Matthis Soreyn Duurzame Ruimtelijke Ontwikkeling Vastgoed 2021-2022
Opdracht 1:
Hoogbouw op
mensenmaat
Matthis Soreyn
1A2
Duurzame Ruimtelijke Ontwikkeling
Vastgoed 2021-2022
Dhr Janssens
, Matthis Soreyn Duurzame Ruimtelijke Ontwikkeling Vastgoed 2021-2022
Inleiding
Het bevolkingsaantal blijft steeds stijgen. Anno 2021, zijn wij met bijna 8 miljard mensen.
Volgens berekeningen van de Verenigde Naties zullen we in 2050 met ongeveer 10 miljard
zijn. Dat vormt natuurlijk problemen om iedereen onderdak te kunnen bieden. We kunnen
niet blijven bijbouwen, de bouwgronden worden schaarser. Waar zullen wij die plaats blijven
halen?
Verschillende vragen toets ik af met de ideeën van Jan Gehl.
Enkele architecten denken het antwoord gevonden te hebben op de vraag hoe we iedereen
een onderdak kunnen blijven bieden. De oplossing ligt volgens hen in het bouwen van
woontorens/appartementen.
Jan Gehl, architecht, vindt dat geen goed idee en zegt dat dit “voor luie architecten” is. Hij
denkt ruimer en creatiever.
Volgens hem kunnen we lager en meer verdicht bouwen. Van Broeck, architect, zegt dat
woontorens niet de enige vorm zijn van ruimtelijke verdichting. Rijhuizen met een tuin kunnen
dat eveneens zijn. Van Broeck opteert ervoor om hoog- en laagbouw te mengen.
Gehl is geen grote fan van grote straten. Hij haalt daarbij aan als argument dat er geen plaats
is aangezien de meeste burgers ‘4 rubberen wielen’ hebben, een auto dus.
Hij wil niet dat auto’s verbannen worden, want voor sommige mensen is een auto handig. We
gebruiken in veel gevallen de auto terwijl dat we ons kunnen verplaatsen op een andere en
betere manier. We moeten met z’n allen een betere balans vinden tussen openbaar vervoer,
de auto nemen, fietsen, te voet gaan en nieuwe manieren die we nog niet kennen zoals de
elektrische steps, mono wheels,...
Een goed voorbeeld is Singapore, waar er heel veel auto’s zijn in een beperkte oppervlakte.
Hierdoor ontstaan altijd files en is er geen tot bijna geen plaats meer op de openbare wegen.
Zelfs in een laag bevolkte stad ben je overal sneller met de fiets of te voet dan met de auto of
het openbare vervoer.
Gehl zegt dat de steden zo ontworpen zijn zodat mensen bijna verplicht zijn om de hele dag
in hun auto, thuis of in hun bureau’s te zitten. We kunnen de straten ook kleiner aanleggen of
verkleinen zodat we ook meer plaats hebben om te bouwen of meer plaats hebben om groen
aan te planten. Mensen hebben dan meer ruimte om in parken of in de stad te wandelen en
ontspannen.
Hij geeft daarbij een voorbeeld van Times Square, waar ze een stuk asfalt in beslag namen om
er een brede wandelweg op te maken. Minder asfalt zal zorgen voor minder auto’s en
daarnaast ook voor minder vervuiling.
Een ander punt is dat hoogbouw in steden ervoor zorgt dat de zon niet in de straten kan
schijnen en dat het killer gaat aanvoelen. Dat is niet aangenaam voor de bewoners en voor de
wandelaars/toeristen in de stad, vertelt Gehl. Van Broeck deelt deze mening. Als je allemaal
hoge gebouwen naast elkaar plaatst, krijg je een rij van allemaal hoge gebouwen zoals een
zeedijk. Die plaatsen het achterliggende gebied dan een halve dag in de schaduw, wat ook
weer niet aangenaam is voor de achterliggende bewoners of de wandelaars/toeristen in de
stad.
