Boek Samenvatting
Rebel met Vleugels – Marcel Roijaards
Overzicht van het Boek
Titel: Rebel met Vleugels – Het verhaal van Icarus
Auteur: Marcel Roijaards
Pagina's: 205
Huidige druk: 2024
Uitgegeven voor: Jonge Lijsters
Genre: Fictie, Historische Roman, Jeugdboek
Oorspronkelijke taal: Nederlands
Onderwerpen: Griekse Mythologie, Identiteit, Coming of Age, Tragedie en Berouw
Opgelet! De aantekeningen zijn weergegeven in het groen. Ze maken geen deel uit van
het boek, maar zijn toegevoegd om je te helpen het verhaal beter te begrijpen.
De Griekse Mythe van Icarus
Voordat je begint is het handig om te weten wat het verhaal van Icarus is:
Het verhaal van Icarus is oorspronkelijk een Griekse mythe. Zijn vader, Daedalus, was een
architect en uitvinder. Icarus, ongeveer vijftien jaar oud, is eigenlijk niet de hoofdpersoon in
het verhaal. Hij heeft niet meer dan een tragische bijrol. Daedalus en Icarus werden door
koning Minos naar het eiland Kreta gehaald voor een bijzondere opdracht. Daedalus moest
een doolhof ontwerpen waaruit niemand ooit zou kunnen ontsnappen. Dit werd het labyrint
van Knossos genoemd en diende om de Minotaurus – een wezen dat half mens, half stier
was – gevangen te houden. Nadat het labyrint was voltooid, besloot de koning Daedalus en
Icarus op het eiland vast te houden, omdat zij het geheim van het labyrint kenden. Niemand
mocht dit weten. Bij alle havens stonden soldaten klaar om ze tegen te houden. Om toch te
ontsnappen bedacht Daedalus een heel apart plan: ze zouden wegvliegen. Hij maakte
vleugels van houten geraamtes, bestreken met bijenwas, waarin hij vogelveren bevestigde.
Daedalus waarschuwde Icarus om niet te laag en niet te hoog te vliegen. Vloog hij te laag,
dan zouden zijn veren nat worden door het zeewater, en vloog hij te hoog, dan zou de zon
de bijenwas doen smelten. Eerst ging de vlucht goed, maar Icarus werd overmoedig. Alsof
hij de zon wilde aanraken, vloog hij steeds hoger en negeerde hij de waarschuwingen. De
bijenwas smolt, de vleugels vielen uit elkaar en Icarus stortte in zee.
De moraal van het verhaal is: hoogmoed komt voor de val.
Korte Samenvatting van het Boek:
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van zes vrienden van Icarus. Drie jongens
en drie meisjes staan in een verlaten openluchttheater en beelden het verhaal uit. Volgens
hen mag Icarus niet vergeten worden, omdat hij een grote impact had op hun levens.
Hoewel Icarus de hoofdpersoon in dit verhaal is, krijgen we niet direct met hem te maken.
Pas in het Epiloog krijgt Icarus zelf het woord.
Tijdens het vertellen komt de oude boer Panos erbij zitten. Ook hij wil luisteren naar wat zijn
vrienden te zeggen hebben. We leren alles over de eigenzinnigheid van Icarus, zijn plannen
en zijn avonturen. We maken kennis met koning Minos, een echte tiran en monster. Icarus
wordt verliefd op zijn mooiste dochter, Ariadne. We beleven een heerlijke zomer met Icarus,
Ariadne en alle zes vrienden op het strand. En dan, krijgen we alles te horen over het
labyrint van Knossos, de Minotaurus en de vlucht van Icarus en Daedalus.
Aantekening: Andere Griekse mythen worden oppervlakkig genoemd, maar de auteur
verdiept zich hier niet te veel in. Vaak zijn het verhalen, die de ronde doen onder
volwassenen, waarop Icarus laconiek reageert en zegt: "De goden bepalen mijn leven niet."
Let op! Het verhaal lijkt lang maar leest heel gemakkelijk!
STUVIA BOEK SAMENVATTING 1
,Aantekening: Het boek is opgedeeld in een proloog, vijf hoofdstukken – door de auteur
"bedrijven" genoemd – en een epiloog. Elk bedrijf is verder onderverdeeld in kleinere delen,
die de auteur "scènes" noemt. De bedoeling is dat het lijkt op een toneelstuk, omdat het ook
in een openluchttheater wordt verteld door de vrienden van Icarus.
