Everything, Everything
Samenvatting in het Nederlands
Hoofdstuk 1: De witte kamer
Madeline Whittier woont in een witte kamer, met witte meubels. Ze leest voortdurend, uit
gloednieuwe boeken die in plastic verzegeld aankomen. De enige mensen die ze ziet zijn
haar moeder en haar verpleegster. Maddy schrijft briefjes in de boeken, waarin ze
verschillende beloningen belooft aan iedereen die een boek vindt en het aan haar teruggeeft.
Hoofdstuk 2: SCID rij
De ziekte die Maddy in haar kamer houdt heet Ernstige Gecombineerde Immuundeficiëntie
(SCID). In wezen is ze allergisch voor de wereld. Volgens haar moeder is Maddy als kind
bijna gestorven aan deze aandoening. Ze heeft haar huis in zeventien jaar niet verlaten.
Hoofdstuk 3: Brthdae Uish
Maddy's achttiende verjaardag wordt gevierd zoals alle anderen ervoor. De verpleegster
heeft die dag vrij. Maddy en haar moeder, die arts is, eten witte cake. Ze spelen fonetisch
scrabble, dat de moeder altijd wint. (Deze keer dringt ze aan op P O K A L I P S voor
"apocalyps.") Ze eindigen met het kijken van een film.
Hoofdstuk 4: Blijft hetzelfde
De volgende dag is de verpleegster, Carla, terug. Tijdens haar dagelijkse controle van
Maddy's vitale functies, grinnikt ze om de verjaardag routine die Maddy met haar moeder
heeft. Carla en haar eigen dochter, Rosa, zijn minder hecht geworden, nu Rosa oud genoeg
is om in jongens geïnteresseerd te zijn. Maddy herleest Flowers for Algernon, een favoriet
boek van haar.
Hoofdstuk 5: Het leven is kort
De Algernon in Flowers for Algernon is een muis. Hij gaat dood.
Hoofdstuk 6: Alien Invasion, Deel 2
Maddy en Carla kijken naar een verhuiswagen die naast de deur stopt. Een nieuw gezin trekt
hier in. Dit is al eerder gebeurd.
Hoofdstuk 7: Madeline's dagboek
De laatste keer dat er iemand verhuisde, was Maddy erg verdrietig. De jongen van het gezin
dat verhuisde, huilde omdat hij niet weg wilde. Die nacht droomde Maddy dat buitenaardse
wezens het gezin hadden ontvoerd, en ook haar moeder en Carla, en dat ze helemaal alleen
achterbleef.
Hoofdstuk 8: Het welkomstcomité
De nieuwe familie bestaat uit een meisje dat iets jonger is dan Maddy en een lange jongen
die helemaal in het zwart gekleed is. De moeder van de jongen noemt hem Olly. Hij doet een
parkour beweging aan de voorkant van het huis. Als hij opkijkt en Maddy ziet, lacht hij.
Maddy probeert terug te glimlachen, maar haar uitdrukking wordt een frons.
Hoofdstuk 9: Mijn witte ballon
, Maddy droomt over opblazen en leeglopen terwijl ze ademt. Het huis blaast op en loopt leeg
met haar. Ze voelt zich klaar om uit elkaar te spatten.
Hoofdstuk 10: Buurtwacht
Maddy houdt het nieuwe gezin in de gaten. Elke dag gaat de vader naar zijn werk, komt
thuis, drinkt en schreeuwt tegen de rest van het gezin. De moeder doet 's ochtends de tuin
en doet 's middags de boodschappen. Olly's zus, Kara, rookt stiekem sigaretten en sms't en
belt de hele dag. Olly's schema is onvoorspelbaar.
Hoofdstuk 11: Ik zie
Olly's slaapkamer op de tweede verdieping ligt bijna recht tegenover die van Maddy. Soms
slaapt Olly tot de middag. Maar meestal staat hij rond 9 uur 's ochtends op en zwaait hij
zichzelf op het dak van zijn huis, waar hij het volgende uur doorbrengt. Zijn kamer is schaars
ingericht, en hij is nog niet klaar met uitpakken.
