Samenvatting artikelen Forensische Psychiatrie
Alles:
Artikel 1: DSM
Artikel 2: Strafrecht systeem
Artikel 3: Forensisch rapport FORMAT
Artikel 4: Gedragskundig rapport (de Ruiter)
Artikel 5: Psychiatrische stoornissen (Bulten en Nijman)
Artikel 6: Toerekeningsvatbaarheid
Artikel 7: Strafblad (Reef)
Artikel 8: Biosociale forensische psychiatrie (Popma en Raine)
Artikel 9: Denkfouten
Artikel 1: DSM
De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) is een gereviseerd
classificatiesysteem waarin internationale afspraken zijn gemaakt over welke criteria van toepassing
zijn op een bepaalde psychische stoornis op basis van (nieuwe) wetenschappelijke inzichten. Het is
nadrukkelijk geen diagnose-handboek. Het stellen van een diagnose gebeurt nog altijd door
uitgebreid en nauwkeurig psychiatrisch onderzoek volgens de daarvoor geldende richtlijnen.
De NVvP wijst classificatie buiten de context van een verwijzing of behandeling echter af. Ook de
DSM-5 stelt dat classificatie alleen geëigend is wanneer dit relevant is voor de behandeling van de
patiënt.
Volgens DSM-5 is een psychische stoornis een “syndroom, gekenmerkt door klinisch significante
symptomen op het gebied van de cognitieve functies, de emotieregulatie of het gedrag van een
persoon, dat een uiting is van een disfunctie in de psychologische, biologische, of
ontwikkelingsprocessen die ten grondslag liggen aan het psychische functioneren. Psychische
stoornissen gaan gewoonlijk gepaard met significante lijdensdruk en/of beperkingen in het
functioneren op sociaal of beroepsmatig gebied of bij andere belangrijke bezigheden. Een reactie op
een veelvoorkomende stressor of een verlies, bijvoorbeeld het overlijden van een dierbare, die te
verwachten valt en cultureel wordt geaccepteerd, is geen psychische stoornis.
Diagnostiek betreft het beschrijven en vaststellen van een psychische stoornis op basis van de
klachten en problemen en symptomen die de patiënt ervaart en de verschijnselen die de clinicus
vaststelt. Naast een beschrijving van de symptomen bevat een diagnose nog meer elementen: de
fase van ontwikkeling van het ziektebeeld (bijvoorbeeld eerste keer dat symptomen zich voordoen,
of een terugval na eerdere episode), complicaties, andere stoornissen of aandoeningen die van
invloed zijn op de stoornis (comorbiditeit), factoren die hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van
Alles:
Artikel 1: DSM
Artikel 2: Strafrecht systeem
Artikel 3: Forensisch rapport FORMAT
Artikel 4: Gedragskundig rapport (de Ruiter)
Artikel 5: Psychiatrische stoornissen (Bulten en Nijman)
Artikel 6: Toerekeningsvatbaarheid
Artikel 7: Strafblad (Reef)
Artikel 8: Biosociale forensische psychiatrie (Popma en Raine)
Artikel 9: Denkfouten
Artikel 1: DSM
De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) is een gereviseerd
classificatiesysteem waarin internationale afspraken zijn gemaakt over welke criteria van toepassing
zijn op een bepaalde psychische stoornis op basis van (nieuwe) wetenschappelijke inzichten. Het is
nadrukkelijk geen diagnose-handboek. Het stellen van een diagnose gebeurt nog altijd door
uitgebreid en nauwkeurig psychiatrisch onderzoek volgens de daarvoor geldende richtlijnen.
De NVvP wijst classificatie buiten de context van een verwijzing of behandeling echter af. Ook de
DSM-5 stelt dat classificatie alleen geëigend is wanneer dit relevant is voor de behandeling van de
patiënt.
Volgens DSM-5 is een psychische stoornis een “syndroom, gekenmerkt door klinisch significante
symptomen op het gebied van de cognitieve functies, de emotieregulatie of het gedrag van een
persoon, dat een uiting is van een disfunctie in de psychologische, biologische, of
ontwikkelingsprocessen die ten grondslag liggen aan het psychische functioneren. Psychische
stoornissen gaan gewoonlijk gepaard met significante lijdensdruk en/of beperkingen in het
functioneren op sociaal of beroepsmatig gebied of bij andere belangrijke bezigheden. Een reactie op
een veelvoorkomende stressor of een verlies, bijvoorbeeld het overlijden van een dierbare, die te
verwachten valt en cultureel wordt geaccepteerd, is geen psychische stoornis.
Diagnostiek betreft het beschrijven en vaststellen van een psychische stoornis op basis van de
klachten en problemen en symptomen die de patiënt ervaart en de verschijnselen die de clinicus
vaststelt. Naast een beschrijving van de symptomen bevat een diagnose nog meer elementen: de
fase van ontwikkeling van het ziektebeeld (bijvoorbeeld eerste keer dat symptomen zich voordoen,
of een terugval na eerdere episode), complicaties, andere stoornissen of aandoeningen die van
invloed zijn op de stoornis (comorbiditeit), factoren die hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van
