Bewegende geluidsbron golffronten = bolvormig, maar niet meer
concentrisch l geluidsbron en dus
middelpunt verplaatst zich. Beweegt de bron
l naar waarnemer toe, dan zit er minder tijd tussen de fronten
l frequentie = hoger = hogere toon.
Beweegt bron vd waarnemer l weg
meer tijd tussen fronten frequentie = lager = lagere l toon.
LHetzelfde geldt wanneer waarnemer zich verplaatst en de bron
l blijft staan.
t = 0 als het eerste golffront de waarnemer bereikt. Als bron stilstaat, dan ligt het volgende
golffront op een afstand van 1 golflengte en komt deze een periode T later aan. Maar de
bron is dichter gekomen volgende golffront ligt dichter en bereikt de waarnemer sneller
in 1 periode T is bron verschoven: d = vbron . T; de afstand tot het volgende golffront =
-vbron . T; f’ = waargenomen frequentie.
De frequentie: f = f’. (1± vbron/v) + als ze van elkaar weg gaan, en – als ze naar elkaar toe gaan
Als waarnemer zich verplaatst: f’ = (1 ± vwaarnemer/v) . f
Enkel de snelheid in de richting vd waarnemer is van belang. Indien de bron in een
cirkelbaan rond de waarnemer draait, zal deze geen dopplereffect waarnemen. De
frequentie vd ontvangen golven = frequentie vd uitgezonden golven, enkel de radiale
snelheid bepaalt de grootte vh dopplereffect, niet de tangentiële snelheid.
Elektromagnetische golven
Elektrische lading oefenen een kracht uit op elkaar beiden + of -
ze stoten elkaar af, zijn ze verschillende trekken elkaar aan.
De kracht heeft als de verbindings-as tussen de twee ladingen. Een
elektrische lading wekt een elektrisch veld op, verplaatst de lading
zich, dan verplaatst het veld zich mee. Als ze verplaatsen wekken
ze ook een magnetisch veld op. Een trillende lading zal een
verstoring in het elektrisch veld veroorzaken en een veranderend
magnetisch veld opwekken. Die verstoringen planten zich voort en
veroorzaken een elektromagnetische golf.
Deze golven zijn transversale golven. Het magnetisch veld en het elektrisch veld staan
loodrecht op elkaar en op de voortplantingsrichting vd elektromagnetische golf.
Alle elektromagnetische golven planten zich in vacuüm even snel voort de lichtsnelheid
c = 300 000 km/s.
Niet in vacuüm: c = .f ( = v.T of v/f) hoe langer , hoe kleiner f
Licht met een verschillende frequentie = licht met een andere kleur.
Zichtbaar licht:
Ogen zijn het gevoeligst voor licht rond 555nm = geel/groen
Zichtbaar licht is slechts een klein deel vh elektromagnetisch spectrum.
Stralingen met een lagere frequentie ( hogere golflengte) dan rood licht = infrarood licht.
Ook Stralingen met hogere frequentie dan violet licht = ultraviolet
slechts
een deel
vh EMS
24
, Monochroom licht = licht waarbij alle elektromagnetische golven dezelfde golflengte hebben
hebben dezelfde kleur.
Polarisatie van licht
Er zijn ∞ veel richtingen die loodrecht op de bewegingsrichting staan lichtstraal bestaat
uit verschillende elektromagnetische golven. Doorgaans zullen de elektrische vectoren vd
verschillende golven een verschillende richting hebben, maar ze staan wel allemaal
loodrecht op de lichtstraal = ongepolariseerd licht.
Gepolariseerd licht = alle elektrische veldvectoren trillen in dezelfde richting.
Een polarisatiefilter laat enkel licht door met 1 polarisatierichting die vd filter.
Enkel de component in de richting vd polarisatiefilter wordt doorgelaten. is de hoek
tussen de trilrichting vd elektromagnetische veldvector ⃗ E en de richting vd
polarisatiefilter, dan is de grootte van deze component E = E.cos().
