Literatuur Blok 1 – Week 1: ouders
Tekst 1 – (J. Pardoen) De jeugdprofessionalisering in ontwikkeling; Het
ouderperspectief
1. Inleiding
Wat is goed ouderschap en wie bepaald dat?
Een goede jeugdprofessional durft te luisteren naar ouders zelf; dat veronderstelt
echter een wezenlijk andere houding tegenover ouderschap en een waarachtige
interesse in het perspectief van ouders, ook als ouders hulp nodig hebben.
2. Wat is normaal?
‘Opvoedingscanon’ van René Diekstra:
Dit is eenzelfde soort verzameling van basale feiten uit de wetenschap waar ouders
hun opvoeding op moeten gaan afstemmen. Ouders zijn niet meer vanzelf goede
ouders.
3. Wie bepaalt wat goed ouderschap is?
‘Goed-genoeg-ouderschap’ is niet meer goed genoeg: opvoeden doe je namelijk niet
zomaar, maar met een maatschappelijk doel, op een zodanige manier dat niet alleen de
directe omgeving van het kind, maar straks de hele samenleving tevreden is.
4. Ouder ben je van nature, met vallen en opstaan
Voor de goede professional:
Ouders zijn geen lastige hindernissen in je werk in het belang van kinderen, maar het
zijn mensen met wie je een relatie kunt aangaan. Pas vanuit een relatie, waarbij je
oprecht rekening houdt met wat het is om ouder van dit kind te zijn, kun je iets
betekenen.
‘Ongehoorzaamheidsdialoog’ / ‘ruis in huis’:
Ouders en kinderen zijn voortdurend in dialoog om de juiste aanpak te vinden. Dit
gaat gepaard met trekken en duwen, ruziën, redeneren en marchanderen.
5. Niet weten wat normaal is, maakt onzeker
Als je niet weet hoe dagelijks ouderschap eruitziet, en je jezelf nooit op die manier hebt
geobserveerd in je rol als ouder, kan het gebeuren dat je als buitenstaander (of in de rol van
jeugdprofessional), volstrekt normaal ouder-kind gedrag als problematisch gaat beschouwen.
6. Paradijsfantasie
‘Nostalgische paradijsfantasie’ (van der Pas):
In het paradijs ben je als kind altijd omringd door een maximaal responsieve moeder
die zich geheel in dienst stelt van haar kind om wie haar leven draait.
Zo zit het niet in elkaar: vaders en moeders zijn gewone mensen, met hun eigen
noden en verplichtingen naast het ouderschap.
, 7. Ondermijning van het zelfvertrouwen
Ouders willen het beste voor hun kinderen en die ambitie maakt ouders kwetsbaar.
Door alle ontwikkelingen voelen ouders zich steeds meer klemgezet:
Het normale leven is al moeilijk genoeg, maar wordt tegenwoordig ook gezien als een
risico.
Opvattingen over wat schadelijk is voor kinderen is in de laatste jaren erg verruimd:
bijv. een niet afgewassen boterhamtrommeltje wordt al gezien als mishandeling.
Elke ouder is een risico ouder, tot het tegendeel is bewezen.
8. Het belang van het kind
Ouders worden vaak gezien als obstakels om op te komen voor het belang van het kind.
Van der Pas: de staat heeft de plicht om ouders en familie van een kind te steunen
Verdrag inzake de rechten van het kind (IVRK):
Kinderen hebben er recht op dat ouders gesteund worden zodat ze hun taak als
ouder goed kunnen vervullen.
Dit recht op steun wordt verkeerd begrepen als het duidt op verplichte opvoedcursussen.
De manier om iets te kunnen doen in het belang van kinderen:
Luisteren naar ouders, hun perspectief durven te zien. Hen zoveel mogelijk
ondersteunen om de goede ouder te zijn die ze willen zijn.
9. Ouders onder elkaar
Een goede jeugdprofessional:
- Durft te luisteren naar ouders en houdt rekening met waar ouders zelf behoefte aan
hebben;
- Biedt oprechte steun wanneer nodig is, maar durft ouders en kinderen met rust te
laten als het kan;
- Kan inzien dat er heel veel verschillende manieren zijn om een goede ouder te zijn,
ook al zou die het zelf anders doen.
