Samenvatting artikel Gindis
De onderwijstheorie van Vygotsky in een culturele context
Remediëring door middel van onderwijs
Er zijn 3 dingen waar je rekening moet houden als je de theorie van Vygotsky bekijkt:
1. Defectology (de studie naar gebreken); het gebied van onderzoek van Vygotsky waarin
speciaal onderwijs en schoolpsychologie valt. Het ging om individuen met bepaalde
onvermogens; blind, doof, spraakgebrek of mentale achterstanden. In de tijd van Vygotsky
bestonden leerproblemen en emotionele problemen nog niet als een onderwijsprobleem; nu
is dit wel; houd hier rekening mee als je de term van Vygotsky gebruikt.
2. De teksten van Vygotsky kunnen voor speciaal onderwijs docenten moeilijk te lezen zijn; dit
heeft veel verschillende factoren. Vygotsky schreef niet traditionele academische teksten. Hij
is een romantische schrijver.
3. Het vertaalde boek (1993) is van het origineel van de Russische publicatie van Vygotsky
(1983). In Rusland was alles al eerder bekend dan in het Westen.
Doel van het artikel: de bevindingen van Vygotsky aan het licht brengen die nuttig zijn voor
professionals in het speciaal onderwijs. De CHAT en de theorie van opgeschorte/vervormde
ontwikkeling van Vygotsky kunnen gebruikt worden in het speciaal onderwijs.
Een handicap als sociaal en cultureel fenomeen
Het doel van speciaal onderwijs is de aard van het onvermogen herkennen met de gevolgen hiervan
voor de remediëring.
Vygotsky ziet een handicap als een sociaal cultureel fenomeen het beïnvloedt de interactie met
anderen en de relatie met de wereld. Leerkrachten moeten dealen met de sociale gevolgen van een
handicap, niet met de biologische oorsprong.
Een handicap wordt volgens Vygotsky abnormaal als het zo wordt geïntroduceerd in de sociale
context. Een handicap is psychologisch verschillend in de diverse culturele en sociale omgevingen.
Er is een primaire handicap; dit is een organische beperking.
Er is een secundaire handicap; onvermogen in hogere psychologische functies door sociale factoren.
Houdingen en verwachtingen van de maatschappij creëren de toegankelijkheid van een kind tot
kennis, ervaringen, kansen en het wel of niet deelnemen aan activiteiten met vrienden. Vygotsky
zegt dat het goed is om te kijken naar een kind zijn positieve eigenschappen, wat kan een kind wel,
en zich niet te focussen op wat een kind niet kan. Dit wordt positieve differentiatie genoemd.
Een handicap heeft volgens Vygotsky altijd 2 kanten; een kant die onderontwikkeld is gerelateerd
aan het organische defect en aan de andere kant de vorming van een aanpassingsmechanisme.
Hiervoor is training van hogere psychologische vaardigheden nodig. De strategieën voor compensatie
worden beïnvloed door de omgeving/cultuur.
Een handicap vanuit het ontwikkelingsperspectief
Een handicap, zowel de structuur als de inhoud, is voortdurend in ontwikkeling door school en
remediëring. Ook kinderen met een handicap internaliseren culturele activiteiten als interne
psychologische processen; zij volgen dezelfde ontwikkeling als ‘gewone’ kinderen.
Ontwikkeling is bij niemand een vast proces van groei en opstapeling/vermeerdering. Het is een
complex proces van integratie, winst en verlies.
De onderwijstheorie van Vygotsky in een culturele context
Remediëring door middel van onderwijs
Er zijn 3 dingen waar je rekening moet houden als je de theorie van Vygotsky bekijkt:
1. Defectology (de studie naar gebreken); het gebied van onderzoek van Vygotsky waarin
speciaal onderwijs en schoolpsychologie valt. Het ging om individuen met bepaalde
onvermogens; blind, doof, spraakgebrek of mentale achterstanden. In de tijd van Vygotsky
bestonden leerproblemen en emotionele problemen nog niet als een onderwijsprobleem; nu
is dit wel; houd hier rekening mee als je de term van Vygotsky gebruikt.
2. De teksten van Vygotsky kunnen voor speciaal onderwijs docenten moeilijk te lezen zijn; dit
heeft veel verschillende factoren. Vygotsky schreef niet traditionele academische teksten. Hij
is een romantische schrijver.
3. Het vertaalde boek (1993) is van het origineel van de Russische publicatie van Vygotsky
(1983). In Rusland was alles al eerder bekend dan in het Westen.
Doel van het artikel: de bevindingen van Vygotsky aan het licht brengen die nuttig zijn voor
professionals in het speciaal onderwijs. De CHAT en de theorie van opgeschorte/vervormde
ontwikkeling van Vygotsky kunnen gebruikt worden in het speciaal onderwijs.
Een handicap als sociaal en cultureel fenomeen
Het doel van speciaal onderwijs is de aard van het onvermogen herkennen met de gevolgen hiervan
voor de remediëring.
Vygotsky ziet een handicap als een sociaal cultureel fenomeen het beïnvloedt de interactie met
anderen en de relatie met de wereld. Leerkrachten moeten dealen met de sociale gevolgen van een
handicap, niet met de biologische oorsprong.
Een handicap wordt volgens Vygotsky abnormaal als het zo wordt geïntroduceerd in de sociale
context. Een handicap is psychologisch verschillend in de diverse culturele en sociale omgevingen.
Er is een primaire handicap; dit is een organische beperking.
Er is een secundaire handicap; onvermogen in hogere psychologische functies door sociale factoren.
Houdingen en verwachtingen van de maatschappij creëren de toegankelijkheid van een kind tot
kennis, ervaringen, kansen en het wel of niet deelnemen aan activiteiten met vrienden. Vygotsky
zegt dat het goed is om te kijken naar een kind zijn positieve eigenschappen, wat kan een kind wel,
en zich niet te focussen op wat een kind niet kan. Dit wordt positieve differentiatie genoemd.
Een handicap heeft volgens Vygotsky altijd 2 kanten; een kant die onderontwikkeld is gerelateerd
aan het organische defect en aan de andere kant de vorming van een aanpassingsmechanisme.
Hiervoor is training van hogere psychologische vaardigheden nodig. De strategieën voor compensatie
worden beïnvloed door de omgeving/cultuur.
Een handicap vanuit het ontwikkelingsperspectief
Een handicap, zowel de structuur als de inhoud, is voortdurend in ontwikkeling door school en
remediëring. Ook kinderen met een handicap internaliseren culturele activiteiten als interne
psychologische processen; zij volgen dezelfde ontwikkeling als ‘gewone’ kinderen.
Ontwikkeling is bij niemand een vast proces van groei en opstapeling/vermeerdering. Het is een
complex proces van integratie, winst en verlies.
