Bewijsstukken bij pleidooien
Inhoud
Bewijsstuk 1 – socialisatieverslag...........................................................................................................1
Bewijsstuk 2 – verslag leiderschap.........................................................................................................3
Bewijsstuk 3 – implementatieverslag.....................................................................................................9
Bewijsstuk 1 – socialisatieverslag
Persoonlijke en professionele groei
Gedurende mijn opleiding tot HBO-verpleegkundige heb ik zowel op persoonlijk als professioneel
vlak een aanzienlijke groei doorgemaakt. Bij aanvang van de opleiding was ik onzeker of dit de
opleiding was waarin ik wilde gaan werken. Ook omdat ik de opleiding logopedie ergens nog af wilde
gaan ronden. Dit heb ik tijdens mijn tweede leerjaar van verpleegkunde gedaan. De theorie van
zowel logopedie als verpleegkunde heb ik altijd erg leuk en interessant gevonden, maar de interesse
om dingen te leren heb ik altijd al gehad.
Nu zal ik het over de verpleegkundige kant hebben: de stageperiodes hielpen hier niet volledig in
mee, aangezien het echte verzorgende stuk niet bij mij past. Hier kwam ik al snel genoeg achter, wat
aan de ene kant fijn is, maar wat dan?
Wel heb ik door verschillende stages (kinderen met meervoudige beperking en epilepsie,
ouderenzorg en nu psychiatrie) veel geleerd over mezelf maar ook als verpleegkundige. Ik heb
bijvoorbeeld geleerd om zelfstandig te werken, kritisch te reflecteren, mijn eigen mening te uiten
tijdens overlegmomenten en verantwoordelijkheid te nemen in complexe zorgsituaties.
Socialisatie als verpleegkundige
Mijn socialisatie als verpleegkundige tijdens de opleiding werd gekenmerkt door meerdere fasen. In
het begin observeerde ik veel en probeerde ik mijn plek te vinden binnen de zorgteams waarin ik
werkte. Gaandeweg ben ik steeds actiever deel gaan nemen aan het verpleegkundig proces,
ontwikkelde ik mijn eigen werkwijze en visie en kreeg ik steeds meer vertrouwen in mijn eigen kennis
en kunde. Het samenwerken met andere zorgprofessionals heeft mij geleerd hoe belangrijk
communicatie en interprofessioneel samenwerken is in de zorg.
Belangrijke momenten tijdens de opleiding
- Stageplekken:
,Mijn eerste stages (PL1 en PL2) waren voor mij knelpunten. Ik werd geconfronteerd met het feit dat
ik deze kant van verpleegkunde niet uitdagend en afwisselend voor mezelf vond, waardoor de
motivatie om verpleegkundige te worden ook zakte. Ik heb altijd gezegd dat ik in het ziekenhuis wilde
gaan werken, maar hier was nooit een stageplek voor beschikbaar in de buurt. Het antwoord wat je
dan kreeg was: ‘wij zoeken iemand met al wat meer ervaring’. Ook dat zorgt niet voor meer
motivatie. Voor PL3 en PL4 wilde ik iets wat voor afwisseling zorgde en uitdaging. Ik wil naar mijn
werk gaan en eigenlijk niet weten wat of wie er die dag voor me staat. Zo ben ik terecht gekomen op
een Forensische High Intensive Care met beveiligingsniveau 4. Hier zit ik gelukkig echt op mijn plek,
ondanks ik altijd heb gezegd niet de psychiatrie in te willen.
- Verantwoordelijkheid voor een zorgvrager krijgen:
Wanneer ik op stages zorgvragers alleen mocht draaien en er dus een hoge mate van
verantwoordelijkheid voor had, voelde ik zowel spanning als trots. Voor mij betekende dit namelijk
een stukje vertrouwen wat ze aan jou als stagiaire afgeven.
- Feedbackmomenten:
Constructieve feedback van praktijkbegeleiders en docenten heeft mijn geholpen om bepaalde
punten te herkennen en te verbeteren.
- Eigen visie ontwikkelen:
Alle stages die ik door de jaren heen heb gelopen heeft ervoor gezorgd dat ik mijn eigen visie op de
zorg heb kunnen creëren. Ik ben van mening dat ieder individu recht heeft op zorg en dat ik die zorg
kan bieden waar nodig. Daarbij vind ik vooral het denken aan de normen en waarden van de patiënt
belangrijk.
