Boek Samenvatting
De ijsmakers – Ernest van der Kwast
Overzicht van het Boek
Titel: De ijsmakers
Auteur: Ernest van der Kwast
Pagina's: 301
Genre: Roman
Oorspronkelijke taal: Nederlands
Onderwerpen: Verwachtingen van de familie en levensverhalen uit verschillende generaties.
Korte Samenvatting van het Boek:
Het boek gaat over de Italiaanse familie Talamini. Het vertelt hoe hun overgrootvader als
eerste een ijssalon begon en hoe het werd overgedragen van vader tot zoon, tot heden.
De verteller van het verhaal is Giovanni, huidige generatie. Giovanni heeft gekozen om de
traditie van ijsmaker niet voort te zetten. Dit brengt verwarring in de familie.
Lange Samenvatting van het Boek:
Let op! Er zijn anekdotes gemaakt: Dit zijn aantekeningen, die vaak niet in het boek zelf
staan. Anekdotes zijn bedoeld om je helpen, zodat je het verhaal beter kan volgen.
Begin van het Boek
Giovanni vertelt dat hij door zijn moeder wordt gebeld. “Je vader is zijn verstand kwijt,” zegt
ze. “Beppi (moeder noemt haar echtgenoot Beppi) is verliefd geworden op een vrouw, die hij
heeft gezien in de Olympische Spelen in London. Ze heet Betty Heidler en ze is een Duitse
atlete, die gespecialiseerd is in kogelslingeren. Ze won net geen brons in de uitzending.”
Anekdote: Betty Heidler bestaat echt. Het gebeurde in de Olympische Spelen van 2012.
Het meetsysteem faalde en ze werd in eerste instantie geen winnaar, maar later bleek dat
ze toch het brons verdiende. Brons heeft ze dus later toch ontvangen.
De vader van Giovanni, heet Giuseppe en is bijna tachtig jaar oud. Hij ziet de Duitse atlete
op televisie en raakt op slag verliefd. Elke seconde dat Betty Heidler op televisie is, wil hij
zien. Zijn echtgenote maakt hem voor gek uit dat hij zoveel emotie in stopt en belt Giovanni
om erover te klagen. Giovanni maakt zich niet te druk over het telefoontje. Hij vraagt wel of
de dokter langs zal komen. Dit is het begin van het boek.
De ontdekking van het ijs in 1881
In dit hoofdstuk vertelt de hoofdpersoon, Giovanni Talamini (huidige generatie), over zijn
overgrootvader. Dat was Giuseppe Talamini. Hij begon als eerste ijs te maken. Om de
familietraditie te begrijpen, moet je naar het begin van het verhaal, ergens in 1881.
Giuseppe had lang golvend haar en blauwe pretogen. Hij groeide op in Italië, in het dorpje
Venas di Cadore. Als kind was hij bevriend met het buurmeisje, Maria Grazia. Ze zochten
naar dennenappels in het bos en hadden hand in hand gelegen onder de wolkeloze hemel
van hun jeugd. Toen Giuseppe volwassen begon te worden, begon hij samen met zijn vader
te werken. Zijn vader was houthakker en Giuseppe ging mee om te helpen met het minder
zware werk. De vader deed de boom omkappen en Giuseppe deed de takken verwijderen,
zodat je lange schone stammen kreeg. De bomen werden in de zomer omgekapt en in de
winter maakten de mannen gebruik van de sneeuw en een slee om de gezaagde bomen
naar beneden te laten glijden. De bomen werden als grote vlotten samengebonden en de
rivier ingeduwd. De stroming leverde ze vanzelf helemaal tot aan de stad Venetië. Daar
werden de stammen uit de rivier gehaald en gebruikt in de bouw.
1
, Op een vroege ochtend, maakte Giuseppe zijn vader hem wakker en vertelde hem om mee
te komen. Er was werk te doen. Het was de eerste keer dat Giuseppe meeging naar deze
opdracht. In een koets zaten Giuseppe met zijn vader en een groep mannen. Ze reisden de
bergen op en stapten uit bij een treinspoor. Er stond een trein met acht wagons te wachten,
de schuifdeuren stonden open. De mannen moesten elke wagon vullen met sneeuw en ijs.
Giuseppe vond het zo raar. Hij vroeg tijdens hun pauze waar het sneeuw en ijs voor was.
Eén van de mannen, Enrico Zangrando, vertelde hoe het in elkaar zat. “We zijn sneeuw aan
het oogsten, zodat ze er ijs mee kunnen maken. IJs in verschillende smaken, zoals aardbei
en vanille en mokka. Het wordt verkocht in grote steden en het smaakt lekker.”
