Biologie – Planten
21.2 Water
Je weet welke structuren en Verdampingsstroom:
processen een rol spelen bij het bladeren zuigen water via
de houtvaten op uit de
ontstaan van worteldruk wortels. De
Water (met mineralen) wordt opgenomen door de
waterpotentiaal is de
wortelharen; uiteindes van jonge worteltoppen met
zwaartekracht,
een hoge capaciteit wateropname. Het rijke water
verdampingsstroom,
komt via de celwand (apoplast-route) of via
worteldruk en de adhesie
celmembranen en grondplasma (symplast-route). Naar
& cohesie samen. Het
de centrale cilinder (met transportvaten). Om de
verschil in
centrale cilinder zit de endodermis met een suberine
waterpotentiaal tussen 2
(kurk; waterafstotend) laagje in de celwand; bandjes
punten maakt de richting
van Capri. Hierdoor kan de apoplast-route niet door
uit (minder naar meer
gaan en moet het water dus via de symplast-route
negatief).
door de endodermis naar de houtvaten.
Verdamping vindt vooral
Door actieve transport bij de celmembranen aan de
plaats via openingen in
binnen- en buitenzijde van de endodermiscellen, de
de bladeren en stengels.
mineralen die tegen het concentratieverschil in gaan,
Wanneer de
stijgt de concentratie mineralen in de centrale cilinder.
huidmondjes gesloten
Hierdoor volgen de watermoleculen die zorgen voor
een lichte onderdruk die het water via de houtvaten naar boven perst; worteldruk.
Je kan aangeven welke processen een rol spelen bij het
watertransport door de houtvaten
Houtvaten zijn nauwe buisjes die ontstaan uit langgerekte cellen met een door
houtstof versterkte celwand (voorkómen dat de houtvaten inklappen bij het
watertransport).
Watermoleculen zijn polair (+ en – kant) waardoor ze elkaar aantrekken, cohesie, en
ze een lange draad vormen. Verder trekken de watermoleculen ook aan de wanden,
adhesie, wat de watermoleculen helpt om omhoog te komen.
21.3 Fotosynthese
Je kan licht- en donkkerreactie koppelen aan de
verschillende structuren in de chloroplast
Fotosynthese is het proces waarbij planten uit CO2 en water glucose maken. De
netto-vergelijking van fotosynthesereactie (bruto is + 6 H2O aan beide kanten):
6 CO 2+ 6 H 2 O→ C 6 H 12 O 6 + 6O2 . Er vindt een omzetting plaats van lichtenergie
(fotonen) in chemische energie (glucose). Dit vindt plaats in de chloroplasten
(bladgroenkorrels). Deze organellen hebben een buiten- en binnen membraan.
Centraal ligt het stroma wat een gelvormige vloeistof is met opgeloste stoffen (ligt
, ook bijv. chloroplast DNA in). Ingebed liggen ook de thylakoïden (platte groene
blaasjes) die als stapeltjes op elkaar liggen (de grana).
Je kan m.b.v. Binas 69B de processen en structuren van
niet cyclische en cyclische fotofosforylering opzoeken
en begrijpen
In het membraan van de thylakoïden liggen twee fotosystemen (I en II). Het proces
van fotosynthese begint bij fotosysteem II. Het antennecomplex (verschillende
fotopigmenten) van fotosysteem nummer II vangt fotonen uit het zonlicht op.
Hierdoor komen de elektronen binnen het antennecomplex (in
chloroflylmolecuul) op een hoger niveau: in aangeslagen toestand. Deze schieten
weg naar een elektronen receptor naastgelegen in het thylakoïden membraan.
Vervolgens worden ze afgegeven (stoffen oxideren) en opgenomen (stoffen
reduceren) door elektronendragers (systeem heet redoxsysteem) totdat ze bij
fotosysteem I aankomen. Ook daar krijgen de elektronen een hoger energieniveau.
Via een kort redoxsysteem komen de elektronen terecht bij een
slotelektronenacceptor NADP+ (heet in Binas NADP-reductase) waarbij de H+-ionen
in het stroma binden met NADP+ en NADPH, H+ maken.
