WEEK 1
De WOO
De Wet open overheid (Woo) vervangt de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) en is bedoeld
om de overheid transparanter te maken. De belangrijkste veranderingen zijn:
● Informatie opvragen: Bijna alle overheidsinformatie kan worden opgevraagd, behalve
vertrouwelijke of privacygevoelige gegevens en informatie die de veiligheid van
Nederland in gevaar brengt.
● Afhandeling Woo-verzoek: Een Woo-verzoek moet binnen vier weken worden
afgehandeld, met een mogelijke verlenging van maximaal twee weken bij complexe
aanvragen. Bij de Wob was deze verlenging vier weken.
● Contactpersonen: Iedere overheidsorganisatie heeft nu een contactpersoon die helpt bij
het vinden van de juiste informatie.
● Uitbreiding van organisaties: Naast overheidsinstanties kunnen Woo-verzoeken nu ook
worden ingediend bij onder andere de Eerste en Tweede Kamer, de Raad van State en de
Ombudsman.
● Adviescollege: Er komt een onafhankelijk Adviescollege openbaarheid en
informatiehuishouding, dat de regering en het parlement adviseert en klachten
behandelt van journalisten en wetenschappers over Woo-verzoeken.
● Openbare documenten: De overheid maakt steeds meer documenten, nota’s en adviezen
openbaar, zodat besluitvorming inzichtelijker wordt.
HOOFDSTUK 26.1
Publieks communicatie richt zich op de kennis, houding en gedrag van burgers ten aanzien van
bepaalde issues (Coebergh).
Een burger is lid van de bevolking van een staat. Wanneer organisaties communiceren met
burgers die niet een bijzondere (bijvoorbeeld contractuele) relatie met de organisatie hebben,
zoals consumenten en medewerkers, dan kunnen we spreken van publiekscommunicatie. De
volgende verschillende soorten organisaties houden zich vaak bezig met publiekscommunicatie
→
,Overheid→ hoogste gezag. (gericht op het laten functioneren van de samenleving)
Verantwoordelijk voor:
- Welzijn
- Staatsveiligheid
- Zorgen voor openbare orde
- Tegen gaan van marktimperfectie
Politiek → Gekozen leiders, hebben invloed op de overheid en bepalen uiteindelijk.
NGO →Non gouvernementele organisatie (greenpeace). 1 issue policy. Helpen waar de overheid
tekortschiet.
Organisaties→ comunicare via media naar het publiek
, De Rijksoverheid maakt beleid, vaardigt wetten uit en ziet toe op naleving. Daarnaast bereidt het
Rijk plannen van de regering en het parlement voor én voert deze uit.
Provincies hebben bevoegdheden en taken, waaronder ruimtelijke ordening, regionale mobiliteit,
cultuur en regionale economie. Ook houden ze toezicht op waterschappen en gemeenten.
De gemeente voert landelijk en eigen beleid uit, zoals het bouwen van een theater, de aanleg van
fietspaden of onderhoud aan parken. Daarnaast voert de gemeente ook veel landelijke wetten
uit.
Waterschappen zorgen voor de aanvoer en afvoer van water, het zuiveren van rioolwater, het
lozen van vervuild water en het onderhoud van waterkeringen zoals dijken en duinen.
Taken van overheid →
➔ Zorgen voor welzijn
➔ Zorgen Voor Staatsveiligheid
➔ Zorgen Voor Openbare Orde
➔ Tegengaan Van marktimperfectie
Belangrijke elementen van publiekscommunicatie:
● Uitdagingen die de komende jaren de communicatie met burgers bepalen, zoals de
terugtredende overheid die tegelijk intensiever wil communiceren met de mondige en
sceptische burger die een afnemend vooruitgangsgeloof heeft en vraagt om
transparantie.
● Hoe politieke communicatie invloed heeft op publiekscommunicatie en wat dit de
communicatieprofessional leert over agendasetting (het beïnvloeden van het publieke
debat).
● De ontwikkeling van voorlichting naar dialoog, waarbij de overheid een combinatie zoekt
van verkondigen, beïnvloeden, betrekken en profileren.
● Praktische methodes om publiekscommunicatie te concretiseren. Krachtenveldanalyse:
om de complexiteit van doelgroepen en belangen te benaderen.
● Participatieladders: om de huidige en gewenste betrokkenheid van burgers in te schalen.
● Raak-methode: om de communicatiestrategie over beleid te bepalen.