Opdracht 1:
Hoogbouw op
mensenmaat
Matthis Soreyn
1A2
Duurzame Ruimtelijke Ontwikkeling
Vastgoed 2021-2022
Dhr Janssens
, Matthis Soreyn Duurzame Ruimtelijke Ontwikkeling Vastgoed 2021-2022
Inleiding
Het bevolkingsaantal blijft steeds stijgen. Anno 2021, zijn wij met bijna 8 miljard mensen.
Volgens berekeningen van de Verenigde Naties zullen we in 2050 met ongeveer 10 miljard
zijn. Dat vormt natuurlijk problemen om iedereen onderdak te kunnen bieden. We kunnen
niet blijven bijbouwen, de bouwgronden worden schaarser. Waar zullen wij die plaats blijven
halen?
Verschillende vragen toets ik af met de ideeën van Jan Gehl.
Enkele architecten denken het antwoord gevonden te hebben op de vraag hoe we iedereen
een onderdak kunnen blijven bieden. De oplossing ligt volgens hen in het bouwen van
woontorens/appartementen.
Jan Gehl, architecht, vindt dat geen goed idee en zegt dat dit “voor luie architecten” is. Hij
denkt ruimer en creatiever.
Volgens hem kunnen we lager en meer verdicht bouwen. Van Broeck, architect, zegt dat
woontorens niet de enige vorm zijn van ruimtelijke verdichting. Rijhuizen met een tuin kunnen
dat eveneens zijn. Van Broeck opteert ervoor om hoog- en laagbouw te mengen.
Gehl is geen grote fan van grote straten. Hij haalt daarbij aan als argument dat er geen plaats
is aangezien de meeste burgers ‘4 rubberen wielen’ hebben, een auto dus.
Hij wil niet dat auto’s verbannen worden, want voor sommige mensen is een auto handig. We
gebruiken in veel gevallen de auto terwijl dat we ons kunnen verplaatsen op een andere en
betere manier. We moeten met z’n allen een betere balans vinden tussen openbaar vervoer,
de auto nemen, fietsen, te voet gaan en nieuwe manieren die we nog niet kennen zoals de
elektrische steps, mono wheels,...
Een goed voorbeeld is Singapore, waar er heel veel auto’s zijn in een beperkte oppervlakte.
Hierdoor ontstaan altijd files en is er geen tot bijna geen plaats meer op de openbare wegen.
Zelfs in een laag bevolkte stad ben je overal sneller met de fiets of te voet dan met de auto of
het openbare vervoer.
Gehl zegt dat de steden zo ontworpen zijn zodat mensen bijna verplicht zijn om de hele dag
in hun auto, thuis of in hun bureau’s te zitten. We kunnen de straten ook kleiner aanleggen of
verkleinen zodat we ook meer plaats hebben om te bouwen of meer plaats hebben om groen
aan te planten. Mensen hebben dan meer ruimte om in parken of in de stad te wandelen en
ontspannen.
Hij geeft daarbij een voorbeeld van Times Square, waar ze een stuk asfalt in beslag namen om
er een brede wandelweg op te maken. Minder asfalt zal zorgen voor minder auto’s en
daarnaast ook voor minder vervuiling.
Een ander punt is dat hoogbouw in steden ervoor zorgt dat de zon niet in de straten kan
schijnen en dat het killer gaat aanvoelen. Dat is niet aangenaam voor de bewoners en voor de
wandelaars/toeristen in de stad, vertelt Gehl. Van Broeck deelt deze mening. Als je allemaal
hoge gebouwen naast elkaar plaatst, krijg je een rij van allemaal hoge gebouwen zoals een
zeedijk. Die plaatsen het achterliggende gebied dan een halve dag in de schaduw, wat ook
weer niet aangenaam is voor de achterliggende bewoners of de wandelaars/toeristen in de
stad.