Functionele en disfunctionele patronen
Tijdens mijn opleiding ben ik verschillende functionele en disfunctionele patronen bij mezelf en mijn
omgeving tegengekomen. Functionele patronen waren bijvoorbeeld mijn vermogen om empathisch
te luisteren, geduld te hebben, te structureren en kritisch na te denken. Disfunctionele patronen
betroffen onder andere mijn neiging om perfectionistisch te zijn, wat soms kan leiden tot
onzekerheid en stress. Hier ben ik mee aan de slag gegaan door bewuster te reflecteren.
Personen die belangrijk zijn geweest voor mij tijdens de opleiding
Meerdere personen hebben een speciale rol gespeeld in mijn socialisatieproces:
- Sommige docenten: bepaalde docenten hebben mij geïnspireerd met hun kennis en
ervaring.
- Praktijkbegeleiders: zij hebben mij uit proberen te dagen om zelfstandig te werken en mij
hier waardevolle feedback over te geven.
- Medestudenten: het delen van ervaringen en uitdagingen met medestudenten geeft af en
toe steun om dingen op te pakken of bespreekbaar te maken.
, - Patiënten: de interactie met patiënten heeft mij geleerd hoe belangrijk het is om
mensgerichte zorg te verlenen en hoe waardevol mijn rol als verpleegkundige kan zijn, ook in
de psychiatrie.
Koppeling met persoonlijke socialisatie voorafgaand aan de opleiding
Voorafgaand aan de opleiding tot verpleegkunde had ik al bepaalde eigenschappen en ervaringen die
invloed hadden op mijn socialisatie als verpleegkundige. Mijn zorgzame aard en interesse in de
gezondheidszorg waren al aanwezig, maar mede door deze opleiding zijn die kwaliteiten verder
ontwikkeld. Ik ben nu ook in staat om mijn handelen te onderbouwen met theoretische kennis en
klinisch te redeneren. Ook heb ik geleerd om grenzen te stellen en professioneel te handelen in
complexe situaties.
Conclusie
Mijn socialisatie als verpleegkundige is een dynamisch proces geweest waarin ik mezelf zowel
persoonlijk als professioneel heb ontwikkeld. Door praktijkervaring, begeleiding en zelfreflectie heb
ik een eigen verpleegkundige identiteit opgebouwd. Ik ben nu zelfverzekerder, kritischer en beter in
staat om zorg te verlenen die zowel deskundig als mensgericht is. De lessen die ik tijdens mijn
opleiding heb geleerd, zal ik mee blijven nemen in mijn verdere carrière als verpleegkundige.
Bewijsstuk 2 – verslag leiderschap
Feedback; docent praktijkleren
Feedback; werkvelddeskundige
Inleiding
Als hbo-verpleegkundige op een Forensische High Intensive Care (FHIC), binnen een tbs-kliniek, is
leiderschap een belangrijke rol. Leiderschap is essentieel om de veiligheid, samenwerking en zorg
voor patiënten te waarborgen (Northouse & Fullan, 2021). Naast het leveren van verpleegkundige
zorg, vervult een hbo-verpleegkundige een coördinerende en overstijgende rol (venvn, z.d.).