Doordat elektronen fotosysteem II verlaten, wordt dit opgevuld met elektronen uit
−¿¿
+¿+4 e ¿
watermoleculen: 2 H 2 O →O 2 +4 H . O2 verlaat de bladgroenkorrels, elektronen
worden opgevuld en de protonen blijven in het lumen (binnenste van thylakoïden).
Elektronen raken een deel van hun energie kwijt bij de overdracht naar
elektronenacceptoren aan Cytochroom-bf. Deze stof in het redoxsysteem pompt
actief protonen van het stroma het lumen in. Hierdoor wordt het concentratieverschil
protonen nog groter wat de energiebron vormt voor de synthese van ATP. De
protonen gaan door het membraaneiwit ATP-synthetase naar het stroma, waarbij
ze protonenstroom opleveren. Deze energie maakt het mogelijk om ADP + P i te
kunnen overzetten naar ATP. Dit alles wordt de niet-cyclische fotofosforylering
genoemd. Maar bij dit proces ontstaat er te weinig ATP in verhouding tot de NADPH,
H+. Dit kan opgelost worden door tijdelijk fotosysteem 2 te stoppen waardoor de
maak van NADPH, H+ ook stopt. Hierdoor werkt dus alleen nog fotosysteem I die zijn
elektronen geeft aan cytochroom-bf die dus protonen gaat pompen. Met als resultaat
de vorming van extra ATP in deze cyclische fotofosforylering.
Al dit bij elkaar is de 1e stap van fotosynthese: de lichtreactie.
Je kan m.b.v. Binas 69C herleiden hoe de
koolstofassimilatie in donkerreactie/Calvin cyclus
plaatsvindt
De volgende stap is de donkerreactie/calvincyclus wat plaats vindt in het stroma:
1. De ‘eigenlijke’ koolstofassimilatie; 6 x CO2 bindt zich aan ribulose-1,5-
difosfaat. Het enzym rubisco katalyseert deze stap en bindt alleen bij een
hoge CO2-concentraties koolstof aan ribulose-1,5-difosfaat. De C6-
verbindingen vallen meteen uiteen in 13 C3-moleculen.
2. Reductie van deze verbindingen met behulp van NADPH, H+ en ATP. Dit vormt
glyceraldehyde-3-fosfaat.
21.2 Water
Je weet welke structuren en Verdampingsstroom:
processen een rol spelen bij het bladeren zuigen water via
de houtvaten op uit de
ontstaan van worteldruk wortels. De
Water (met mineralen) wordt opgenomen door de
waterpotentiaal is de
wortelharen; uiteindes van jonge worteltoppen met
zwaartekracht,
een hoge capaciteit wateropname. Het rijke water
verdampingsstroom,
komt via de celwand (apoplast-route) of via
worteldruk en de adhesie
celmembranen en grondplasma (symplast-route). Naar
& cohesie samen. Het
de centrale cilinder (met transportvaten). Om de
verschil in
centrale cilinder zit de endodermis met een suberine
waterpotentiaal tussen 2
(kurk; waterafstotend) laagje in de celwand; bandjes
punten maakt de richting
van Capri. Hierdoor kan de apoplast-route niet door
uit (minder naar meer
gaan en moet het water dus via de symplast-route
negatief).
door de endodermis naar de houtvaten.
Verdamping vindt vooral
Door actieve transport bij de celmembranen aan de
plaats via openingen in
binnen- en buitenzijde van de endodermiscellen, de
de bladeren en stengels.
mineralen die tegen het concentratieverschil in gaan,
Wanneer de
stijgt de concentratie mineralen in de centrale cilinder.
huidmondjes gesloten
Hierdoor volgen de watermoleculen die zorgen voor
een lichte onderdruk die het water via de houtvaten naar boven perst; worteldruk.
Je kan aangeven welke processen een rol spelen bij het
watertransport door de houtvaten
Houtvaten zijn nauwe buisjes die ontstaan uit langgerekte cellen met een door
houtstof versterkte celwand (voorkómen dat de houtvaten inklappen bij het
watertransport).
Watermoleculen zijn polair (+ en – kant) waardoor ze elkaar aantrekken, cohesie, en
ze een lange draad vormen. Verder trekken de watermoleculen ook aan de wanden,
adhesie, wat de watermoleculen helpt om omhoog te komen.
