HOE DOORVERWIJZEN:
1. Stappenplan- doorverwijzen:
- Vertrek altijd vanuit: wat zijn de noden, verwachtingen en sterktes van de
hulpvrager?
- Hoe kunnen we tot zo goed mogelijke stappen vooruit komen voor de hulpvrager?
1. Minst ingrijpende hulp eerst.
2. Wie ben ik en wat kan en mag ik doen? Wat is mijn mandaat?
Verwijs door naar een andere organisatie (of dienst in eigen organisatie) als jouw
grenzen / mogelijkheden rond de hulpvraag bereikt zijn of als een andere dienst
meer gespecialiseerd is in het thema.
3. Welke organisaties zijn actief op het terrein, en wat doen ze juist?
4. Lees de kleine lettertjes, denk niet te snel “dit is het”. Ga kijken op hun site bij
“over ons”, bij “missie en visie”,….. Lees het goed na.
5. Geef gerust verschillende opties/mogelijkheden als die er zijn.
Veel gemaakte fouten:
o te snel denken dat je weet wat de hulpvrager nodig heeft.
→ Vul niet in voor de cliënt.
→Geef gerust de vragen mee die je jezelf als hulpverlener stelt.
o Doorverwijzen als je het zelf kan oplossen.
o Doorverwijzen naar organisaties waar ze de cliënt verder doorverwijzen.
o Doorverwijzen naar organisaties waar hulpvrager niet kan komen (te ver,
andere streek,…..)
o Doorverwijzen naar 3 of 4 organisaties tegelijk.
→ Maak met de cliënt een plan van aanpak dat verschillende stappen
achter elkaar en niet tegelijk zet.
→Wat is het eerste, of zijn er organisaties die de verschillende zaken
tegelijk kunnen ondersteunen?
o Doorverwijzen naar organisaties op de verkeerde (tweede, derde) lijn.
Bijvoorbeeld organisaties voor professionelen, of belangenorganisaties.
Lees goed de omschrijving in de sociale kaart.
0e lijn: zelfzorg, mantelzorg
1e lijn: rechtstreeks toegankelijke zorg (huisarts, caw,
kinesitherapeut, vrijwilligerswerk)
2e lijn:niet rechtstreeks toegankelijke zorg (centra geestelijke
gezondheid)
3e lijn: niet rechtstreeks toegankelijke zorg (gespecialiseerde
intramurale zorg)
o Denk ook na over welke interventievorm het meest geschikt is voor je
cliënt. Heeft je cliënt behoefte (of vraag naar) een individuele aanpak, of
kan een groepsaanpak geschikter zijn?
interventies met/ naar individuen
interventies met/ naar groepen/ structuren id gemeenschap
interventies met/naar andere organisaties
o Wie is de initiatiefnemer van de organisatie?
→ Is dit geschikt voor je cliënt
bv: gebaseerd op religieuze visie
o Toets of de cliënt je goed begrepen heeft en of de doorverwijzing aan
zijn/haar verwachtingen voldoet.
o Opletten met organisaties uit Nederland. Werken heel anders.
o Mensen met weinig geld niet doorverwijzen naar (dure) betalende
diensten.
, 2. Tips & tricks:
- samenwerken met cliënt: samen weten we meer
- vraag naar de prioriteiten in doorverwijzingen: leg ze niet altijd zelf op
- vergeet de draagkracht van je cliënt niet
- een stap terug achteruit nemen, mag in de hulpverlening
- interdisciplinair doorverwijzen is vaak een slecht idee
→ denk aan psychosociale begeleiding in combinatie met schuldhulpverlening,
activering en/ of drughulpverlening
uitleg termen:
interventies met/ naar individuen
Deze interventies richten zich op een individu/gezin-systeem. De ‘case’ of cliënt kan een individu zijn,
of een systeem rond een individu zoals een gezin. De interventie start vanuit de vragen, noden of
problemen van deze cliënt en heeft als doel hier een antwoord op te bieden. In het werken naar dat
antwoord is het zeker mogelijk dat sociale diensten of de in het sociale netwerk aanwezige
ondersteuningsmogelijkheden worden ingeschakeld. Maar de ‘individuele cliënt of case’ is ingang en
uitgang. Kenmerkend voor sociale interventies zijn ook zeker hier emancipatorisch werken waarbij het
tot doel stelt cliënten actief te betrekken en hun handelingsvermogen te versterken
interventies met/ naar groepen/ structuren id gemeenschap
interventies verbinden het individu uitdrukkelijk met de groep(en) waartoe mensen behoren en het
gedeelde of gemeenschappelijke. De kijk op de problemen of uitdagingen waarmee men aan de slag
gaat, gaat ervan uit dat de problemen die mensen ervaren eigen zijn of samenhangen met ‘de groep’
(of categorie) waartoe ze behoren. Het gaat om problemen omdat men bijvoorbeeld vrouw, migrant,
jong of bejaard is …Die interventies gaan dan ook aan de slag samen met groepen,
gemeenschappen of ‘community ’s’. In de ondersteuning van deze groepen richt men zich op om via
inzicht in de maatschappelijke component van het ontstaan van de probleemsituaties ook de
individuele situaties te verbeteren. Het tussenkomen op onderdelen van de samenleving wordt gezien
als een voorwaarde om effectief iets te kunnen doen aan de individuele problemen. Deze interventies
richten zich ook soms uitdrukkelijk op het versterken en vernieuwen van het sociale weefsel en de
groepsvorming met het oog op een democratische, solidaire, open en cultureel diverse samenleving.
