PC samenvatting
HC1
Politieke communicatie: de interacties tussen politiek,
media en het publiek.
- Het gaat dus om relaties tussen politieke actoren,
media/journalisten en burgers.
Vaak is de vraag hierbij: wie geeft de richting aan bij deze relaties?
- De focus ligt hierbij op krachtsverhoudingen: wie wilt van de andere indicator
aandacht afnemen.
De aandacht van alle indicatoren zijn beperkt. Mensen hebben een beperkte hoeveelheid
aandacht die zij kunnen geven aan maatschappelijke thema’s.
- Het is een gevecht waar te veel issues, stemmen en meningen zijn om allemaal
gehoord te worden. En daarom is het een gevecht tussen politiek, publiek en media
om hun stemmen gehoord te laten worden.
De verwachtingen van de media:
- We vinden dat de media een belangrijke rol hebben. Zij worden gezien als de vrije
media en al de vierde macht Media is cruciaal om de democratie goed te laten
werken.
Functies van de media in een ideale democratie:
- Informatie functie: het geven van zoveel mogelijk informatie aan zoveel mogelijk
mensen (het publiek).
- Educatie functie: het uitleggen van informatie aan het publiek (uitleggen van wat
dingen betekenen, wat voor effecten het zal hebben).
- Platformfunctie: media als een virtuele plaats waar ideeën uitgewisseld kunnen
worden (publieke sfeer) De maatschappij kan hierdoor uiteindelijk een beslissing
nemen die de meeste mensen zullen aanvaarden (consensus).
- Watchdog functie: controle en rapportering over wat de overheid (of bedrijven) doen
(kritische benadering van wat de overheid/bedrijven doen (wat houden ze achter)).
- Channel functie: politieke boodschappen en meningen moeten een kans krijgen,
media stellen daarvoor plaats ter beschikking.
Het verschil tussen de platformfunctie en de channel functie is dat de platformfunctie de
mogelijkheid voorstelt voor het in contact komen van verschillende meningen en de channel
functie de mogelijkheid voorstelt dat een individuele actor zijn of haar mening naar voren
kan brengen.
Journalistieke rolopvattingen:
- Verspreider (disseminator): informatieverspreiding
- Tolk (interpreter): het uitleggen en aanduiden van verschillende informatie.
- Tegenspraak (Adversarial): zich zeer kritisch opstellen tegenover politici en bedrijven
(kritisch zijn met betrekking tot alles wat op je afkomt)(waakhondfunctie).
- Populist mobilizer: proberen om mensen te interesseren in de informatie die gegeven
wordt, betrokken te laten raken en mee te laten doen met de informatie, door
, bijvoorbeeld om hun mening te vragen met betrekking tot de informatie (actief op
zoek gaan naar mensen (ook minderheden) om hun een stem te geven).
De voorwaarden: Politieke communicatie moet:
- Aanwezig zijn in het nieuws (alle meningen bij voorkeur).
- Toegankelijk zijn voor het publiek.
- Begrijpelijk en betrouwbaar zijn voor het publiek.
Bedreigingen van deze 5 functies:
1) Politieke actoren (her)winnen controle over de media-inhoud (gebrek aan pluralisme
en onafhankelijkheid).
2) Commercialisering, met als gevolg minder kwaliteitsvol nieuws.
3) Het publiek slaagt er niet (meer) in de boodschappen te begrijpen, of kan foute
informatie niet onderscheiden van echt nieuws.
1) Controle over media inhoud:
- Gebrek aan onafhankelijkheid.
- Gebrek aan intern pluralisme (verschillende standpunten aan bod laten komen in de
media) en extern pluralisme (aanwezigheid van verschillende stemmen en
standpunten in de maatschappij, bijvoorbeeld bij verschillende soort kranten
(links/rechts).
- Voorbeeld: Censuur, staatsomroepen, media-eigenaars die ook politicus zijn.
2) De kwaliteit van de inhoud van het nieuws:
- Commercialisering: zo groot mogelijk publiek aantrekken, dus meer sensationeel
nieuws (minder ingewikkeld, beperken informatiewaarde, meer plaatjes etc).
- Sensationeel nieuws: dit nieuws prikkelt het verstand en de emoties van het publiek,
waardoor de aandacht van een groter publiek getrokken wordt.
o Hierdoor sluipen een aantal sensationele elementen in het nieuws (format,
themakeuzes, levendigheid).
- Hierbij wordt er ook een mix van politiek en entertainment ontwikkelt, om de
aandacht te behouden.
Er is in sensationeel nieuws dus geen ruimte meer voor hard nieuws, waardoor het publiek
niet alles weet.
- Full news standard: Als journalist willen bereiken dat de mensen op de hoogte
gesteld worden van alles wat er speelt in de wereld Dit is bijna onmogelijk.
- Burglar alarm standard: Het publiek is niet geïnteresseerd in al dat politiek nieuws,
media kunnen wel bepalen wat echt belangrijk is, en dit dan met veel toeters en
bellen in het nieuws brengen.
o Kritiek: media krijgen zo wel heel veel macht en er blijven burglar alarms
afgaan (het valt niet meer op).
