Blok 2.6 - Anxiety & Stress Probleem 1
Boeken: Sarafino (55-79), Gazzaniga (438-443), Pinel & Barnes (462-463)
Artikelen: Hamm & Weike, Putman & Roelofs
Vignet A
1) Wat is Stress?
De conditie van stress heeft twee componenten:
Fysiek: bestaat uit hoe individuen omstandigheden in hun leven waarnemen.
Deze componenten kunnen onderzocht worden op drie manieren:
Een manier is door het focussen op de omgeving: stress wordt gezien als een
stimulus. Fysiek of psychologisch uitdagende gebeurtenissen of
omstandigheden worden stressoren genoemd.
De tweede manier ziet stress als een response, waarbij dus vooral gekeken
wordt naar de reactie van iemand op een stressor. De psychologische en
fysiologische response op een stressor wordt een strain genoemd.
De derde aanpak omschrijft stress als een proces dat stressoren en strains
bevat, maar een andere belangrijke dimensie toevoegt: de relatie tussen de
persoon en de omgeving. Dit proces bestaat uit interacties en aanpassingen
(transacties) met de persoon en de omgeving die elkaar wederzijds
beïnvloeden. Volgens deze kijk is stress niet slechts een stimulus of een
response, maar is het meer een proces waarin de persoon de invloed van
stressoren kan beïnvloed door gedrags-, cognitieve en emotionele strategieën.
We kunnen stress definiëren als de omstandigheid waarin transacties leiden tot
het waarnemen van een ongelijkheid door een persoon tussen de fysieke of
psychologische eigenschappen van een situatie en de bronnen van zijn of haar
biologische, psychologisch
Veel mensen ervaringen chronische stress. De stress komt dan vaak voor of
duurt erg lang.
Pinel & Barnes: Stress & Gezondheid
Wanneer het lichaam blootgesteld wordt aan schade of dreiging, is het resultaat
een cluster aan fysiologische veranderingen die de stressresponse genoemd
worden. Alle stressoren produceren samen een patroon van fysiologische
veranderingen, psychologisch of fysiek. Vooral chronisch stress is schadelijk voor
gezondheid.
Selye weidde de stressresponse aan de activatie van het anterieure-pituitary
adrenale-cortex systeem. Hij concludeerde dat stressoren zorgen voor stimulatie
van de vrijlating van adrenocorticotropische hormonen (ACTH). De ACTH
stimuleert op zijn beurt weer de afgifte van glucocorticoïdes van de adrenale
cortex en deze hormonen produceren veel componenten van stress.
, Selye negeerde echter de bijdragen van het sympathische zenuwstelsel. De
stressoren activeren het sympathische zenuwstelsel wat zorgt voor een
toename van epinephrine en norepinephrine die vrijgelaten worden door de
adrenale medulla.
Een belangrijke eigenschap van de theorie van Selye is de bewering dat fysieke
en psychologische stressoren dezelfde algemene stressresponse. Deze
bewering is deels correct. Er is bewijs dat alle soorten van veel voorkomende
psychologische stressoren zich gedragen als fysieke stressoren. Maar de
aanname van Selye dat er slechts een stressresponse bestaat, is te simpel.
Stressresponses zijn complex en gevarieerd, waarbij de exacte response
afhankelijk is van de stressor, de timing, de aard van de gestreste persoon en
hoe de gestreste persoon reageert op de stressor.
Er is ook ontdekt dat stressoren fysiologische reacties produceren die deelnemen
in de oproerige responses van het lichaam. Het meest opvallend, is de bevinding
dat stressoren een toename produceren van cytokines in het bloed. De
cytokines worden daarom nu geclassificeerd met adrenale hormonen als grote
stresshormonen.
Biologische Aspecten
Het fysiologische gedeelte van een reactie op een stressor of strain is de
reactiviteit. Dit meten onderzoekers door het gelijken van de reactie met een
‘rustpunt’ van arousal.
Walter Cannon gaf een basis beschrijving van de manier waarop het lichaam
reageert op noodgevallen. Deze reactie wordt de fight-or-flight response
genoemd, omdat het het organisme klaar maakt om aan te vallen of te vluchten.
In de f-o-f response, zorgt het waarnemen van gevaar er voor dat het
sympathische zenuwstelsel veel organen stimuleert. Het hart wordt direct
gestimuleerd en ook de bijnieren van het endocriene systeem worden
gestimuleerd. De bijnieren scheiden dan epinephrine af, wat soort voor nog meer
opwinding in het lichaam. Cannon stelt dat deze arousal zowel negatieve als
positieve gevolgen kan hebben, de f-o-f response is aanpasbaar, omdat het het
organisme mobiliseert om snel te reageren op gevaar, maar deze hoge arousal
kan schadelijk zijn voor de gezondheid als het lang aanhoudt.
Hans Selye vond in zijn onderzoek, dat de f-o-f response slechts een van de
eerste is in een rij reacties van he t lichaam wanneer stress langdurig is. Selye
noemde deze rij aan fysiologische reacties het general adaption syndroom.
GAS bestaat uit drie fases:
Alarm Reactie: De eerste fase van GAS is zoals de f-o-f response op een
noodgeval. De functie ervan is om het lichaam klaar te maken. Deze snel-
reagerende arousal komt voort uit het sympathische zenuwstelsel. Het
stimuleert dus o.a. de bijnieren, die epinephrine en norepinephrine vrijlaten in
het bloed, wat zorgt voor meer activatie.
