Samenvatting Economie van de
gezondheidszorg – Eric Schut & Marco
Varkevisser
H3, H7 (niet 7.4), H8 (niet 8.3 en 8.4), H9.3, H11
Hoofdstuk 3
Aan begin jaren 80 werd het beleid gericht op vermindering van het aandeel collectieve
uitgaven in het bbp. Hiermee werd ook geprobeerd om de groei van zorguitgaven af te
remmen.
Voor de afbakening van de zorgsector gebruikt de overheid de definitie van het
Budgettair Kader Zorg. Ze nemen alleen de uitgaven van de twee sociale verzekeringen
mee, de Zorgverzekeringswet en de AWBZ (nu WMO en WLZ).
Zorgquota = collectieve zorguitgaven / bruto binnenlands product
o de zorgquota zou kunnen oplopen doordat de prijzen van de zorg sneller stijgen
dan de prijs van het bbp.
Verklaringen sterke stijging zorgkosten:
- Vraagkant
o Wanneer mensen meer te besteden hebben, gaan ze meer geld aan zorg
uitgeven
o Het aandeel ouderen in de totale bevolking neemt al jaren toe door de
stijgende levensverwachting
o Medicalisering in het dagelijks leven
o Consument stelt hogere eisen aan het zorgaanbod
o De vraag naar zorg wordt in NL minder afgeremd door eigen bijdragen
dan in andere landen, doordat de eigen bijdragen gering zijn
- Aanbodkant
o Steeds meer mogelijkheden om zieke mensen te helpen en om de kwaliteit
van het leven te verhogen (kosten hiervan zijn hoog) – technologische
vernieuwingen
o Informatievoorsprong bij aanbieders t.o.v. patiënten, hierdoor kunnen ze
op zekere hoogte hun eigen omzet bepalen
o Sommige groepen zorgaanbieders hadden in het verleden een sterke
positie bij tariefonderhandelingen, omdat er een schaarste was in
medische specialisten
o Arbeidsintensieve vormen van dienstverlening worden in verhouding tot
producten in landbouw en industrie duurder (dit komt omdat de groei in
arbeidsproductiviteit in de dienstverlening minder snel groeit dan in de
landbouw)
, De zorguitgaven worden op zes manieren gefinancieerd:
- AWBZ (nu WMO en WLZ)
- Zorgverzekeringswet (Zvw)
- Bijdragen ten laste van rijksbegroting
- Aanvullende particuliere verzekeringen
- Eigen betalingen zorggebruikers
- Gemeenten en provincies
Zorgverzekeringswet
Sinds 2006 zijn alle inwoners in NL verplicht om een basisverzekering af te sluiten. Alle
zorgverzekeraars hebben acceptatieplicht; zij mogen niemand weigeren. Dit voorkomt
het selecteren van gezonde mensen. De acceptatieplicht en verzekeringsplicht zijn
geregeld in de Zvw, dit is een sociale dekking.
De Zvw wordt vrijwel volledig door premieheffing gefinancierd. Dit gaat via nominale
premie (vaste bijdrage voor de polis elke maand) en de inkomensafhankelijke bijdrage
(% van loon dat via belasting ingehouden wordt).
Zorgtoeslag zorgt ervoor dat mensen met lage inkomens, alsnog een zorgverzekering af
kunnen sluiten.
Rijksbijdragen
Zorgt voornamelijk voor de financiering van zorg voor kinderen onder de 18 jaar
(ouders hoeven hier geen nominale premie over te betalen).
Aanvullende verzekeringen
Deze aanvullende verzekeringen zijn naast de Zvw en AWBZ (WMO & WLZ), zoals
tandartszorg, fysio. Bij deze aanvullende verzekeringen hebben zorgverzekeraars geen
acceptatieplicht. De premie van deze verzekering zal ook hoger zijn naarmate iemand
zijn risico hoger is.
Eigen betalingen
Gebruikers van zorg betalen een deel van de kosten uit hun eigen zak, bijvoorbeeld
verplicht een deel van de kosten voor een verzorgingshuis. Daarnaast heb je ook nog het
eigen risico. Dit houdt in dat de 1e 385 euro aan zorg door de verzekerde zelf betaald
wordt.
Gemeenten en provincies
Gemeenten zijn verantwoordelijk voor het treffen van voorzieningen voor
gehandicapten, daarnaast zijn de laatste jaren steeds meer taken overgegaan naar de
gemeenten, zoals thuishulp.
Prijsmechanisme is de werking van vraag en aanbod. Wanneer dit mechanisme op de
zorg wordt toegepast, zou een groot deel van NL (lage inkomens) niet gebruik kunnen
maken van zorg. De overheid bemoeit zich met de markt van de zorg, zodat het
toegankelijk is voor alle inwoners.
