Samenvatting Ayyuha t-talib...!

Les 1
Kenmerken van het Arabisch schrift:

 Het Arabisch schrift verloopt van rechts naar links
 Het Arabisch kent geen hoofdletters
 Het Arabisch alfabet heeft 28 letters
 Elke letter kan zowel in begin-, midden- als eindpositie voorkomen zonder wijziging in de
uitspraak te ondergaan
 De letters worden in woordverband aaneengeschreven, m.u.v. de zes letters die niet met de
volgende letter verbonden mogen worden
 Een Arabisch woord kan niet gesplitst of afgebroken worden aan het einde van een regel
 Alle letters hebben vier verschillende vormen:
 Aan het begin van een letterreeks in een woord (begin)
 Verbonden aan een voorgaande letter en een volgende letter (midden)
 Als laatste letter verbonden aan een voorgaande letter (einde)
 Aan geen van beide zijden verbonden (onafhankelijk)
 Arabische teksten zijn doorgaans ongevocaliseerd; een gevocaliseerde tekst bevat leestekens
(klinkers) en een ongevocaliseerde tekst bevat alleen medeklinkers

De Arabische klankleer

Fonetisch Uitspraak Onafhankelijk Eind Midden Begin
b boek ‫ب‬ ‫ﺐ‬ ‫ﺒ‬ ‫ﺑ‬
t ton ‫ت‬ ‫ﺖ‬ ‫ﺘ‬ ‫ﺗ‬
ṯ thing ‫ث‬ ‫ﺚ‬ ‫ﺜ‬ ‫ﺛ‬
n niet ‫ن‬ ‫ﻦ‬ ‫ﻨ‬ ‫ﻧ‬
y jas ‫ي‬ ‫ﻲ‬ ‫ﻴ‬ ‫ﻳ‬
ğ John1 ‫ج‬ ‫ﺞ‬ ‫ﺠ‬ ‫ﺟ‬
ḥ Geen equivalent ‫ﺡ‬ ‫ﺢ‬ ‫ﺤ‬ ‫ﺣ‬
h buch/Juan/lach ‫ﺦ‬ ‫ﺦ‬ ‫ﺨ‬ ‫ﺧ‬
d dak ‫ﺩ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺩ‬
d this ‫ﺫ‬ ‫ﺬ‬ ‫ﺬ‬ ‫ﺫ‬
r rood ‫ﺭ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﺭ‬
z zaak ‫ﺯ‬ ‫ﺰ‬ ‫ﺰ‬ ‫ﺯ‬
w Wall/ouate ‫ﻭ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻭ‬
s sok ‫ﺱ‬ ‫ﺲ‬ ‫ﺴ‬ ‫ﺳ‬
š charme ‫ﺵ‬ ‫ﺶ‬ ‫ﺸ‬ ‫ﺷ‬
' Geen equivalent ‫ع‬ ‫ﻊ‬ ‫ﻌ‬ ‫ﻋ‬
ġ Een huig-r, zoals ‫غ‬ ‫ﻎ‬ ‫ﻐ‬ ‫ﻏ‬
in het Frans
m mus ‫م‬ ‫ﻢ‬ ‫ﻤ‬ ‫ﻣ‬
h ham ‫ﻩ‬ ‫ﻪ‬ ‫ﻬ‬ ‫ﻫ‬
k kat ‫ك‬ ‫ﻚ‬ ‫ﻜ‬ ‫ﻛ‬
l lam ‫ل‬ ‫ﻞ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﻟ‬
f fiets ‫ف‬ ‫ﻒ‬ ‫ﻔ‬ ‫ﻓ‬

1
In Noord-Afrika en de Levant spreekt men de letter uit zoals in jour en de Egyptenaren spreken ze uit zoals in
game

1

, q Geen equivalent ‫ق‬ ‫ﻖ‬ ‫ﻘ‬ ‫ﻗ‬
ṣ Geen equivalent ‫ص‬ ‫ﺺ‬ ‫ﺼ‬ ‫ﺻ‬
ḍ Geen equivalent ‫ض‬ ‫ﺾ‬ ‫ﻀ‬ ‫ﺿ‬
ṭ Geen equivalent ‫ط‬ ‫ﻂ‬ ‫ﻄ‬ ‫ﻃ‬
ẓ Geen equivalent ‫ظ‬ ‫ﻆ‬ ‫ﻈ‬ ‫ﻇ‬