Boeken: Sarafino (55-79), Gazzaniga (438-443), Pinel & Barnes (462-463)
Artikelen: Hamm & Weike, Putman & Roelofs
Vignet A
1) Wat is Stress?
De conditie van stress heeft twee componenten:
Fysiek: bestaat uit hoe individuen omstandigheden in hun leven waarnemen.
Deze componenten kunnen onderzocht worden op drie manieren:
Een manier is door het focussen op de omgeving: stress wordt gezien als een
stimulus. Fysiek of psychologisch uitdagende gebeurtenissen of
omstandigheden worden stressoren genoemd.
De tweede manier ziet stress als een response, waarbij dus vooral gekeken
wordt naar de reactie van iemand op een stressor. De psychologische en
fysiologische response op een stressor wordt een strain genoemd.
De derde aanpak omschrijft stress als een proces dat stressoren en strains
bevat, maar een andere belangrijke dimensie toevoegt: de relatie tussen de
persoon en de omgeving. Dit proces bestaat uit interacties en aanpassingen
(transacties) met de persoon en de omgeving die elkaar wederzijds
beïnvloeden. Volgens deze kijk is stress niet slechts een stimulus of een
response, maar is het meer een proces waarin de persoon de invloed van
stressoren kan beïnvloed door gedrags-, cognitieve en emotionele strategieën.
We kunnen stress definiëren als de omstandigheid waarin transacties leiden tot
het waarnemen van een ongelijkheid door een persoon tussen de fysieke of
psychologische eigenschappen van een situatie en de bronnen van zijn of haar
biologische, psychologisch
Veel mensen ervaringen chronische stress. De stress komt dan vaak voor of
duurt erg lang.
Pinel & Barnes: Stress & Gezondheid
Wanneer het lichaam blootgesteld wordt aan schade of dreiging, is het resultaat
een cluster aan fysiologische veranderingen die de stressresponse genoemd
worden. Alle stressoren produceren samen een patroon van fysiologische
veranderingen, psychologisch of fysiek. Vooral chronisch stress is schadelijk voor
gezondheid.
Selye weidde de stressresponse aan de activatie van het anterieure-pituitary
adrenale-cortex systeem. Hij concludeerde dat stressoren zorgen voor stimulatie
van de vrijlating van adrenocorticotropische hormonen (ACTH). De ACTH
stimuleert op zijn beurt weer de afgifte van glucocorticoïdes van de adrenale
cortex en deze hormonen produceren veel componenten van stress.
, Selye negeerde echter de bijdragen van het sympathische zenuwstelsel. De
stressoren activeren het sympathische zenuwstelsel wat zorgt voor een
toename van epinephrine en norepinephrine die vrijgelaten worden door de
adrenale medulla.
Een belangrijke eigenschap van de theorie van Selye is de bewering dat fysieke
en psychologische stressoren dezelfde algemene stressresponse. Deze
bewering is deels correct. Er is bewijs dat alle soorten van veel voorkomende
psychologische stressoren zich gedragen als fysieke stressoren. Maar de
aanname van Selye dat er slechts een stressresponse bestaat, is te simpel.
Stressresponses zijn complex en gevarieerd, waarbij de exacte response
afhankelijk is van de stressor, de timing, de aard van de gestreste persoon en
hoe de gestreste persoon reageert op de stressor.
Er is ook ontdekt dat stressoren fysiologische reacties produceren die deelnemen
in de oproerige responses van het lichaam. Het meest opvallend, is de bevinding
dat stressoren een toename produceren van cytokines in het bloed. De
cytokines worden daarom nu geclassificeerd met adrenale hormonen als grote
stresshormonen.
Biologische Aspecten
Het fysiologische gedeelte van een reactie op een stressor of strain is de
reactiviteit. Dit meten onderzoekers door het gelijken van de reactie met een
‘rustpunt’ van arousal.
Walter Cannon gaf een basis beschrijving van de manier waarop het lichaam
reageert op noodgevallen. Deze reactie wordt de fight-or-flight response
genoemd, omdat het het organisme klaar maakt om aan te vallen of te vluchten.
In de f-o-f response, zorgt het waarnemen van gevaar er voor dat het
sympathische zenuwstelsel veel organen stimuleert. Het hart wordt direct
gestimuleerd en ook de bijnieren van het endocriene systeem worden
gestimuleerd. De bijnieren scheiden dan epinephrine af, wat soort voor nog meer
opwinding in het lichaam. Cannon stelt dat deze arousal zowel negatieve als
positieve gevolgen kan hebben, de f-o-f response is aanpasbaar, omdat het het
organisme mobiliseert om snel te reageren op gevaar, maar deze hoge arousal
kan schadelijk zijn voor de gezondheid als het lang aanhoudt.
Hans Selye vond in zijn onderzoek, dat de f-o-f response slechts een van de
eerste is in een rij reacties van he t lichaam wanneer stress langdurig is. Selye
noemde deze rij aan fysiologische reacties het general adaption syndroom.
GAS bestaat uit drie fases:
Alarm Reactie: De eerste fase van GAS is zoals de f-o-f response op een
noodgeval. De functie ervan is om het lichaam klaar te maken. Deze snel-
reagerende arousal komt voort uit het sympathische zenuwstelsel. Het
stimuleert dus o.a. de bijnieren, die epinephrine en norepinephrine vrijlaten in
het bloed, wat zorgt voor meer activatie.