Lange Samenvatting van het Boek:
Aan het begin van het boek staat:
Voor Nelleke, Jules, Judith en Vincent, die ik steeds op de lege tribune zag zitten.
Aantekening: De auteur heeft het boek opgedragen aan deze personen. Er wordt niet
verder uitgelegd wie ze zijn of waarom het boek aan hen is opgedragen.
PROLOOG
Opgelet! Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de zes vrienden van Icarus!
De proloog begint met: We moeten iets vertellen. Het moet, want niemand mag het ooit
vergeten. Het gaat over onze vriend. We staan met z'n zessen in het openluchttheater. Drie
jongens en drie meisjes van veertien en vijftien jaar. Het theater is verlaten, maar we stellen
ons voor dat jij in de tribune zit. Aan jou gaan we het verhaal vertellen. Het speelt zich af in
Knossos, de hoofdstad van het eiland Kreta. Het gaat over onze vriend, Icarus.
Aantekening: Het verhaal speelt zich af in de tijd van Icarus, tijdens de Griekse Oudheid.
Denk aan een wereld vol goden, mythologische wezens en legendarische verhalen. Hoewel
het gebaseerd is op oude Griekse mythologische verhalen, wordt het op een moderne
manier verteld.
EERSTE BEDRIJF
SCÈNE 1
Meester Matanakis was zo’n leraar die je steeds opnieuw dingen liet leren die je allang wist.
We kenden het alfabet al jaren uit ons hoofd, maar toch moesten we het elke ochtend
opdreunen. We werden er gek van, maar de meester leek er nooit genoeg van te krijgen. Zo
ging het elke ochtend, behalve op die ene dag, vier jaar geleden. Toen verscheen Icarus in
ons leven. We droegen allemaal een witte toga, maar die van hem was hemelsblauw.
Aantekening: Een toga is een kledingstuk dat door de Grieken werd gedragen in de
oudheid. Het was een wit doek, op een ingewikkelde manier om het lichaam gedrapeerd.
“Goedemorgen!” zei de nieuwe jongen luid.
“Wat wil je?” vroeg de meester verbaasd.
De jongen hoefde daar niet over na te denken. “Ik wil een krans van zonlicht die ik als hoed
op mijn hoofd kan zetten, een kwast waarmee ik al het zwart rood kan verven, een schip met
volle zeilen, een dag die nooit eindigt…” Hij noemde nog meer dingen op, maar de meester
verloor al snel zijn geduld. “Genoeg! Wie ben je?”
De jongen sprong op een tafel, maakte een diepe buiging en riep: “Icarus!”
Meester Matanakis wist het opeens. “De zoon van die uitvinder. Gedraag je en ga zitten.”
“Dat lijkt me nogal saai,” antwoordde Icarus. “Waarom maken we niet een verre reis? Weg
naar de andere kant van de wereld. Dat is pas leerzaam!”
Meester Matanakis begon boos te worden. Icarus werkte maar niet mee en bleef vragen
stellen waarom de meester alles zo saai deed. Dat was de druppel. De meester trok Icarus
van de tafel af en duwde hem in de kast. “Dat zal je leren. Eén uur lang!”
“Alleen één uur? Dat is te kort,” antwoordde Icarus teleurgesteld.
“De hele dag!” besloot de meester woedend.
“Dat klinkt beter. Half gedoe is zo kleurloos.”
Eindelijk was het stil in de klas, en iedereen begon aan zijn sommen. Maar met Icarus in de
buurt bleef het nooit lang stil. Hij begon te zingen. De meester bulderde dat hij moest
stoppen. “Onmogelijk!” riep Icarus terug. “Ik zing altijd als ik in een kast zit.”
Meester Matanakis trok de kastdeur open. “Eruit! De school uit! En laat je nooit meer zien!”
Icarus stapte stralend uit de kast. “Dat komt eigenlijk goed uit. Nog een fijne dag!”