Het Arabisch kent drie klinkers, telkens in een korte en een lange variant:

 De korte a (fatḥa), aangeduid door een schuin streepje boven de medeklinker → ‫ﺖ‬ َ َ ‫ﺛَﺒ‬
(thabata)
 De lange ā (fatḥa gevolgd door een 'alif of een 'alif maqṣūra) → ‫( ﺑَاب‬bāb) of ‫( ﺑَﻨَى‬banā)
 De hamza (glottisslag), aangeduid met een apostrof (') → ‫'( َأَﻧَا‬anā)
 De korte i (kasra), aangeduid door een schuin streepje onder de medeklinker → ‫( وَاﺣِﺪ‬wāḥid)
 De lange ī (kasra gevolgd door een yā') → ‫( دِﻳﻦ‬dīn)
 De korte u (ḍamma), aangeduid door een komma boven de medeklinker → ‫ﺟﺒْﻦ‬ ُ (ğubn)
 De lange ū (ḍamma gevolgd door een wāw) → ‫( د ُ ُروس‬durūs)

Overige tekens:

Een šadda (‫ )ﹼ‬boven een medeklinker geeft aan dat die medeklinker verlengd wordt uitgesproken. In
de transcriptie wordt dit weergegeven door de verdubbeling van de medeklinker.

Een sukūn (‫ )ﹾ‬boven een medeklinker geeft aan dat deze medeklinker vocaalloos wordt uitgesproken.

De tā' marbūṭa (‫ )ۃ‬komt als suffix enkel als laatste letter van een woord voor. In de context wordt
deze letter als tā' (‫)ت‬uitgesproken en in de pausa als hā' (‫)ﻩ‬.




2

,Les 2
Het lidwoord (‫ريف‬
ِ ‫ع‬ َ
ْ َ ‫)اَلفيِرْعَتلا م الت‬

Het Arabisch kent geen onbepaald lidwoord. Het bepaald lidwoord luidt ‫َأل‬. Dit lidwoord wordt in het
schrift verbonden met het naamwoord.

‫ﻣﻌَﻠِّﻢ‬ َ
ُ (mu'allim - leraar) → ‫ﻤﻌَﻠِّﻢ‬
ُ ْ ‫'( َأﻟ‬al-mu'allim - de leraar)

Eigennamen zijn in het Arabisch van nature bepaald.

De zonneletters(‫سيّة‬
ِ ‫م‬ َ
ْ ‫الش‬ ‫ح ُروةّيِسْمَشلا ف‬
ُ ‫)ال‬

De ene helft van het alfabet zijn zonneletters en de andere helft zijn maanletters. Wanneer men een
naamwoord bepaald maakt dat met een zonneletter begint, assimileert men de ‫ ل‬lām van het
lidwoord in de uitspraak met die zonneletter. Bijvoorbeeld bij de zonneletter ‫ د‬dāl wordt het niet al-
dars (de les), maar: ad-dars (‫)اﻟﺪ َّ ْرس‬.

Schrijfwijze van de hamza: overzicht

 De hamza is de eerste consonant van het woord: de 'alif is drager van de hamza
 ‫ﺖ‬ َ
َ ْ ‫'( َأﻧ‬anta - jij)
 ‫ﻣام‬ َ ِ ‫'( ِإ‬imām - imam)
 ‫'( َأُﺧْﺖ‬uht - zus)
 De hamza is een consonant middenin het woord: de 'alif, wāw of yā' is drager van de hamza
 In de onmiddellijke nabijheid van een fatḥa: ‫( ﻛَْأْس‬ka's - glas)
 In de onmiddellijke nabijheid van een kasra: ‫ﺳِئ ِﻠَة‬ َ
ْ ‫'( َأ‬as'ila(t) - vragen)
 In de onmiddellijke nabijheid van een ḍamma: ‫ﻣﻦ‬ ِ ْ‫ﻣْؤ‬
ُ (mu'min - gelovige)
 Indien de hamza tussen twee verschillende klinkers staat, geldt de
voorrangsregel i > u > a
 Uitzonderingen: na de diftong ay is de drager een yā' zonder diakritische
punten en in de klinkersegmenten ā'a, ā'ā en ū'a staat de hamza zonder
drager
 De hamza is laatste consonant van het woord: de regels onder het vorige kopje zijn van
toepassing (uitzondering: na een lange klinker of een vocaalloze medeklinker heeft de hamza
geen drager)

De 'alif madda

De 'alif madda (‫ )آ‬stemt in uitspraak en transcriptie overeen met 'a (hamza + ā). Bijvoorbeeld:
qurān ≠ ‫ﻗُ ْﺮَأَان = ﻗُ ْﺮآن‬

Het lidwoord en verbindingsklinkers

Een cluster van twee medeklinkers kan wel voorkomen binnen een woord, maar niet in een begin- of
eindpositie van een woord. Een cluster van drie medeklinkers komt nooit voor.




