Hart en longen complex
We beginnen craniaal, daar is het cricoid en het os hyoideum vervolgens de trachea, het hart en de longen.
Het eerste waar onze aandacht naartoe gaat is het hartzakje/pericardium, opengesneden.
Het pericardium bestaat uit verschillende lagen, fibreuse deel en het cereuze deel, het cereuze deel kunnen
we onderverdelen in een lamina parietalis en lamina visceralis. Het lamina parietalis, deel makend van het
zakje zelf, terwijl het lamina visceralis op het hart ligt. In het nederlands heet dat het epicardium.
Wanneer we verder uit het hart gaan zien we de aortaboog die dat langs links om slaagt achter het linker hilum
(verbinding hart en longen). Vervolgens wordt die aorta een pars descendens. Uit de aorta ontspringt ook de
truncus brachiocephalicus, die dat dan naar de A. carotis communis en A. subclavia gaat. Aan de andere kant
(links), rechtstreeks uit de aortaboog hebben we de A. carotis communis en A. subclavia. Daar parallel mee
liggend is de nervus vagus (X) die dat vlak naast de A. carotis communis en vena jugularis interna loopt. Die
gaat het hart parasympatisch innerveren, de sympatische innervatie van het hart gebeurt via de truncus
sympathicus. We hebben ook de nervus phrenicus (C3-C5) die dat over de M. scalenus ant passeert in de
voorste poort en dan tussen hart en longen het pericardium sensibel gaat innerveren en dan verder doorloopt
naar daaronder het diafragma, het diafragma wordt daardoor motorisch en sensibel geïnnerveerd. Het
hartzakje is ook bevestigd op het centrum tendinum van het diafragma.
Wanneer we naar de longen gaan kijken, hebben we een linker en een rechter long. Het verschil is dat de
linker long slechts 2 lobi heeft en een fissura obliquum, terwijl de rechter een horizontale en oblique fissuur
heeft alsook 3 lobben.
Bij de longen herkennen we een apex, facies diaphragmatica, facies costalis en facies mediastinalis.
Als we kijken naar de facies mediastinalis, herkennen we het hilum.
Wat herkennen we in het hilum? We gaan eerst kijken naar het kraakbenig gedeelte, dat is u bronchus
principalis (dexter of sinister), dat is de eerste aftakking van u trachea. Afhankelijk van hoe diep de doorsnede
is, bv dichter tegen de longen zien we meer aftakkingen, dichter tegen het midden heb je nog die hoofdtak. We
herkennen daarin ook de Aa en Vv. pulmonalis bij de rechterlong ligt de arterie achter de bronchi, terwijl die bij
de linker erboven ligt. De venen blijven eronder liggen. Als we nog kleinere takjes zien, zijn dat de Aa.
bronchialis, die dat de longen zelf van zuurstofrijk bloed voorzien. We weten de A. pulmonalis, die
transporteert zuurstofarm bloed.
Het belangrijkste dat we uit de bronchi halen, is dat we een trachea (+- 10cm) hebben, een linker en een
rechter bronchus principalis, waarbij dat de rechter bronchus principalis korter is en meer naar beneden loopt.
Die van de linker is langer en meer horizontaal. Dat is omdat de aorta er langs achter omslaagt. Als we ons
verslikken in eten is de kans groter dat die in de rechterlong terecht komt. Nadien hebben we bronchi lobares,
waarbij dat we voor elke lob bronchi hebben (3 rechts, 2 links) en nadien vertakken die nog verder (bronchus
segmentalis) tot aan de alveoli.
Als we het hart erbij nemen, kijken we eerst hoe we het gaan oriënteren. Het hart heeft verschillende vlakken.
Het heeft een facies sternocostalis (tegen ribben en sternum), een facies diaphragmatica en een facies
posterior (waar de meeste bloedvaten in en uit gaan). Het heeft een apex (cordis), die links naar voren toe
gericht is. Hart rust op het diafragma en gaat zo mee op en neer. We kunnen de bloedsomloop volgen van het
hart. We beginnen bij de vena cava superior en inferior. Dat is de voornaamste drainage van bloed in het
rechter atrium. Er is nog een 3de kleine drainage van u sinus coronarius, en dat is het zuurstofarme bloed dat
van de coronaire arteriën via de venen terugvloeit in die sinus en dus ook meekomt in het rechter atrium. Het
rechter atrium is hier opengesneden. Wat herkennen we hierin, over het algemeen redelijk vlak met een
uitzondering van de auricle rechts en dat is een soort van expansie vat voor het atrium (als er veel bloed moet
komen, is er een reserve ruimte). Wat we soms ook kunnen herkennen in het rechter atrium, is een soort
inkeping = fossa ovale, dat is een restant van de embryonale fase waarbij dat dat een doorgang was voor
communicatie met het linker atrium, dat er voor zorgde dat het bloed overbrugt kon worden zodanig dat het
niet naar de longen vloeide, die dat op dat moment nog niet functioneel zijn, maar zodat er een bypass was
naar het rechter atrium. Er is ook nog een 2de bypass, tussen u truncus pulmonalis en u aorta.
