Werken aan gezondheid
Module 2
Naam: xxxxxx
Studentnummer: xxxxxx
Opleiding: HBO-verpleegkunde
Studieonderdeel: PLP1
Studiejaar: 2022-2023
Docentbegeleider: xxxxxx
Werkbegeleider: xxxxxx
Datum: 11/01/2022
Periode: Semester 1
,Inhoudsopgave
H1: Inleiding
In dit verslag wordt de module “Werken aan gezondheid” behandeld. In deze module zijn op
methodische en verantwoorde wijze potentiële patiëntproblemen beschreven, doelen gesteld
en interventies gekozen ten behoeve van preventie. Het doel van deze module is om op
basis van een grondige analyse interventies ter bevordering van preventie te kiezen, uit te
voeren en te evalueren in een midden-complexe zorgsituatie. Tijdens deze module komen
de volgende CanMEDs rollen aan bod: zorgverlener, communicator, samenwerkingspartner,
reflectieve EBP professional, gezondheidsbevorderaar en organisator.
De casus die voor deze module is gebruikt, speelt zich af in de gehandicaptenzorg. De
casus betreft een cliënt met een ernstige meervoudige beperking (EMB) ten gevolge van het
syndroom van Dravet. Hierdoor is er onder andere sprake van epileptische aanvallen, een
ontwikkelingsachterstand en problemen met beweging en taal.
Om deze module uit te werken, is er een preventieplan opgesteld met behulp van de zes
stappen van intervention mapping. Deze stappen bestaan uit de gezondheidskundige
analyse, gedrags- en veranderdoelen, methoden en theorieën om gedrag te veranderen,
ontwerpen van de gezondheidskundige interventies, implementatieplan en evaluatieplan
(Sassen, 2022).
1
,H2: Toelichting casus
Initialen: xx
Geboortedatum: xx/xx/xxxx
Nationaliteit: Nederlandse
Opname sinds: xx/xx/xxxx
Voorgeschiedenis: Syndroom van Dravet
Medicatielijst:
8:00 Omeprazol 20 mg Tablet (Maagbeschermer)
Depakine 300 mg Tablet (Epilepsie)
Taloxa 7,5 ml Vloeibaar (Epilepsie)
Movicolon 13,8 mg Sachet (Stoelgang)
Pruimenmoes 2 cupjes (Stoelgang)
17:00 Frisium 10 mg Tablet (Epilepsie)
Davitamon 1 stuk Tablet (Vitamine)
Depakine 500 mg Tablet (Epilepsie)
Taloxa 7,5 ml Vloeibaar (Epilepsie)
Vitamine D 1x per week op de woensdag.
Overig: Midazolam 2,5 mg neusspray en Stesolid 10 mg gebruiken volgens eigen epilepsie
protocol.
Overig:
xx is een jonge vrouw met een EMB. Ze heeft een verstandelijke en motorische beperking
en is bekend met een moeilijk te reguleren vorm van epilepsie. Ze heeft gemiddeld
meerdere keren per week epileptische aanvallen, zowel tonisch-clonisch als absences.
Hiervan zijn de frequentie en intensiteit wisselend. Kijkend naar de testresultaten van
psychologisch onderzoek in 2010, dan lijkt er sprake van stabilisatie van het cognitieve
ontwikkelingsniveau te zijn. Tijdens het onderzoek laat ze een mentale ontwikkelingsleeftijd
zien van maximaal 10-11 maanden. De adaptieve vaardigheden liggen iets hoger dan de
cognitieve vaardigheden, namelijk tussen de 1 en 1,5 jaar. Als je xx goed kent, kan ze zich
goed begrijpbaar maken door geluiden, mimiek en lichaamshouding. xx maakt duidelijk
onderscheid tussen bekende en onbekende mensen en kan zeker bij onbekende mensen
frequent voedsel weigeren.
xx heeft veel zorg en ondersteuning nodig bij alles in het dagelijkse leven. Haar met
positieve aandacht benaderen geeft het beste resultaat. Het is belangrijk om haar te
stimuleren in haar bewegingsmogelijkheden, om deze zo goed mogelijk te houden. Waar
mogelijk maken we gebruik van een trippelstoel en meywalk. Het is belangrijk om tijdens
2
, verzorgingsmomenten continu contact met xx te houden door te vertellen wat er staat te
gebeuren en de handelingen te benoemen.