Giuseppe was meteen helemaal in de ban van ijs en hoe het gemaakt werd.
Enrico vertelde over het proces, de verschillende handelingen. De sneeuw werd verbrokkeld
en in een houten vat gedaan. Er werd zout toegevoegd zodat het smeltpunt hiervan daalde.
Daarna werden cilinders van de ijsmachine in het vat met sneeuw en zout geplaatst. In het
cilinder zit een mengsel van melk en vruchten of iets anders dat de smaak bepaalt. Dit is wat
daarna ijs wordt. Elke ijsmaker heeft zijn eigen geheime recepten. De ijsmaker begint aan
het handvat van de cilinder te draaien. Er moet lang gedraaid worden totdat het mengsel van
melk en vruchten of smaak, dik en luchtig wordt. En dan heb je ijs. Heerlijk ijs.
De groep mannen werkte nog uren door voordat de trein gevuld was. Pas toen het werk af
was, mochten ze naar huis. Giuseppe voelde zich niet moe aan het eind van de dag. Het
verhaal had indruk gemaakt. Hij kon niet meer ophouden met nadenken over ijs en hoe het
gemaakt werd. De deur van zijn droom stond op een kier en hij wilde naar binnen.
De tijd verstreek en het buurmeisje, Maria Grazia, was een vrouw geworden. Ook Giuseppe
was een man, maar hij was nog lang niet volwassen zoals Maria Grazia dat was. Zij wist dat
haar lichaam was veranderd en genoot van de blikken van de mannen. Giuseppe werd elke
keer verlegen als ze naar hem toe kwam en durfde niet te kijken.
Toen de herfst aanbrak, vertelde Giuseppe zijn vader dat hij werk voor hem had. Bruno, ook
een houthakker van het dorp, ging elk jaar naar Wenen voor werk om geroosterde kastanjes
te verkopen. Dit jaar wilde Bruno wat hulp. Hij moest namelijk een kleine kachel meenemen.
Ze reisden te voet, zoals de meeste mensen dat toen deden. Het was drie weken lopen naar
Wenen, maar de mannen droegen de kachel om de beurt en wisselden elkaar af. Giuseppe
bouwde flink wat spieren op tijdens deze reis heen en terug.
Bruno leerde Giuseppe kastanjes roosteren en verkopen. In Wenen, had Bruno nog een
kachel staan dus konden Bruno en Giuseppe tegelijkertijd een karretje openen op twee
verschillende locaties en de kastanjes verkopen. Het was een lokale lekkernij en het deed
goed verkopen. Met was Giuseppe verdiende van Bruno mocht verdienen, ging hij naar een
ijssalon in Wenen. De eigenaar, Massimiliano, was Italiaans en daar vroeg Giuseppe alle
informatie over het maken van ijs. “Je moet een goed recept hebben,” vertelde de man.
“Hoe kom ik aan een goed recept?” vroeg Giuseppe.
“Ik kan je een basisrecept geven,” besloot de man. “En de rest moet je gewoon oefenen en
uitproberen. De beste ijssalons hebben geheime recepten. Die moet je zelf maken.”
Giuseppe kocht een ijsmachine van hem en deze droeg hij terug naar huis, toen hij samen
met Bruno terugreisde. De eerste stap van zijn droom was gemaakt. Hij kon beginnen.
Giuseppe vertelde aan zijn familie dat hij niet in de houtzagerij ging werken. Hij zou ijs gaan
maken. Dat zorgde voor een discussie thuis, maar verder deed zijn familie niet moeilijk over.
Giuseppe begon ijs te maken. Net als de oude man het had gezegd, deed hij veel oefenen
en heel veel experimenten. Hij maakte van alle soorten fruit ijs en leerde zelfs ijs maken van
dennennaalden, die eerst in water en suiker waren gekookt.
Opeens, op een dag, stond Maria Grazia voor de deur en had aardbeienjam bij zich om ijs te
maken. Giuseppe werd verlegen, maar Maria Grazia merkte het niet. Samen maakten ze ijs
van de aardbeienjam. Het was heerlijk. Samen met Maria Grazia, besloot Giuseppe nog veel
meer smaken uit te proberen en ze maakten het samen. Het verkocht goed in het dorp.
Op een avond besluit Maria Grazia dat ze het niet meer geheim kan houden. Ze sluipt naar
Giuseppe ’s huis toe en roept hem. Giuseppe doet de deur open voor haar in de midden van
de nacht en vraagt zich af waarom het niet kon wachten tot de ochtend.
