Samenvatting
Nederlands als tweede taal
,Hoofdstuk 1: Inleiding
Wanneer we spreken van NT2-verwervende leerlingen, hebben we het over
leerlingen die van huis uit een andere taal spreken dan Nederlands of tweetalig
opgroeien, met Nederlands en een andere taal als moedertaal.
Voor Turkse kinderen die in Nederland zijn geboren, is Turks meestal nog de
gewone omgangstaal. Ondanks dat ze naast Turks ook Nederlands kunnen
spreken.
Voor kinderen die vanuit huis uit een andere taalspreken zijn er twee manieren
om het Nederlands onder de knie te krijgen:
o Taal oppikken uit allerlei situaties waarin Nederlands wordt gesproken (tv,
spelen met Nederlandse kinderen, kringgesprek op school)
o Veel verschillende situaties op school, zoals uitleg van moeilijk woorden
door de leerkracht – tweedetaalleren
Tweedetaalverwerving is voor een groot deel vergelijkbaar met de verwerving
van de moedertaal. Hoe ouder tweedetaalverwervers zijn, des te meer invloed ze
ondervinden van de eerste taal. Dat is vooral te merken aan het accent waarmee
ze de tweede taal spreken.
Onderwijs aan NT2-leerlingen gaat vooral om de drie D’s:
o Doelen
Hierbij gaat het om de wat van het onderwijs. Wat zijn de leerdoelen die
de leerlingen moeten behalen?
o Didactiek
Als het leerdoel is vastgesteld, hoe kan de leerkracht die dan het beste
bereiken?
o Differentiatie
NT2-leerlingen verschillen onderling enorm van elkaar. Het is voor
leerkrachten heel moeilijk om op dat verschil in te spelen. Ze moeten
ervoor zorgen dat iedereen aan bod komt en dat het niveau voor de één
niet te laag is en voor de ander niet te hoog.
, Hoofdstuk 2: Ontwikkeling van mondelinge vaardigheden
In de meeste gezinnen waarvan de ouders ook al in Nederland op school hebben
gezeten, worden thuis twee talen gespreken. Deze leerlingen worden dus
tweetalig opgevoed – beide talen worden afwisselend of door elkaar gesproken.
Voor een tweetalige ontwikkeling van een kind is het het beste als het van jongs
af aan tweetalig wordt opgevoed. Vaak spreekt het kind één van de twee talen
beter dan het andere – taaldominantie
Bij NT2-leerlingen is er altijd sprake van een periode waarin zij niks zeggen – de
stille periode. Ze luisteren hierin goed en zijn daarbij bezig met de taalleren. Als
ze uiteindelijk gaan praten, gebruiken ze vaak meteen meerwoordzinnen. In de
beginfase van de taalverwerving kun je op basis van wat een kind zegt dus niet
goed inschatten hoe taalvaardig het is.
Hoe verwerven kinderen een tweedetaal?
Tot in de jaren zeventig van de vorige eeuw gingen veel mensen ervan uit dat
taalleren niet principieel verschillend was van ander leren. Taalleren werd gezien
als een proces van gewoontevorming, waarin imitatie en reïnforcement
(bekrachtiging) een belangrijke rol spelen. Taalleerders verweven door imiatie
een groot aantal verschillende bouwstenen.
Het maken van fouten onder invloed van de eerste taal wordt inferentie
genoemd.
De bovengenoemde opvatting hield niet lang stand, al snel werd duidelijk dat
kinderen een taal niet verweven door domweg hun omgeving te imiteren.
Door bezwaren op de interferentiehypothese stond niet langer de imitatie
centraal, maar de creatieve vermogens van de leerder zelf en de
overeenkomsten tussen eerste- en tweedetaalverwerving.
Afwijkingen in het Nederlands komen voor uit pogingen om de regels van het
Nederlands te ontdekken. Dat heeft als gevolg dat er fouten worden gemaakt
zoals: ik vallen, ik vielde, ik valde.
Deze vormen moeten niet gezien worden alss fouten, maar als noodzakelijke
stappen om het Nederlands te leren, dit wordt tussentaal genoemd.
Nederlands als tweede taal
,Hoofdstuk 1: Inleiding
Wanneer we spreken van NT2-verwervende leerlingen, hebben we het over
leerlingen die van huis uit een andere taal spreken dan Nederlands of tweetalig
opgroeien, met Nederlands en een andere taal als moedertaal.
Voor Turkse kinderen die in Nederland zijn geboren, is Turks meestal nog de
gewone omgangstaal. Ondanks dat ze naast Turks ook Nederlands kunnen
spreken.
Voor kinderen die vanuit huis uit een andere taalspreken zijn er twee manieren
om het Nederlands onder de knie te krijgen:
o Taal oppikken uit allerlei situaties waarin Nederlands wordt gesproken (tv,
spelen met Nederlandse kinderen, kringgesprek op school)
o Veel verschillende situaties op school, zoals uitleg van moeilijk woorden
door de leerkracht – tweedetaalleren
Tweedetaalverwerving is voor een groot deel vergelijkbaar met de verwerving
van de moedertaal. Hoe ouder tweedetaalverwervers zijn, des te meer invloed ze
ondervinden van de eerste taal. Dat is vooral te merken aan het accent waarmee
ze de tweede taal spreken.
Onderwijs aan NT2-leerlingen gaat vooral om de drie D’s:
o Doelen
Hierbij gaat het om de wat van het onderwijs. Wat zijn de leerdoelen die
de leerlingen moeten behalen?
o Didactiek
Als het leerdoel is vastgesteld, hoe kan de leerkracht die dan het beste
bereiken?
o Differentiatie
NT2-leerlingen verschillen onderling enorm van elkaar. Het is voor
leerkrachten heel moeilijk om op dat verschil in te spelen. Ze moeten
ervoor zorgen dat iedereen aan bod komt en dat het niveau voor de één
niet te laag is en voor de ander niet te hoog.
, Hoofdstuk 2: Ontwikkeling van mondelinge vaardigheden
In de meeste gezinnen waarvan de ouders ook al in Nederland op school hebben
gezeten, worden thuis twee talen gespreken. Deze leerlingen worden dus
tweetalig opgevoed – beide talen worden afwisselend of door elkaar gesproken.
Voor een tweetalige ontwikkeling van een kind is het het beste als het van jongs
af aan tweetalig wordt opgevoed. Vaak spreekt het kind één van de twee talen
beter dan het andere – taaldominantie
Bij NT2-leerlingen is er altijd sprake van een periode waarin zij niks zeggen – de
stille periode. Ze luisteren hierin goed en zijn daarbij bezig met de taalleren. Als
ze uiteindelijk gaan praten, gebruiken ze vaak meteen meerwoordzinnen. In de
beginfase van de taalverwerving kun je op basis van wat een kind zegt dus niet
goed inschatten hoe taalvaardig het is.
Hoe verwerven kinderen een tweedetaal?
Tot in de jaren zeventig van de vorige eeuw gingen veel mensen ervan uit dat
taalleren niet principieel verschillend was van ander leren. Taalleren werd gezien
als een proces van gewoontevorming, waarin imitatie en reïnforcement
(bekrachtiging) een belangrijke rol spelen. Taalleerders verweven door imiatie
een groot aantal verschillende bouwstenen.
Het maken van fouten onder invloed van de eerste taal wordt inferentie
genoemd.
De bovengenoemde opvatting hield niet lang stand, al snel werd duidelijk dat
kinderen een taal niet verweven door domweg hun omgeving te imiteren.
Door bezwaren op de interferentiehypothese stond niet langer de imitatie
centraal, maar de creatieve vermogens van de leerder zelf en de
overeenkomsten tussen eerste- en tweedetaalverwerving.
Afwijkingen in het Nederlands komen voor uit pogingen om de regels van het
Nederlands te ontdekken. Dat heeft als gevolg dat er fouten worden gemaakt
zoals: ik vallen, ik vielde, ik valde.
Deze vormen moeten niet gezien worden alss fouten, maar als noodzakelijke
stappen om het Nederlands te leren, dit wordt tussentaal genoemd.
