Het wederzijds huwelijksbedrog
Pieter Langendijk (1714/2001) Het wederzijds huwelijksbedrog. Amsterdam: Querido (168
blz.)
Genre
Dit boek is een blijspel, ofwel een toneelstuk.
Onderwerp
Het onderwerp is het bedriegen van elkaar en elkaar daarmee te overtuigen om te trouwen.
Thematiek
Het thema van dit boek is bedrog, dit verhaal gaat namelijk over relaties die gebaseerd zijn
op bedrog.
Perspectief
De personen die in dit blijspel spreken, spreken vanuit de ik-vorm.
Tijd en structuur
De vertelde tijd, waarin het verhaal zich afspeelt is ongeveer één dag. De verteltijd, dat is de
tijd waarin het toneelstuk opgevoerd kan worden zal waarschijnlijk enkele uren zijn.
Er is één flash-forward in dit verhaal. Als Jan en Klaar samen zijn, houdt Jan allemaal
verhalen op over hoe het zal zijn als zij getrouwd zijn en ze barones wordt. Het boek heeft
een gesloten einde, en het verhaal is dus niet compleet chronologisch geschreven.
Beoordeling
Ik zal beginnen met het feit dat ik het toneelstuk best wel moeilijk vond. Dat heeft twee
oorzaken, het taalgebruik en de compleet andere gebruiken. Ik merkte best wel dat ik het
verhaal moeilijk te begrijpen vond door het lastige taalgebruik. Dit maakte ook dat ik het niet
heel vlot doorlas. Ook merk je het verschil met de verschillende gebruiken. In deze tijd gaan
dingen gewoon compleet anders, je status bijvoorbeeld, speelt een veel kleinere rol als het
nu gaat om ware liefde. Deze verschillen qua gebruiken zorgden vaak om lachwekkende
momenten. Niet alleen in de verschillen qua gebruiken merkte je de humor. Ik vond het leuk
hoe de auteur de humor heeft verwerkt in dit toneel. Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld
dat uiteindelijk iedereen elkaar voor de gek heeft gehouden, en ik denk dat dat ook voor de
mensen uit de tijd waarin dit toneel geschreven is, erg herkenbaar is. Een ander voorbeeld
van de humor is dat het verhaal ontzettend overdreven geschreven is. Dit wordt versterkt
doordat het verhaal rijmt. Dit zorgt voor een versterking van de humor, die bijvoorbeeld
voorkomt wanneer de hoofdpersonen elkaar belachelijk maken.
Wel vond ik dit verhaal niet ontzettend realistisch geschreven, en dat vond ik wel jammer.
Het was niet ontzettend realistisch omdat Sofie opeens de zus van Lodewijk was en dat Karel
Jan kent. Het is natuurlijk niet echt realistisch dat je er later pas achter komt dat je familie
bent. Wat ik ook jammer vond aan dit boek is dat het best wel voorspelbaar is. Je merkte dat
de opbouw van het boek voorspelbaar is, er werd namelijk toegewerkt naar een climax,
waarna de ontknoping al snel voor me duidelijk was.
Femke Kunz 5V3 03-02-2020
Pieter Langendijk (1714/2001) Het wederzijds huwelijksbedrog. Amsterdam: Querido (168
blz.)
Genre
Dit boek is een blijspel, ofwel een toneelstuk.
Onderwerp
Het onderwerp is het bedriegen van elkaar en elkaar daarmee te overtuigen om te trouwen.
Thematiek
Het thema van dit boek is bedrog, dit verhaal gaat namelijk over relaties die gebaseerd zijn
op bedrog.
Perspectief
De personen die in dit blijspel spreken, spreken vanuit de ik-vorm.
Tijd en structuur
De vertelde tijd, waarin het verhaal zich afspeelt is ongeveer één dag. De verteltijd, dat is de
tijd waarin het toneelstuk opgevoerd kan worden zal waarschijnlijk enkele uren zijn.
Er is één flash-forward in dit verhaal. Als Jan en Klaar samen zijn, houdt Jan allemaal
verhalen op over hoe het zal zijn als zij getrouwd zijn en ze barones wordt. Het boek heeft
een gesloten einde, en het verhaal is dus niet compleet chronologisch geschreven.
Beoordeling
Ik zal beginnen met het feit dat ik het toneelstuk best wel moeilijk vond. Dat heeft twee
oorzaken, het taalgebruik en de compleet andere gebruiken. Ik merkte best wel dat ik het
verhaal moeilijk te begrijpen vond door het lastige taalgebruik. Dit maakte ook dat ik het niet
heel vlot doorlas. Ook merk je het verschil met de verschillende gebruiken. In deze tijd gaan
dingen gewoon compleet anders, je status bijvoorbeeld, speelt een veel kleinere rol als het
nu gaat om ware liefde. Deze verschillen qua gebruiken zorgden vaak om lachwekkende
momenten. Niet alleen in de verschillen qua gebruiken merkte je de humor. Ik vond het leuk
hoe de auteur de humor heeft verwerkt in dit toneel. Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld
dat uiteindelijk iedereen elkaar voor de gek heeft gehouden, en ik denk dat dat ook voor de
mensen uit de tijd waarin dit toneel geschreven is, erg herkenbaar is. Een ander voorbeeld
van de humor is dat het verhaal ontzettend overdreven geschreven is. Dit wordt versterkt
doordat het verhaal rijmt. Dit zorgt voor een versterking van de humor, die bijvoorbeeld
voorkomt wanneer de hoofdpersonen elkaar belachelijk maken.
Wel vond ik dit verhaal niet ontzettend realistisch geschreven, en dat vond ik wel jammer.
Het was niet ontzettend realistisch omdat Sofie opeens de zus van Lodewijk was en dat Karel
Jan kent. Het is natuurlijk niet echt realistisch dat je er later pas achter komt dat je familie
bent. Wat ik ook jammer vond aan dit boek is dat het best wel voorspelbaar is. Je merkte dat
de opbouw van het boek voorspelbaar is, er werd namelijk toegewerkt naar een climax,
waarna de ontknoping al snel voor me duidelijk was.
Femke Kunz 5V3 03-02-2020