3

, Les 3
Verbindingsklinkers: vervolg

Bij het lidwoord en een aantal andere woorden die beginnen met een 'alif, wordt aan het begin van
een zin de bijbehorende klinker uitgesproken. Wanneer deze woorden niet aan het begin van de zin
staan, worden deze klinkers niet uitgesproken. Dus: ‫ﻤﻌَﻠِّﻢ‬
ُ ْ ‫'( اَﻟ‬al-mu'allim - de leraar) en ‫ﻤﻌَﻠِّﻢ‬
ُ ْ ‫ﻫُﻮَ اﻟ‬
(huwa l-mu'allim - hij is de leraar).

Naamwoorden: het genus

Een naamwoord is in het Arabisch mannelijk of vrouwelijk, nooit onzijdig. Vrouwelijke naamwoorden
zijn herkenbaar door het suffix ‫ة‬.

De naamvallen

Het standaard Arabisch kent drie naamvallen, waarbij in het enkelvoud elke naamval zijn typische
korte klinker heeft:

 De ḍamma (u) in de nominatief
 De kasra (i) in de genitief
 De fatḥa (a) in de accusatief

Wanneer een woord onbepaald is, krijgt het een dubbele klinker (nunatie). Wanneer een woord
onbepaald en accusatief is, krijgt het tevens een 'alif bij de uitgang, tenzij het woord eindigt op een
tā' marbūṭa (‫ )ۃ‬of in de onmiddellijke omgeving een 'alif staat.

Bepaald Onbepaald
Mannelijk Vrouwelijk Uitspraak Mannelijk Vrouwelijk Uitspraak
Nominatief ‫ِﺐ‬
ُ ‫اﻟﻄاﻟ‬ ‫ة‬ُ ‫اﻟﻄاﻟ ِﺒ‬ u ‫ِﺐ‬
ٌ ‫ﻃاﻟ‬ ‫ة‬
ٌ ‫ﻃاﻟ ِﺒ‬ un
Genitief ‫ِﺐ‬ِ ‫اﻟﻄاﻟ‬ ِ‫اﻟﻄاﻟ ِﺒة‬ i ‫ِﺐ‬
ٍ ‫ﻃاﻟ‬ ٍ‫ﻃاﻟ ِﺒة‬ in
Accusatief ‫ِﺐ‬ َ ‫اﻟﻄاﻟ‬ ‫ة‬ َ ‫اﻟﻄاﻟ ِﺒ‬ a ‫ﻃاﻟِﺒًا‬ ‫ة‬ً ‫ﻃاﻟ ِﺒ‬ an


Het persoonlijk voornaamwoord

Alle persoonlijke voornaamwoorden komen voor onder twee verschillende vormen:

 Onafhankelijk persoonlijk voornaamwoord (‫ﺼﻞ‬
ِ َ‫ﻤﻨْﻔ‬
ُ ‫ﻀﻤﻴﺮ اﻟ‬
َ ‫)اﻟ‬
 Persoonssuffix ( ‫ﺼﻞ‬ ‫ﺘ‬‫ﻤ‬
ِ َّ ُ ‫اﻟ‬ ‫ﻤﻴﺮ‬ ‫ﻀ‬
َ ‫)اﻟ‬

Onafhankelijk Suffix
3e persoon mannelijk َ‫ﻫُﻮ‬ ُ‫ه‬
3e persoon vrouwelijk ‫ﻲ‬
َ ِ‫ﻫ‬ ‫ﻫا‬
‫ﺖ‬ َ َ
2e persoon mannelijk َ ْ ‫َأﻧ‬ ‫ك‬
‫ﺖ‬ َ
2e persoon vrouwelijk ِ ْ ‫َأﻧ‬ ‫ك‬ ِ
1e persoon َ‫َأﻧا‬ ‫ي‬


Het persoonssuffix kan worden toegevoegd aan:


4