Probleem: journalisten willen graag de full news standaard aanhouden en ze denken ook dat
ze dat doen maar in de praktijk is het vooral het burglar alarm.
- De full news standaard is niet realistisch (door besparingen en commerciële druk die
leidt tot minder, minder divers en oppervlakkiger nieuws), maar wel een mooi
, streefdoel. Journalisten zouden moeten proberen tot een zo maximaal mogelijk
bereik te komen van nieuws.
3) Moeilijke verwerking van informatie
- Videomalaise: Het kijken van informatie op televisie heeft negatieve effecten op het
publiek
o Bijvoorbeeld: cynisme, weinig vertrouwen in de politiek, minder participatie
en minder het gevoel dat zij zelf wat konden doen.
- Dumbing down: het publiek kan en wil geen politieke informatie meer verwerken.
(Later) kritiek op video/mediamalaise-theorie:
- Er zijn ook positieve effecten aangetoond.
- Verpakking van nieuws kan ervoor zorgen dat meer mensen het zien (groter bereik).
- Publiek (burgers), die moet je bereiken, soms met alternatieve middelen.
Politieke Communicatie en Journalistiek verandert in lijn met grotere maatschappelijke
trends:
- Individualisering
- Ontzuiling
- De crisis van politieke partijen
- Meer zwevende kiezers
- Commercialisering
Verschuiving van focus op de politiek naar mediatisering:
- De meest belangrijke bron van informatie was ervaring en interpersoonlijke
communicatie nu is het de media.
- Media was vooral afhankelijk van politieke instituties Nu is de media vooral
onafhankelijk van politieke instituties.
- Media inhoud werd voornamelijk geregeerd door de politieke logica Nu wordt het
vooral geregeerd door medialogica.
- Politieke actoren werden voornamelijk geregeerd door de politieke logica Nu
worden zij vooral geregeerd door de medialogica.
Vier fasen van mediatisering:
- Eerste fase van mediatisering:
o Mediatie: Wanneer media het belangrijkste kanaal worden tussen politiek en
burgers.
- Tweede fase van mediatisering:
o Media worden onafhankelijker
o Professionelere journalistiek
o Het politieke systeem is nog steeds dominant
o Media geven niet zomaar boodschappen meer door, ze selecteren en
verwerken die nu eerst.
- Derde fase van mediatisering:
o Media worden zo onafhankelijk dat andere actoren zich aan de media gaan
aanpassen
o Media zijn nu dominant, maar staan nog buiten de politiek zelf
HC1
Politieke communicatie: de interacties tussen politiek,
media en het publiek.
- Het gaat dus om relaties tussen politieke actoren,
media/journalisten en burgers.
Vaak is de vraag hierbij: wie geeft de richting aan bij deze relaties?
- De focus ligt hierbij op krachtsverhoudingen: wie wilt van de andere indicator
aandacht afnemen.
De aandacht van alle indicatoren zijn beperkt. Mensen hebben een beperkte hoeveelheid
aandacht die zij kunnen geven aan maatschappelijke thema’s.
- Het is een gevecht waar te veel issues, stemmen en meningen zijn om allemaal
gehoord te worden. En daarom is het een gevecht tussen politiek, publiek en media
om hun stemmen gehoord te laten worden.
De verwachtingen van de media:
- We vinden dat de media een belangrijke rol hebben. Zij worden gezien als de vrije
media en al de vierde macht Media is cruciaal om de democratie goed te laten
werken.
Functies van de media in een ideale democratie:
- Informatie functie: het geven van zoveel mogelijk informatie aan zoveel mogelijk
mensen (het publiek).
- Educatie functie: het uitleggen van informatie aan het publiek (uitleggen van wat
dingen betekenen, wat voor effecten het zal hebben).
- Platformfunctie: media als een virtuele plaats waar ideeën uitgewisseld kunnen
worden (publieke sfeer) De maatschappij kan hierdoor uiteindelijk een beslissing
nemen die de meeste mensen zullen aanvaarden (consensus).
- Watchdog functie: controle en rapportering over wat de overheid (of bedrijven) doen
(kritische benadering van wat de overheid/bedrijven doen (wat houden ze achter)).
- Channel functie: politieke boodschappen en meningen moeten een kans krijgen,
media stellen daarvoor plaats ter beschikking.
Het verschil tussen de platformfunctie en de channel functie is dat de platformfunctie de
mogelijkheid voorstelt voor het in contact komen van verschillende meningen en de channel
functie de mogelijkheid voorstelt dat een individuele actor zijn of haar mening naar voren
kan brengen.
Journalistieke rolopvattingen:
- Verspreider (disseminator): informatieverspreiding
- Tolk (interpreter): het uitleggen en aanduiden van verschillende informatie.
- Tegenspraak (Adversarial): zich zeer kritisch opstellen tegenover politici en bedrijven
(kritisch zijn met betrekking tot alles wat op je afkomt)(waakhondfunctie).
