Algemene economie en bedrijfsomgeving
Hoofdstuk 21 Internationale economische ontwikkelingen
Een aantal ontwikkelde industrielanden domineert nog steeds de wereldeconomie. Toch
treedt een duidelijke verschuiving op van het zwaartepunt van de wereldeconomie in de
richting van de opkomende industrielanden in Azië. Een tweede belangrijke internationale
trend is globalisering. Door technologische ontwikkeling en deregulering kunnen
ondernemingen veel gemakkelijker dan vroeger wereldwijd handelen en investeren.
Globalisering is echter omstreden. Critici zijn van mening dat het de nationale
beslissingsmacht van landen beperkt, culturele diversiteit aantast en ongelijkheid in de
wereld versterkt.
§1 Wereldeconomie in beeld
12.1.1 Feiten en cijfers
In de wereldeconomie onderscheid je ontwikkelde industrielanden, opkomende
industrielanden en ontwikkelingslanden.
De ontwikkelde industrielanden hebben een hoog inkomen per hoofd van de bevolking.
Eigenlijk is de term industrielanden misleidend, omdat de dienstverlening in deze landen
verreweg de grootste bijdrage aan het bbp levert. Het zou daarom beter zijn om te spreken
over postindustriële landen.
De opkomende industrielanden, emerging markets, maken een snelle ontwikkeling door
van ontwikkelingsland naar industrieland. Hierdoor verandert een traditionele agrarische
samenleving in een moderne industriële samenleving. Het inkomen per hoofd van de
bevolking is in deze landen nog relatief laag, maar het neemt wel snel toe.
In de ontwikkelingslanden is het inkomen per hoofd van de bevolking laag. Deze landen
zijn meestal afhankelijk van de export van enkele grondstoffen of landbouwproducten.
Ontwikkelingslanden bevinden zich vaak in de armoedeval. Door het lage inkomen per
hoofd van de bevolking kunnen ze weinig sparen. Doordat ze weinig sparen, kunnen ze ook
weinig investeren zonder hulp van buitenaf. Als een land weinig investeert, dan groeit de
productie niet of nauwelijks, waardoor het inkomen per hoofd van de bevolking laag blijft.
Daarmee is de vicieuze cirkel rond.
Sinds de 2de Wereldoorlog domineren de VS, West-Europa en Japan de wereldeconomie.
Deze 3 gebieden vormen de kern van de 39 rijkste landen in de wereld. In deze landen leeft
maar 14% van de wereldbevolking, terwijl ze 40% van de productie en 63% van de export in
de wereld voor hun rekening nemen. In de opkomende industrielanden en
ontwikkelingslanden woont 86% van de wereldbevolking. Het aandeel van deze landen in de
wereldproductie bedraagt slechts 60%.
, Uit de tabel hierboven blijkt dat de mondiale inkomensverschillen groot zijn. Weinigen
hebben veel en velen hebben weinig. Daarin komt wel verandering. In de tabel hieronder zie
je dat de wereldproductie in de periode 2000-2019 met ruim 3,5% per jaar is gegroeid. De
economische groei in de ontwikkelde industrielanden bleef daarbij duidelijk achter. Hun
aandeel in de wereldproductie neemt dus af. De opkomende industrielanden en
ontwikkelingslanden groeiden juist harder dan het wereldgemiddelde. Hun aandeel in de
wereldproductie neemt dan ook snel toe. Vooral de zeer hoge groeicijfers in Azië vallen op.
Het belang van Azië in de wereldeconomie neemt snel toe. Vanuit historisch perspectief is
dat eerder normaal dan abnormaal. Vanaf het begin van onze jaartelling tot de 19de eeuw
was Azië de belangrijkste regio in de wereldeconomie. India en China namen samen
ongeveer de helft van de wereldproductie voor hun rekening. De westerse dominantie en het
verval van China en India sinds het begin van de 19de eeuw waren abnormaal. De sterke
groei in Azië leidt dus eigenlijk tot de terugkeer naar een toestand die heel normaal was in
de geschiedenis. Vandaar dat je beter kunt spreken van de heropkomst van Azië.
In 1980 waren de VS verreweg de grootste economie ter wereld. China kwam in dat jaar niet
eens voor in de top 10. 40 jaar later heeft China de VS afgelost als grootste economie ter
wereld.
