Samenvatting: Het verhaal van Wout, 6 – 9 jaar
2.1 Fysieke ontwikkeling
Een kind van zes tot negen jaar krijgt een groeispurt, het innerlijke en het uiterlijk en dat is
vermoeiend. De zintuigen en fysiek gezien is het kind ontwikkeld en dit wordt verder verfijnd.
Ontwikkeling van de hersenen
Het kind begint veel nieuwe dingen te leren, wat opgeslagen wordt in het werkgeheugen. Wanneer
deze informatie bekender wordt slaat het op in het langetermijngeheugen. Er ontstaat pruning als de
kennis nauwelijks wordt gebruikt.
2.2 Motorische ontwikkeling
Motorisch gezien ontwikkelt een kind zich ook. Namelijk in grove motoriek, om bewegingen soepeler
te laten gebeuren. Daarnaast ontwikkelt ook de fijne motoriek, kleine bewegingen zoals schrijven.
2.3 Emotionele ontwikkeling
Rond het zesde of zevende levensjaar gaat het kind zelfstandig de wereld steeds meer ontdekken. In
tegenstelling tot heteronomie, ontstaat er autonomie. Deze verandering van ‘ik kan het zelf’ gebeurt
als ze een veilige basis hebben bij ouders of leerkracht.
Fantasie en werkelijkheid
Het kind begint het verschil te zien tussen de werkelijkheid en fantasie. De wereld gaat eigenlijk
letterlijk voor hem open. Door het ontdekken van de wereld kunnen er opnieuw angsten ontstaan.
Het kind krijgt veel nieuwe indrukken en weet dat bijvoorbeeld een ontvoering ook dichtbij kan
gebeuren.
Angsten voor fictieve wezens zijn nog aanwezig ondanks het kind weet dat ze niet bestaan. Om
zichzelf gerust te stellen zal het kind zichzelf moed inspreken.
De virtuele wereld
De virtuele wereld en de realistische wereld zijn verschillend en dat moet een kind ook weten. Er zijn
gradaties waarin het kind het verschil weet. Allereerst reëel geweld: de werkelijke situatie, in het
journaal. Deze vorm heeft veel invloed op het kind, hij leeft mee met het slachtoffer. Daarnaast heb
je fictief geweld in realistische situaties, een politieserie. Bij deze vorm is het onderscheid tussen de
realiteit en fantasie moeilijk te zien. Als laatst is er fictief geweld in fantasiesituaties, een tekenfilm
bijvoorbeeld.
Zoals Bandura (1977; in Hendriksen, 2011) aangeeft wordt gedrag gevormd door het imiteren en
observeren. Het kind moet gaan beseffen dat de virtuele wereld niet altijd goed is.
Cognitieve vaardigheden zijn belangrijk, maar kunnen maar beperkt aantal dingen tegelijkertijd
opgeslagen worden. Opslaan vindt plaats door oefening en herhaling.
Verdriet
Gebeurtenissen als dood, echtscheiding en ziekte heeft invloed op de emotionele ontwikkeling van
het kind. De dood blijft onbegrijpelijk en kan zelfs angst oproepen. Rond een jaar of twaalf ervaart
het kind ook verlies.
Kinderen proberen hun ouder niet lastig te vallen met eigen verdriet, zodat zijn ouder snel aansterkt
na het verlies van de partner. Dit heet ook wel loyaliteitstheorie zoals Böszörményi Nagy (1973; in
Hendriksen, 2011) het benoemd.
2.4 Identiteitsontwikkeling
Om je identiteit te ontwikkelen is er vertrouwen nodig van een ander omdat je interactie nodig hebt
van een ander. Zelfbeeld wordt dan ook ontwikkelt, het vertrouwen in jezelf en in de ander. Het kind
gaat beseffen wat er leuk en minder leuk is aan anderen en aan zichzelf. Hierdoor leert hij ook
verplaatsen in een ander. Daarnaast krijgt het kind controle over zijn eigen leven.