STUVIA BOEK SAMENVATTING 2
, SCÈNE 2
We vroegen ons af: wie was die jongen? Waar kwam hij vandaan? Er gingen de vreemdste
verhalen rond over Icarus. Eén ding was zeker: Icarus had een vader, Daedalus. Daedalus
was uitvinder, architect, beeldhouwer. Zelfs buiten Griekenland had hij steden gebouwd,
compleet met theaters en stadions. Daedalus was briljant, maar hij had vaak ruzie met
koningen die hem vroegen wapens te ontwerpen. Daedalus weigerde, en dan gooiden ze
hem in de gevangenis. Alleen vergaten ze één ding: Daedalus had die gevangenissen zelf
ontworpen. Hij bouwde altijd een geheime vluchtweg en ontsnapte keer op keer. Binnen de
kortste keren dook hij weer ergens anders in Griekenland op. Zo belandde hij uiteindelijk ook
op Kreta. Hij werd met open armen ontvangen door Minos, onze koning. Ook voor Minos
ontwierp Daedalus een paleis. Het allermooiste paleis ooit, volgens sommigen. Knossos
veranderde in een moderne stad, met riolering, verharde wegen en bruggen.
Op een dag ontmoette Daedalus een jonge vrouw: Naucrate. Ze was de dochter van een
bakker en werkte als bediende van koning Minos. Daedalus werd verliefd en trouwde met
haar. Nauwelijks een jaar later werd Icarus geboren. Wat er met de moeder van Icarus
gebeurde, weten we niet. We hebben haar nooit gezien. Icarus zelf zagen we pas toen hij elf
jaar oud was. Sommigen beweerden dat Icarus geen moeder had, maar uit een vogelei
kwam. Onzin natuurlijk. Icarus zelf zei dat hij een paar jaar had overgeslagen. “Kruipen is
niets voor mij. Het leven begint pas als je kunt staan en minstens een meter groot bent.
Anders staat je hoofd veel te ver van de zon.”
SCÈNE 3
Na die eerste ontmoeting op school gingen we overal naar Icarus op zoek. Maar we konden
hem niet vinden. Al snel ontdekten we dat je Icarus nooit kon vinden als je naar hem zocht.
En toen, opeens, stond hij onverwachts naast je. Met Icarus maakten we zoveel mee. Ons
leven vulde zich met avontuur, opwinding en verbazing. Icarus vierde elke dag feest, omdat
hij niet wist wanneer hij jarig was. Volgens hem kon je zelf bepalen hoeveel geluk je in het
leven had. Vaak nam hij ons mee naar zee. Daedalus had planken gemaakt waarmee je
over de golven kon glijden. Icarus was daar echt goed in. Zelfs tijdens een storm ging hij de
zee op met zijn plank, terwijl wij onrustig toekeken vanaf het strand.
Aantekening: De planken die worden beschreven, klinken als moderne surfplanken.
Het liefst ging Icarus naar plekken waar we eigenlijk niet mochten komen. Hoe gevaarlijker
het was, hoe leuker hij het vond. De eerste keer dat we een kroeg bezochten, ging het
meteen mis. Er brak een massale vechtpartij uit. We waren bang. Icarus niet.
Icarus sprong op een tafel en riep: “Is het nou afgelopen!”
Het rumoer verstomde. Icarus had ineens alle aandacht, en hij genoot ervan. Hij begon het
verhaal van Agrippina en Titus te vertellen. Iedereen luisterde ademloos. Titus was verliefd
op de mooie Agrippina, maar zij had geen aandacht voor hem. Titus was een rustige dichter,
terwijl Agrippina meer hield van heldendaden. “Als je iets tegen me te zeggen hebt, doe dat
dan met je vuisten en niet met die belachelijke rijmpjes,” zei ze.
“Vechten is niets voor mij,” antwoordde Titus. “Toch hou ik van je. Om dat te bewijzen spring
ik desnoods in de vulkaan Etna.”
“Doe dat dan!” siste Agrippina.
Titus ging meteen op weg naar de vulkaan. Agrippina kreeg spijt van haar woorden en rende
hem achterna, maar ze was te laat. Titus was al verdwenen in de vulkaan. Sindsdien wilde
Agrippina nooit meer dat mannen om haar vochten. Als ze gingen vechten, riep ze: “Is het
nou afgelopen! Als je een echte vent bent, schrijf je een gedicht voor me!”
De vrouwen in de kroeg klapten enthousiast voor Icarus’ verhaal. Hij kreeg zelfs een kus.
“Jij begrijpt ons tenminste. Wat wil je drinken, lieve jongen?”
Het gevecht was over en vergeten. Iedereen ging weer drinken en we kwamen van onder de
tafel vandaan. We durfden de mensen weer aan te kijken. Eigenlijk hadden we niets gedaan,
maar met Icarus voelden we ons als helden.
