SYSTEEMTHEORIE
Uitwerking van de systeemanalyse
, Omschrijving van de stappen
Bedenk altijd dat je casus omschreven is vanuit één aangemelde cliënt. Aangezien
het in de systeemtheorie gaat om het gehele systeem waar een cliënt zich in bevind,
kijk je dus ook naar de andere deelnemers in het systeem .
STAP 1. Persoonlijke kenmerken en relaties
Als eerste maak je een beschrijving van de omgeving en een eventuele individuele
diagnose van de aangemelde cliënt (de hoofdpersoon in de casus).
STAP 2. Binding, balans en ordening
In dit onderdeel beschrijf je:
- De mate van binding (regelt de betrokkenheid in het systeem )
- De balans van geven en nemen (regelt de rechtvaardigheid binnen het systeem )
- De sociale ordening (regelt de structuur binnen het systeem )
Bij het beschrijven van deze drie onderdelen betrek je zoveel mogelijk alle
deelnemers van het systeem.
STAP 3. Betrekkingen en communicatie
Nu komt er een splitsing in het analyse model. Namelijk het linker deel met de
betrekkingen, en een rechter deel met communicatievormen . Al deze componenten
zijn van invloed op het gezinsevenwicht (homeostase).
In deze stap ga je bekijken welke componenten in het linker en rechter deel van
toepassing zijn op het systeem.
Let op: niet alle componenten zijn van toepassing op een systeem.
STAP 4. Systeemanalyse
Als je in stap 3 alle componenten bekeken hebt ga je nu een systeemanalyse maken.
Je werkt de componenten die van toepassing zijn op het systeem uit.
STAP 5.
Op basis van een systeemanalyse worden hypothesen gevormd over de oorzaak van
de problematiek binnen de homeostase .
Deze hypothesen zijn verwachtingen waarvan jij denkt (een mening dus) dat het
oorzaken zijn.
STAP 6.
Uitgaande van die hypothesen worden er doelen opgesteld .
STAP 7.
In deze fase wordt op het gebied van de betrekkingen of de communicatie
geïntervenieerd.
Daarmee is het hulpverleningsproces echter niet ten einde. De interventies
beïnvloeden immers de betrekkingen en de communicatie, waardoor er een nieuwe
homeostase ontstaat. Hierdoor moet op den duur de systeemanalyse weer worden
herzien, evenals de daarui t volgende hypothesen, doelen en interventies. De
hulpverlening volgt volgens het systeemtheoretisch model dus steeds e e n circulair
proces.
Uitwerking van de systeemanalyse
, Omschrijving van de stappen
Bedenk altijd dat je casus omschreven is vanuit één aangemelde cliënt. Aangezien
het in de systeemtheorie gaat om het gehele systeem waar een cliënt zich in bevind,
kijk je dus ook naar de andere deelnemers in het systeem .
STAP 1. Persoonlijke kenmerken en relaties
Als eerste maak je een beschrijving van de omgeving en een eventuele individuele
diagnose van de aangemelde cliënt (de hoofdpersoon in de casus).
STAP 2. Binding, balans en ordening
In dit onderdeel beschrijf je:
- De mate van binding (regelt de betrokkenheid in het systeem )
- De balans van geven en nemen (regelt de rechtvaardigheid binnen het systeem )
- De sociale ordening (regelt de structuur binnen het systeem )
Bij het beschrijven van deze drie onderdelen betrek je zoveel mogelijk alle
deelnemers van het systeem.
STAP 3. Betrekkingen en communicatie
Nu komt er een splitsing in het analyse model. Namelijk het linker deel met de
betrekkingen, en een rechter deel met communicatievormen . Al deze componenten
zijn van invloed op het gezinsevenwicht (homeostase).
In deze stap ga je bekijken welke componenten in het linker en rechter deel van
toepassing zijn op het systeem.
Let op: niet alle componenten zijn van toepassing op een systeem.
STAP 4. Systeemanalyse
Als je in stap 3 alle componenten bekeken hebt ga je nu een systeemanalyse maken.
Je werkt de componenten die van toepassing zijn op het systeem uit.
STAP 5.
Op basis van een systeemanalyse worden hypothesen gevormd over de oorzaak van
de problematiek binnen de homeostase .
Deze hypothesen zijn verwachtingen waarvan jij denkt (een mening dus) dat het
oorzaken zijn.
STAP 6.
Uitgaande van die hypothesen worden er doelen opgesteld .
STAP 7.
In deze fase wordt op het gebied van de betrekkingen of de communicatie
geïntervenieerd.
Daarmee is het hulpverleningsproces echter niet ten einde. De interventies
beïnvloeden immers de betrekkingen en de communicatie, waardoor er een nieuwe
homeostase ontstaat. Hierdoor moet op den duur de systeemanalyse weer worden
herzien, evenals de daarui t volgende hypothesen, doelen en interventies. De
hulpverlening volgt volgens het systeemtheoretisch model dus steeds e e n circulair
proces.