In de ondersteuning van xx wordt rekening gehouden met haar epilepsie, zo heeft ze continu
toezicht nodig. Ook zijn rustmomenten erg belangrijk. Elke middag na de lunch krijgt xx een
rustmoment in bed aangeboden. xx kan oververmoeid raken van teveel lichaamsactiviteit,
zeker in combinatie met een insult. Hierdoor is het van belang om goed op haar lichaamstaal
en mimiek te letten en het aanbod in activiteiten aan te passen op wat ze op dat moment
aankan.
Wanneer xx tijdens de eetsituatie weigert te eten, kan het helpen om de omgevingsprikkels
aan te passen. Het eten moet in een één op één situatie gebeuren. Tijdens het eten is het
ook noodzakelijk om xx met voorblad en voetsteunen in haar trippelstoel te hebben. Ze is
dan namelijk meer gefocust en heeft minder de neiging (en de mogelijkheid) om zich te
onttrekken aan de situatie. Je kan ook proberen haar weigergedrag om te buigen door haar
iets anders aan te bieden, om vervolgens het eten weer op te pakken. Soms kan afleiding
door middel van een boekje of iets dergelijks helpen. Met drinken (drinken moet altijd dikker
zijn dan water) is het belangrijk om xx verbaal te stimuleren, zodat ze slikt. In ernstige
gevallen kan het drinken zo ingedikt worden dat het met een lepel gegeven kan worden,
zodat ze toch voldoende vocht binnenkrijgt. xx krijgt het warm eten fijngemalen aangeboden.
Haar brood krijgt ze zonder korst in kleine stukjes. Deze wordt tevens zacht gemaakt met
een beetje melk, soep of ander vocht, omdat ze zelf niet goed kauwt. Het is belangrijk om te
benoemen dat ze moet slikken.
Levensloop:
xx is na een zeer vlotte bevalling geboren op xx/xx/xxxx. Ze groeide voorspoedig en was
een gemakkelijke en tevreden baby. Na drie maanden komen de eerste epileptische
aanvallen. Na een opname in het ziekenhuis krijgt ze medicatie (luminal), wat weinig
resultaat oplevert. xx wordt met tien maanden weer opgenomen in het ziekenhuis. Ze krijgt
rivotril en tegretol wordt afgebouwd. Bij grote aanvallen krijgt ze ook stesolid. Ze blijft moeilijk
in te stellen op medicatie. In goede periodes is er een stijgende lijn in haar ontwikkeling.
1995-1996 is een heftige periode. xx heeft veel aanvallen en er is een behoorlijke teruggang
in haar ontwikkeling. In november 1995 is ze acht weken opgenomen geweest in het
ziekenhuis om de aanvallen te verminderen. Pogingen om haar aanvallen te
verminderen/aanvalsvrij te maken met nieuwe medicatie mislukken. Optisch heeft xx de
verschijnselen van het syndroom van Lennox Gastaut. Dit is echter niet aangetoond. Naar
aanleiding hiervan is de BOS test gedaan, waarmee de verstandelijke handicap werd
aangetoond. Er zijn geen hersenafwijkingen vastgesteld door MRI-scans en andere
onderzoeken. De EEG’s laten allen wel een ernstige epileptische stoornis zien. In maart
1996 start de thuishulp in het gezin. Nadat xx gebruik heeft gemaakt van een logeeropvang,
verblijft zij sinds mei 2006 op intensief logeren. Dit is voor de ouders een goede afwisseling
in de zorg van xx. Als zij thuis verblijft, maakt ze op woensdagmiddag gebruik van
ambulante begeleiding. In september 2010 blijkt dat er na DNA-onderzoek een mutatie is
gevonden in het SCN1A gen. Dit lijkt de oorzaak te zijn van haar epileptische/verstandelijke
beperking. Het lijkt verwant te zijn aan het a-typisch dravetsyndroom.