2
De ijsmakers – Ernest van der Kwast
Overzicht van het Boek
Titel: De ijsmakers
Auteur: Ernest van der Kwast
Pagina's: 301
Genre: Roman
Oorspronkelijke taal: Nederlands
Onderwerpen: Verwachtingen van de familie en levensverhalen uit verschillende generaties.
Korte Samenvatting van het Boek:
Het boek gaat over de Italiaanse familie Talamini. Het vertelt hoe hun overgrootvader als
eerste een ijssalon begon en hoe het werd overgedragen van vader tot zoon, tot heden.
De verteller van het verhaal is Giovanni, huidige generatie. Giovanni heeft gekozen om de
traditie van ijsmaker niet voort te zetten. Dit brengt verwarring in de familie.
Lange Samenvatting van het Boek:
Let op! Er zijn anekdotes gemaakt: Dit zijn aantekeningen, die vaak niet in het boek zelf
staan. Anekdotes zijn bedoeld om je helpen, zodat je het verhaal beter kan volgen.
Begin van het Boek
Giovanni vertelt dat hij door zijn moeder wordt gebeld. “Je vader is zijn verstand kwijt,” zegt
ze. “Beppi (moeder noemt haar echtgenoot Beppi) is verliefd geworden op een vrouw, die hij
heeft gezien in de Olympische Spelen in London. Ze heet Betty Heidler en ze is een Duitse
atlete, die gespecialiseerd is in kogelslingeren. Ze won net geen brons in de uitzending.”
Anekdote: Betty Heidler bestaat echt. Het gebeurde in de Olympische Spelen van 2012.
Het meetsysteem faalde en ze werd in eerste instantie geen winnaar, maar later bleek dat
ze toch het brons verdiende. Brons heeft ze dus later toch ontvangen.
De vader van Giovanni, heet Giuseppe en is bijna tachtig jaar oud. Hij ziet de Duitse atlete
op televisie en raakt op slag verliefd. Elke seconde dat Betty Heidler op televisie is, wil hij
zien. Zijn echtgenote maakt hem voor gek uit dat hij zoveel emotie in stopt en belt Giovanni
om erover te klagen. Giovanni maakt zich niet te druk over het telefoontje. Hij vraagt wel of
de dokter langs zal komen. Dit is het begin van het boek.
De ontdekking van het ijs in 1881
In dit hoofdstuk vertelt de hoofdpersoon, Giovanni Talamini (huidige generatie), over zijn
overgrootvader. Dat was Giuseppe Talamini. Hij begon als eerste ijs te maken. Om de
familietraditie te begrijpen, moet je naar het begin van het verhaal, ergens in 1881.
Giuseppe had lang golvend haar en blauwe pretogen. Hij groeide op in Italië, in het dorpje
Venas di Cadore. Als kind was hij bevriend met het buurmeisje, Maria Grazia. Ze zochten
naar dennenappels in het bos en hadden hand in hand gelegen onder de wolkeloze hemel
van hun jeugd. Toen Giuseppe volwassen begon te worden, begon hij samen met zijn vader
te werken. Zijn vader was houthakker en Giuseppe ging mee om te helpen met het minder
zware werk. De vader deed de boom omkappen en Giuseppe deed de takken verwijderen,
zodat je lange schone stammen kreeg. De bomen werden in de zomer omgekapt en in de
winter maakten de mannen gebruik van de sneeuw en een slee om de gezaagde bomen
naar beneden te laten glijden. De bomen werden als grote vlotten samengebonden en de
rivier ingeduwd. De stroming leverde ze vanzelf helemaal tot aan de stad Venetië. Daar
werden de stammen uit de rivier gehaald en gebruikt in de bouw.
1
, Op een vroege ochtend, maakte Giuseppe zijn vader hem wakker en vertelde hem om mee
te komen. Er was werk te doen. Het was de eerste keer dat Giuseppe meeging naar deze
opdracht. In een koets zaten Giuseppe met zijn vader en een groep mannen. Ze reisden de
bergen op en stapten uit bij een treinspoor. Er stond een trein met acht wagons te wachten,
de schuifdeuren stonden open. De mannen moesten elke wagon vullen met sneeuw en ijs.
Giuseppe vond het zo raar. Hij vroeg tijdens hun pauze waar het sneeuw en ijs voor was.
Eén van de mannen, Enrico Zangrando, vertelde hoe het in elkaar zat. “We zijn sneeuw aan
het oogsten, zodat ze er ijs mee kunnen maken. IJs in verschillende smaken, zoals aardbei
en vanille en mokka. Het wordt verkocht in grote steden en het smaakt lekker.”
