Exploring Intercultural Communication Language in Action
Hoofdstuk 1 – Language classrooms
1.1 Culture and language learning and teaching (does learning a language mean learning a
culture?)
Er zijn verschillende manieren waarop cultuur behandeld wordt bij het leren van een taal:
Cultuur als content
Focust op het leren van de taalgemeenschap en het ontwikkelen van cultureel
bewustzijn door middel van feiten. Luisteren, spreken, lezen en schrijven zijn de
vaardigheden die de leraar over probeert te brengen. Cultuur wordt gebruikt als een
pedagogische tool om de leerling geïnteresseerd te laten worden of om de taalles te
contextualiseren.
Dankzij antropologie werd het duidelijk dat cultuur niet slechts feiten of statische
informatie is. Het is daarentegen een vorm van delen tussen een groep mensen. Er
wordt onderscheid gemaakt tussen twee soorten culturen:
1. Cultuur met een Hoofdletter C kunst, muziek, literatuur etc.
2. cultuur met een kleine letter c gedragspatronen en levensstijlen van
alledaagse mensen
Leertechnieken om het culturele bewustzijn van een leerling te vergroten zijn:
o Cultuur capsule moedigt expliciete discussie over de verschillen tussen
de eigen cultuur en de cultuur in kwestie aan, en wordt ondersteund door
visuele illustraties van de verschillen
o Cultuur assimilatoren scenario-gebaseerde vragen en antwoorden. In elk
scenario wordt een kritisch incident van interculturele communicatie
beschreven en worden er verklaringen gegeven waaruit de leerlingen de juiste
moeten kiezen
o Cultuur eiland bewustzijn vergroten door middel van posters, foto’s etc. en
hierover de leerlingen laten discussiëren
o Drama leerlingen interculturele interacties laten uitvoeren waarin
misverstanden plaatsvinden, en hier de leerlingen vervolgens verklaringen en
oplossingen voor laten bedenken
Deze benadering veronderstelt dat cultuur een andere dimensie van taalonderwijs is
en hierdoor afscheidbaar van taal is
Taal-en-cultuur onderwijzen: een geïntegreerde benadering
Drie voorbeelden:
1. De behoefte om de natuurlijke cultuur en taal van de leerling te integreren in
taal- en cultuuronderwijs geeft meer aandacht aan de achtergrond van de
leerling
2. De behoefte om cultuur in alle niveaus van taalonderwijs te integreren
beïnvloed bij het idee van ‘communicatieve competentie’ wat inhoudt dat
kennis over hoe een taal gebruikt en geïnterpreteerd moet worden in een
context-sensitieve en cultuurpassende manier essentieel is voor succesvolle
communicatie, betreft het leren van cultuur in conjunctie met taal
3. De behoefte om cultureel bewustzijn tot een essentiële en geïntegreerde
component van communicatieve competentie te maken voorloper van de
interculturele benadering
Cultuur door taal onderwijzen: een interculturele benadering
Deze benadering gelooft dat het doel van taalonderwijs niet simpelweg het
ontwikkelen van perfecte linguïstische vaardigheden is of het verkrijgen van culturele
informatie, maar om een ‘interculturele spreker’ te worden die kan bemiddelen tussen
verschillende culturen en perspectieven. Het doel is niet om iemands natuurlijke taal
en cultuur te vervangen met een andere taal en cultuur, maar om een ‘derde cultuur’
, te creëren. Dit is de plek waar iemands eigen en de doelcultuur interacteren met
elkaar. Dit idee wordt ook wel symbolische competentie genoemd.
Er zijn verschillende theorieën wat betreft cultuur, en dan voornamelijk wat betreft
cultuuronderwijs:
1. ‘Ontvangen’ perspectief ziet culturen in hun meest typische vorm as geografisch
onderscheiden entiteiten, niet veranderend en homogeen. Ook wordt cultuur als een
systeem van regels en normen gezien die persoonlijk gedrag bepalen.
2. ‘Ontvangen-maar-kritisch’ perspectief ziet cultuur nog steeds als een verzameling
van gedeelde, mogelijk normatieve, waarden. Dit perspectief is wel kritisch ten
opzichte van de essentialistische neiging.
