Puck Beijers CA1
7547307 Lotje Brouwer
30-10-2023 Aantal woorden: 992
Academische Samenvatting
Jason De León, The Land of Open Graves: Living and Dying on the Migrant Trail
Voor het etnografisch werk The Land of Open Graves heeft antropoloog Jason De Leon vijf jaar lang
uitvoerig veldwerk verricht langs de grens tussen Mexico en de Verenigde Staten, met name in de
Sonora-woestijn. De titel verwijst naar de woestijn als een open graf waarin migranten verdwijnen
terwijl zij de grensoversteek maken. De auteur onderzocht en bekritiseerde het plan Prevention
Through Deterrence van de Amerikaanse overheid om migratie tegen te gaan. De PTD is ontworpen
om migranten te forceren de oversteek te nemen via de gevaarlijke woestijn en hen daardoor af te
schrikken. De Léon wil de realiteit van de migranten en het systeem bloot leggen via persoonlijke
verhalen, interviews en fotografie met als doel de menselijkheid van migranten te laten zien.
In de introductie beschrijft de auteur hoe en waarom het werk is geschreven. De León geeft aan
welke methodologische en ethische keuzes zijn gemaakt. Wat betreft methodologie maakt de auteur
gebruik van meerdere dataverzamelingsmethodes. De León heeft ongestructureerde interviews
volgens een multisited etnografische benadering uitgevoerd. Ook werden participerende observaties
uitgevoerd: hanging out en being there waren veel gebruikte technieken, waarin hij simpelweg met
de migranten samen ging zitten om bijvoorbeeld spelletjes te doen. Hij gebruikt hij ook archeologisch
en forensisch onderzoek in zijn studie.
Een van de ethische keuzes van De León was om niet te participeren in het oversteken van de grens.
Hij wilde schrijven vanuit het perspectief van de migranten en hierin geen eigen ervaringen
betrekken, zoals bijvoorbeeld de genoemde onderzoeker Holmes wel doet (De León 2015, 13) .
Verder heeft hij bewust namen en foto’s van migranten gebruikt om bij de lezer meerdere zintuigen
te activeren. Niet alleen lezen maar tegelijkertijd ook zien, zorgt volgens De León voor een grotere
impact op de lezer.
Deel I (This Hard Land) beschrijft het overheidsplan Prevention Through Deterrence. De auteur stelt
dat de moeilijkheden en gevaren die migranten onderweg tegenkomen, geen toevallige
gebeurtenissen zijn, maar het resultaat van doelbewuste beslissingen en beleidsmaatregelen van de
federale overheid. De León vertelt dat PTD is ontworpen om migranten af te schrikken en te
ontmoedigen om de grens over te steken. Het plan dwingt migranten de gevaarlijke wegen van de
Sonoran Desert te betreden. De auteur betoogt dat de sterfgevallen als gevolg van PTD en de manier
waarop de natuur hun lichamen verwoest, kunnen worden beschouwd als een vorm van
Necroviolence. Deze Necroviolence duidt op de vormen van geweld met overleden lichamen, die als
respectloos of wreed worden beschouwd. Met de term hybrid-collectif verwijst De Léon naar de
collectieve en samenwerkende kracht van menselijke en niet-menselijke factoren, die leiden tot het
volledig vergaan of verdwijnen van zowel het lichaam als eventuele bezittingen van de overledene.
Het hybrid-collectif stelt de Amerikaanse overheid in staat geen verantwoording af te hoeven leggen
over gestorven migranten, omdat er nauwelijks bewijs van de overledenen overblijft. Volgens de
auteur is de overheid op de hoogte van de gevaren waaraan migranten bloot staan, maar houdt zij
zich toch vast aan beleid, dat veel slachtoffers maakt.