Op 11 februari 2025, in mijn stageperiode heb ik een dienst in de bezetting gedraaid aan de kant
met de extra beveiligde kamers. Naar aanleiding van deze dienst schrijf ik dit verslag om te
reflecteren op mijn eigen handelen en leerdoel die ik voorafgaand had opgesteld. Hierbij heb ik
gebruik gemaakt van de STARR-reflectiemethode. Deze methode helpt me om gestructureerd
terug te kijken op de situatie en mijn ervaring hierin. Vervolgens kan ik hier mijn sterke punten en
verbeterpunten uithalen. In dit verslag ga ik in op mijn handelen tijdens het begeleiden van de
patiënten. Hierbij bespreek ik diverse aspecten, die met name mijn doel: ‘het ontwikkelen van
leiderschap’ aantonen. Ik beschrijf daarvoor individuele situaties waarin dit aspect naar voren is
Inhoud
Bewijsstuk 1 – socialisatieverslag...........................................................................................................1
Bewijsstuk 2 – verslag leiderschap.........................................................................................................3
Bewijsstuk 3 – implementatieverslag.....................................................................................................9
Bewijsstuk 1 – socialisatieverslag
Persoonlijke en professionele groei
Gedurende mijn opleiding tot HBO-verpleegkundige heb ik zowel op persoonlijk als professioneel
vlak een aanzienlijke groei doorgemaakt. Bij aanvang van de opleiding was ik onzeker of dit de
opleiding was waarin ik wilde gaan werken. Ook omdat ik de opleiding logopedie ergens nog af wilde
gaan ronden. Dit heb ik tijdens mijn tweede leerjaar van verpleegkunde gedaan. De theorie van
zowel logopedie als verpleegkunde heb ik altijd erg leuk en interessant gevonden, maar de interesse
om dingen te leren heb ik altijd al gehad.
Nu zal ik het over de verpleegkundige kant hebben: de stageperiodes hielpen hier niet volledig in
mee, aangezien het echte verzorgende stuk niet bij mij past. Hier kwam ik al snel genoeg achter, wat
aan de ene kant fijn is, maar wat dan?
Wel heb ik door verschillende stages (kinderen met meervoudige beperking en epilepsie,
ouderenzorg en nu psychiatrie) veel geleerd over mezelf maar ook als verpleegkundige. Ik heb
bijvoorbeeld geleerd om zelfstandig te werken, kritisch te reflecteren, mijn eigen mening te uiten
tijdens overlegmomenten en verantwoordelijkheid te nemen in complexe zorgsituaties.
Socialisatie als verpleegkundige
Mijn socialisatie als verpleegkundige tijdens de opleiding werd gekenmerkt door meerdere fasen. In
het begin observeerde ik veel en probeerde ik mijn plek te vinden binnen de zorgteams waarin ik
werkte. Gaandeweg ben ik steeds actiever deel gaan nemen aan het verpleegkundig proces,
ontwikkelde ik mijn eigen werkwijze en visie en kreeg ik steeds meer vertrouwen in mijn eigen kennis
en kunde. Het samenwerken met andere zorgprofessionals heeft mij geleerd hoe belangrijk
communicatie en interprofessioneel samenwerken is in de zorg.
Belangrijke momenten tijdens de opleiding
- Stageplekken:
,Mijn eerste stages (PL1 en PL2) waren voor mij knelpunten. Ik werd geconfronteerd met het feit dat
ik deze kant van verpleegkunde niet uitdagend en afwisselend voor mezelf vond, waardoor de
motivatie om verpleegkundige te worden ook zakte. Ik heb altijd gezegd dat ik in het ziekenhuis wilde
gaan werken, maar hier was nooit een stageplek voor beschikbaar in de buurt. Het antwoord wat je
dan kreeg was: ‘wij zoeken iemand met al wat meer ervaring’. Ook dat zorgt niet voor meer
motivatie. Voor PL3 en PL4 wilde ik iets wat voor afwisseling zorgde en uitdaging. Ik wil naar mijn
werk gaan en eigenlijk niet weten wat of wie er die dag voor me staat. Zo ben ik terecht gekomen op
een Forensische High Intensive Care met beveiligingsniveau 4. Hier zit ik gelukkig echt op mijn plek,
ondanks ik altijd heb gezegd niet de psychiatrie in te willen.
- Verantwoordelijkheid voor een zorgvrager krijgen:
Wanneer ik op stages zorgvragers alleen mocht draaien en er dus een hoge mate van
verantwoordelijkheid voor had, voelde ik zowel spanning als trots. Voor mij betekende dit namelijk
een stukje vertrouwen wat ze aan jou als stagiaire afgeven.
- Feedbackmomenten:
Constructieve feedback van praktijkbegeleiders en docenten heeft mijn geholpen om bepaalde
punten te herkennen en te verbeteren.
- Eigen visie ontwikkelen:
Alle stages die ik door de jaren heen heb gelopen heeft ervoor gezorgd dat ik mijn eigen visie op de
zorg heb kunnen creëren. Ik ben van mening dat ieder individu recht heeft op zorg en dat ik die zorg
kan bieden waar nodig. Daarbij vind ik vooral het denken aan de normen en waarden van de patiënt
belangrijk.