We beginnen craniaal, daar is het cricoid en het os hyoideum vervolgens de trachea, het hart en de longen.
Het eerste waar onze aandacht naartoe gaat is het hartzakje/pericardium, opengesneden.
Het pericardium bestaat uit verschillende lagen, fibreuse deel en het cereuze deel, het cereuze deel kunnen
we onderverdelen in een lamina parietalis en lamina visceralis. Het lamina parietalis, deel makend van het
zakje zelf, terwijl het lamina visceralis op het hart ligt. In het nederlands heet dat het epicardium.
Wanneer we verder uit het hart gaan zien we de aortaboog die dat langs links om slaagt achter het linker hilum
(verbinding hart en longen). Vervolgens wordt die aorta een pars descendens. Uit de aorta ontspringt ook de
truncus brachiocephalicus, die dat dan naar de A. carotis communis en A. subclavia gaat. Aan de andere kant
(links), rechtstreeks uit de aortaboog hebben we de A. carotis communis en A. subclavia. Daar parallel mee
liggend is de nervus vagus (X) die dat vlak naast de A. carotis communis en vena jugularis interna loopt. Die
gaat het hart parasympatisch innerveren, de sympatische innervatie van het hart gebeurt via de truncus
sympathicus. We hebben ook de nervus phrenicus (C3-C5) die dat over de M. scalenus ant passeert in de
voorste poort en dan tussen hart en longen het pericardium sensibel gaat innerveren en dan verder doorloopt
naar daaronder het diafragma, het diafragma wordt daardoor motorisch en sensibel geïnnerveerd. Het
hartzakje is ook bevestigd op het centrum tendinum van het diafragma.
Wanneer we naar de longen gaan kijken, hebben we een linker en een rechter long. Het verschil is dat de
linker long slechts 2 lobi heeft en een fissura obliquum, terwijl de rechter een horizontale en oblique fissuur
heeft alsook 3 lobben.
Bij de longen herkennen we een apex, facies diaphragmatica, facies costalis en facies mediastinalis.
Als we kijken naar de facies mediastinalis, herkennen we het hilum.
Wat herkennen we in het hilum? We gaan eerst kijken naar het kraakbenig gedeelte, dat is u bronchus
principalis (dexter of sinister), dat is de eerste aftakking van u trachea. Afhankelijk van hoe diep de doorsnede
is, bv dichter tegen de longen zien we meer aftakkingen, dichter tegen het midden heb je nog die hoofdtak. We
herkennen daarin ook de Aa en Vv. pulmonalis bij de rechterlong ligt de arterie achter de bronchi, terwijl die bij
de linker erboven ligt. De venen blijven eronder liggen. Als we nog kleinere takjes zien, zijn dat de Aa.
bronchialis, die dat de longen zelf van zuurstofrijk bloed voorzien. We weten de A. pulmonalis, die
transporteert zuurstofarm bloed.
Het belangrijkste dat we uit de bronchi halen, is dat we een trachea (+- 10cm) hebben, een linker en een
rechter bronchus principalis, waarbij dat de rechter bronchus principalis korter is en meer naar beneden loopt.
Die van de linker is langer en meer horizontaal. Dat is omdat de aorta er langs achter omslaagt. Als we ons
verslikken in eten is de kans groter dat die in de rechterlong terecht komt. Nadien hebben we bronchi lobares,
waarbij dat we voor elke lob bronchi hebben (3 rechts, 2 links) en nadien vertakken die nog verder (bronchus
segmentalis) tot aan de alveoli.
Als we het hart erbij nemen, kijken we eerst hoe we het gaan oriënteren. Het hart heeft verschillende vlakken.
Het heeft een facies sternocostalis (tegen ribben en sternum), een facies diaphragmatica en een facies
posterior (waar de meeste bloedvaten in en uit gaan). Het heeft een apex (cordis), die links naar voren toe
gericht is. Hart rust op het diafragma en gaat zo mee op en neer. We kunnen de bloedsomloop volgen van het
hart. We beginnen bij de vena cava superior en inferior. Dat is de voornaamste drainage van bloed in het
rechter atrium. Er is nog een 3de kleine drainage van u sinus coronarius, en dat is het zuurstofarme bloed dat
van de coronaire arteriën via de venen terugvloeit in die sinus en dus ook meekomt in het rechter atrium. Het
rechter atrium is hier opengesneden. Wat herkennen we hierin, over het algemeen redelijk vlak met een
uitzondering van de auricle rechts en dat is een soort van expansie vat voor het atrium (als er veel bloed moet
komen, is er een reserve ruimte). Wat we soms ook kunnen herkennen in het rechter atrium, is een soort
inkeping = fossa ovale, dat is een restant van de embryonale fase waarbij dat dat een doorgang was voor
communicatie met het linker atrium, dat er voor zorgde dat het bloed overbrugt kon worden zodanig dat het
niet naar de longen vloeide, die dat op dat moment nog niet functioneel zijn, maar zodat er een bypass was
naar het rechter atrium. Er is ook nog een 2de bypass, tussen u truncus pulmonalis en u aorta.