3
Module 2
Naam: xxxxxx
Studentnummer: xxxxxx
Opleiding: HBO-verpleegkunde
Studieonderdeel: PLP1
Studiejaar: 2022-2023
Docentbegeleider: xxxxxx
Werkbegeleider: xxxxxx
Datum: 11/01/2022
Periode: Semester 1
,Inhoudsopgave
H1: Inleiding
In dit verslag wordt de module “Werken aan gezondheid” behandeld. In deze module zijn op
methodische en verantwoorde wijze potentiële patiëntproblemen beschreven, doelen gesteld
en interventies gekozen ten behoeve van preventie. Het doel van deze module is om op
basis van een grondige analyse interventies ter bevordering van preventie te kiezen, uit te
voeren en te evalueren in een midden-complexe zorgsituatie. Tijdens deze module komen
de volgende CanMEDs rollen aan bod: zorgverlener, communicator, samenwerkingspartner,
reflectieve EBP professional, gezondheidsbevorderaar en organisator.
De casus die voor deze module is gebruikt, speelt zich af in de gehandicaptenzorg. De
casus betreft een cliënt met een ernstige meervoudige beperking (EMB) ten gevolge van het
syndroom van Dravet. Hierdoor is er onder andere sprake van epileptische aanvallen, een
ontwikkelingsachterstand en problemen met beweging en taal.
Om deze module uit te werken, is er een preventieplan opgesteld met behulp van de zes
stappen van intervention mapping. Deze stappen bestaan uit de gezondheidskundige
analyse, gedrags- en veranderdoelen, methoden en theorieën om gedrag te veranderen,
ontwerpen van de gezondheidskundige interventies, implementatieplan en evaluatieplan
(Sassen, 2022).
1
,H2: Toelichting casus
Initialen: xx
Geboortedatum: xx/xx/xxxx
Nationaliteit: Nederlandse
Opname sinds: xx/xx/xxxx
Voorgeschiedenis: Syndroom van Dravet
Medicatielijst:
8:00 Omeprazol 20 mg Tablet (Maagbeschermer)
Depakine 300 mg Tablet (Epilepsie)
Taloxa 7,5 ml Vloeibaar (Epilepsie)
Movicolon 13,8 mg Sachet (Stoelgang)
Pruimenmoes 2 cupjes (Stoelgang)
17:00 Frisium 10 mg Tablet (Epilepsie)
Davitamon 1 stuk Tablet (Vitamine)
Depakine 500 mg Tablet (Epilepsie)
Taloxa 7,5 ml Vloeibaar (Epilepsie)
Vitamine D 1x per week op de woensdag.
Overig: Midazolam 2,5 mg neusspray en Stesolid 10 mg gebruiken volgens eigen epilepsie
protocol.
Overig:
xx is een jonge vrouw met een EMB. Ze heeft een verstandelijke en motorische beperking
en is bekend met een moeilijk te reguleren vorm van epilepsie. Ze heeft gemiddeld
meerdere keren per week epileptische aanvallen, zowel tonisch-clonisch als absences.
Hiervan zijn de frequentie en intensiteit wisselend. Kijkend naar de testresultaten van
psychologisch onderzoek in 2010, dan lijkt er sprake van stabilisatie van het cognitieve
ontwikkelingsniveau te zijn. Tijdens het onderzoek laat ze een mentale ontwikkelingsleeftijd
zien van maximaal 10-11 maanden. De adaptieve vaardigheden liggen iets hoger dan de
cognitieve vaardigheden, namelijk tussen de 1 en 1,5 jaar. Als je xx goed kent, kan ze zich
goed begrijpbaar maken door geluiden, mimiek en lichaamshouding. xx maakt duidelijk
onderscheid tussen bekende en onbekende mensen en kan zeker bij onbekende mensen
frequent voedsel weigeren.
xx heeft veel zorg en ondersteuning nodig bij alles in het dagelijkse leven. Haar met
positieve aandacht benaderen geeft het beste resultaat. Het is belangrijk om haar te
stimuleren in haar bewegingsmogelijkheden, om deze zo goed mogelijk te houden. Waar
mogelijk maken we gebruik van een trippelstoel en meywalk. Het is belangrijk om tijdens
2
, verzorgingsmomenten continu contact met xx te houden door te vertellen wat er staat te
gebeuren en de handelingen te benoemen.