STUVIA BOEK SAMENVATTING 3
Rebel met Vleugels – Marcel Roijaards
Overzicht van het Boek
Titel: Rebel met Vleugels – Het verhaal van Icarus
Auteur: Marcel Roijaards
Pagina's: 205
Huidige druk: 2024
Uitgegeven voor: Jonge Lijsters
Genre: Fictie, Historische Roman, Jeugdboek
Oorspronkelijke taal: Nederlands
Onderwerpen: Griekse Mythologie, Identiteit, Coming of Age, Tragedie en Berouw
Opgelet! De aantekeningen zijn weergegeven in het groen. Ze maken geen deel uit van
het boek, maar zijn toegevoegd om je te helpen het verhaal beter te begrijpen.
De Griekse Mythe van Icarus
Voordat je begint is het handig om te weten wat het verhaal van Icarus is:
Het verhaal van Icarus is oorspronkelijk een Griekse mythe. Zijn vader, Daedalus, was een
architect en uitvinder. Icarus, ongeveer vijftien jaar oud, is eigenlijk niet de hoofdpersoon in
het verhaal. Hij heeft niet meer dan een tragische bijrol. Daedalus en Icarus werden door
koning Minos naar het eiland Kreta gehaald voor een bijzondere opdracht. Daedalus moest
een doolhof ontwerpen waaruit niemand ooit zou kunnen ontsnappen. Dit werd het labyrint
van Knossos genoemd en diende om de Minotaurus – een wezen dat half mens, half stier
was – gevangen te houden. Nadat het labyrint was voltooid, besloot de koning Daedalus en
Icarus op het eiland vast te houden, omdat zij het geheim van het labyrint kenden. Niemand
mocht dit weten. Bij alle havens stonden soldaten klaar om ze tegen te houden. Om toch te
ontsnappen bedacht Daedalus een heel apart plan: ze zouden wegvliegen. Hij maakte
vleugels van houten geraamtes, bestreken met bijenwas, waarin hij vogelveren bevestigde.
Daedalus waarschuwde Icarus om niet te laag en niet te hoog te vliegen. Vloog hij te laag,
dan zouden zijn veren nat worden door het zeewater, en vloog hij te hoog, dan zou de zon
de bijenwas doen smelten. Eerst ging de vlucht goed, maar Icarus werd overmoedig. Alsof
hij de zon wilde aanraken, vloog hij steeds hoger en negeerde hij de waarschuwingen. De
bijenwas smolt, de vleugels vielen uit elkaar en Icarus stortte in zee.
De moraal van het verhaal is: hoogmoed komt voor de val.
Korte Samenvatting van het Boek:
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van zes vrienden van Icarus. Drie jongens
en drie meisjes staan in een verlaten openluchttheater en beelden het verhaal uit. Volgens
hen mag Icarus niet vergeten worden, omdat hij een grote impact had op hun levens.
Hoewel Icarus de hoofdpersoon in dit verhaal is, krijgen we niet direct met hem te maken.
Pas in het Epiloog krijgt Icarus zelf het woord.
Tijdens het vertellen komt de oude boer Panos erbij zitten. Ook hij wil luisteren naar wat zijn
vrienden te zeggen hebben. We leren alles over de eigenzinnigheid van Icarus, zijn plannen
en zijn avonturen. We maken kennis met koning Minos, een echte tiran en monster. Icarus
wordt verliefd op zijn mooiste dochter, Ariadne. We beleven een heerlijke zomer met Icarus,
Ariadne en alle zes vrienden op het strand. En dan, krijgen we alles te horen over het
labyrint van Knossos, de Minotaurus en de vlucht van Icarus en Daedalus.
Aantekening: Andere Griekse mythen worden oppervlakkig genoemd, maar de auteur
verdiept zich hier niet te veel in. Vaak zijn het verhalen, die de ronde doen onder
volwassenen, waarop Icarus laconiek reageert en zegt: "De goden bepalen mijn leven niet."
Let op! Het verhaal lijkt lang maar leest heel gemakkelijk!
STUVIA BOEK SAMENVATTING 1
,Aantekening: Het boek is opgedeeld in een proloog, vijf hoofdstukken – door de auteur
"bedrijven" genoemd – en een epiloog. Elk bedrijf is verder onderverdeeld in kleinere delen,
die de auteur "scènes" noemt. De bedoeling is dat het lijkt op een toneelstuk, omdat het ook
in een openluchttheater wordt verteld door de vrienden van Icarus.