Prijsmechanisme zonder wet- en regelgeving kan leiden tot ongewenste uitkomsten
door:
gezondheidszorg – Eric Schut & Marco
Varkevisser
H3, H7 (niet 7.4), H8 (niet 8.3 en 8.4), H9.3, H11
Hoofdstuk 3
Aan begin jaren 80 werd het beleid gericht op vermindering van het aandeel collectieve
uitgaven in het bbp. Hiermee werd ook geprobeerd om de groei van zorguitgaven af te
remmen.
Voor de afbakening van de zorgsector gebruikt de overheid de definitie van het
Budgettair Kader Zorg. Ze nemen alleen de uitgaven van de twee sociale verzekeringen
mee, de Zorgverzekeringswet en de AWBZ (nu WMO en WLZ).
Zorgquota = collectieve zorguitgaven / bruto binnenlands product
o de zorgquota zou kunnen oplopen doordat de prijzen van de zorg sneller stijgen
dan de prijs van het bbp.
Verklaringen sterke stijging zorgkosten:
- Vraagkant
o Wanneer mensen meer te besteden hebben, gaan ze meer geld aan zorg
uitgeven
o Het aandeel ouderen in de totale bevolking neemt al jaren toe door de
stijgende levensverwachting
o Medicalisering in het dagelijks leven
o Consument stelt hogere eisen aan het zorgaanbod
o De vraag naar zorg wordt in NL minder afgeremd door eigen bijdragen
dan in andere landen, doordat de eigen bijdragen gering zijn
- Aanbodkant
o Steeds meer mogelijkheden om zieke mensen te helpen en om de kwaliteit
van het leven te verhogen (kosten hiervan zijn hoog) – technologische
vernieuwingen
o Informatievoorsprong bij aanbieders t.o.v. patiënten, hierdoor kunnen ze
op zekere hoogte hun eigen omzet bepalen
o Sommige groepen zorgaanbieders hadden in het verleden een sterke
positie bij tariefonderhandelingen, omdat er een schaarste was in
medische specialisten
o Arbeidsintensieve vormen van dienstverlening worden in verhouding tot
producten in landbouw en industrie duurder (dit komt omdat de groei in
arbeidsproductiviteit in de dienstverlening minder snel groeit dan in de
landbouw)
, De zorguitgaven worden op zes manieren gefinancieerd:
- AWBZ (nu WMO en WLZ)
- Zorgverzekeringswet (Zvw)
- Bijdragen ten laste van rijksbegroting
- Aanvullende particuliere verzekeringen
- Eigen betalingen zorggebruikers
- Gemeenten en provincies
Zorgverzekeringswet
Sinds 2006 zijn alle inwoners in NL verplicht om een basisverzekering af te sluiten. Alle
zorgverzekeraars hebben acceptatieplicht; zij mogen niemand weigeren. Dit voorkomt
het selecteren van gezonde mensen. De acceptatieplicht en verzekeringsplicht zijn
geregeld in de Zvw, dit is een sociale dekking.
De Zvw wordt vrijwel volledig door premieheffing gefinancierd. Dit gaat via nominale
premie (vaste bijdrage voor de polis elke maand) en de inkomensafhankelijke bijdrage
(% van loon dat via belasting ingehouden wordt).
Zorgtoeslag zorgt ervoor dat mensen met lage inkomens, alsnog een zorgverzekering af
kunnen sluiten.
Rijksbijdragen
Zorgt voornamelijk voor de financiering van zorg voor kinderen onder de 18 jaar
(ouders hoeven hier geen nominale premie over te betalen).
Aanvullende verzekeringen
Deze aanvullende verzekeringen zijn naast de Zvw en AWBZ (WMO & WLZ), zoals
tandartszorg, fysio. Bij deze aanvullende verzekeringen hebben zorgverzekeraars geen
acceptatieplicht. De premie van deze verzekering zal ook hoger zijn naarmate iemand
zijn risico hoger is.
Eigen betalingen
Gebruikers van zorg betalen een deel van de kosten uit hun eigen zak, bijvoorbeeld
verplicht een deel van de kosten voor een verzorgingshuis. Daarnaast heb je ook nog het
eigen risico. Dit houdt in dat de 1e 385 euro aan zorg door de verzekerde zelf betaald
wordt.
Gemeenten en provincies
Gemeenten zijn verantwoordelijk voor het treffen van voorzieningen voor
gehandicapten, daarnaast zijn de laatste jaren steeds meer taken overgegaan naar de
gemeenten, zoals thuishulp.
Prijsmechanisme is de werking van vraag en aanbod. Wanneer dit mechanisme op de
zorg wordt toegepast, zou een groot deel van NL (lage inkomens) niet gebruik kunnen
maken van zorg. De overheid bemoeit zich met de markt van de zorg, zodat het
toegankelijk is voor alle inwoners.
Prijsmechanisme zonder wet- en regelgeving kan leiden tot ongewenste uitkomsten
door:
