Samenvatting Hassan Fathy (1900-1989):
Zijn leven:
Een Egyptische architect.
Ziet rond zich in Caïro, Egypte en uitbereiding in Afrika, gebouwen verschijnen die geen
enkele binding hebben met Egyptische, Arabische of Afrikaanse cultuur.
Men ziet vooruitgang als hoogbouw, betonconstructies, shoppingcentra, maar dit heeft het
gevolg dat niemand nog de tradities ziet en het vakmanschap van de bevolking.
Fathy noemt dit fenomeen ‘zelf-kolonisatie’: het zich toe-eigenen van een andere cultuur
wat geen plaats heeft in de eigen cultuur.
Na de herwonnen onafhankelijkheid van Afrikaanse landen is het fenomeen zelf-kolonisatie
opgedoken.
De carrière van Hassan Fathy is een carrière van volharding, bitterheid en teleurstelling, en
wordt pas in de laatste 15 jaar van zijn leven naar waarde geschat.
De eerste volwaardige monografie over Hassan Fathy is verschenen in 2018: ‘Earth and
Utopia’.
Fathy besluit op zoek te gaan naar de wortels van Egypte en de wortels van de Egyptische
cultuur (earth) en hoopt op een nieuw holistisch verbond tussen de mens en de wereld via
lokale, regionale architectuur (utopia).
Fathy keert terug naar de roots, terwijl anderen .
Philippe Vassal van het hedendaags Frans architectenbureau Lacaton&Vassal duidt
onrechtstreeks op de actualiteit van Hassan Fathy.
• 4 jaar doorgebracht in Nigeria zijn bepalend voor zijn architecturale aanpak:
observeren naar wat aanwezig is, nederig zijn tegenover de opdracht, de context en
het gebouw, sociale interactie met bewoners en gebruikers
• Een architectuur van transformeren, aanpassen, assembleren.
Cultuur is de interactie van de mens tot zijn omgeving, op zoek naar de betrachting zijn
fysieke en spirituele nood te vervullen.
• Proces globalisering doet al de diversiteit verdwijnen en legt vormen op die vreemd
zijn aan het land.
Fathy klaagt het falen aan van de modernistische beweging.
Spendeert daarna aan studies over het Arabische huis en het bouwen met leemsteen om
Egypte te wijzen op haar eigen bouwmethode en specifieke ruimtelijkheid. Dat is eigen aan
de Arabische cultuur.
Door de traditionele bouwtechnieken wil Fathy nieuw leven in blazen en het bouwen voor
iedereen beschikbaar maken, goedkoop en duurzaam.
Ze merkt dat door de industrialisatie alle kennis en ambacht van de leembouw is verdwenen.
Fathy vind uiteindelijk ambachtsmannen in Nubia en Zuid-Egypte voor de ambacht.
Bouwt New Gourna, een nieuw dorp volledig in leembouw dankzij know-how van de
bouwmeesters van Nubia.
• Met plaatselijk vervaardigde leemblokken, een mengsel van klei, water, en als
bindmiddel vaak gefermenteerd stro, bouwt Fathy een kleine nederzetting bij wijze
van experiment.
Boek ‘Architecture for the poor’ beschrijft Fathy het hele relaas van de bouw dat op een
mislukking uitdraait.
• Een mislukking omwille van de bewoners.
Zijn leven:
Een Egyptische architect.
Ziet rond zich in Caïro, Egypte en uitbereiding in Afrika, gebouwen verschijnen die geen
enkele binding hebben met Egyptische, Arabische of Afrikaanse cultuur.
Men ziet vooruitgang als hoogbouw, betonconstructies, shoppingcentra, maar dit heeft het
gevolg dat niemand nog de tradities ziet en het vakmanschap van de bevolking.
Fathy noemt dit fenomeen ‘zelf-kolonisatie’: het zich toe-eigenen van een andere cultuur
wat geen plaats heeft in de eigen cultuur.
Na de herwonnen onafhankelijkheid van Afrikaanse landen is het fenomeen zelf-kolonisatie
opgedoken.
De carrière van Hassan Fathy is een carrière van volharding, bitterheid en teleurstelling, en
wordt pas in de laatste 15 jaar van zijn leven naar waarde geschat.
De eerste volwaardige monografie over Hassan Fathy is verschenen in 2018: ‘Earth and
Utopia’.
Fathy besluit op zoek te gaan naar de wortels van Egypte en de wortels van de Egyptische
cultuur (earth) en hoopt op een nieuw holistisch verbond tussen de mens en de wereld via
lokale, regionale architectuur (utopia).
Fathy keert terug naar de roots, terwijl anderen .
Philippe Vassal van het hedendaags Frans architectenbureau Lacaton&Vassal duidt
onrechtstreeks op de actualiteit van Hassan Fathy.
• 4 jaar doorgebracht in Nigeria zijn bepalend voor zijn architecturale aanpak:
observeren naar wat aanwezig is, nederig zijn tegenover de opdracht, de context en
het gebouw, sociale interactie met bewoners en gebruikers
• Een architectuur van transformeren, aanpassen, assembleren.
Cultuur is de interactie van de mens tot zijn omgeving, op zoek naar de betrachting zijn
fysieke en spirituele nood te vervullen.
• Proces globalisering doet al de diversiteit verdwijnen en legt vormen op die vreemd
zijn aan het land.
Fathy klaagt het falen aan van de modernistische beweging.
Spendeert daarna aan studies over het Arabische huis en het bouwen met leemsteen om
Egypte te wijzen op haar eigen bouwmethode en specifieke ruimtelijkheid. Dat is eigen aan
de Arabische cultuur.
Door de traditionele bouwtechnieken wil Fathy nieuw leven in blazen en het bouwen voor
iedereen beschikbaar maken, goedkoop en duurzaam.
Ze merkt dat door de industrialisatie alle kennis en ambacht van de leembouw is verdwenen.
Fathy vind uiteindelijk ambachtsmannen in Nubia en Zuid-Egypte voor de ambacht.
Bouwt New Gourna, een nieuw dorp volledig in leembouw dankzij know-how van de
bouwmeesters van Nubia.
• Met plaatselijk vervaardigde leemblokken, een mengsel van klei, water, en als
bindmiddel vaak gefermenteerd stro, bouwt Fathy een kleine nederzetting bij wijze
van experiment.
Boek ‘Architecture for the poor’ beschrijft Fathy het hele relaas van de bouw dat op een
mislukking uitdraait.
• Een mislukking omwille van de bewoners.