Ook hier zijn emancipatie en participatie dus een kerncompetentie.
interventies met/naar andere organisaties
eerder om organisaties, diensten en praktijken die zich niet zozeer naar individuen of de doelgroepen
van het sociaal werk richten, maar eerder naar het sociaal werkveld zelf en naar overheden en
organisaties.Het gaat dan eerder om koepels, belangenverdedigers, ondersteuners voor het
werkveld. Dit zijn dus zeker ook belangrijke bronnen voor (toekomstige) sociaal werkers om kennis te
vergaren over thema’s en beleidskaders, met collega’s te kunnen uitwisselen etc. Je zou dus kunnen
zeggen dat de ‘doelgroep’ van de interventies van de praktijken die we hieronder zien, de
sociaal-werkpraktijken zelf zijn. Maar in de meeste gevallen gaan dezelfde organisaties ook
interventies opzetten naar beleid en brede samenleving, doordat ze de thema's en uitdagingen die ze
ontmoeten in de praktijken van hun werkvelden ook structureel willen aanpakken.
1. Stappenplan- doorverwijzen:
- Vertrek altijd vanuit: wat zijn de noden, verwachtingen en sterktes van de
hulpvrager?
- Hoe kunnen we tot zo goed mogelijke stappen vooruit komen voor de hulpvrager?
1. Minst ingrijpende hulp eerst.
2. Wie ben ik en wat kan en mag ik doen? Wat is mijn mandaat?
Verwijs door naar een andere organisatie (of dienst in eigen organisatie) als jouw
grenzen / mogelijkheden rond de hulpvraag bereikt zijn of als een andere dienst
meer gespecialiseerd is in het thema.
3. Welke organisaties zijn actief op het terrein, en wat doen ze juist?
4. Lees de kleine lettertjes, denk niet te snel “dit is het”. Ga kijken op hun site bij
“over ons”, bij “missie en visie”,….. Lees het goed na.
5. Geef gerust verschillende opties/mogelijkheden als die er zijn.
Veel gemaakte fouten:
o te snel denken dat je weet wat de hulpvrager nodig heeft.
→ Vul niet in voor de cliënt.
→Geef gerust de vragen mee die je jezelf als hulpverlener stelt.
o Doorverwijzen als je het zelf kan oplossen.
o Doorverwijzen naar organisaties waar ze de cliënt verder doorverwijzen.
o Doorverwijzen naar organisaties waar hulpvrager niet kan komen (te ver,
andere streek,…..)
o Doorverwijzen naar 3 of 4 organisaties tegelijk.
→ Maak met de cliënt een plan van aanpak dat verschillende stappen
achter elkaar en niet tegelijk zet.
→Wat is het eerste, of zijn er organisaties die de verschillende zaken
tegelijk kunnen ondersteunen?
o Doorverwijzen naar organisaties op de verkeerde (tweede, derde) lijn.
Bijvoorbeeld organisaties voor professionelen, of belangenorganisaties.
Lees goed de omschrijving in de sociale kaart.