Hoofdstuk 21 Internationale economische ontwikkelingen
Een aantal ontwikkelde industrielanden domineert nog steeds de wereldeconomie. Toch
treedt een duidelijke verschuiving op van het zwaartepunt van de wereldeconomie in de
richting van de opkomende industrielanden in Azië. Een tweede belangrijke internationale
trend is globalisering. Door technologische ontwikkeling en deregulering kunnen
ondernemingen veel gemakkelijker dan vroeger wereldwijd handelen en investeren.
Globalisering is echter omstreden. Critici zijn van mening dat het de nationale
beslissingsmacht van landen beperkt, culturele diversiteit aantast en ongelijkheid in de
wereld versterkt.
§1 Wereldeconomie in beeld
12.1.1 Feiten en cijfers
In de wereldeconomie onderscheid je ontwikkelde industrielanden, opkomende
industrielanden en ontwikkelingslanden.
De ontwikkelde industrielanden hebben een hoog inkomen per hoofd van de bevolking.
Eigenlijk is de term industrielanden misleidend, omdat de dienstverlening in deze landen
verreweg de grootste bijdrage aan het bbp levert. Het zou daarom beter zijn om te spreken
over postindustriële landen.
De opkomende industrielanden, emerging markets, maken een snelle ontwikkeling door
van ontwikkelingsland naar industrieland. Hierdoor verandert een traditionele agrarische
samenleving in een moderne industriële samenleving. Het inkomen per hoofd van de
bevolking is in deze landen nog relatief laag, maar het neemt wel snel toe.
In de ontwikkelingslanden is het inkomen per hoofd van de bevolking laag. Deze landen
zijn meestal afhankelijk van de export van enkele grondstoffen of landbouwproducten.
Ontwikkelingslanden bevinden zich vaak in de armoedeval. Door het lage inkomen per
hoofd van de bevolking kunnen ze weinig sparen. Doordat ze weinig sparen, kunnen ze ook
weinig investeren zonder hulp van buitenaf. Als een land weinig investeert, dan groeit de
productie niet of nauwelijks, waardoor het inkomen per hoofd van de bevolking laag blijft.
Daarmee is de vicieuze cirkel rond.
Sinds de 2de Wereldoorlog domineren de VS, West-Europa en Japan de wereldeconomie.
Deze 3 gebieden vormen de kern van de 39 rijkste landen in de wereld. In deze landen leeft
maar 14% van de wereldbevolking, terwijl ze 40% van de productie en 63% van de export in
de wereld voor hun rekening nemen. In de opkomende industrielanden en
ontwikkelingslanden woont 86% van de wereldbevolking. Het aandeel van deze landen in de
wereldproductie bedraagt slechts 60%.
, Uit de tabel hierboven blijkt dat de mondiale inkomensverschillen groot zijn. Weinigen
hebben veel en velen hebben weinig. Daarin komt wel verandering. In de tabel hieronder zie
je dat de wereldproductie in de periode 2000-2019 met ruim 3,5% per jaar is gegroeid. De
economische groei in de ontwikkelde industrielanden bleef daarbij duidelijk achter. Hun
aandeel in de wereldproductie neemt dus af. De opkomende industrielanden en
ontwikkelingslanden groeiden juist harder dan het wereldgemiddelde. Hun aandeel in de
wereldproductie neemt dan ook snel toe. Vooral de zeer hoge groeicijfers in Azië vallen op.
Het belang van Azië in de wereldeconomie neemt snel toe. Vanuit historisch perspectief is
dat eerder normaal dan abnormaal. Vanaf het begin van onze jaartelling tot de 19de eeuw
was Azië de belangrijkste regio in de wereldeconomie. India en China namen samen
ongeveer de helft van de wereldproductie voor hun rekening. De westerse dominantie en het
verval van China en India sinds het begin van de 19de eeuw waren abnormaal. De sterke
groei in Azië leidt dus eigenlijk tot de terugkeer naar een toestand die heel normaal was in
de geschiedenis. Vandaar dat je beter kunt spreken van de heropkomst van Azië.
In 1980 waren de VS verreweg de grootste economie ter wereld. China kwam in dat jaar niet
eens voor in de top 10. 40 jaar later heeft China de VS afgelost als grootste economie ter
wereld.