3. Erkenning van cultuur als een problematisch concept en kijkt hierom naar termen
zoals identiteit als een postmodernistisch alternatief voor traditionele benaderingen
naar cultuur
1.2 Culture of learning (how many times do I need to practise?)
Leren en onderwijzen zijn cultureel gebonden en cultureel betekenisvolle activiteiten. De
cultuur van leren zijn op cultuur gebaseerde opvattingen over allerlei kwesties in het
onderwijs. Culturele verschillen in onderwijsstijlen worden soms geïnterpreteerd als iets wat
past bij elk individu uit die gemeenschap. Dit kan leiden over-generalisatie en over-
bestempelen.
1.3 Multicultural classrooms (Why is she so quiet in the classroom?)
Actieve participatie wordt vaak door leraren gezien als de optimale leerconditie voor
studenten. Er heerst het idee dat actieve participatie sterk gelinkt is aan de autonomie van
de leerder de leermogelijkheden vergroot en dus bijdraagt aan het succes van de leerder. Er
zijn een aantal feiten en factoren die leiden tot spanning in klassikale participatie:
Feiten
o Er is een ongelijke distributie van beurten, en een verschil in kwaliteit van de
contributie tussen native sprekers en L2 leerders
Factoren
o Leercultuur in de native cultuur van een L2 leerder
o Angst voor taalleren
o Linguïstische bekwaamheid
o Interactionele patronen
o Content-gerelateerde kwesties
o Taalideologie
Iemands opvattingen over socio-culturele waarden van taal en het
gebruik
o Discoursstijl in het klaslokaal
o Personaliteiten
o Een handeling en uitkomst van co-constructie en onderhandeling
Rol van sociale interactie in constructie van de identiteit van de leerder
en competentie
Interactie tussen studenten en docenten vindt plaats in verschillende contexten en door
verschillende media. Contexten verschillen in de mate vaan taak- en doeloriëntatie.
Cross-culturele pragmatiek onderzoekt hoe dezelfde speech act wordt gerealiseerd in
verschillende talen. Intertaal pragmatiek onderzoekt de ontwikkeling van pragmatische
kennis en vaardigheden van non-native sprekers.
De uitdaging voor studenten is om ongeschreven regels te ontdekken.
Hoofdstuk 2 – The workplace
2.1 Meetings (Has anything been decided in the meeting?)
Hoofdstuk 1 – Language classrooms
1.1 Culture and language learning and teaching (does learning a language mean learning a
culture?)
Er zijn verschillende manieren waarop cultuur behandeld wordt bij het leren van een taal:
Cultuur als content
Focust op het leren van de taalgemeenschap en het ontwikkelen van cultureel
bewustzijn door middel van feiten. Luisteren, spreken, lezen en schrijven zijn de
vaardigheden die de leraar over probeert te brengen. Cultuur wordt gebruikt als een
pedagogische tool om de leerling geïnteresseerd te laten worden of om de taalles te
contextualiseren.
Dankzij antropologie werd het duidelijk dat cultuur niet slechts feiten of statische
informatie is. Het is daarentegen een vorm van delen tussen een groep mensen. Er
wordt onderscheid gemaakt tussen twee soorten culturen:
1. Cultuur met een Hoofdletter C kunst, muziek, literatuur etc.
2. cultuur met een kleine letter c gedragspatronen en levensstijlen van
alledaagse mensen
Leertechnieken om het culturele bewustzijn van een leerling te vergroten zijn:
o Cultuur capsule moedigt expliciete discussie over de verschillen tussen
de eigen cultuur en de cultuur in kwestie aan, en wordt ondersteund door
visuele illustraties van de verschillen
o Cultuur assimilatoren scenario-gebaseerde vragen en antwoorden. In elk
scenario wordt een kritisch incident van interculturele communicatie
beschreven en worden er verklaringen gegeven waaruit de leerlingen de juiste
moeten kiezen
o Cultuur eiland bewustzijn vergroten door middel van posters, foto’s etc. en
hierover de leerlingen laten discussiëren
o Drama leerlingen interculturele interacties laten uitvoeren waarin
misverstanden plaatsvinden, en hier de leerlingen vervolgens verklaringen en
oplossingen voor laten bedenken
Deze benadering veronderstelt dat cultuur een andere dimensie van taalonderwijs is
en hierdoor afscheidbaar van taal is
Taal-en-cultuur onderwijzen: een geïntegreerde benadering
Drie voorbeelden:
1. De behoefte om de natuurlijke cultuur en taal van de leerling te integreren in
taal- en cultuuronderwijs geeft meer aandacht aan de achtergrond van de
leerling
2. De behoefte om cultuur in alle niveaus van taalonderwijs te integreren
beïnvloed bij het idee van ‘communicatieve competentie’ wat inhoudt dat
kennis over hoe een taal gebruikt en geïnterpreteerd moet worden in een
context-sensitieve en cultuurpassende manier essentieel is voor succesvolle
communicatie, betreft het leren van cultuur in conjunctie met taal
3. De behoefte om cultureel bewustzijn tot een essentiële en geïntegreerde
component van communicatieve competentie te maken voorloper van de
interculturele benadering
Cultuur door taal onderwijzen: een interculturele benadering
Deze benadering gelooft dat het doel van taalonderwijs niet simpelweg het
ontwikkelen van perfecte linguïstische vaardigheden is of het verkrijgen van culturele
informatie, maar om een ‘interculturele spreker’ te worden die kan bemiddelen tussen
verschillende culturen en perspectieven. Het doel is niet om iemands natuurlijke taal
en cultuur te vervangen met een andere taal en cultuur, maar om een ‘derde cultuur’
, te creëren. Dit is de plek waar iemands eigen en de doelcultuur interacteren met
elkaar. Dit idee wordt ook wel symbolische competentie genoemd.
Er zijn verschillende theorieën wat betreft cultuur, en dan voornamelijk wat betreft
cultuuronderwijs:
1. ‘Ontvangen’ perspectief ziet culturen in hun meest typische vorm as geografisch
onderscheiden entiteiten, niet veranderend en homogeen. Ook wordt cultuur als een
systeem van regels en normen gezien die persoonlijk gedrag bepalen.
2. ‘Ontvangen-maar-kritisch’ perspectief ziet cultuur nog steeds als een verzameling
van gedeelde, mogelijk normatieve, waarden. Dit perspectief is wel kritisch ten
opzichte van de essentialistische neiging.
3. Erkenning van cultuur als een problematisch concept en kijkt hierom naar termen
zoals identiteit als een postmodernistisch alternatief voor traditionele benaderingen
naar cultuur
1.2 Culture of learning (how many times do I need to practise?)
Leren en onderwijzen zijn cultureel gebonden en cultureel betekenisvolle activiteiten. De
cultuur van leren zijn op cultuur gebaseerde opvattingen over allerlei kwesties in het
onderwijs. Culturele verschillen in onderwijsstijlen worden soms geïnterpreteerd als iets wat
past bij elk individu uit die gemeenschap. Dit kan leiden over-generalisatie en over-
bestempelen.
1.3 Multicultural classrooms (Why is she so quiet in the classroom?)
Actieve participatie wordt vaak door leraren gezien als de optimale leerconditie voor
studenten. Er heerst het idee dat actieve participatie sterk gelinkt is aan de autonomie van
de leerder de leermogelijkheden vergroot en dus bijdraagt aan het succes van de leerder. Er
zijn een aantal feiten en factoren die leiden tot spanning in klassikale participatie:
Feiten
o Er is een ongelijke distributie van beurten, en een verschil in kwaliteit van de
contributie tussen native sprekers en L2 leerders
Factoren
o Leercultuur in de native cultuur van een L2 leerder
o Angst voor taalleren
o Linguïstische bekwaamheid
o Interactionele patronen
o Content-gerelateerde kwesties
o Taalideologie
Iemands opvattingen over socio-culturele waarden van taal en het
gebruik
o Discoursstijl in het klaslokaal
o Personaliteiten
o Een handeling en uitkomst van co-constructie en onderhandeling
Rol van sociale interactie in constructie van de identiteit van de leerder
en competentie
Interactie tussen studenten en docenten vindt plaats in verschillende contexten en door
verschillende media. Contexten verschillen in de mate vaan taak- en doeloriëntatie.
Cross-culturele pragmatiek onderzoekt hoe dezelfde speech act wordt gerealiseerd in
verschillende talen. Intertaal pragmatiek onderzoekt de ontwikkeling van pragmatische
kennis en vaardigheden van non-native sprekers.
De uitdaging voor studenten is om ongeschreven regels te ontdekken.
Hoofdstuk 2 – The workplace
2.1 Meetings (Has anything been decided in the meeting?)