Functionele en disfunctionele patronen
Tijdens mijn opleiding ben ik verschillende functionele en disfunctionele patronen bij mezelf en mijn
omgeving tegengekomen. Functionele patronen waren bijvoorbeeld mijn vermogen om empathisch
te luisteren, geduld te hebben, te structureren en kritisch na te denken. Disfunctionele patronen
betroffen onder andere mijn neiging om perfectionistisch te zijn, wat soms kan leiden tot
onzekerheid en stress. Hier ben ik mee aan de slag gegaan door bewuster te reflecteren.
Personen die belangrijk zijn geweest voor mij tijdens de opleiding
Meerdere personen hebben een speciale rol gespeeld in mijn socialisatieproces:
- Sommige docenten: bepaalde docenten hebben mij geïnspireerd met hun kennis en
ervaring.
- Praktijkbegeleiders: zij hebben mij uit proberen te dagen om zelfstandig te werken en mij
hier waardevolle feedback over te geven.
- Medestudenten: het delen van ervaringen en uitdagingen met medestudenten geeft af en
toe steun om dingen op te pakken of bespreekbaar te maken.
, - Patiënten: de interactie met patiënten heeft mij geleerd hoe belangrijk het is om
mensgerichte zorg te verlenen en hoe waardevol mijn rol als verpleegkundige kan zijn, ook in
de psychiatrie.
Koppeling met persoonlijke socialisatie voorafgaand aan de opleiding
Voorafgaand aan de opleiding tot verpleegkunde had ik al bepaalde eigenschappen en ervaringen die
invloed hadden op mijn socialisatie als verpleegkundige. Mijn zorgzame aard en interesse in de
gezondheidszorg waren al aanwezig, maar mede door deze opleiding zijn die kwaliteiten verder
ontwikkeld. Ik ben nu ook in staat om mijn handelen te onderbouwen met theoretische kennis en
klinisch te redeneren. Ook heb ik geleerd om grenzen te stellen en professioneel te handelen in
complexe situaties.
Conclusie
Mijn socialisatie als verpleegkundige is een dynamisch proces geweest waarin ik mezelf zowel
persoonlijk als professioneel heb ontwikkeld. Door praktijkervaring, begeleiding en zelfreflectie heb
ik een eigen verpleegkundige identiteit opgebouwd. Ik ben nu zelfverzekerder, kritischer en beter in
staat om zorg te verlenen die zowel deskundig als mensgericht is. De lessen die ik tijdens mijn
opleiding heb geleerd, zal ik mee blijven nemen in mijn verdere carrière als verpleegkundige.
Bewijsstuk 2 – verslag leiderschap
Feedback; docent praktijkleren
Feedback; werkvelddeskundige
Inleiding
Als hbo-verpleegkundige op een Forensische High Intensive Care (FHIC), binnen een tbs-kliniek, is
leiderschap een belangrijke rol. Leiderschap is essentieel om de veiligheid, samenwerking en zorg
voor patiënten te waarborgen (Northouse & Fullan, 2021). Naast het leveren van verpleegkundige
zorg, vervult een hbo-verpleegkundige een coördinerende en overstijgende rol (venvn, z.d.).
Op 11 februari 2025, in mijn stageperiode heb ik een dienst in de bezetting gedraaid aan de kant
met de extra beveiligde kamers. Naar aanleiding van deze dienst schrijf ik dit verslag om te
reflecteren op mijn eigen handelen en leerdoel die ik voorafgaand had opgesteld. Hierbij heb ik
gebruik gemaakt van de STARR-reflectiemethode. Deze methode helpt me om gestructureerd
terug te kijken op de situatie en mijn ervaring hierin. Vervolgens kan ik hier mijn sterke punten en
verbeterpunten uithalen. In dit verslag ga ik in op mijn handelen tijdens het begeleiden van de
patiënten. Hierbij bespreek ik diverse aspecten, die met name mijn doel: ‘het ontwikkelen van
leiderschap’ aantonen. Ik beschrijf daarvoor individuele situaties waarin dit aspect naar voren is