In de ondersteuning van xx wordt rekening gehouden met haar epilepsie, zo heeft ze continu
toezicht nodig. Ook zijn rustmomenten erg belangrijk. Elke middag na de lunch krijgt xx een
rustmoment in bed aangeboden. xx kan oververmoeid raken van teveel lichaamsactiviteit,
zeker in combinatie met een insult. Hierdoor is het van belang om goed op haar lichaamstaal
en mimiek te letten en het aanbod in activiteiten aan te passen op wat ze op dat moment
aankan.
Wanneer xx tijdens de eetsituatie weigert te eten, kan het helpen om de omgevingsprikkels
aan te passen. Het eten moet in een één op één situatie gebeuren. Tijdens het eten is het
ook noodzakelijk om xx met voorblad en voetsteunen in haar trippelstoel te hebben. Ze is
dan namelijk meer gefocust en heeft minder de neiging (en de mogelijkheid) om zich te
onttrekken aan de situatie. Je kan ook proberen haar weigergedrag om te buigen door haar
iets anders aan te bieden, om vervolgens het eten weer op te pakken. Soms kan afleiding
door middel van een boekje of iets dergelijks helpen. Met drinken (drinken moet altijd dikker
zijn dan water) is het belangrijk om xx verbaal te stimuleren, zodat ze slikt. In ernstige
gevallen kan het drinken zo ingedikt worden dat het met een lepel gegeven kan worden,
zodat ze toch voldoende vocht binnenkrijgt. xx krijgt het warm eten fijngemalen aangeboden.
Haar brood krijgt ze zonder korst in kleine stukjes. Deze wordt tevens zacht gemaakt met
een beetje melk, soep of ander vocht, omdat ze zelf niet goed kauwt. Het is belangrijk om te
benoemen dat ze moet slikken.
Levensloop:
xx is na een zeer vlotte bevalling geboren op xx/xx/xxxx. Ze groeide voorspoedig en was
een gemakkelijke en tevreden baby. Na drie maanden komen de eerste epileptische
aanvallen. Na een opname in het ziekenhuis krijgt ze medicatie (luminal), wat weinig
resultaat oplevert. xx wordt met tien maanden weer opgenomen in het ziekenhuis. Ze krijgt
rivotril en tegretol wordt afgebouwd. Bij grote aanvallen krijgt ze ook stesolid. Ze blijft moeilijk
in te stellen op medicatie. In goede periodes is er een stijgende lijn in haar ontwikkeling.
1995-1996 is een heftige periode. xx heeft veel aanvallen en er is een behoorlijke teruggang
in haar ontwikkeling. In november 1995 is ze acht weken opgenomen geweest in het
ziekenhuis om de aanvallen te verminderen. Pogingen om haar aanvallen te
verminderen/aanvalsvrij te maken met nieuwe medicatie mislukken. Optisch heeft xx de
verschijnselen van het syndroom van Lennox Gastaut. Dit is echter niet aangetoond. Naar
aanleiding hiervan is de BOS test gedaan, waarmee de verstandelijke handicap werd
aangetoond. Er zijn geen hersenafwijkingen vastgesteld door MRI-scans en andere
onderzoeken. De EEG’s laten allen wel een ernstige epileptische stoornis zien. In maart
1996 start de thuishulp in het gezin. Nadat xx gebruik heeft gemaakt van een logeeropvang,
verblijft zij sinds mei 2006 op intensief logeren. Dit is voor de ouders een goede afwisseling
in de zorg van xx. Als zij thuis verblijft, maakt ze op woensdagmiddag gebruik van
ambulante begeleiding. In september 2010 blijkt dat er na DNA-onderzoek een mutatie is
gevonden in het SCN1A gen. Dit lijkt de oorzaak te zijn van haar epileptische/verstandelijke
beperking. Het lijkt verwant te zijn aan het a-typisch dravetsyndroom.
3
