Rouw bij migratie
Er zijn verschillende redenen waarom men het land van herkomst zou verlaten. Redenen kunnen zijn:
overleven (veiligheid), economische redenen (verbetering van leefomstandigheden), liefde etc. De
betekenis van migrate hangt af van de leefijdsfase, maar ook de reden van vertrek.
Migrate is altjd een paradoxale combinate van verlies en verrijking. In het geval van vlucht gaat de
gezins-/familieband soms tjdelijk en soms blijvend verloren. Ook de relate met degenen die er wel
zijn, kan ontregeld raken. Er spelen vaak rouw en schuldgevoelens rond deze omstandigheden.
Migrate stelt hoge psychologische eisen aan de migrant. Daarnaast speelt bij migrate dat het verlies
van een eigen cultuur en betekenis- en referentekader, voor vele migranten de kernervaring van hun
bestaan als migrant hierdoor wordt geaccentueerd. Ontworteling uit alledaagse
vanzelfsprekendheden van eigen omgeving maakt onzeker, destabiliseert.
Migrate is meestal geen individueel proces, maar een proces van de familie of de gemeenschap
waartoe men behoort in het land van herkomst (collectef).
Verlies van cultuur en verlies van dierbaren hangen met elkaar samen. Het gevoel van cultuurverlies
staat voor migranten gelijk aan het missen van mogelijkheden om zich via oorspronkelijke culturele
en religieuze rituelen over verlieservaringen heen te zeten.
Migrate kan men zien als een levensfaseovergang die in iemands leven ingrijpende veranderingen
teweeg brengt. In een migrateproces kan men drie fases onderscheiden: separate, liminaliteit en
integrate. Tijdens de seperatefase- of onthechtngsfase verlaat het individu de voorafgaande posite
of rol binnen de sociaal-culturele structuur. Na deze seperate volgt de liminele fase. De liminele fase
wordt omschreven als ‘de kwetsbare psychosociale transiteperiode in het migrateproces die wordt
gekenmerkt door ambiguïteit en ambivalente in sociale en culturele oriëntates van migranten’. De
bijzondere vorm van stress die in deze fase optreedt, wordt acculturatestress genoemd. Migranten
doorlopen het acculturateproces op verschillende wijze. Sommigen sluiten dit proces (de liminele
fase) succesvol af en treden in de integratefase. In deze fase wordt de betrefende persoon met een
hernieuwde sociale posite of rol weer in de sociaal-culturele structuur ingebed. Bij anderen treden
stagnates op in de liminele fase, waardoor het migrateproces stagneert en er geen (volledige)
integrate kan plaatsvinden. Dit verschilt ook per persoon, situate, cultuur, hoeveelheid sociale
steun, etc.
De maatschappelijk werker komt in beeld als de twee fase niet goed wordt doorlopen. De liminale
fase kenmerkt zich door ambiguïteit en ambivalente. Meestal is er dan sprake van een
liminaliteitsproblematek.
Aangezien migranten een cognitef, emotef en handelingsrepertoire hebben dat vaak (in hun
beleving) niet is toegesneden op de nieuwe ambigue situate, zullen zij in veel gevallen ambivalent
staan ten opzichte van de situate waarin zij verkeren. Ze komen in een interculturele ontmoetng
terecht, waarin zij hun eigen weg moeten gaan zoeken.
In de eerste vorm van gespletenheid is er sprake van hyperidenticate met de cultuur en
samenleving van het nieuwe land en desidenticate met die van het land van herkomst.
- Hyperidenticate: de andere wereld uitsluiten
Er zijn verschillende redenen waarom men het land van herkomst zou verlaten. Redenen kunnen zijn:
overleven (veiligheid), economische redenen (verbetering van leefomstandigheden), liefde etc. De
betekenis van migrate hangt af van de leefijdsfase, maar ook de reden van vertrek.
Migrate is altjd een paradoxale combinate van verlies en verrijking. In het geval van vlucht gaat de
gezins-/familieband soms tjdelijk en soms blijvend verloren. Ook de relate met degenen die er wel
zijn, kan ontregeld raken. Er spelen vaak rouw en schuldgevoelens rond deze omstandigheden.
Migrate stelt hoge psychologische eisen aan de migrant. Daarnaast speelt bij migrate dat het verlies
van een eigen cultuur en betekenis- en referentekader, voor vele migranten de kernervaring van hun
bestaan als migrant hierdoor wordt geaccentueerd. Ontworteling uit alledaagse
vanzelfsprekendheden van eigen omgeving maakt onzeker, destabiliseert.
Migrate is meestal geen individueel proces, maar een proces van de familie of de gemeenschap
waartoe men behoort in het land van herkomst (collectef).
Verlies van cultuur en verlies van dierbaren hangen met elkaar samen. Het gevoel van cultuurverlies
staat voor migranten gelijk aan het missen van mogelijkheden om zich via oorspronkelijke culturele
en religieuze rituelen over verlieservaringen heen te zeten.
Migrate kan men zien als een levensfaseovergang die in iemands leven ingrijpende veranderingen
teweeg brengt. In een migrateproces kan men drie fases onderscheiden: separate, liminaliteit en
integrate. Tijdens de seperatefase- of onthechtngsfase verlaat het individu de voorafgaande posite
of rol binnen de sociaal-culturele structuur. Na deze seperate volgt de liminele fase. De liminele fase
wordt omschreven als ‘de kwetsbare psychosociale transiteperiode in het migrateproces die wordt
gekenmerkt door ambiguïteit en ambivalente in sociale en culturele oriëntates van migranten’. De
bijzondere vorm van stress die in deze fase optreedt, wordt acculturatestress genoemd. Migranten
doorlopen het acculturateproces op verschillende wijze. Sommigen sluiten dit proces (de liminele
fase) succesvol af en treden in de integratefase. In deze fase wordt de betrefende persoon met een
hernieuwde sociale posite of rol weer in de sociaal-culturele structuur ingebed. Bij anderen treden
stagnates op in de liminele fase, waardoor het migrateproces stagneert en er geen (volledige)
integrate kan plaatsvinden. Dit verschilt ook per persoon, situate, cultuur, hoeveelheid sociale
steun, etc.
De maatschappelijk werker komt in beeld als de twee fase niet goed wordt doorlopen. De liminale
fase kenmerkt zich door ambiguïteit en ambivalente. Meestal is er dan sprake van een
liminaliteitsproblematek.
Aangezien migranten een cognitef, emotef en handelingsrepertoire hebben dat vaak (in hun
beleving) niet is toegesneden op de nieuwe ambigue situate, zullen zij in veel gevallen ambivalent
staan ten opzichte van de situate waarin zij verkeren. Ze komen in een interculturele ontmoetng
terecht, waarin zij hun eigen weg moeten gaan zoeken.
In de eerste vorm van gespletenheid is er sprake van hyperidenticate met de cultuur en
samenleving van het nieuwe land en desidenticate met die van het land van herkomst.
- Hyperidenticate: de andere wereld uitsluiten
