Dwangmedicatie bij
demente zorgvrager met
probleemgedrag
MODULE LANGDURIGE ZORG
Maarten Westerink | 2110408 | VVV1N2 | 28-01-2022 | Myrthe de Boer
, INLEIDING
Dwangmedicatie is een groot onderwerp in de zorg. Het is een interventie
bij mensen die heel onrustig zijn en die daardoor een gevaar vormen voor
zichzelf maar ook voor anderen. Dwangmedicatie bij zorgvragers met
dementie kan een vorm zijn van vrijheidsbeperking, omdat een
zorgvrager niet meer de dingen kan uitvoeren die hij/zij wil doen (De
Bonth & Zorg voor Beter, 2021).
Op een afdeling in het Zonnehuis te Zwolle verbleef meneer X. met
dementie. Deze meneer zijn dementie is verergerd. Meneer zat al in het
stadium de “Verzonken ik” (Kennisplein Zorg voor Beter, 2021). Meneer
voelde zich vaak niet begrepen, maar het zorgpersoneel begreep vaak
zijn gedrag niet. Meneer werd vaak boos en werd dan verbaal, maar ook
non-verbaal agressief.
Op dat moment is de verzorging begonnen met een plan om meneer te
kalmeren. Eerst begon men met het spiegelen van zijn gedrag en daarna
is de verzorging met dwangmedicatie begonnen. Meneer werd door deze
medicatie erg rustig maar hierdoor werd meneer ook valgevaarlijk.
De verpleegkundige weet dat men moet kiezen tussen twee kwaden. De
ene keuze is iemand die agressief is en verscheidene verpleegkundigen
slaat en schopt. Of dat meneer valt door de hoeveelheid medicatie die hij
krijgt. Daarnaast moet er ook rekening gehouden worden met
polyfarmacie. Als verpleegkundige communiceer je dit ook naar de
familie en zij begrijpen dat je deze stap hebt genomen, maar het liefst
willen zij dat je als verpleegkundige de kwaliteit van leven voor die
meneer bevorderd.
Dus mijn ethische vraag is: “Wat is mijn ethisch standpunt als
verpleegkundige ten aanzien van dwangmedicatie bij meneer X. ”
LANGDURIGE ZORG
Bovenstaande casus heeft te maken met langdurige zorg, omdat meneer
dementie heeft en voor een lange tijd op deze afdeling heeft verbleven.
Daarnaast zorgt de aandoening ervoor dat meneer minder goed voor
zichzelf zorgt voor langere tijd. Veel mensen met dementie hebben op
den duur intensieve zorg nodig, thuis of in een verpleeghuis. De zorg, die
meneer aangeboden krijgt, valt onder de Wet Langdurige Zorg (WLZ),
omdat meneer een zelfzorgtekort had en er was 24/7 toezicht nodig.
DEMENTIE EN COMMUNICATIE
Dementie is een veel voorkomende ziekte en een verzamelnaam voor een
combinatie van symptomen, waarbij de hersenen informatie niet meer
goed kunnen verwerken (Alzheimer Nederland, 2021). In 2019 dacht
men dat er in totaal zo’n 184.300 personen met dementie bekend waren
in de zorg. 114.300 personen zijn bekend met dementie bij de huisarts en
de andere 70.000 personen verblijven in een verpleeghuis. (Poos &
Hendriks, 2021)
PAGINA 1
demente zorgvrager met
probleemgedrag
MODULE LANGDURIGE ZORG
Maarten Westerink | 2110408 | VVV1N2 | 28-01-2022 | Myrthe de Boer
, INLEIDING
Dwangmedicatie is een groot onderwerp in de zorg. Het is een interventie
bij mensen die heel onrustig zijn en die daardoor een gevaar vormen voor
zichzelf maar ook voor anderen. Dwangmedicatie bij zorgvragers met
dementie kan een vorm zijn van vrijheidsbeperking, omdat een
zorgvrager niet meer de dingen kan uitvoeren die hij/zij wil doen (De
Bonth & Zorg voor Beter, 2021).
Op een afdeling in het Zonnehuis te Zwolle verbleef meneer X. met
dementie. Deze meneer zijn dementie is verergerd. Meneer zat al in het
stadium de “Verzonken ik” (Kennisplein Zorg voor Beter, 2021). Meneer
voelde zich vaak niet begrepen, maar het zorgpersoneel begreep vaak
zijn gedrag niet. Meneer werd vaak boos en werd dan verbaal, maar ook
non-verbaal agressief.
Op dat moment is de verzorging begonnen met een plan om meneer te
kalmeren. Eerst begon men met het spiegelen van zijn gedrag en daarna
is de verzorging met dwangmedicatie begonnen. Meneer werd door deze
medicatie erg rustig maar hierdoor werd meneer ook valgevaarlijk.
De verpleegkundige weet dat men moet kiezen tussen twee kwaden. De
ene keuze is iemand die agressief is en verscheidene verpleegkundigen
slaat en schopt. Of dat meneer valt door de hoeveelheid medicatie die hij
krijgt. Daarnaast moet er ook rekening gehouden worden met
polyfarmacie. Als verpleegkundige communiceer je dit ook naar de
familie en zij begrijpen dat je deze stap hebt genomen, maar het liefst
willen zij dat je als verpleegkundige de kwaliteit van leven voor die
meneer bevorderd.
Dus mijn ethische vraag is: “Wat is mijn ethisch standpunt als
verpleegkundige ten aanzien van dwangmedicatie bij meneer X. ”
LANGDURIGE ZORG
Bovenstaande casus heeft te maken met langdurige zorg, omdat meneer
dementie heeft en voor een lange tijd op deze afdeling heeft verbleven.
Daarnaast zorgt de aandoening ervoor dat meneer minder goed voor
zichzelf zorgt voor langere tijd. Veel mensen met dementie hebben op
den duur intensieve zorg nodig, thuis of in een verpleeghuis. De zorg, die
meneer aangeboden krijgt, valt onder de Wet Langdurige Zorg (WLZ),
omdat meneer een zelfzorgtekort had en er was 24/7 toezicht nodig.
DEMENTIE EN COMMUNICATIE
Dementie is een veel voorkomende ziekte en een verzamelnaam voor een
combinatie van symptomen, waarbij de hersenen informatie niet meer
goed kunnen verwerken (Alzheimer Nederland, 2021). In 2019 dacht
men dat er in totaal zo’n 184.300 personen met dementie bekend waren
in de zorg. 114.300 personen zijn bekend met dementie bij de huisarts en
de andere 70.000 personen verblijven in een verpleeghuis. (Poos &
Hendriks, 2021)
PAGINA 1