De intensiteit ve lichtstraal is evenredig met E2. De uittredende lichtstraal is gepolariseerd
in de richting vd polarisatiefilter. Heeft de gepolariseerde lichtstraal die invalt op de
polarisatiefilter een intensiteit I0, dan is de intensiteit vd lichtstraal die de filter verlaat = de
wet van Malus: I = I0 . cos2()
Is de invallende lichtstraal niet gepolariseerd dan zal de intensiteit vd uittredende lichtstraal
lager zijn dan die vd invallende. Is deze wel gepolariseerd dan heeft het een intensiteit van:
I = I0 . cos2() zal kleiner of gelijk aan de invallende straal zijn.
Uittreden straal is gelijk aan de intredende als cos() = 1 of -1 = 0° of 180° als de
polarisatierichting vd lichtstraal samenvalt met de richting vd polarisatiefilter.
Uittreden straal wordt volledig tegengehouden als cos() = 0 = 90° of -90° als de
polarisatierichting vd lichtstraal loodrecht staat op de richting vd polarisatiefilter.
Ongepolariseerd licht door een polarisatie filter met = 180° en vervolgens door een andere
polarisatiefilter met = 90° er zal uiteindelijk niets te zien zijn. Alles is tegengehouden
door de 2 verschillende polarisatiefilters.
Optisch actieve stoffen
Als gepolariseerd licht door oplossing gaat zal de uittredende straal ook gepolariseerd zijn.
Bij sommige stoffen zal het uittredende licht nog altijd gepolariseerd zijn, maar gedraaid.
Deze stoffen zijn optisch actieve stoffen.
Het kunnen links- of rechtsdraaiende optisch actieve stoffen zijn. Het is te wijten aan de
asymmetrie vd moleculen. Er zijn steeds paren stoffen ze zijn chemisch identiek, maar
optisch verschillende, de ene is rechtsdraaiend en de andere links. Het zijn optische
isomeren.
De hoek waarover polarisatierichting gedraaid is, is recht evenredig met de afstand d die
de gepolariseerde lichtstraal doorloopt en met de concentratie c vd oplossing, afhankelijk vd
aard vd stof en een beetje vd temp. = [ ]❑T . d . c
25
concentrisch l geluidsbron en dus
middelpunt verplaatst zich. Beweegt de bron
l naar waarnemer toe, dan zit er minder tijd tussen de fronten
l frequentie = hoger = hogere toon.
Beweegt bron vd waarnemer l weg
meer tijd tussen fronten frequentie = lager = lagere l toon.
LHetzelfde geldt wanneer waarnemer zich verplaatst en de bron
l blijft staan.
t = 0 als het eerste golffront de waarnemer bereikt. Als bron stilstaat, dan ligt het volgende
golffront op een afstand van 1 golflengte en komt deze een periode T later aan. Maar de
bron is dichter gekomen volgende golffront ligt dichter en bereikt de waarnemer sneller
in 1 periode T is bron verschoven: d = vbron . T; de afstand tot het volgende golffront =
-vbron . T; f’ = waargenomen frequentie.
De frequentie: f = f’. (1± vbron/v) + als ze van elkaar weg gaan, en – als ze naar elkaar toe gaan
Als waarnemer zich verplaatst: f’ = (1 ± vwaarnemer/v) . f
Enkel de snelheid in de richting vd waarnemer is van belang. Indien de bron in een
cirkelbaan rond de waarnemer draait, zal deze geen dopplereffect waarnemen. De
frequentie vd ontvangen golven = frequentie vd uitgezonden golven, enkel de radiale
snelheid bepaalt de grootte vh dopplereffect, niet de tangentiële snelheid.
Elektromagnetische golven
Elektrische lading oefenen een kracht uit op elkaar beiden + of -
ze stoten elkaar af, zijn ze verschillende trekken elkaar aan.
De kracht heeft als de verbindings-as tussen de twee ladingen. Een
elektrische lading wekt een elektrisch veld op, verplaatst de lading
zich, dan verplaatst het veld zich mee. Als ze verplaatsen wekken
ze ook een magnetisch veld op. Een trillende lading zal een
verstoring in het elektrisch veld veroorzaken en een veranderend
magnetisch veld opwekken. Die verstoringen planten zich voort en
veroorzaken een elektromagnetische golf.