Hoofdstuk 12: Menteuse
Op vrijdag blijft Carla altijd voor een diner met een Frans thema. Vanavond wordt het diner
onderbroken door een klop op de voordeur. Na het passeren van een luchtsluis doet
Maddy's moeder de deur open en wordt begroet door Olly en Kara. Ze hebben een Bundt
cake meegenomen die hun moeder heeft gebakken. Maddy's moeder slaat het cadeau
beleefd af, maar legt niet uit dat Maddy's ziekte de reden is. Als Olly vraagt of Maddy een
rondleiding door het huis mag geven, zegt haar moeder nee. Maddy's moeder is zichtbaar
bedroefd over het feit dat ze Maddy de kans moet ontzeggen om met de nieuwe buren om te
gaan. Maddy denkt aan het leven waar haar moeder vroeger van genoot, toen Maddy's
vader en broer nog leefden.
Hoofdstuk 13: Pièce de Rejection
Vanuit haar slaapkamerraam ziet Maddy hoe de buurvader boos de taart naar Olly op de
oprit gooit. Olly duikt weg. De taart blijft heel. Olly ruimt uiteindelijk de kapotte schaal op en
brengt het volgende uur op het dak door. Als hij terugkomt in zijn kamer, kijkt Maddy hem
openlijk aan vanuit haar raam. Olly sluit de luxaflex.
Hoofdstuk 14: Overleven
Maddy moppert. Ze vertelt Carla dat het leven makkelijker was voordat de nieuwe buren hier
kwamen wonen. Carla, die al vijftien jaar Maddy's verpleegster is, vertelt haar dat ze de
sterkste, dapperste persoon is die Carla kent, en dat het wel goed komt.
Hoofdstuk 15: Het leven is kort
De moraal van Lord of the Flies is dat jongens wilden zijn.
Hoofdstuk 16: Het eerste contact
Twee avonden later is Maddy gestopt met kniezen. Pingelgeluiden bij haar raam trekken
haar aandacht. Als ze naar Olly's raam kijkt, ziet ze de Bundt cake schijnbaar zijn dood
tegemoet springen. Olly heeft de sprong voor haar plezier in scène gezet.
Hoofdstuk 17: Nacht twee
Er zijn meer pings. Maddy negeert ze. De volgende nacht doet ze hetzelfde.
Samenvatting in het Nederlands
Hoofdstuk 1: De witte kamer
Madeline Whittier woont in een witte kamer, met witte meubels. Ze leest voortdurend, uit
gloednieuwe boeken die in plastic verzegeld aankomen. De enige mensen die ze ziet zijn
haar moeder en haar verpleegster. Maddy schrijft briefjes in de boeken, waarin ze
verschillende beloningen belooft aan iedereen die een boek vindt en het aan haar teruggeeft.
Hoofdstuk 2: SCID rij
De ziekte die Maddy in haar kamer houdt heet Ernstige Gecombineerde Immuundeficiëntie
(SCID). In wezen is ze allergisch voor de wereld. Volgens haar moeder is Maddy als kind
bijna gestorven aan deze aandoening. Ze heeft haar huis in zeventien jaar niet verlaten.
Hoofdstuk 3: Brthdae Uish
Maddy's achttiende verjaardag wordt gevierd zoals alle anderen ervoor. De verpleegster
heeft die dag vrij. Maddy en haar moeder, die arts is, eten witte cake. Ze spelen fonetisch
scrabble, dat de moeder altijd wint. (Deze keer dringt ze aan op P O K A L I P S voor
"apocalyps.") Ze eindigen met het kijken van een film.
Hoofdstuk 4: Blijft hetzelfde
De volgende dag is de verpleegster, Carla, terug. Tijdens haar dagelijkse controle van
Maddy's vitale functies, grinnikt ze om de verjaardag routine die Maddy met haar moeder
heeft. Carla en haar eigen dochter, Rosa, zijn minder hecht geworden, nu Rosa oud genoeg
is om in jongens geïnteresseerd te zijn. Maddy herleest Flowers for Algernon, een favoriet
boek van haar.
Hoofdstuk 5: Het leven is kort
De Algernon in Flowers for Algernon is een muis. Hij gaat dood.
Hoofdstuk 6: Alien Invasion, Deel 2
Maddy en Carla kijken naar een verhuiswagen die naast de deur stopt. Een nieuw gezin trekt
hier in. Dit is al eerder gebeurd.