0e lijn: zelfzorg, mantelzorg
1e lijn: rechtstreeks toegankelijke zorg (huisarts, caw,
kinesitherapeut, vrijwilligerswerk)
2e lijn:niet rechtstreeks toegankelijke zorg (centra geestelijke
gezondheid)
3e lijn: niet rechtstreeks toegankelijke zorg (gespecialiseerde
intramurale zorg)
o Denk ook na over welke interventievorm het meest geschikt is voor je
cliënt. Heeft je cliënt behoefte (of vraag naar) een individuele aanpak, of
kan een groepsaanpak geschikter zijn?
interventies met/ naar individuen
interventies met/ naar groepen/ structuren id gemeenschap
interventies met/naar andere organisaties
o Wie is de initiatiefnemer van de organisatie?
→ Is dit geschikt voor je cliënt
bv: gebaseerd op religieuze visie
o Toets of de cliënt je goed begrepen heeft en of de doorverwijzing aan
zijn/haar verwachtingen voldoet.
o Opletten met organisaties uit Nederland. Werken heel anders.
o Mensen met weinig geld niet doorverwijzen naar (dure) betalende
diensten.
, 2. Tips & tricks:
- samenwerken met cliënt: samen weten we meer
- vraag naar de prioriteiten in doorverwijzingen: leg ze niet altijd zelf op
- vergeet de draagkracht van je cliënt niet
- een stap terug achteruit nemen, mag in de hulpverlening
- interdisciplinair doorverwijzen is vaak een slecht idee
→ denk aan psychosociale begeleiding in combinatie met schuldhulpverlening,
activering en/ of drughulpverlening
uitleg termen:
interventies met/ naar individuen
Deze interventies richten zich op een individu/gezin-systeem. De ‘case’ of cliënt kan een individu zijn,
of een systeem rond een individu zoals een gezin. De interventie start vanuit de vragen, noden of
problemen van deze cliënt en heeft als doel hier een antwoord op te bieden. In het werken naar dat
antwoord is het zeker mogelijk dat sociale diensten of de in het sociale netwerk aanwezige
ondersteuningsmogelijkheden worden ingeschakeld. Maar de ‘individuele cliënt of case’ is ingang en
uitgang. Kenmerkend voor sociale interventies zijn ook zeker hier emancipatorisch werken waarbij het
tot doel stelt cliënten actief te betrekken en hun handelingsvermogen te versterken
interventies met/ naar groepen/ structuren id gemeenschap
interventies verbinden het individu uitdrukkelijk met de groep(en) waartoe mensen behoren en het
gedeelde of gemeenschappelijke. De kijk op de problemen of uitdagingen waarmee men aan de slag
gaat, gaat ervan uit dat de problemen die mensen ervaren eigen zijn of samenhangen met ‘de groep’
(of categorie) waartoe ze behoren. Het gaat om problemen omdat men bijvoorbeeld vrouw, migrant,
jong of bejaard is …Die interventies gaan dan ook aan de slag samen met groepen,
gemeenschappen of ‘community ’s’. In de ondersteuning van deze groepen richt men zich op om via
inzicht in de maatschappelijke component van het ontstaan van de probleemsituaties ook de
individuele situaties te verbeteren. Het tussenkomen op onderdelen van de samenleving wordt gezien
als een voorwaarde om effectief iets te kunnen doen aan de individuele problemen. Deze interventies
richten zich ook soms uitdrukkelijk op het versterken en vernieuwen van het sociale weefsel en de
groepsvorming met het oog op een democratische, solidaire, open en cultureel diverse samenleving.
Ook hier zijn emancipatie en participatie dus een kerncompetentie.
interventies met/naar andere organisaties
eerder om organisaties, diensten en praktijken die zich niet zozeer naar individuen of de doelgroepen
van het sociaal werk richten, maar eerder naar het sociaal werkveld zelf en naar overheden en
organisaties.Het gaat dan eerder om koepels, belangenverdedigers, ondersteuners voor het
werkveld. Dit zijn dus zeker ook belangrijke bronnen voor (toekomstige) sociaal werkers om kennis te
vergaren over thema’s en beleidskaders, met collega’s te kunnen uitwisselen etc. Je zou dus kunnen
zeggen dat de ‘doelgroep’ van de interventies van de praktijken die we hieronder zien, de
sociaal-werkpraktijken zelf zijn. Maar in de meeste gevallen gaan dezelfde organisaties ook
interventies opzetten naar beleid en brede samenleving, doordat ze de thema's en uitdagingen die ze
ontmoeten in de praktijken van hun werkvelden ook structureel willen aanpakken.