Tekst 1 – (J. Pardoen) De jeugdprofessionalisering in ontwikkeling; Het
ouderperspectief
1. Inleiding
Wat is goed ouderschap en wie bepaald dat?
Een goede jeugdprofessional durft te luisteren naar ouders zelf; dat veronderstelt
echter een wezenlijk andere houding tegenover ouderschap en een waarachtige
interesse in het perspectief van ouders, ook als ouders hulp nodig hebben.
2. Wat is normaal?
‘Opvoedingscanon’ van René Diekstra:
Dit is eenzelfde soort verzameling van basale feiten uit de wetenschap waar ouders
hun opvoeding op moeten gaan afstemmen. Ouders zijn niet meer vanzelf goede
ouders.
3. Wie bepaalt wat goed ouderschap is?
‘Goed-genoeg-ouderschap’ is niet meer goed genoeg: opvoeden doe je namelijk niet
zomaar, maar met een maatschappelijk doel, op een zodanige manier dat niet alleen de
directe omgeving van het kind, maar straks de hele samenleving tevreden is.
4. Ouder ben je van nature, met vallen en opstaan
Voor de goede professional:
Ouders zijn geen lastige hindernissen in je werk in het belang van kinderen, maar het
zijn mensen met wie je een relatie kunt aangaan. Pas vanuit een relatie, waarbij je
oprecht rekening houdt met wat het is om ouder van dit kind te zijn, kun je iets
betekenen.
‘Ongehoorzaamheidsdialoog’ / ‘ruis in huis’:
Ouders en kinderen zijn voortdurend in dialoog om de juiste aanpak te vinden. Dit
gaat gepaard met trekken en duwen, ruziën, redeneren en marchanderen.
5. Niet weten wat normaal is, maakt onzeker
Als je niet weet hoe dagelijks ouderschap eruitziet, en je jezelf nooit op die manier hebt
geobserveerd in je rol als ouder, kan het gebeuren dat je als buitenstaander (of in de rol van
jeugdprofessional), volstrekt normaal ouder-kind gedrag als problematisch gaat beschouwen.
6. Paradijsfantasie
‘Nostalgische paradijsfantasie’ (van der Pas):
In het paradijs ben je als kind altijd omringd door een maximaal responsieve moeder
die zich geheel in dienst stelt van haar kind om wie haar leven draait.
Zo zit het niet in elkaar: vaders en moeders zijn gewone mensen, met hun eigen
noden en verplichtingen naast het ouderschap.
, 7. Ondermijning van het zelfvertrouwen
Ouders willen het beste voor hun kinderen en die ambitie maakt ouders kwetsbaar.
Door alle ontwikkelingen voelen ouders zich steeds meer klemgezet:
Het normale leven is al moeilijk genoeg, maar wordt tegenwoordig ook gezien als een
risico.
Opvattingen over wat schadelijk is voor kinderen is in de laatste jaren erg verruimd:
bijv. een niet afgewassen boterhamtrommeltje wordt al gezien als mishandeling.
Elke ouder is een risico ouder, tot het tegendeel is bewezen.
8. Het belang van het kind
Ouders worden vaak gezien als obstakels om op te komen voor het belang van het kind.
Van der Pas: de staat heeft de plicht om ouders en familie van een kind te steunen
Verdrag inzake de rechten van het kind (IVRK):
Kinderen hebben er recht op dat ouders gesteund worden zodat ze hun taak als
ouder goed kunnen vervullen.
Dit recht op steun wordt verkeerd begrepen als het duidt op verplichte opvoedcursussen.
De manier om iets te kunnen doen in het belang van kinderen:
Luisteren naar ouders, hun perspectief durven te zien. Hen zoveel mogelijk
ondersteunen om de goede ouder te zijn die ze willen zijn.
9. Ouders onder elkaar
Een goede jeugdprofessional:
- Durft te luisteren naar ouders en houdt rekening met waar ouders zelf behoefte aan
hebben;
- Biedt oprechte steun wanneer nodig is, maar durft ouders en kinderen met rust te
laten als het kan;
- Kan inzien dat er heel veel verschillende manieren zijn om een goede ouder te zijn,
ook al zou die het zelf anders doen.
