Samenvatting taakgerichte hulpverlening
H1
Taakgerichte hulpverlening staat in de traditie van het Amerikaanse Social work, een vorm van in
de vorige eeuw ontwikkelde professionele hulpverlening aan individuen, gezinnen, kleinere
groepen en communities. Social casework is en was een onderdeel en richt zich op het bieden van
hulp aan gezinnen en personen. De invalshoek kan meer sociaal zijn, of meer persoonlijk.
Wezenlijk is in elk geval:
● De aandacht voor de binnen- en de buitenkant van problemen.
● Te werk gaan volgens methodische en ethische principes die nauw met elkaar betrokken
worden.
● Gericht op empowerment van de cliënt, die geholpen wordt als hij ook zichzelf leert
helpen.
Sociaal casework kent diverse richtingen of scholen, die verschillende accenten leggen.
Gemeenschappelijk is de aandacht voor de wisselwerking tussen het psychische en het sociale, het
materiële en het immateriële, situatie en persoon.
De TGH-benadering van mensen met problemen sloeg aan, omdat ze:
- ervan uitgaan dat mensen uiteindelijk zelf bepalen wat hun problemen en doelen zijn.
- de cliënt geholpen wordt zo veel mogelijk op eigen kracht in een beperkt tijdsbestek een
specifiek probleem te verlichten c.q. een haalbaar doel te bereiken.
Het sloeg ook aan omdat het een echt sociaal werk-benadering is, dus cliënt- en situatiegericht.
TGH:
- Biedt hulpverleners goede methodische handvaten om cliënten te helpen binnen en buiten
henzelf krachtbronnen (strengths) aan te boren.
- Is als werkwijze goed uit te leggen aan cliënten en anderen.
- Zoekt naar `partnerschap` met de cliënt.
- Baseert zich op de mensenbeschouwing en de ethische principes van het sociaal werk.
- Blijkt in de praktijk tot goede resultaten te leiden. (dit blijkt uit wetenschappelijk onderzoek).
De vraag op `wat is taakgerichte hulpverlening?`: het is een sociaal werk-methodiek.
Methode: is een vaste, weldoordachte manier van werken.
Methodiek: is ruimer; in methodiek zitten (verschillende) methoden afgesloten.
Methodisch: werken is volgens plan, gebruikmakend van inzichten, concepten, theorieën. Waar
methodisch werken ontbreekt, valt de basis van het beroep weg.
Methodiek, bestaat uit:
- Werkmodel: een geheel van methoden en aanwijzingen voor het concrete handelen van de
hulpverleners; het helpt de orde scheppen in een veelheid aan gegevens en gezichtspunten.
- Een ondersteunende theorie: die een verantwoording biedt van het werkmodel; deze geeft
een verklaring voor de wijze waarop problemen ontstaan en veranderen.
- Een empirische grondslag: die de theorie en het model steunt.
- Een basis van waardepremissen: de richtlijnen van elk werkmodel zijn gebaseerd op expliciete
of impliciete waarden.
Waar relevant wordt een vergelijking gemaakt met het MMMW-model. Belangrijke begrippen
hierbij zijn: De acht kenmerken van het TGH-model:
1. TGH heeft een voor cliënten inzichtelijke structuur: over werkwijze, doelstelling en tijdsduur
worden in de beginfase afspraken gemaakt. Het kan worden bijgesteld.
H1
Taakgerichte hulpverlening staat in de traditie van het Amerikaanse Social work, een vorm van in
de vorige eeuw ontwikkelde professionele hulpverlening aan individuen, gezinnen, kleinere
groepen en communities. Social casework is en was een onderdeel en richt zich op het bieden van
hulp aan gezinnen en personen. De invalshoek kan meer sociaal zijn, of meer persoonlijk.
Wezenlijk is in elk geval:
● De aandacht voor de binnen- en de buitenkant van problemen.
● Te werk gaan volgens methodische en ethische principes die nauw met elkaar betrokken
worden.
● Gericht op empowerment van de cliënt, die geholpen wordt als hij ook zichzelf leert
helpen.
Sociaal casework kent diverse richtingen of scholen, die verschillende accenten leggen.
Gemeenschappelijk is de aandacht voor de wisselwerking tussen het psychische en het sociale, het
materiële en het immateriële, situatie en persoon.
De TGH-benadering van mensen met problemen sloeg aan, omdat ze:
- ervan uitgaan dat mensen uiteindelijk zelf bepalen wat hun problemen en doelen zijn.
- de cliënt geholpen wordt zo veel mogelijk op eigen kracht in een beperkt tijdsbestek een
specifiek probleem te verlichten c.q. een haalbaar doel te bereiken.
Het sloeg ook aan omdat het een echt sociaal werk-benadering is, dus cliënt- en situatiegericht.
TGH:
- Biedt hulpverleners goede methodische handvaten om cliënten te helpen binnen en buiten
henzelf krachtbronnen (strengths) aan te boren.
- Is als werkwijze goed uit te leggen aan cliënten en anderen.
- Zoekt naar `partnerschap` met de cliënt.
- Baseert zich op de mensenbeschouwing en de ethische principes van het sociaal werk.
- Blijkt in de praktijk tot goede resultaten te leiden. (dit blijkt uit wetenschappelijk onderzoek).
De vraag op `wat is taakgerichte hulpverlening?`: het is een sociaal werk-methodiek.
Methode: is een vaste, weldoordachte manier van werken.
Methodiek: is ruimer; in methodiek zitten (verschillende) methoden afgesloten.
Methodisch: werken is volgens plan, gebruikmakend van inzichten, concepten, theorieën. Waar
methodisch werken ontbreekt, valt de basis van het beroep weg.
Methodiek, bestaat uit:
- Werkmodel: een geheel van methoden en aanwijzingen voor het concrete handelen van de
hulpverleners; het helpt de orde scheppen in een veelheid aan gegevens en gezichtspunten.
- Een ondersteunende theorie: die een verantwoording biedt van het werkmodel; deze geeft
een verklaring voor de wijze waarop problemen ontstaan en veranderen.
- Een empirische grondslag: die de theorie en het model steunt.
- Een basis van waardepremissen: de richtlijnen van elk werkmodel zijn gebaseerd op expliciete
of impliciete waarden.
Waar relevant wordt een vergelijking gemaakt met het MMMW-model. Belangrijke begrippen
hierbij zijn: De acht kenmerken van het TGH-model:
1. TGH heeft een voor cliënten inzichtelijke structuur: over werkwijze, doelstelling en tijdsduur
worden in de beginfase afspraken gemaakt. Het kan worden bijgesteld.
