Verhouding
h1
1.1
SOCIALE ONGELIJKHEID = een situatie waarin verschillen tussen mensen in al dan niet aangeboren
kenmerken, consequenties hebben hebben voor hun maatschappelijke positie en kunnen leiden tot
ongelijke verdeling van schaarse en hooggewaardeerde zaken van waardering en behandeling
4 soorten sociale ongelijkheid
1. economische hulpbronnen
- geld
- bezit
- schaarse en hooggewaardeerde consumptiegoederen, inkomen, vermogen, opleiding
en beroepsvorming
2. sociale hulpbronnen: netwerk
3. symbolische hulpbronnen: status/aanzien → gevolgen voor behandeling en waardering
4. politieke hulpbronnen: MACHT en GEZAG om gedrag van anderen af te dwingen
hierdoor soms CONFLICTEN, zoals in de vorm van verzet, opstand, revolutie of emancipatie (langere
bewegingen)
Verhoudingen tussen staten veranderen
Door de GLOBALISERING nemen de interdependenties tussen staten toe. Hieronder ontstaat
schaalvergroting en gaan economieën zich op elkaar afstemmen (gevolg: ontstaan machtsblokken).
Staten willen hun macht maximaliseren maar hier zijn 6 botsende belangen:
- economische belangen
- demografische belangen
- historisch-politieke aspecten
- oppervlakte van het land
- politieke organisatie (democratische instellingen)
- cultuur van land(en)
1.2
Er zijn 5 theorieën voor het analyseren voor internationale (politieke) conflicten:
1. Realistische theorieën
De kern van de theorieën is dat conflict dreiging de standaardsituatie is. Realisten hebben geen
vertrouwen in supranationale organisaties en gebruiken het eigen belang om machtiger te worden,
het is een machtsstrijd van allen tegen allen. Realisten spreken van het veiligheidsdilemma, dit
betekent dat staten zich zelf moeten bewapenen, omdat niemand te vertrouwen is, deze situatie is
onoplosbaar (anomie). Om oorlog (tijdelijk) te voorkomen moet er een machtsoverwicht (hegemonie
van één staat) of machtsevenwicht zijn. Daarom versterken staten hun eigen MACHT, voeren staten
diplomatieke onderhandelingen en vormen staten allianties. Dus ontstaat er SAMENWERKING om
eigen belang te versterken, want door oorlog krijgen staten meer macht, wordt de nationale
veiligheid verbeterd en worden economische belangen vastgelegd.
, 2. Liberale theorieën
De kern van de theorieën is samenwerking. Er is internationale samenwerking voor vooruitgang,
vrede en welvaart.
gemeenschappelijke belangen, internationale verhoudingen bepaald door:
1. militaire macht
2. economische factoren
3. technologische (on)mogelijkheden
4. milieuaspecten
De staat is de belangrijkste actor en andere actoren (zoals internationale organisaties) zorgen voor
BINDING die de handelingsruimte van staten inperkt.
interdependentie = kenmerk interstatelijke verhoudingen
3. Marxistische theorieën
De kern van de theorieën is dat er een dieper onderliggende structuur is bij internationale
verhoudingen.
conflicten en samenwerking tussen staten zijn alleen te begrijpen door te kijken naar:
- economische machtsongelijkheid in het systeem van staten
- binnen de staten zelf tussen de bezitters en de niet-bezitters
staten hebben belang bij:
a. werkgelegenheid
b. belastingopbrengsten
c. kennisgroei
d. welvaart verhoging
goede economie = machtsfactor, want dit is aantrekkelijk (voor kapitaalbezitters) → kapitaalaccumulatie,
dus worden staten tegen elkaar uitgespeeld
4. Sociaal constructivistische theorieën
De kern van de theorieën is dat machtsverhoudingen veranderen als de betekenis ervan verandert
● fysieke wereld; materieel + objectief
● sociale wereld; ideeën, gedachten, betekenissen, ofwel het denken van mensen
Verhoudingen tussen staten zijn onderdeel van de sociale wereld. MACHT is sociaal geconstrueerd.
Opvattingen over machtsverhoudingen worden onderzocht, zoals hoe economieën van staten steeds
meer op dezelfde manier worden ingericht, hoe bepaalde normen worden geïnstitutionaliseerd en
hoe die normen weer bepalen wat men als legitiem handelen ziet.