Deze golven zijn transversale golven. Het magnetisch veld en het elektrisch veld staan
loodrecht op elkaar en op de voortplantingsrichting vd elektromagnetische golf.
Alle elektromagnetische golven planten zich in vacuüm even snel voort de lichtsnelheid
c = 300 000 km/s.
Niet in vacuüm: c = .f ( = v.T of v/f) hoe langer , hoe kleiner f
Licht met een verschillende frequentie = licht met een andere kleur.
Zichtbaar licht:
Ogen zijn het gevoeligst voor licht rond 555nm = geel/groen
Zichtbaar licht is slechts een klein deel vh elektromagnetisch spectrum.
Stralingen met een lagere frequentie ( hogere golflengte) dan rood licht = infrarood licht.
Ook Stralingen met hogere frequentie dan violet licht = ultraviolet
slechts
een deel
vh EMS
24
, Monochroom licht = licht waarbij alle elektromagnetische golven dezelfde golflengte hebben
hebben dezelfde kleur.
Polarisatie van licht
Er zijn ∞ veel richtingen die loodrecht op de bewegingsrichting staan lichtstraal bestaat
uit verschillende elektromagnetische golven. Doorgaans zullen de elektrische vectoren vd
verschillende golven een verschillende richting hebben, maar ze staan wel allemaal
loodrecht op de lichtstraal = ongepolariseerd licht.
Gepolariseerd licht = alle elektrische veldvectoren trillen in dezelfde richting.
Een polarisatiefilter laat enkel licht door met 1 polarisatierichting die vd filter.
Enkel de component in de richting vd polarisatiefilter wordt doorgelaten. is de hoek
tussen de trilrichting vd elektromagnetische veldvector ⃗ E en de richting vd
polarisatiefilter, dan is de grootte van deze component E = E.cos().
De intensiteit ve lichtstraal is evenredig met E2. De uittredende lichtstraal is gepolariseerd
in de richting vd polarisatiefilter. Heeft de gepolariseerde lichtstraal die invalt op de
polarisatiefilter een intensiteit I0, dan is de intensiteit vd lichtstraal die de filter verlaat = de
wet van Malus: I = I0 . cos2()
Is de invallende lichtstraal niet gepolariseerd dan zal de intensiteit vd uittredende lichtstraal
lager zijn dan die vd invallende. Is deze wel gepolariseerd dan heeft het een intensiteit van:
I = I0 . cos2() zal kleiner of gelijk aan de invallende straal zijn.
Uittreden straal is gelijk aan de intredende als cos() = 1 of -1 = 0° of 180° als de
polarisatierichting vd lichtstraal samenvalt met de richting vd polarisatiefilter.
Uittreden straal wordt volledig tegengehouden als cos() = 0 = 90° of -90° als de
polarisatierichting vd lichtstraal loodrecht staat op de richting vd polarisatiefilter.
Ongepolariseerd licht door een polarisatie filter met = 180° en vervolgens door een andere
polarisatiefilter met = 90° er zal uiteindelijk niets te zien zijn. Alles is tegengehouden
door de 2 verschillende polarisatiefilters.
Optisch actieve stoffen
Als gepolariseerd licht door oplossing gaat zal de uittredende straal ook gepolariseerd zijn.
Bij sommige stoffen zal het uittredende licht nog altijd gepolariseerd zijn, maar gedraaid.
Deze stoffen zijn optisch actieve stoffen.
Het kunnen links- of rechtsdraaiende optisch actieve stoffen zijn. Het is te wijten aan de
asymmetrie vd moleculen. Er zijn steeds paren stoffen ze zijn chemisch identiek, maar
optisch verschillende, de ene is rechtsdraaiend en de andere links. Het zijn optische
isomeren.
De hoek waarover polarisatierichting gedraaid is, is recht evenredig met de afstand d die
de gepolariseerde lichtstraal doorloopt en met de concentratie c vd oplossing, afhankelijk vd
aard vd stof en een beetje vd temp. = [ ]❑T . d . c
25