Lange Samenvatting van het Boek:
Aan het begin van het boek staat:
Voor Nelleke, Jules, Judith en Vincent, die ik steeds op de lege tribune zag zitten.
Aantekening: De auteur heeft het boek opgedragen aan deze personen. Er wordt niet
verder uitgelegd wie ze zijn of waarom het boek aan hen is opgedragen.
PROLOOG
Opgelet! Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de zes vrienden van Icarus!
De proloog begint met: We moeten iets vertellen. Het moet, want niemand mag het ooit
vergeten. Het gaat over onze vriend. We staan met z'n zessen in het openluchttheater. Drie
jongens en drie meisjes van veertien en vijftien jaar. Het theater is verlaten, maar we stellen
ons voor dat jij in de tribune zit. Aan jou gaan we het verhaal vertellen. Het speelt zich af in
Knossos, de hoofdstad van het eiland Kreta. Het gaat over onze vriend, Icarus.
Aantekening: Het verhaal speelt zich af in de tijd van Icarus, tijdens de Griekse Oudheid.
Denk aan een wereld vol goden, mythologische wezens en legendarische verhalen. Hoewel
het gebaseerd is op oude Griekse mythologische verhalen, wordt het op een moderne
manier verteld.
EERSTE BEDRIJF
SCÈNE 1
Meester Matanakis was zo’n leraar die je steeds opnieuw dingen liet leren die je allang wist.
We kenden het alfabet al jaren uit ons hoofd, maar toch moesten we het elke ochtend
opdreunen. We werden er gek van, maar de meester leek er nooit genoeg van te krijgen. Zo
ging het elke ochtend, behalve op die ene dag, vier jaar geleden. Toen verscheen Icarus in
ons leven. We droegen allemaal een witte toga, maar die van hem was hemelsblauw.
Aantekening: Een toga is een kledingstuk dat door de Grieken werd gedragen in de
oudheid. Het was een wit doek, op een ingewikkelde manier om het lichaam gedrapeerd.
“Goedemorgen!” zei de nieuwe jongen luid.
“Wat wil je?” vroeg de meester verbaasd.
De jongen hoefde daar niet over na te denken. “Ik wil een krans van zonlicht die ik als hoed
op mijn hoofd kan zetten, een kwast waarmee ik al het zwart rood kan verven, een schip met
volle zeilen, een dag die nooit eindigt…” Hij noemde nog meer dingen op, maar de meester
verloor al snel zijn geduld. “Genoeg! Wie ben je?”
De jongen sprong op een tafel, maakte een diepe buiging en riep: “Icarus!”
Meester Matanakis wist het opeens. “De zoon van die uitvinder. Gedraag je en ga zitten.”
“Dat lijkt me nogal saai,” antwoordde Icarus. “Waarom maken we niet een verre reis? Weg
naar de andere kant van de wereld. Dat is pas leerzaam!”
Meester Matanakis begon boos te worden. Icarus werkte maar niet mee en bleef vragen
stellen waarom de meester alles zo saai deed. Dat was de druppel. De meester trok Icarus
van de tafel af en duwde hem in de kast. “Dat zal je leren. Eén uur lang!”
“Alleen één uur? Dat is te kort,” antwoordde Icarus teleurgesteld.
“De hele dag!” besloot de meester woedend.
“Dat klinkt beter. Half gedoe is zo kleurloos.”
Eindelijk was het stil in de klas, en iedereen begon aan zijn sommen. Maar met Icarus in de
buurt bleef het nooit lang stil. Hij begon te zingen. De meester bulderde dat hij moest
stoppen. “Onmogelijk!” riep Icarus terug. “Ik zing altijd als ik in een kast zit.”
Meester Matanakis trok de kastdeur open. “Eruit! De school uit! En laat je nooit meer zien!”
Icarus stapte stralend uit de kast. “Dat komt eigenlijk goed uit. Nog een fijne dag!”