21.3 Fotosynthese
Je kan licht- en donkkerreactie koppelen aan de
verschillende structuren in de chloroplast
Fotosynthese is het proces waarbij planten uit CO2 en water glucose maken. De
netto-vergelijking van fotosynthesereactie (bruto is + 6 H2O aan beide kanten):
6 CO 2+ 6 H 2 O→ C 6 H 12 O 6 + 6O2 . Er vindt een omzetting plaats van lichtenergie
(fotonen) in chemische energie (glucose). Dit vindt plaats in de chloroplasten
(bladgroenkorrels). Deze organellen hebben een buiten- en binnen membraan.
Centraal ligt het stroma wat een gelvormige vloeistof is met opgeloste stoffen (ligt
, ook bijv. chloroplast DNA in). Ingebed liggen ook de thylakoïden (platte groene
blaasjes) die als stapeltjes op elkaar liggen (de grana).
Je kan m.b.v. Binas 69B de processen en structuren van
niet cyclische en cyclische fotofosforylering opzoeken
en begrijpen
In het membraan van de thylakoïden liggen twee fotosystemen (I en II). Het proces
van fotosynthese begint bij fotosysteem II. Het antennecomplex (verschillende
fotopigmenten) van fotosysteem nummer II vangt fotonen uit het zonlicht op.
Hierdoor komen de elektronen binnen het antennecomplex (in
chloroflylmolecuul) op een hoger niveau: in aangeslagen toestand. Deze schieten
weg naar een elektronen receptor naastgelegen in het thylakoïden membraan.
Vervolgens worden ze afgegeven (stoffen oxideren) en opgenomen (stoffen
reduceren) door elektronendragers (systeem heet redoxsysteem) totdat ze bij
fotosysteem I aankomen. Ook daar krijgen de elektronen een hoger energieniveau.
Via een kort redoxsysteem komen de elektronen terecht bij een
slotelektronenacceptor NADP+ (heet in Binas NADP-reductase) waarbij de H+-ionen
in het stroma binden met NADP+ en NADPH, H+ maken.
Doordat elektronen fotosysteem II verlaten, wordt dit opgevuld met elektronen uit
−¿¿
+¿+4 e ¿
watermoleculen: 2 H 2 O →O 2 +4 H . O2 verlaat de bladgroenkorrels, elektronen
worden opgevuld en de protonen blijven in het lumen (binnenste van thylakoïden).
Elektronen raken een deel van hun energie kwijt bij de overdracht naar
elektronenacceptoren aan Cytochroom-bf. Deze stof in het redoxsysteem pompt
actief protonen van het stroma het lumen in. Hierdoor wordt het concentratieverschil
protonen nog groter wat de energiebron vormt voor de synthese van ATP. De
protonen gaan door het membraaneiwit ATP-synthetase naar het stroma, waarbij
ze protonenstroom opleveren. Deze energie maakt het mogelijk om ADP + P i te
kunnen overzetten naar ATP. Dit alles wordt de niet-cyclische fotofosforylering
genoemd. Maar bij dit proces ontstaat er te weinig ATP in verhouding tot de NADPH,
H+. Dit kan opgelost worden door tijdelijk fotosysteem 2 te stoppen waardoor de
maak van NADPH, H+ ook stopt. Hierdoor werkt dus alleen nog fotosysteem I die zijn
elektronen geeft aan cytochroom-bf die dus protonen gaat pompen. Met als resultaat
de vorming van extra ATP in deze cyclische fotofosforylering.
Al dit bij elkaar is de 1e stap van fotosynthese: de lichtreactie.
Je kan m.b.v. Binas 69C herleiden hoe de
koolstofassimilatie in donkerreactie/Calvin cyclus
plaatsvindt
De volgende stap is de donkerreactie/calvincyclus wat plaats vindt in het stroma:
1. De ‘eigenlijke’ koolstofassimilatie; 6 x CO2 bindt zich aan ribulose-1,5-
difosfaat. Het enzym rubisco katalyseert deze stap en bindt alleen bij een
hoge CO2-concentraties koolstof aan ribulose-1,5-difosfaat. De C6-
verbindingen vallen meteen uiteen in 13 C3-moleculen.
2. Reductie van deze verbindingen met behulp van NADPH, H+ en ATP. Dit vormt
glyceraldehyde-3-fosfaat.