Hoofdstuk 7: Madeline's dagboek
De laatste keer dat er iemand verhuisde, was Maddy erg verdrietig. De jongen van het gezin
dat verhuisde, huilde omdat hij niet weg wilde. Die nacht droomde Maddy dat buitenaardse
wezens het gezin hadden ontvoerd, en ook haar moeder en Carla, en dat ze helemaal alleen
achterbleef.
Hoofdstuk 8: Het welkomstcomité
De nieuwe familie bestaat uit een meisje dat iets jonger is dan Maddy en een lange jongen
die helemaal in het zwart gekleed is. De moeder van de jongen noemt hem Olly. Hij doet een
parkour beweging aan de voorkant van het huis. Als hij opkijkt en Maddy ziet, lacht hij.
Maddy probeert terug te glimlachen, maar haar uitdrukking wordt een frons.
Hoofdstuk 9: Mijn witte ballon
, Maddy droomt over opblazen en leeglopen terwijl ze ademt. Het huis blaast op en loopt leeg
met haar. Ze voelt zich klaar om uit elkaar te spatten.
Hoofdstuk 10: Buurtwacht
Maddy houdt het nieuwe gezin in de gaten. Elke dag gaat de vader naar zijn werk, komt
thuis, drinkt en schreeuwt tegen de rest van het gezin. De moeder doet 's ochtends de tuin
en doet 's middags de boodschappen. Olly's zus, Kara, rookt stiekem sigaretten en sms't en
belt de hele dag. Olly's schema is onvoorspelbaar.
Hoofdstuk 11: Ik zie
Olly's slaapkamer op de tweede verdieping ligt bijna recht tegenover die van Maddy. Soms
slaapt Olly tot de middag. Maar meestal staat hij rond 9 uur 's ochtends op en zwaait hij
zichzelf op het dak van zijn huis, waar hij het volgende uur doorbrengt. Zijn kamer is schaars
ingericht, en hij is nog niet klaar met uitpakken.
Hoofdstuk 12: Menteuse
Op vrijdag blijft Carla altijd voor een diner met een Frans thema. Vanavond wordt het diner
onderbroken door een klop op de voordeur. Na het passeren van een luchtsluis doet
Maddy's moeder de deur open en wordt begroet door Olly en Kara. Ze hebben een Bundt
cake meegenomen die hun moeder heeft gebakken. Maddy's moeder slaat het cadeau
beleefd af, maar legt niet uit dat Maddy's ziekte de reden is. Als Olly vraagt of Maddy een
rondleiding door het huis mag geven, zegt haar moeder nee. Maddy's moeder is zichtbaar
bedroefd over het feit dat ze Maddy de kans moet ontzeggen om met de nieuwe buren om te
gaan. Maddy denkt aan het leven waar haar moeder vroeger van genoot, toen Maddy's
vader en broer nog leefden.
Hoofdstuk 13: Pièce de Rejection
Vanuit haar slaapkamerraam ziet Maddy hoe de buurvader boos de taart naar Olly op de
oprit gooit. Olly duikt weg. De taart blijft heel. Olly ruimt uiteindelijk de kapotte schaal op en
brengt het volgende uur op het dak door. Als hij terugkomt in zijn kamer, kijkt Maddy hem
openlijk aan vanuit haar raam. Olly sluit de luxaflex.
Hoofdstuk 14: Overleven
Maddy moppert. Ze vertelt Carla dat het leven makkelijker was voordat de nieuwe buren hier
kwamen wonen. Carla, die al vijftien jaar Maddy's verpleegster is, vertelt haar dat ze de
sterkste, dapperste persoon is die Carla kent, en dat het wel goed komt.
Hoofdstuk 15: Het leven is kort
De moraal van Lord of the Flies is dat jongens wilden zijn.
Hoofdstuk 16: Het eerste contact
Twee avonden later is Maddy gestopt met kniezen. Pingelgeluiden bij haar raam trekken
haar aandacht. Als ze naar Olly's raam kijkt, ziet ze de Bundt cake schijnbaar zijn dood
tegemoet springen. Olly heeft de sprong voor haar plezier in scène gezet.
Hoofdstuk 17: Nacht twee
Er zijn meer pings. Maddy negeert ze. De volgende nacht doet ze hetzelfde.