In deel II (El Camino) beschrijft De Léon de vastberadenheid van migranten om la linea over te
steken. Migranten leren snel en hard door de ontberingen die ze ondergaan. De key informants
Lucho en Memo vertellen over hun standvastigheid, zodat zij uiteindelijk bij de 92 procent horen, die
de grens weet over te steken, ondanks de technologische middelen van de grensbewaking (ter
waarde van miljarden dollars) om migranten te lokaliseren en te stoppen. In het werk beschrijft De
1
7547307 Lotje Brouwer
30-10-2023 Aantal woorden: 992
Academische Samenvatting
Jason De León, The Land of Open Graves: Living and Dying on the Migrant Trail
Voor het etnografisch werk The Land of Open Graves heeft antropoloog Jason De Leon vijf jaar lang
uitvoerig veldwerk verricht langs de grens tussen Mexico en de Verenigde Staten, met name in de
Sonora-woestijn. De titel verwijst naar de woestijn als een open graf waarin migranten verdwijnen
terwijl zij de grensoversteek maken. De auteur onderzocht en bekritiseerde het plan Prevention
Through Deterrence van de Amerikaanse overheid om migratie tegen te gaan. De PTD is ontworpen
om migranten te forceren de oversteek te nemen via de gevaarlijke woestijn en hen daardoor af te
schrikken. De Léon wil de realiteit van de migranten en het systeem bloot leggen via persoonlijke
verhalen, interviews en fotografie met als doel de menselijkheid van migranten te laten zien.
In de introductie beschrijft de auteur hoe en waarom het werk is geschreven. De León geeft aan
welke methodologische en ethische keuzes zijn gemaakt. Wat betreft methodologie maakt de auteur
gebruik van meerdere dataverzamelingsmethodes. De León heeft ongestructureerde interviews
volgens een multisited etnografische benadering uitgevoerd. Ook werden participerende observaties
uitgevoerd: hanging out en being there waren veel gebruikte technieken, waarin hij simpelweg met
de migranten samen ging zitten om bijvoorbeeld spelletjes te doen. Hij gebruikt hij ook archeologisch
en forensisch onderzoek in zijn studie.
Een van de ethische keuzes van De León was om niet te participeren in het oversteken van de grens.
Hij wilde schrijven vanuit het perspectief van de migranten en hierin geen eigen ervaringen
betrekken, zoals bijvoorbeeld de genoemde onderzoeker Holmes wel doet (De León 2015, 13) .
Verder heeft hij bewust namen en foto’s van migranten gebruikt om bij de lezer meerdere zintuigen
te activeren. Niet alleen lezen maar tegelijkertijd ook zien, zorgt volgens De León voor een grotere
impact op de lezer.
Deel I (This Hard Land) beschrijft het overheidsplan Prevention Through Deterrence. De auteur stelt
dat de moeilijkheden en gevaren die migranten onderweg tegenkomen, geen toevallige
gebeurtenissen zijn, maar het resultaat van doelbewuste beslissingen en beleidsmaatregelen van de
federale overheid. De León vertelt dat PTD is ontworpen om migranten af te schrikken en te
ontmoedigen om de grens over te steken. Het plan dwingt migranten de gevaarlijke wegen van de
Sonoran Desert te betreden. De auteur betoogt dat de sterfgevallen als gevolg van PTD en de manier
waarop de natuur hun lichamen verwoest, kunnen worden beschouwd als een vorm van
Necroviolence. Deze Necroviolence duidt op de vormen van geweld met overleden lichamen, die als
respectloos of wreed worden beschouwd. Met de term hybrid-collectif verwijst De Léon naar de
collectieve en samenwerkende kracht van menselijke en niet-menselijke factoren, die leiden tot het
volledig vergaan of verdwijnen van zowel het lichaam als eventuele bezittingen van de overledene.
Het hybrid-collectif stelt de Amerikaanse overheid in staat geen verantwoording af te hoeven leggen
over gestorven migranten, omdat er nauwelijks bewijs van de overledenen overblijft. Volgens de
auteur is de overheid op de hoogte van de gevaren waaraan migranten bloot staan, maar houdt zij
zich toch vast aan beleid, dat veel slachtoffers maakt.
In deel II (El Camino) beschrijft De Léon de vastberadenheid van migranten om la linea over te
steken. Migranten leren snel en hard door de ontberingen die ze ondergaan. De key informants
Lucho en Memo vertellen over hun standvastigheid, zodat zij uiteindelijk bij de 92 procent horen, die
de grens weet over te steken, ondanks de technologische middelen van de grensbewaking (ter
waarde van miljarden dollars) om migranten te lokaliseren en te stoppen. In het werk beschrijft De
1