5. Politiek-psychologische theorieën
De kern van de theorieën is dat de attitudes van actoren bepalend zijn voor de internationale
machtsverhoudingen. Internationale verhoudingen hangen samen met de psyche van betrokkenen
die namens een staat optreden. Bepalend hiervoor zijn: karakter, capaciteiten, attitudes, kennis en
misvattingen
h1
1.1
SOCIALE ONGELIJKHEID = een situatie waarin verschillen tussen mensen in al dan niet aangeboren
kenmerken, consequenties hebben hebben voor hun maatschappelijke positie en kunnen leiden tot
ongelijke verdeling van schaarse en hooggewaardeerde zaken van waardering en behandeling
4 soorten sociale ongelijkheid
1. economische hulpbronnen
- geld
- bezit
- schaarse en hooggewaardeerde consumptiegoederen, inkomen, vermogen, opleiding
en beroepsvorming
2. sociale hulpbronnen: netwerk
3. symbolische hulpbronnen: status/aanzien → gevolgen voor behandeling en waardering
4. politieke hulpbronnen: MACHT en GEZAG om gedrag van anderen af te dwingen
hierdoor soms CONFLICTEN, zoals in de vorm van verzet, opstand, revolutie of emancipatie (langere
bewegingen)
Verhoudingen tussen staten veranderen
Door de GLOBALISERING nemen de interdependenties tussen staten toe. Hieronder ontstaat
schaalvergroting en gaan economieën zich op elkaar afstemmen (gevolg: ontstaan machtsblokken).
Staten willen hun macht maximaliseren maar hier zijn 6 botsende belangen:
- economische belangen
- demografische belangen
- historisch-politieke aspecten
- oppervlakte van het land
- politieke organisatie (democratische instellingen)
- cultuur van land(en)
1.2
Er zijn 5 theorieën voor het analyseren voor internationale (politieke) conflicten:
1. Realistische theorieën
De kern van de theorieën is dat conflict dreiging de standaardsituatie is. Realisten hebben geen
vertrouwen in supranationale organisaties en gebruiken het eigen belang om machtiger te worden,
het is een machtsstrijd van allen tegen allen. Realisten spreken van het veiligheidsdilemma, dit
betekent dat staten zich zelf moeten bewapenen, omdat niemand te vertrouwen is, deze situatie is
onoplosbaar (anomie). Om oorlog (tijdelijk) te voorkomen moet er een machtsoverwicht (hegemonie
van één staat) of machtsevenwicht zijn. Daarom versterken staten hun eigen MACHT, voeren staten
diplomatieke onderhandelingen en vormen staten allianties. Dus ontstaat er SAMENWERKING om
eigen belang te versterken, want door oorlog krijgen staten meer macht, wordt de nationale
veiligheid verbeterd en worden economische belangen vastgelegd.
, 2. Liberale theorieën
De kern van de theorieën is samenwerking. Er is internationale samenwerking voor vooruitgang,
vrede en welvaart.
gemeenschappelijke belangen, internationale verhoudingen bepaald door:
1. militaire macht
2. economische factoren
3. technologische (on)mogelijkheden
4. milieuaspecten
De staat is de belangrijkste actor en andere actoren (zoals internationale organisaties) zorgen voor
BINDING die de handelingsruimte van staten inperkt.
interdependentie = kenmerk interstatelijke verhoudingen
3. Marxistische theorieën
De kern van de theorieën is dat er een dieper onderliggende structuur is bij internationale
verhoudingen.
conflicten en samenwerking tussen staten zijn alleen te begrijpen door te kijken naar:
- economische machtsongelijkheid in het systeem van staten
- binnen de staten zelf tussen de bezitters en de niet-bezitters
staten hebben belang bij:
a. werkgelegenheid
b. belastingopbrengsten
c. kennisgroei
d. welvaart verhoging
goede economie = machtsfactor, want dit is aantrekkelijk (voor kapitaalbezitters) → kapitaalaccumulatie,
dus worden staten tegen elkaar uitgespeeld
4. Sociaal constructivistische theorieën
De kern van de theorieën is dat machtsverhoudingen veranderen als de betekenis ervan verandert
● fysieke wereld; materieel + objectief
● sociale wereld; ideeën, gedachten, betekenissen, ofwel het denken van mensen
Verhoudingen tussen staten zijn onderdeel van de sociale wereld. MACHT is sociaal geconstrueerd.
Opvattingen over machtsverhoudingen worden onderzocht, zoals hoe economieën van staten steeds
meer op dezelfde manier worden ingericht, hoe bepaalde normen worden geïnstitutionaliseerd en
hoe die normen weer bepalen wat men als legitiem handelen ziet.
5. Politiek-psychologische theorieën
De kern van de theorieën is dat de attitudes van actoren bepalend zijn voor de internationale
machtsverhoudingen. Internationale verhoudingen hangen samen met de psyche van betrokkenen
die namens een staat optreden. Bepalend hiervoor zijn: karakter, capaciteiten, attitudes, kennis en
misvattingen