Giuseppe was meteen helemaal in de ban van ijs en hoe het gemaakt werd.
Enrico vertelde over het proces, de verschillende handelingen. De sneeuw werd verbrokkeld
en in een houten vat gedaan. Er werd zout toegevoegd zodat het smeltpunt hiervan daalde.
Daarna werden cilinders van de ijsmachine in het vat met sneeuw en zout geplaatst. In het
cilinder zit een mengsel van melk en vruchten of iets anders dat de smaak bepaalt. Dit is wat
daarna ijs wordt. Elke ijsmaker heeft zijn eigen geheime recepten. De ijsmaker begint aan
het handvat van de cilinder te draaien. Er moet lang gedraaid worden totdat het mengsel van
melk en vruchten of smaak, dik en luchtig wordt. En dan heb je ijs. Heerlijk ijs.
De groep mannen werkte nog uren door voordat de trein gevuld was. Pas toen het werk af
was, mochten ze naar huis. Giuseppe voelde zich niet moe aan het eind van de dag. Het
verhaal had indruk gemaakt. Hij kon niet meer ophouden met nadenken over ijs en hoe het
gemaakt werd. De deur van zijn droom stond op een kier en hij wilde naar binnen.
De tijd verstreek en het buurmeisje, Maria Grazia, was een vrouw geworden. Ook Giuseppe
was een man, maar hij was nog lang niet volwassen zoals Maria Grazia dat was. Zij wist dat
haar lichaam was veranderd en genoot van de blikken van de mannen. Giuseppe werd elke
keer verlegen als ze naar hem toe kwam en durfde niet te kijken.
Toen de herfst aanbrak, vertelde Giuseppe zijn vader dat hij werk voor hem had. Bruno, ook
een houthakker van het dorp, ging elk jaar naar Wenen voor werk om geroosterde kastanjes
te verkopen. Dit jaar wilde Bruno wat hulp. Hij moest namelijk een kleine kachel meenemen.
Ze reisden te voet, zoals de meeste mensen dat toen deden. Het was drie weken lopen naar
Wenen, maar de mannen droegen de kachel om de beurt en wisselden elkaar af. Giuseppe
bouwde flink wat spieren op tijdens deze reis heen en terug.
Bruno leerde Giuseppe kastanjes roosteren en verkopen. In Wenen, had Bruno nog een
kachel staan dus konden Bruno en Giuseppe tegelijkertijd een karretje openen op twee
verschillende locaties en de kastanjes verkopen. Het was een lokale lekkernij en het deed
goed verkopen. Met was Giuseppe verdiende van Bruno mocht verdienen, ging hij naar een
ijssalon in Wenen. De eigenaar, Massimiliano, was Italiaans en daar vroeg Giuseppe alle
informatie over het maken van ijs. “Je moet een goed recept hebben,” vertelde de man.
“Hoe kom ik aan een goed recept?” vroeg Giuseppe.
“Ik kan je een basisrecept geven,” besloot de man. “En de rest moet je gewoon oefenen en
uitproberen. De beste ijssalons hebben geheime recepten. Die moet je zelf maken.”
Giuseppe kocht een ijsmachine van hem en deze droeg hij terug naar huis, toen hij samen
met Bruno terugreisde. De eerste stap van zijn droom was gemaakt. Hij kon beginnen.
Giuseppe vertelde aan zijn familie dat hij niet in de houtzagerij ging werken. Hij zou ijs gaan
maken. Dat zorgde voor een discussie thuis, maar verder deed zijn familie niet moeilijk over.
Giuseppe begon ijs te maken. Net als de oude man het had gezegd, deed hij veel oefenen
en heel veel experimenten. Hij maakte van alle soorten fruit ijs en leerde zelfs ijs maken van
dennennaalden, die eerst in water en suiker waren gekookt.
Opeens, op een dag, stond Maria Grazia voor de deur en had aardbeienjam bij zich om ijs te
maken. Giuseppe werd verlegen, maar Maria Grazia merkte het niet. Samen maakten ze ijs
van de aardbeienjam. Het was heerlijk. Samen met Maria Grazia, besloot Giuseppe nog veel
meer smaken uit te proberen en ze maakten het samen. Het verkocht goed in het dorp.
Op een avond besluit Maria Grazia dat ze het niet meer geheim kan houden. Ze sluipt naar
Giuseppe ’s huis toe en roept hem. Giuseppe doet de deur open voor haar in de midden van
de nacht en vraagt zich af waarom het niet kon wachten tot de ochtend.
2