HOOFDSTUK 26.4
De ontwikkeling van voorlichting naar een interactieve invulling van overheidscommunicatie is te
illustreren aan de hand van vier opeenvolgende stromingen in overheidscommunicatie die nu in
De WOO
De Wet open overheid (Woo) vervangt de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) en is bedoeld
om de overheid transparanter te maken. De belangrijkste veranderingen zijn:
● Informatie opvragen: Bijna alle overheidsinformatie kan worden opgevraagd, behalve
vertrouwelijke of privacygevoelige gegevens en informatie die de veiligheid van
Nederland in gevaar brengt.
● Afhandeling Woo-verzoek: Een Woo-verzoek moet binnen vier weken worden
afgehandeld, met een mogelijke verlenging van maximaal twee weken bij complexe
aanvragen. Bij de Wob was deze verlenging vier weken.
● Contactpersonen: Iedere overheidsorganisatie heeft nu een contactpersoon die helpt bij
het vinden van de juiste informatie.
● Uitbreiding van organisaties: Naast overheidsinstanties kunnen Woo-verzoeken nu ook
worden ingediend bij onder andere de Eerste en Tweede Kamer, de Raad van State en de
Ombudsman.
● Adviescollege: Er komt een onafhankelijk Adviescollege openbaarheid en
informatiehuishouding, dat de regering en het parlement adviseert en klachten
behandelt van journalisten en wetenschappers over Woo-verzoeken.
● Openbare documenten: De overheid maakt steeds meer documenten, nota’s en adviezen
openbaar, zodat besluitvorming inzichtelijker wordt.
HOOFDSTUK 26.1
Publieks communicatie richt zich op de kennis, houding en gedrag van burgers ten aanzien van
bepaalde issues (Coebergh).
Een burger is lid van de bevolking van een staat. Wanneer organisaties communiceren met
burgers die niet een bijzondere (bijvoorbeeld contractuele) relatie met de organisatie hebben,
zoals consumenten en medewerkers, dan kunnen we spreken van publiekscommunicatie. De
volgende verschillende soorten organisaties houden zich vaak bezig met publiekscommunicatie
→
,Overheid→ hoogste gezag. (gericht op het laten functioneren van de samenleving)
Verantwoordelijk voor:
- Welzijn
- Staatsveiligheid
- Zorgen voor openbare orde
- Tegen gaan van marktimperfectie
Politiek → Gekozen leiders, hebben invloed op de overheid en bepalen uiteindelijk.
NGO →Non gouvernementele organisatie (greenpeace). 1 issue policy. Helpen waar de overheid
tekortschiet.
Organisaties→ comunicare via media naar het publiek
, De Rijksoverheid maakt beleid, vaardigt wetten uit en ziet toe op naleving. Daarnaast bereidt het
Rijk plannen van de regering en het parlement voor én voert deze uit.
Provincies hebben bevoegdheden en taken, waaronder ruimtelijke ordening, regionale mobiliteit,
cultuur en regionale economie. Ook houden ze toezicht op waterschappen en gemeenten.
De gemeente voert landelijk en eigen beleid uit, zoals het bouwen van een theater, de aanleg van
fietspaden of onderhoud aan parken. Daarnaast voert de gemeente ook veel landelijke wetten
uit.
Waterschappen zorgen voor de aanvoer en afvoer van water, het zuiveren van rioolwater, het
lozen van vervuild water en het onderhoud van waterkeringen zoals dijken en duinen.
Taken van overheid →
➔ Zorgen voor welzijn
➔ Zorgen Voor Staatsveiligheid
➔ Zorgen Voor Openbare Orde
➔ Tegengaan Van marktimperfectie
Belangrijke elementen van publiekscommunicatie:
● Uitdagingen die de komende jaren de communicatie met burgers bepalen, zoals de
terugtredende overheid die tegelijk intensiever wil communiceren met de mondige en
sceptische burger die een afnemend vooruitgangsgeloof heeft en vraagt om
transparantie.
● Hoe politieke communicatie invloed heeft op publiekscommunicatie en wat dit de
communicatieprofessional leert over agendasetting (het beïnvloeden van het publieke
debat).
● De ontwikkeling van voorlichting naar dialoog, waarbij de overheid een combinatie zoekt
van verkondigen, beïnvloeden, betrekken en profileren.
● Praktische methodes om publiekscommunicatie te concretiseren. Krachtenveldanalyse:
om de complexiteit van doelgroepen en belangen te benaderen.
● Participatieladders: om de huidige en gewenste betrokkenheid van burgers in te schalen.
● Raak-methode: om de communicatiestrategie over beleid te bepalen.
HOOFDSTUK 26.4
De ontwikkeling van voorlichting naar een interactieve invulling van overheidscommunicatie is te
illustreren aan de hand van vier opeenvolgende stromingen in overheidscommunicatie die nu in
