roer om: normalisering, de institutionalisering en vermaatschappelijking werden nieuw idealen. Sinds
de jaren 80 is de ideologie van vermaatschappelijking verbonden met de bezuinigingsagenda van de
overheid. Vermaatschappelijk is namelijk niet alleen beter maar ook goedkoper. Hierbij wordt ook
veel verwacht van burgers.
Hoe denken buurtbewoners over contact met mensen met een beperking in hun buurt?
De meeste buurtbewoners staan positief tegenover contact met mensen met een beperking, mits dit
niet te dichtbij komt. Mensen met een beperking worden wel als buur, collega of medewerker in de
supermarkt geaccepteerd, maar het liefst onder de voorwaarden dat er een hulpverlener in de buurt
is en dat men zelf geen hinder van deze mensen ondervindt.
Sommige bewoners hebben soms wel last van hun buren of buurtbewoners met een beperking, maar
realiseren zich dat anderen buren ook niet perfect zijn
Positief contact is mogelijk, in drie vormen:
1. Omgang met vertrouwde vreemden, een kleine beleefdheid, een groet, gepaste afstand.
Korte dagelijkse begroetingen en misschien een kort praatje. Dit is het type ontmoetingen
dat tussen anoniem en intiem zit en een vreemde omgeving vertrouwd maakt.
2. Via de trouwe viervoeter, mensen ontmoeten elkaar op hondenveldjes en onderhouden
contact met elkaar, Die ontmoetingen kunnen zich dagelijks, maar ook met tussenpozen
voordoen.
3. Winkeliers in de buurt, de contacten met winkeliers bieden twee dingen die belangrijk en
bovendien moeilijk op andere manieren te verkrijgen zijn, namelijk erkenning (kijk de visboer
ken me bij naam en weet wat ik lekker vind) en een luisterend oor, al is het maar voor even.
Het contact met winkelier lijkt misschien oppervlakkig en daarom van weinig betekenis, maar
voor mensen met beperkingen zijn deze contacten niet zelden en van cruciaal belang.
Negatief contact
Uit onderzoek blijkt dat mensen zich best willen ontfermen over mensen met beperkingen die bij het
in de buurt wonen, maar dat ze zich na verloop van tijd juist vaak van het afkeren.
De vraag is dan: waardoor wordt het contact problematisch?
1. Ten eerste doordat er niet aan stilzwijgende verwachtingen over privacy
tegemoetgekomen wordt. Onder buren bestaat een onuitgesproken normen gepaste
afstand te bewaren en zich niet met elkaar privéleven te bemoeien.
Als meedoen pijn doet. Actief burgerschap in de wijk.
Tonkens, E. & Wilde, M. (red.). pag. 84-98. Amsterdam: Uitgeverij van Gennep
Begroeting, honden en winkeliers
Begrensd contact tussen mensen met beperkingen en andere buurtbewoners
Inleiding: hooggestemde verwachtingen
Professionals en buurtbewoners worden geacht in de buurt een vangnet te creëren voor mensen
met beperkingen. Van buurtbewoners wordt meer actief burgerschap verwacht: betrokkenheid bij
en inzet voor de buurt en haar bewoners, onder meer via vrijwilligerswerk.
Bijdrage aan het kunnen meedoen door kwetsbare groepen is dus de nieuwe taak van burgers.
Die kwetsbare groepen wonen tegenwoordig vaak in de buurt. Vanaf de jaren 70 ging namelijk het
roer om: normalisering, de institutionalisering en vermaatschappelijking werden nieuw idealen. Sinds
de jaren 80 is de ideologie van vermaatschappelijking verbonden met de bezuinigingsagenda van de
overheid. Vermaatschappelijk is namelijk niet alleen beter maar ook goedkoper. Hierbij wordt ook
veel verwacht van burgers.
Hoe denken buurtbewoners over contact met mensen met een beperking in hun buurt?
De meeste buurtbewoners staan positief tegenover contact met mensen met een beperking, mits dit
niet te dichtbij komt. Mensen met een beperking worden wel als buur, collega of medewerker in de
supermarkt geaccepteerd, maar het liefst onder de voorwaarden dat er een hulpverlener in de buurt
is en dat men zelf geen hinder van deze mensen ondervindt.
Sommige bewoners hebben soms wel last van hun buren of buurtbewoners met een beperking, maar
realiseren zich dat anderen buren ook niet perfect zijn
Positief contact is mogelijk, in drie vormen:
1. Omgang met vertrouwde vreemden, een kleine beleefdheid, een groet, gepaste afstand.
Korte dagelijkse begroetingen en misschien een kort praatje. Dit is het type ontmoetingen
dat tussen anoniem en intiem zit en een vreemde omgeving vertrouwd maakt.
2. Via de trouwe viervoeter, mensen ontmoeten elkaar op hondenveldjes en onderhouden
contact met elkaar, Die ontmoetingen kunnen zich dagelijks, maar ook met tussenpozen
voordoen.
3. Winkeliers in de buurt, de contacten met winkeliers bieden twee dingen die belangrijk en
bovendien moeilijk op andere manieren te verkrijgen zijn, namelijk erkenning (kijk de visboer
ken me bij naam en weet wat ik lekker vind) en een luisterend oor, al is het maar voor even.
Het contact met winkelier lijkt misschien oppervlakkig en daarom van weinig betekenis, maar
voor mensen met beperkingen zijn deze contacten niet zelden en van cruciaal belang.
Negatief contact
Uit onderzoek blijkt dat mensen zich best willen ontfermen over mensen met beperkingen die bij het
in de buurt wonen, maar dat ze zich na verloop van tijd juist vaak van het afkeren.
De vraag is dan: waardoor wordt het contact problematisch?
1. Ten eerste doordat er niet aan stilzwijgende verwachtingen over privacy
tegemoetgekomen wordt. Onder buren bestaat een onuitgesproken normen gepaste
afstand te bewaren en zich niet met elkaar privéleven te bemoeien.