- Populist mobilizer: proberen om mensen te interesseren in de informatie die gegeven
wordt, betrokken te laten raken en mee te laten doen met de informatie, door
, bijvoorbeeld om hun mening te vragen met betrekking tot de informatie (actief op
zoek gaan naar mensen (ook minderheden) om hun een stem te geven).
De voorwaarden: Politieke communicatie moet:
- Aanwezig zijn in het nieuws (alle meningen bij voorkeur).
- Toegankelijk zijn voor het publiek.
- Begrijpelijk en betrouwbaar zijn voor het publiek.
Bedreigingen van deze 5 functies:
1) Politieke actoren (her)winnen controle over de media-inhoud (gebrek aan pluralisme
en onafhankelijkheid).
2) Commercialisering, met als gevolg minder kwaliteitsvol nieuws.
3) Het publiek slaagt er niet (meer) in de boodschappen te begrijpen, of kan foute
informatie niet onderscheiden van echt nieuws.
1) Controle over media inhoud:
- Gebrek aan onafhankelijkheid.
- Gebrek aan intern pluralisme (verschillende standpunten aan bod laten komen in de
media) en extern pluralisme (aanwezigheid van verschillende stemmen en
standpunten in de maatschappij, bijvoorbeeld bij verschillende soort kranten
(links/rechts).
- Voorbeeld: Censuur, staatsomroepen, media-eigenaars die ook politicus zijn.
2) De kwaliteit van de inhoud van het nieuws:
- Commercialisering: zo groot mogelijk publiek aantrekken, dus meer sensationeel
nieuws (minder ingewikkeld, beperken informatiewaarde, meer plaatjes etc).
- Sensationeel nieuws: dit nieuws prikkelt het verstand en de emoties van het publiek,
waardoor de aandacht van een groter publiek getrokken wordt.
o Hierdoor sluipen een aantal sensationele elementen in het nieuws (format,
themakeuzes, levendigheid).
- Hierbij wordt er ook een mix van politiek en entertainment ontwikkelt, om de
aandacht te behouden.
Er is in sensationeel nieuws dus geen ruimte meer voor hard nieuws, waardoor het publiek
niet alles weet.
- Full news standard: Als journalist willen bereiken dat de mensen op de hoogte
gesteld worden van alles wat er speelt in de wereld Dit is bijna onmogelijk.
- Burglar alarm standard: Het publiek is niet geïnteresseerd in al dat politiek nieuws,
media kunnen wel bepalen wat echt belangrijk is, en dit dan met veel toeters en
bellen in het nieuws brengen.
o Kritiek: media krijgen zo wel heel veel macht en er blijven burglar alarms
afgaan (het valt niet meer op).
Probleem: journalisten willen graag de full news standaard aanhouden en ze denken ook dat
ze dat doen maar in de praktijk is het vooral het burglar alarm.
- De full news standaard is niet realistisch (door besparingen en commerciële druk die
leidt tot minder, minder divers en oppervlakkiger nieuws), maar wel een mooi
, streefdoel. Journalisten zouden moeten proberen tot een zo maximaal mogelijk
bereik te komen van nieuws.
3) Moeilijke verwerking van informatie
- Videomalaise: Het kijken van informatie op televisie heeft negatieve effecten op het
publiek
o Bijvoorbeeld: cynisme, weinig vertrouwen in de politiek, minder participatie
en minder het gevoel dat zij zelf wat konden doen.
- Dumbing down: het publiek kan en wil geen politieke informatie meer verwerken.
(Later) kritiek op video/mediamalaise-theorie:
- Er zijn ook positieve effecten aangetoond.
- Verpakking van nieuws kan ervoor zorgen dat meer mensen het zien (groter bereik).
- Publiek (burgers), die moet je bereiken, soms met alternatieve middelen.
Politieke Communicatie en Journalistiek verandert in lijn met grotere maatschappelijke
trends:
- Individualisering
- Ontzuiling
- De crisis van politieke partijen
- Meer zwevende kiezers
- Commercialisering
Verschuiving van focus op de politiek naar mediatisering:
- De meest belangrijke bron van informatie was ervaring en interpersoonlijke
communicatie nu is het de media.
- Media was vooral afhankelijk van politieke instituties Nu is de media vooral
onafhankelijk van politieke instituties.
- Media inhoud werd voornamelijk geregeerd door de politieke logica Nu wordt het
vooral geregeerd door medialogica.
- Politieke actoren werden voornamelijk geregeerd door de politieke logica Nu
worden zij vooral geregeerd door de medialogica.
Vier fasen van mediatisering:
- Eerste fase van mediatisering:
o Mediatie: Wanneer media het belangrijkste kanaal worden tussen politiek en
burgers.
- Tweede fase van mediatisering:
o Media worden onafhankelijker
o Professionelere journalistiek
o Het politieke systeem is nog steeds dominant
o Media geven niet zomaar boodschappen meer door, ze selecteren en
verwerken die nu eerst.
- Derde fase van mediatisering:
o Media worden zo onafhankelijk dat andere actoren zich aan de media gaan
aanpassen
o Media zijn nu dominant, maar staan nog buiten de politiek zelf