2.1 Fysieke ontwikkeling
Een kind van zes tot negen jaar krijgt een groeispurt, het innerlijke en het uiterlijk en dat is
vermoeiend. De zintuigen en fysiek gezien is het kind ontwikkeld en dit wordt verder verfijnd.
Ontwikkeling van de hersenen
Het kind begint veel nieuwe dingen te leren, wat opgeslagen wordt in het werkgeheugen. Wanneer
deze informatie bekender wordt slaat het op in het langetermijngeheugen. Er ontstaat pruning als de
kennis nauwelijks wordt gebruikt.
2.2 Motorische ontwikkeling
Motorisch gezien ontwikkelt een kind zich ook. Namelijk in grove motoriek, om bewegingen soepeler
te laten gebeuren. Daarnaast ontwikkelt ook de fijne motoriek, kleine bewegingen zoals schrijven.
2.3 Emotionele ontwikkeling
Rond het zesde of zevende levensjaar gaat het kind zelfstandig de wereld steeds meer ontdekken. In
tegenstelling tot heteronomie, ontstaat er autonomie. Deze verandering van ‘ik kan het zelf’ gebeurt
als ze een veilige basis hebben bij ouders of leerkracht.
Fantasie en werkelijkheid
Het kind begint het verschil te zien tussen de werkelijkheid en fantasie. De wereld gaat eigenlijk
letterlijk voor hem open. Door het ontdekken van de wereld kunnen er opnieuw angsten ontstaan.
Het kind krijgt veel nieuwe indrukken en weet dat bijvoorbeeld een ontvoering ook dichtbij kan
gebeuren.
Angsten voor fictieve wezens zijn nog aanwezig ondanks het kind weet dat ze niet bestaan. Om
zichzelf gerust te stellen zal het kind zichzelf moed inspreken.
De virtuele wereld
De virtuele wereld en de realistische wereld zijn verschillend en dat moet een kind ook weten. Er zijn
gradaties waarin het kind het verschil weet. Allereerst reëel geweld: de werkelijke situatie, in het
journaal. Deze vorm heeft veel invloed op het kind, hij leeft mee met het slachtoffer. Daarnaast heb
je fictief geweld in realistische situaties, een politieserie. Bij deze vorm is het onderscheid tussen de
realiteit en fantasie moeilijk te zien. Als laatst is er fictief geweld in fantasiesituaties, een tekenfilm
bijvoorbeeld.
Zoals Bandura (1977; in Hendriksen, 2011) aangeeft wordt gedrag gevormd door het imiteren en
observeren. Het kind moet gaan beseffen dat de virtuele wereld niet altijd goed is.
Cognitieve vaardigheden zijn belangrijk, maar kunnen maar beperkt aantal dingen tegelijkertijd
opgeslagen worden. Opslaan vindt plaats door oefening en herhaling.
Verdriet
Gebeurtenissen als dood, echtscheiding en ziekte heeft invloed op de emotionele ontwikkeling van
het kind. De dood blijft onbegrijpelijk en kan zelfs angst oproepen. Rond een jaar of twaalf ervaart
het kind ook verlies.
Kinderen proberen hun ouder niet lastig te vallen met eigen verdriet, zodat zijn ouder snel aansterkt
na het verlies van de partner. Dit heet ook wel loyaliteitstheorie zoals Böszörményi Nagy (1973; in
Hendriksen, 2011) het benoemd.
2.4 Identiteitsontwikkeling
Om je identiteit te ontwikkelen is er vertrouwen nodig van een ander omdat je interactie nodig hebt
van een ander. Zelfbeeld wordt dan ook ontwikkelt, het vertrouwen in jezelf en in de ander. Het kind
gaat beseffen wat er leuk en minder leuk is aan anderen en aan zichzelf. Hierdoor leert hij ook
verplaatsen in een ander. Daarnaast krijgt het kind controle over zijn eigen leven.
