VP-B-K2-W1-C Werkt aan eigen deskundigheid.
Wetgevingen die van toepassing zijn in de praktijk.
Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO)
De Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO) ligt aan de basis van alle
zorgverlening. In de WGBO staan de rechten en plichten van cliënten die zorg krijgen.
Relatie tussen cliënt en zorgverlener
De WGBO gaat over de relatie tussen de cliënt en de zorgverlener. Een belangrijk begrip in de WGBO
is 'informed consent'. Zorgverleners mogen alleen handelen als zij toestemming hebben van de
cliënt. De cliënt moet begrijpen waarvoor hij toestemming geeft: hij moet goed geïnformeerd zijn.
Voor welke zorg geldt de WGBO?
De WGBO geldt voor medische onderzoeken en behandelingen en alle zorg die daarmee
samenhangt. Dus ook verpleging, verzorging en nazorg. Zorg die wordt gegeven in een GGZ-instelling,
verpleeghuis of instelling voor gehandicaptenzorg valt ook onder de WGBO.
Vanaf welk moment is er een behandelingsovereenkomst?
De WGBO geldt zodra er een behandelingsovereenkomst is tussen een zorgverlener en een cliënt.
In GGZ-instellingen, verpleeghuizen en instellingen voor gehandicaptenzorg is dat moment vaak niet
zo duidelijk. Een vuistregel is dat de behandelingsovereenkomst tot stand komt zodra er een intake is
geweest. Ook als de cliënt op een wachtlijst komt te staan.
Welke rechten heeft de cliënt?
Volgens de WGBO hebben cliënten recht op:
• Begrijpelijke informatie over de medische situatie
• Toestemming geven voor een medische behandeling
• Inzage in het medisch dossier
• Privacy en geheimhouding van medische gegevens
• Vrije artsenkeuze
• Vertegenwoordiging bij wilsonbekwaamheid
Welke plichten heeft de cliënt?
De cliënt is verplicht om de zorgverlener goed, eerlijk en volledig op de hoogte stellen van zijn
problematiek. Met de juiste informatie kan de zorgverlener sneller en beter een diagnose stellen en
kan hij beter zorg verlenen.
, Zorgverzekeringswet
De Zorgverzekeringswet (Zvw) is een wet die de verplichte basisverzekering regelt voor verzekerden.
De zorgverzekeraars zijn verantwoordelijk voor het uitvoeren van de Zvw.
In 2006 is de wet in het leven geroepen. De Zvw vervangt de oude ziekenfondswet waarin er
onderscheid werd gemaakt tussen ziekenfondsen en particuliere verzekeringsmaatschappijen.
In de Zvw is er meer ruimte voor marktwerking en krijgen consumenten, zorgaanbieders en
zorgverzekeringen meer ruimte om zelf keuzes te maken.
Algemene uitgangspunten van de Zorgverzekeringswet
Het Nederlandse zorgstelsel is gebaseerd op solidariteit: rijk en arm, jong en oud, gezond en ziek
hebben allemaal recht op dezelfde, betaalbare zorg uit het basispakket. Iedereen betaalt daaraan
mee via premies en belastingen.
De Zvw heeft een aantal uitgangspunten, waaruit het sociale karakter van deze wet blijkt:
De inhoud van het basispakket is wettelijk bepaald;
• Burgers zijn verplicht om een zorgverzekering af te sluiten. Deze zorgverzekering wordt ook
wel basisverzekering of zorgpolis genoemd;
• Burgers zijn vrij om hun eigen zorgverzekeraar te kiezen. Zij zijn ook vrij om een keuze te
maken uit de verschillende zorgverzekeringen die deze zorgverzekeraar aanbiedt;
• Aan het einde van elk jaar kan een verzekerde een andere zorgverzekeraar, zorgverzekering
of zorgpolis kiezen;
• Zorgverzekeraars zijn verplicht iedereen te accepteren, het maakt daarbij niet uit hoe
gezond de verzekerde is;
• De persoonlijke situatie van de verzekerde mag niet van invloed zijn op de premie. Dit
betekent dat de gezondheid, de leeftijd of het inkomen van de verzekerde geen verschil
maakt voor de hoogte van de premie;
• zorgverzekeraars hebben een zorgplicht. Dit betekent dat een zorgverzekeraar moet zorgen
dat de zorg die in het basispakket zit beschikbaar is voor al zijn verzekerden.
Het basispakket is ruim van opzet en omvat veel noodzakelijke geneeskundige zorg, geneesmiddelen
en hulpmiddelen. Sommige zorg, zoals fysiotherapie en mondzorg wordt gedeeltelijk vergoed.
In het Besluit zorgverzekering (Bzv) staan de vormen van zorg opgesomd, die in het basispakket
zitten:
• Huisartsenzorg
• Medisch specialistische zorg
• Geneeskundige geestelijke gezondheidszorg
• Verloskundige zorg
• Zintuiglijk gehandicaptenzorg
• Zorg bij stoppen-met-rokenprogramma
• Geriatrische revalidatie
• Paramedische zorg, waaronder begrepen fysiotherapie, oefentherapie, logopedie,
ergotherapie en diëtetiek
Wetgevingen die van toepassing zijn in de praktijk.
Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO)
De Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO) ligt aan de basis van alle
zorgverlening. In de WGBO staan de rechten en plichten van cliënten die zorg krijgen.
Relatie tussen cliënt en zorgverlener
De WGBO gaat over de relatie tussen de cliënt en de zorgverlener. Een belangrijk begrip in de WGBO
is 'informed consent'. Zorgverleners mogen alleen handelen als zij toestemming hebben van de
cliënt. De cliënt moet begrijpen waarvoor hij toestemming geeft: hij moet goed geïnformeerd zijn.
Voor welke zorg geldt de WGBO?
De WGBO geldt voor medische onderzoeken en behandelingen en alle zorg die daarmee
samenhangt. Dus ook verpleging, verzorging en nazorg. Zorg die wordt gegeven in een GGZ-instelling,
verpleeghuis of instelling voor gehandicaptenzorg valt ook onder de WGBO.
Vanaf welk moment is er een behandelingsovereenkomst?
De WGBO geldt zodra er een behandelingsovereenkomst is tussen een zorgverlener en een cliënt.
In GGZ-instellingen, verpleeghuizen en instellingen voor gehandicaptenzorg is dat moment vaak niet
zo duidelijk. Een vuistregel is dat de behandelingsovereenkomst tot stand komt zodra er een intake is
geweest. Ook als de cliënt op een wachtlijst komt te staan.
Welke rechten heeft de cliënt?
Volgens de WGBO hebben cliënten recht op:
• Begrijpelijke informatie over de medische situatie
• Toestemming geven voor een medische behandeling
• Inzage in het medisch dossier
• Privacy en geheimhouding van medische gegevens
• Vrije artsenkeuze
• Vertegenwoordiging bij wilsonbekwaamheid
Welke plichten heeft de cliënt?
De cliënt is verplicht om de zorgverlener goed, eerlijk en volledig op de hoogte stellen van zijn
problematiek. Met de juiste informatie kan de zorgverlener sneller en beter een diagnose stellen en
kan hij beter zorg verlenen.
, Zorgverzekeringswet
De Zorgverzekeringswet (Zvw) is een wet die de verplichte basisverzekering regelt voor verzekerden.
De zorgverzekeraars zijn verantwoordelijk voor het uitvoeren van de Zvw.
In 2006 is de wet in het leven geroepen. De Zvw vervangt de oude ziekenfondswet waarin er
onderscheid werd gemaakt tussen ziekenfondsen en particuliere verzekeringsmaatschappijen.
In de Zvw is er meer ruimte voor marktwerking en krijgen consumenten, zorgaanbieders en
zorgverzekeringen meer ruimte om zelf keuzes te maken.
Algemene uitgangspunten van de Zorgverzekeringswet
Het Nederlandse zorgstelsel is gebaseerd op solidariteit: rijk en arm, jong en oud, gezond en ziek
hebben allemaal recht op dezelfde, betaalbare zorg uit het basispakket. Iedereen betaalt daaraan
mee via premies en belastingen.
De Zvw heeft een aantal uitgangspunten, waaruit het sociale karakter van deze wet blijkt:
De inhoud van het basispakket is wettelijk bepaald;
• Burgers zijn verplicht om een zorgverzekering af te sluiten. Deze zorgverzekering wordt ook
wel basisverzekering of zorgpolis genoemd;
• Burgers zijn vrij om hun eigen zorgverzekeraar te kiezen. Zij zijn ook vrij om een keuze te
maken uit de verschillende zorgverzekeringen die deze zorgverzekeraar aanbiedt;
• Aan het einde van elk jaar kan een verzekerde een andere zorgverzekeraar, zorgverzekering
of zorgpolis kiezen;
• Zorgverzekeraars zijn verplicht iedereen te accepteren, het maakt daarbij niet uit hoe
gezond de verzekerde is;
• De persoonlijke situatie van de verzekerde mag niet van invloed zijn op de premie. Dit
betekent dat de gezondheid, de leeftijd of het inkomen van de verzekerde geen verschil
maakt voor de hoogte van de premie;
• zorgverzekeraars hebben een zorgplicht. Dit betekent dat een zorgverzekeraar moet zorgen
dat de zorg die in het basispakket zit beschikbaar is voor al zijn verzekerden.
Het basispakket is ruim van opzet en omvat veel noodzakelijke geneeskundige zorg, geneesmiddelen
en hulpmiddelen. Sommige zorg, zoals fysiotherapie en mondzorg wordt gedeeltelijk vergoed.
In het Besluit zorgverzekering (Bzv) staan de vormen van zorg opgesomd, die in het basispakket
zitten:
• Huisartsenzorg
• Medisch specialistische zorg
• Geneeskundige geestelijke gezondheidszorg
• Verloskundige zorg
• Zintuiglijk gehandicaptenzorg
• Zorg bij stoppen-met-rokenprogramma
• Geriatrische revalidatie
• Paramedische zorg, waaronder begrepen fysiotherapie, oefentherapie, logopedie,
ergotherapie en diëtetiek