STUVIA BOEK SAMENVATTING 2
, SCÈNE 2
We vroegen ons af: wie was die jongen? Waar kwam hij vandaan? Er gingen de vreemdste
verhalen rond over Icarus. Eén ding was zeker: Icarus had een vader, Daedalus. Daedalus
was uitvinder, architect, beeldhouwer. Zelfs buiten Griekenland had hij steden gebouwd,
compleet met theaters en stadions. Daedalus was briljant, maar hij had vaak ruzie met
koningen die hem vroegen wapens te ontwerpen. Daedalus weigerde, en dan gooiden ze
hem in de gevangenis. Alleen vergaten ze één ding: Daedalus had die gevangenissen zelf
ontworpen. Hij bouwde altijd een geheime vluchtweg en ontsnapte keer op keer. Binnen de
kortste keren dook hij weer ergens anders in Griekenland op. Zo belandde hij uiteindelijk ook
op Kreta. Hij werd met open armen ontvangen door Minos, onze koning. Ook voor Minos
ontwierp Daedalus een paleis. Het allermooiste paleis ooit, volgens sommigen. Knossos
veranderde in een moderne stad, met riolering, verharde wegen en bruggen.
Op een dag ontmoette Daedalus een jonge vrouw: Naucrate. Ze was de dochter van een
bakker en werkte als bediende van koning Minos. Daedalus werd verliefd en trouwde met
haar. Nauwelijks een jaar later werd Icarus geboren. Wat er met de moeder van Icarus
gebeurde, weten we niet. We hebben haar nooit gezien. Icarus zelf zagen we pas toen hij elf
jaar oud was. Sommigen beweerden dat Icarus geen moeder had, maar uit een vogelei
kwam. Onzin natuurlijk. Icarus zelf zei dat hij een paar jaar had overgeslagen. “Kruipen is
niets voor mij. Het leven begint pas als je kunt staan en minstens een meter groot bent.
Anders staat je hoofd veel te ver van de zon.”
SCÈNE 3
Na die eerste ontmoeting op school gingen we overal naar Icarus op zoek. Maar we konden
hem niet vinden. Al snel ontdekten we dat je Icarus nooit kon vinden als je naar hem zocht.
En toen, opeens, stond hij onverwachts naast je. Met Icarus maakten we zoveel mee. Ons
leven vulde zich met avontuur, opwinding en verbazing. Icarus vierde elke dag feest, omdat
hij niet wist wanneer hij jarig was. Volgens hem kon je zelf bepalen hoeveel geluk je in het
leven had. Vaak nam hij ons mee naar zee. Daedalus had planken gemaakt waarmee je
over de golven kon glijden. Icarus was daar echt goed in. Zelfs tijdens een storm ging hij de
zee op met zijn plank, terwijl wij onrustig toekeken vanaf het strand.
Aantekening: De planken die worden beschreven, klinken als moderne surfplanken.
Het liefst ging Icarus naar plekken waar we eigenlijk niet mochten komen. Hoe gevaarlijker
het was, hoe leuker hij het vond. De eerste keer dat we een kroeg bezochten, ging het
meteen mis. Er brak een massale vechtpartij uit. We waren bang. Icarus niet.
Icarus sprong op een tafel en riep: “Is het nou afgelopen!”
Het rumoer verstomde. Icarus had ineens alle aandacht, en hij genoot ervan. Hij begon het
verhaal van Agrippina en Titus te vertellen. Iedereen luisterde ademloos. Titus was verliefd
op de mooie Agrippina, maar zij had geen aandacht voor hem. Titus was een rustige dichter,
terwijl Agrippina meer hield van heldendaden. “Als je iets tegen me te zeggen hebt, doe dat
dan met je vuisten en niet met die belachelijke rijmpjes,” zei ze.
“Vechten is niets voor mij,” antwoordde Titus. “Toch hou ik van je. Om dat te bewijzen spring
ik desnoods in de vulkaan Etna.”
“Doe dat dan!” siste Agrippina.
Titus ging meteen op weg naar de vulkaan. Agrippina kreeg spijt van haar woorden en rende
hem achterna, maar ze was te laat. Titus was al verdwenen in de vulkaan. Sindsdien wilde
Agrippina nooit meer dat mannen om haar vochten. Als ze gingen vechten, riep ze: “Is het
nou afgelopen! Als je een echte vent bent, schrijf je een gedicht voor me!”
De vrouwen in de kroeg klapten enthousiast voor Icarus’ verhaal. Hij kreeg zelfs een kus.
“Jij begrijpt ons tenminste. Wat wil je drinken, lieve jongen?”
Het gevecht was over en vergeten. Iedereen ging weer drinken en we kwamen van onder de
tafel vandaan. We durfden de mensen weer aan te kijken. Eigenlijk hadden we niets gedaan,
maar met Icarus voelden we ons als helden.
STUVIA BOEK SAMENVATTING 3
